Jadwiga Emilewicz

  1. Strona główna
  2. Polska Wikipedia
  3. Jadwiga Emilewicz
Jadwiga Emilewicz
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko Jadwiga Katarzyna Emilewicz
Imię i nazwisko po urodzeniu Jadwiga Szyler
Data i miejsce urodzenia 27 sierpnia 1974
Kraków
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres od 9 kwietnia 2020
do 6 października 2020
Przynależność polityczna Porozumienie[a]
Minister rozwoju
Okres od 15 listopada 2019
do 6 października 2020
Przynależność polityczna Porozumienie[a]
Następca Jarosław Gowin[b]
Minister przedsiębiorczości i technologii
Okres od 9 stycznia 2018
do 15 listopada 2019
Przynależność polityczna Porozumienie
podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jadwiga Katarzyna Emilewicz z domu Szyler (ur. 27 sierpnia 1974 w Krakowie[1]) – polska polityk, politolog i menedżer kultury.

Posłanka na Sejm IX kadencji (od 2019). W latach 2015–2018 podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju, w latach 2018–2019 minister przedsiębiorczości i technologii w pierwszym rządzie Mateusza Morawieckiego, w latach 2019–2020 minister rozwoju w jego drugim gabinecie, w 2020 wiceprezes Rady Ministrów.

Życiorys

Urodziła się jako córka Antoniego i Zdzisławy Szylerów[1]. W 1993 z wyróżnieniem zdała maturę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. W 1998 ukończyła politologię w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego[2], w 2011 otworzyła na tejże uczelni przewód doktorski. Wykładowczyni w Wyższej Szkole Europejskiej im. ks. Józefa Tischnera w Krakowie[3] i na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[4]. Pełniła obowiązki dyrektora Muzeum PRL-u w Nowej Hucie[5]. Współzałożycielka i członkini redakcji kwartalnika „Pressje”. Stypendystka Uniwersytetu Oksfordzkiego, na którym (w Wadham College) w 2002 ukończyła studia podyplomowe[2]. Była też dyrektorem zarządzającym KN Studio[6].

W pracy zawodowej i badawczej zajęła się socjologią władzy, samorządem terytorialnym, historią najnowszą oraz transformacją ustrojową Polski. Jej zainteresowania naukowe skupiają się wokół zjawiska władzy w polityce, teorii sił społecznych oraz interesów społecznych. Autorka książki pt. Reformatorzy i politycy. Gra o reformę ustrojową w 1998 roku widziana oczami jej aktorów, którą napisała wraz z Arturem Wołkiem.

W latach 1998–2002 była radcą prezesa Rady Ministrów w Departamencie Spraw Zagranicznych. Koordynatorka Instytutu Teorii Polityki, członkini Oxford University European Affairs Society. W 1995 podjęła współpracę z Ośrodkiem Myśli Politycznej w Krakowie. W 2007 i 2008 zasiadała w zarządzie Klubu Jagiellońskiego, potem została członkinią rady stowarzyszenia Klub Jagielloński oraz członkiem honorowym KJ[7]. Należała do Platformy Obywatelskiej[8]. Przystąpiła do powołanej w grudniu 2013 Polski Razem Jarosława Gowina. Została też prezesem związanej z partią Fundacji Lepsza Polska. W 2014 stanęła na czele małopolskich struktur Polski Razem[9]. W tym samym roku kandydowała bez powodzenia z jej listy do Parlamentu Europejskiego (głos na nią zadeklarował wówczas Jan Rokita[10]) oraz z powodzeniem, z listy PiS (w ramach porozumienia wyborczego), do sejmiku małopolskiego. 26 kwietnia 2015 objęła funkcję wiceprezesa Polski Razem[11].

27 listopada 2015 została powołana na podsekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju[12]. Po przekształceniu 4 listopada 2017 Polski Razem w Porozumienie pozostała wiceprezesem tego ugrupowania. 9 stycznia 2018 została powołana na urząd ministra przedsiębiorczości i technologii w rządzie Mateusza Morawieckiego[13] (stając na czele nowo powołanego resortu). W tym samym miesiącu złożyła mandat radnej sejmiku[14].

W wyborach w 2019 z listy Prawa i Sprawiedliwości uzyskała mandat posłanki IX kadencji, kandydując w okręgu poznańskim i otrzymując 43 958 głosów[15]. 15 listopada 2019 została ministrem rozwoju w drugim gabinecie Mateusza Morawieckiego[16]. 9 kwietnia 2020 objęła dodatkowo urząd wiceprezesa Rady Ministrów[17]. 6 września tego samego roku została wybrana na przewodniczącą poznańskiego okręgu Porozumienia[18] (od 2019 była p.o. przewodniczącej), a 20 dni później ogłosiła odejście z partii, zostając bezpartyjną posłanką w klubie parlamentarnym PiS. Decyzję uzasadniła coraz częstszą różnicą zdań z politykami Porozumienia, w tym prezesem Jarosławem Gowinem[19].

