Harry Daghlian

Harry K. Daghlian

Wygląd sfery z plutonu osłoniętej odbijającymi neutrony blokami z węgliku wolframu (konstrukcja taka była używana w doświadczeniu, po którym zmarł Daghlian)

Harry K. Daghlian, właśc. Haroutune Krikor Daghlian (ur. 4 maja 1921, zm. 15 września 1945) – fizyk amerykański pochodzenia ormiańskiego, biorący udział w projekcie Manhattan.

Podczas jednego z doświadczeń prowadzonych w Los Alamos w ramach projektu Manhattan, w których badacze sprawdzali masę krytyczną plutonu, Daghlian przypadkowo upuścił jeden klocek z węgliku wolframu na plutonowy rdzeń (nazywany później diabelskim, zwłaszcza po tym jak po podobnym wypadku kilka miesięcy później zmarł inny fizyk, Louis Slotin). Węglik wolframu ma właściwość odbijania neutronów i, jeśli znajdzie się w pobliżu źródła promieniowania neutronowego (w tym przypadku rdzenia z plutonu), sprawia, że neutrony te częściowo trafiają z powrotem do źródła. Może to doprowadzić do znacznego wzrostu promieniowania, a nawet zapoczątkowania reakcji łańcuchowej.

Do takiej sytuacji doszło 21 sierpnia 1945, kiedy doświadczenie wykonywał Harry Daghlian. Wzrost promieniowania spowodował pojawienie się błękitnej poświaty zjonizowanego powietrza. Daghlian wpadł w panikę i usiłował kopniakiem rozrzucić badany zestaw, ale bezskutecznie. Chwilę później uczynił to ręką, ale pochłonął ok. 5,1 Sv promieniowania. Zmarł na chorobę popromienną 25 dni później.

Linki zewnętrzne

• Harry K. Daghlian, Jr.: America's First Peacetime Atom Bomb Fatality - strona poświęcona Daghlianowi