Janusz Weiss

Janusz Weiss

Janusz Weiss (2012)
Data i miejsce urodzenia	31 maja 1948 Warszawa
Data śmierci	10 marca 2023
Zawód, zajęcie	dziennikarz, prezenter radiowy i telewizyjny
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ewa Czerniawska, Janusz Weiss i Krzysztof Pietraszkiewicz podczas wykładu Uniwersytetu Otwartego UW (2013)

Janusz Alfred Weiss (ur. 31 maja 1948 w Warszawie, zm. 10 marca 2023^[1]) – polski dziennikarz, artysta kabaretowy, prezenter radiowy i telewizyjny, w latach 1990–2013 związany z Radiem Zet, a w latach 2013–2016 z Programem I Polskiego Radia.

Życiorys

Pochodzenie i rodzina

Urodził się w rodzinie mieszanej kulturowo, jako syn polskiego Żyda^[2] Oskara Weissa (1915–2004), pułkownika Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego^[3] i Janiny z domu Hajduczenii^[4] (1923–1990)^[5], Polki pochodzenia rosyjskiego. Sam określał się przede wszystkim jako Żyd^[6][7]. Urodził się i wychował w Warszawie^[8], miał młodszego o cztery lata brata, Leszka^[9].

Był dwukrotnie żonaty. W 1974 ożenił się z Grażyną^[10], z którą pozostawał w związku małżeńskim do jej śmierci w 2005. Nie mieli dzieci^[11]. Z drugą żoną, Maszą, miał dwóch synów: Jana i Maksymiliana^[12].

Wykształcenie

Był absolwentem Liceum im. Gottwalda w Warszawie^[13]. Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej^[14], jednak został usunięty ze studiów w 1968^[15]. W następnym roku rozpoczął edukację w trzyletniej pomaturalnej Szkole Programowania Maszyn Matematycznych. W kolejnym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, których nie ukończył^[16].

Działalność publiczna

Ta sekcja od 2023-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Karierę sceniczną rozpoczął od występowania w kabarecie Abakus, który w 1967 stworzył m.in. z Magdą Umer, Andrzejem Woyciechowskim i Krzysztofem Knittlem^[17]. Kilka miesięcy później razem z Jackiem Kleyffem założył grupę kabaretową Salon Niezależnych, w której występował przez kolejne pięć lat^[18][19]. W drugiej połowie lat 70. był konferansjerem scenicznym m.in. Ireny Jarockiej i Anny Jantar, a w TVP prowadził program rozrywkowy Telewizyjny Ekran Młodych. W styczniu 1976 podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej^[20]. W latach 80. prowadził kino objazdowe. Zagrał rolę Pawła w filmie Janusza Kijowskiego Kung-fu (1979).

W 1990 razem z Andrzejem Woyciechowskim współtworzył Radio Zet, werbując do pracy nowe pokolenie dziennikarzy m.in. Wojciecha Jagielskiego, Marzenę Chełminiak, Szymona Majewskiego oraz wielu innych. W latach 1990–2011 prowadził audycję Dzwonię do Pani, Pana w bardzo nietypowej sprawie, ponadto był gospodarzem programu Wszystkie pytania świata.

29 lutego 1992 poprowadził w Sali Kongresowej w Warszawie Galę Piosenki Popularnej i Chodnikowej. W 1993 nawiązał współpracę z Telewizją Polską, dla której prowadził teleturnieje: Miliard w rozumie (1993–2005), Złoty interes (2003–2005) oraz 3 na 6. W 2000 wydał w Londynie książkę Jeden może, drugi nie. W 2008 odgrywał rolę Ojca Fouras w dwóch polskich edycjach programu TVP1 Fort Boyard. Został odsunięty z pracy w TVP po wystąpieniu w reklamie telewizyjnej. W latach 2008–2009 występował w charakterze narratora w programie TV Puls Niesamowite historie.

W 2013 był komentatorem w programie TVN24 – Szkło kontaktowe^[21]. 28 czerwca 2013 został zwolniony z pracy w Radiu Zet^[22], a we wrześniu 2013 rozpoczął pracę w Radiowej Jedynce^[23], w której prowadził audycje: Wszystko, co chciałbyś wiedzieć i nie boisz się zapytać, Ene due like fake… o książkach naszego dzieciństwa, Rewizja osobista, Weiss na wakacjach i Twarzą w twarz – próba bilansu. W połowie maja 2016 został zwolniony z pracy w Jedynce^[24][25].

W latach 2017–2019 był współprowadzącym program publicystyczny Bez ograniczeń na antenie Superstacji^[26].

Odznaczenia i nagrody

W 2010 za audycję Dzwonię do Pani, Pana w bardzo nietypowej sprawie otrzymał nagrodę w plebiscycie MediaTory – Studenckie Nagrody Dziennikarskie w kategorii ReformaTOR, przyznawaną dziennikarzom, którzy zmieniają rzeczywistość z dobrym skutkiem.

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[27].

Przypisy

Bibliografia

• JanuszJ. Weiss JanuszJ., Pierwszy Ogród. Wspomnienia Janusza Weissa, Wydawnictwo Zwierciadło, 2012, ISBN 978-83-63014-49-0 .

Linki zewnętrzne

• Ludzie Polskiego Radia – Janusz Weiss
• Janusz Weiss w bazie filmpolski.pl
• Janusz Weiss na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”