W 2020 została członkiem Rady Społecznej Szpitala Klinicznego im. Heliodora Święcickiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu[20]. 6 października tegoż roku zakończyła pełnienie funkcji rządowych[21].

Życie prywatne

Ma trzech synów (o imionach Iwo, Ignacy i Benek)[22]. Jej mężem jest Marcin Emilewicz[22].

Publikacje

  • Reformatorzy i politycy. Gra o reformę ustrojową w 1998 roku widziana oczami jej aktorów (wspólnie z Arturem Wołkiem), Nowy Sącz 2008.
  • Europejska polityka wschodnia. Wyzwanie Polaków i Niemców (redaktor pracy zbiorowej), Kraków 2008.
  • Wyższa szkoła dyplomacji, „Nowa Europa” 2007, nr 1 (5).
  • Lekcja obywatelska, „Znak” 2003, nr 579.

Uwagi

  1. ↑ a b Do 26 września 2020, później jako bezpartyjna związana z Prawem i Sprawiedliwością.
  2. ↑ Jarosław Gowin objął stanowisko ministra rozwoju, pracy i technologii.

Przypisy

  1. ↑ a b Dane osoby pełniącej funkcję publiczną. bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-02-18].
  2. ↑ a b Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2020-09-26].
  3. ↑ Mgr Jadwiga Emilewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-08-10].
  4. ↑ Tomasz Nyczka: Jadwiga Emilewicz ma zajęcia ze studentami UAM. W programie wykładów znalazł się plan Morawieckiego. wyborcza.pl, 9 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-09].
  5. ↑ Bogdan Gancarz: Rozwiążą Muzeum PRL. gosc.pl, 20 listopada 2012. [dostęp 2020-09-27].
  6. ↑ Jadwiga Emilewicz. malopolska.pl. [dostęp 2018-01-09].
  7. ↑ Członkowie. kj.org.pl. [dostęp 2018-01-09].
  8. ↑ Według posła Bogusława Sonika z krakowskiej PO w wywiadzie dla wPolityce.pl (por. NASZ WYWIAD. Bogusław Sonik (PO): Rekonstrukcja to na razie zmiana estetyki, czekamy na fakty. „To taktyka złego i dobrego policjanta”. wpolityce.pl, 10 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-11].).
  9. ↑ Małopolskie. polskarazem.pl. [dostęp 2018-01-09].
  10. ↑ Rokita zagłosuje w wyborach do PE na Emilewicz. rp.pl, 12 maja 2014. [dostęp 2018-01-09].
  11. ↑ I Kongres Polski Razem Zjednoczonej Prawicy. polskarazem.pl, 27 kwietnia 2015. [dostęp 2018-01-09].
  12. ↑ Jadwiga Emilewicz wiceministrem rozwoju. radiokrakow.pl, 2 grudnia 2015. [dostęp 2018-01-09].
  13. ↑ Prezydent powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-09].
  14. ↑ Grzegorz Skowron: Minister Jadwiga Emilewicz nie jest już radną sejmiku. dziennikpolski24.pl, 29 stycznia 2018. [dostęp 2018-02-02].
  15. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  16. ↑ Prezydent powołał nowy rząd. prezydent.pl, 15 listopada 2019. [dostęp 2019-11-15].
  17. ↑ Prezydent powołał Jadwigę Emilewicz na urząd Wiceprezesa Rady Ministrów. prezydent.pl, 9 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-09].
  18. ↑ Bartosz Garczyński: Emilewicz prezesem poznańskiego Porozumienia. Nowicki, Nowakowski i Pucek wiceprezesami. radiopoznan.fm, 6 września 2020. [dostęp 2020-09-26].
  19. ↑ Emilewicz opuszcza Porozumienie. Powiedziała o swoich planach. polsatnews.pl, 26 września 2020. [dostęp 2020-09-26].
  20. ↑ Uchwała nr 275/2020 Senatu Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu z dnia 23 września 2020 w sprawie zmiany uchwały nr 175/2018 Senatu Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu z dnia 26 września 2018 roku w sprawie powołania członków do Rady Społecznej Szpitala Klinicznego im. Heliodora Święcickiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. ump.edu.pl. [dostęp 2020-10-05].
  21. ↑ Prezydent dokonał zmian w składzie Rady Ministrów. prezydent.pl, 6 października 2020. [dostęp 2020-10-06].
  22. ↑ a b Jadwiga Emilewicz. emilewicz.pl. [dostęp 2021-01-14].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Pierwszy rząd Mateusza Morawieckiego (2017–2019)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

2018-07-04 Mateusz Morawiecki-0603.jpg

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Drugi rząd Mateusza Morawieckiego (od 2019)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

2018-07-04 Mateusz Morawiecki-0603.jpg

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Wicepremierzy Polski
II Rzeczpospolita
Wiceprezydenci Ministrów
Rząd RP na uchodźstwie (1939–1990)
RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa
(1944–1989)
III Rzeczpospolita
(od 1989)

Informacja

Artykuł Jadwiga Emilewicz w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

O stronie

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=3589648