Jolanta Lothe

Jolanta Lothe

Jolanta Lothe (1970)
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1942 Wilno
Data śmierci	1 kwietnia 2022
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Helmut Kajzar (1972–1982; jego śmierć) Piotr Lachmann (1984–2022; jej śmierć)
Lata aktywności	1964–2022
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jolanta Lothe (ur. 19 kwietnia 1942 w Wilnie^[1], zm. 1 kwietnia 2022^[1]) – polska aktorka.

W 2012 została odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a w 2020 otrzymała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[2].

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się w Wilnie (ówcześnie pod okupacją niemiecką) jako córka aktorki Wandy Stanisławskiej-Lothe. Jej ojciec zginął podczas II wojny światowej^[3]. Po wojnie wraz z matką i babką, poetką Wandą Stanisławską, zamieszkała w Gdańsku^[3]. W wieku siedmiu lat wystąpiła po raz pierwszy na scenie gdańskiego Teatru Wybrzeże jako córka Jane Graham (w tej roli Teresa Marecka, prywatnie najlepsza przyjaciółka jej matki) w sztuce Howarda Fasta Trzydzieści srebrników^[3]. Marzyła o studiach medycznych, ale tuż przed maturą w 1961 zdobyła II Nagrodę w VIII Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim w Gdańsku i postanowiła zdawać do szkoły teatralnej. Dostała się za pierwszym razem do PWST w Warszawie, gdzie na czwartym roku broniła dyplom u Aleksandra Bardiniego. W 1966 ukończyła studia.

Kariera

Jeszcze jako studentka zadebiutowała na małym ekranie w roli pracownicy PGR-owskiej obory w serialu Barbara i Jan (1964). Rok później trafiła na kinowy ekran jako dziewczyna w Studiu Nagrań Pocztówkowych w dramacie psychologicznym Jerzego Skolimowskiego Walkower (1965). Można ją było dostrzec w jednym z odcinków serialu Czterej pancerni i pies (1966) jako Rosjankę kierującą ruchem na moście. Zdobyła popularność jako pielęgniarka Genowefa Kłoś, asystentkę tytułowej bohaterki (Ewa Wiśniewska) w serialu Doktor Ewa (1970). W kultowej komedii Marka Piwowskiego Rejs (1970) wystąpiła jako dziewczyna przechadzająca się w strojach kąpielowych. W pamięci telewidzów zapisała się dzięki kreacji Urszuli Kurasiowej, żony Leona (Kazimierz Kaczor) w serialu Polskie drogi (1977), za którą w 1978 została uhonorowana Nagrodą Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji, indywidualną I stopnia^[4].

Była na okładkach magazynów takich jak „Film” (w marcu 1970, w listopadzie 1971), „Ekran” (w marcu 1971, w marcu 1978) i „Tele Tydzień” (w maju 2013)^[5].

Aktorka scen warszawskich: Teatru Syrena (1966–1967), Teatru Klasycznego (1968–1972), Teatru Studio (1972–1976), Teatru Narodowego (1976–1982)^[1].

W latach 1985–2018 w Warszawie współtworzyła wraz z Piotrem Lachmannem eksperymentalny Videoteatr „Poza”^[6], który w 1992 zdobył nagrodę Fringe First na Festiwalu Fringe w Edynburgu i w 2005 wyróżniono specjalną Nagrodą Literacką im. Władysława Reymonta.

Jej ostatnią rolą telewizyjną była postać Teresy Struzik w serialu Barwy szczęścia (2007–2017, 2019–2021)^[1].

Życie prywatne

W 1972 wyszła za mąż za Helmuta Kajzara, dramaturga i reżysera teatralnego. Mieli córkę Paulę (ur. 1973). Kajzar zmarł w 1982 w wieku 41 lat na czerniaka. W 1984 poślubiła Piotra Lachmanna.

Zmarła 1 kwietnia 2022 w wieku 79 lat^[1][7]. Pogrzeb odbył się 8 kwietnia 2022. Aktorka została pochowana na Powązkach w Warszawie w grobie swojej matki^[8].

