Polska Zjednoczona Partia Robotnicza została założona w połowie grudnia 1948 z połączenia Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Partii Socjalistycznej[1]. Funkcję I sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (do 1954 roku Przewodniczącego KC PZPR[2]) sprawowało siedmiu polityków, kolejno:
Lp. | Zdjęcie | Imię i nazwisko | Okres sprawowania funkcji | Informacje dodatkowe |
---|---|---|---|---|
1. | (ur. 1892, zm. 1956) |
do 12 marca 1956 |
Do 17 marca 1954 Przewodniczący KC, następnie urząd przekształcono w I Sekretarza KC. Również prezydent Rzeczypospolitej Polskiej (1947–1952), Przewodniczący Rady Państwa (1947–1952) i Prezes Rady Ministrów PRL (1952–1954). | |
2. | (ur. 1906, zm. 1989) |
do 21 października 1956 |
||
3. | (ur. 1905, zm. 1982) |
do 20 grudnia 1970 |
Również członek Rady Państwa (1957–1971). | |
4. | (ur. 1913, zm. 2001) |
do 6 września 1980 |
Również członek Rady Państwa (1976–1980). | |
5. | (ur. 1927, zm. 2020) |
do 18 października 1981 |
||
6. | (ur. 1923, zm. 2014) |
do 29 lipca 1989 |
Również minister obrony narodowej (1968–1983), Prezes Rady Ministrów PRL (1981–1985), przewodniczący WRON (1981–1983), Przewodniczący Rady Państwa (1985–1989) oraz Prezydent Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (1989). | |
7. | (ur. 1926, zm. 2008) |
do 29 stycznia 1990 |
Również Prezes Rady Ministrów PRL (1988–1989). 29 stycznia 1990 nastąpiło rozwiązanie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. |
Artykuł I sekretarze KC PZPR w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2022-07-23 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=66659