Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
dziennikarka i publicystka |
Miejsce zamieszkania | |
Narodowość |
polska |
Małżeństwo | |
Dzieci | |
Odznaczenia | |
|
Irena Barbara Rybczyńska-Holland, ps. „Marta”[1] (ur. 20 kwietnia 1925 w Łucku) – polska dziennikarka i publicystka.
W czasie powstania warszawskiego łączniczka, sanitariuszka, starszy strzelec. W 1945 była nauczycielką szkoły w Budziszewicach.
Przez dwa lata, do 1947 pracowała w Naczelnym Komitecie Wykonawczym Stronnictwa Ludowego. W latach 1946–1950 studiowała na Wydziale Dziennikarskim Akademii Nauk Politycznych, ponadto na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego (filozofia; nieukończone). Uczęszczała na seminarium prof. Władysława Tatarkiewicza. W marcu 1950 była w gronie ośmiu studentów, członków PZPR, którzy wystąpili z listem otwartym atakującym go, protestując przeciwko dopuszczaniu na prowadzonym przez niego seminarium do czysto politycznych wystąpień o charakterze wyraźnie wrogim budującej socjalizm Polsce. List przyczynił się do odsunięcia Tatarkiewicza od prowadzenia zajęć na uczelni[2].
W tym czasie była też redaktorką naczelną pisma „Wolna Wiciowa Gromada”. W 1948 była redaktorką naczelną „Nowej Wsi” (potem pracowała tam również od 1950 do Marca 1968). W latach 1949–1950 w redakcji oświatowej Polskiego Radia. Od 1968 do 1973 pracowała w miesięczniku „Ty i Ja”. W latach 1973–1980 w miesięczniku „Magazyn Rodzinny”. W 1981 współuczestniczyła w zakładaniu Komitetu Ochrony Praw Dziecka.
Członkini Związku Zawodowego Dziennikarzy RP (1950–1951) i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od 1951).
Jej pierwszym mężem był Henryk Holland (z którym ma dwie córki: Agnieszkę Holland i Magdalenę Łazarkiewicz), drugim – Stanisław Brodzki.
Mieszka w Warszawie.
Artykuł Irena Rybczyńska-Holland w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2023-10-03 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=1318950