Filmografia

Filmy fabularne
Rok	Tytuł	Reżyser	Rola
1965	Walkower	Jerzy Skolimowski	dziewczyna w Studiu Nagrań Pocztówkowych
1966	Marysia i Napoleon	Leonard Buczkowski	dziewczyna przy barze
1967	Wycieczka w nieznane	Jerzy Ziarnik	Halina, mieszkanka Oświęcimia
	Julia, Anna, Genowefa...	Anna Sokołowska	Irma Dziwiszówna, przyjaciółka Anny
1968	Hasło Korn	Waldemar Podgórski	Wanda, narzeczona Brackiego
	Gra	Jerzy Kawalerowicz	Magda, panna młoda
1969	Tylko umarły odpowie	Sylwester Chęciński	Monika Kulig, koleżanka Renaty
	Polowanie na muchy	Andrzej Wajda	redaktorka Basia w Nieporęcie
	Nowy	Jerzy Ziarnik	urzędniczka w dziale socjalnym
	Jarzębina czerwona	Ewa Petelska i Czesław Petelski	Niemka w piwnicy
1970	Rejs	Marek Piwowski	dziewczyna przechadzająca się w strojach kąpielowych
	Prom	Jerzy Afanasjew	sekretarka radzieckiego komendanta
	Pejzaż z bohaterem	Włodzimierz Haupe	pasażerka w pociągu
	Książę sezonu	Witold Orzechowski	Jadwiga, „kuzynka” dyrektora
1971	Kłopotliwy gość	Jerzy Ziarnik	koleżanka Piotrowskiego w PZMC
	Beczka Amontillado	Leon Jeannot	Francesca
	150 na godzinę	Wanda Jakubowska	znajoma Jimmiego w Kossówce
1972	Opętanie	Stanisław Lenartowicz	żona fotografa
	Bitva o Hedviku	Julian Dziedzina	służąca Zofka
1973	Profesor na drodze	Zbigniew Chmielewski	żona ucznia Technikum dla Pracujących
	Brzydkie kaczątko	Tomasz Zygadło	stewardessa
1974	Potop	Jerzy Hoffman	Terka Gasztowtówna-Paculanka
	Urodziny Matyldy	Jerzy Stefan Stawiński	Joanna, przyjaciółka Matyldy
	Nie ma róży bez ognia	Stanisław Bareja	Korbaczewska
	Loghat El Hob	Zoheir Bakir	kobieta
1975	Wyjazd służbowy	Andrzej J. Piotrowski	Wanda Nowak, przyjaciółka Lipińskich
	Obrazki z życia	Jerzy Obłamski	Kazia Szymczak (odc. 5)
	Kitka	Ryszard Rydzewski	kobieta
1976	Smuga cienia	Andrzej Wajda	członkini żeńskiej orkiestry
	Brunet wieczorową porą	Stanisław Bareja	kasjerka w kinie
1997	Bandyta	Maciej Dejczer	nabywczyni dziecka
Seriale telewizyjne
Rok	Tytuł	Reżyser	Rola
1964	Barbara i Jan	Hieronim Przybył	pracownica PGR-owskiej obory (odc. 6)
1966	Klub profesora Tutki	Andrzej Kondratiuk	niewierna żona (odc. 3)
	Czterej pancerni i pies	Konrad Nałęcki i Andrzej Czekalski	Rosjanka kierująca ruchem na moście (odc. 2)
1970	Doktor Ewa	Henryk Kluba	siostra Genowefa Kłoś (odc. 2-9)
1973	Droga	Sylwester Chęciński	barmanka w motelu (odc. 4)
1976	Wakacje	Anette Olsen	Nelly Sykusowa, żona kierownika PGR-u w Gorzyjałkach (odc. 3 i 4)
1976–1977	Polskie drogi	Janusz Morgenstern	Urszula, żona Kurasia (odc. 4-11)
1976	Daleko od szosy	Zbigniew Chmielewski	prostytutka Lola (odc. 2)
1978	07 zgłoś się	Krzysztof Szmagier	w roli samej siebie (odc. 7)
2007–2017, 2019–2021	Barwy szczęścia	różni	Teresa Struzik, matka Marii Pyrki
2012	Prawo Agaty	Maciej Migas	Elżbieta (odc. 18)
2016	Na dobre i na złe	Grzegorz Lewandowski	Barbara, była żona Mariana (odc. 626)

Przypisy

Bibliografia

• Jolanta Lothe w bazie Filmweb
• Jolanta Lothe w bazie filmpolski.pl
• Jolanta Lothe, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .

Linki zewnętrzne

• Jolanta Lothe na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”