Była finalistką olimpiad ogólnopolskich z chemii i fizyki oraz szachowej[3]. Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Łodzi[4], następnie studiowała grafikę i malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi oraz na Akademii Sztuki w Szczecinie[5], gdzie w 2017 (po przerwaniu studiów w 2000[6]) otrzymała tytuł zawodowy licencjata na podstawie pracy pt. Kontener. Instrukcja obsługi dla artystów napisanej pod kierunkiem Mikołaja Iwańskiego[7]. W 2023 uzyskała magisterium na Wydziale Prawa i Administracji Uczelni Łazarskiego w Warszawie[8]. W latach 2000–2006 pracowała jako grafik i projektantka w warszawskich agencjach reklamowych (w tym w Lemon Sky JWT Warsaw, HAVAS Worldwide Warsaw, Dream Studios i Ad Fabrika FCB)[9]. Została także absolwentką Szkoły Liderów Społeczeństwa Obywatelskiego[6]. W 2005 została jedną z liderek Stowarzyszenia „Chomiczówka Przeciw Degradacji”[10], współtworzyła Ogólnowarszawski Ruch na Rzecz Obwodnicy Pozamiejskiej „Nie Przez Miasto!”[11].
Od 2014 do 2016 zatrudniona była w biurze ds. rewitalizacji Urzędu Miasta Łodzi, gdzie kierowała łódzkim projektem pilotażowym, realizowanym na zlecenie Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju[6][12]. Efektem projektu było powstanie pierwszego w Polsce centrum wiedzy na temat rewitalizacji[13][14]. W latach 2016–2017 pracowała jako p.o. dyrektora Wydziału Spraw Społecznych w Urzędzie Miasta Gorzowa Wielkopolskiego[15]. Była ekspertką przy rządowych programach z zakresu rewitalizacji[9]. Była też doradczynią w Związku Miast Polskich[2].
Wraz z Henryką Krzywonos napisała książkę pt. Bieda. Przewodnik dla dzieci, uznaną za książkę dekady akcji „Cała Polska czyta dzieciom”[6]. Uzyskała za nią nominację do „Okularów Równości” przyznawanych przez Fundację im. Izabeli Jarugi-Nowackiej[24].
W latach 2006–2018 należała do Partii Zieloni[5], w której pełniła funkcję sekretarza Zarządu Krajowego[11] i zasiadała w Radzie Krajowej[25]. Dwukrotnie (w 2006 i 2010) kandydowała na radną Warszawy[26][27]. Jako przedstawicielka Zielonych w wyborach w 2015 wystartowała do Sejmu z listy Zjednoczonej Lewicy[28]. Współzałożycielka ruchu Tak dla Łodzi[29]. W stowarzyszeniu o tej samej nazwie objęła funkcję sekretarza zarządu[30]. Z ramienia Tak dla Łodzi w wyborach samorządowych w 2018 kandydowała bez powodzenia do rady miasta[31]. W 2019 została koordynatorką nowo powstałej partii Wiosna na okręg piotrkowski[32], w tym samym roku była też jej kandydatką w wyborach do Parlamentu Europejskiego[33].
W wyborach parlamentarnych w 2019 wystartowała do Sejmu z 2. miejsca na liście Sojuszu Lewicy Demokratycznej (jako przedstawicielka Wiosny) w okręgu łódzkim[34]. Uzyskała mandat posłanki IX kadencji[35], otrzymując 14 422 głosy[36]. W Sejmie została m.in. członkinią Komisji Finansów Publicznych, Podkomisji stałej do monitorowania systemu podatkowego, Komisji Infrastruktury, Podkomisji stałej do spraw budownictwa oraz gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej[8]. Wiceprzewodnicząca Łódzkiego Zespołu Parlamentarnego oraz Parlamentarnego Zespołu do spraw Polityki Migracyjnej i Integracyjnej, członkini m.in. Parlamentarnego Zespołu do spraw Równouprawnienia Społeczności LGBT+ i Parlamentarnego Zespołu ds. Walki z Wykluczeniem Transportowym, a także przewodnicząca Parlamentarnego Zespołu ds. Miast[8].
We wrześniu 2020 złożyła rezygnację z członkostwa w klubie parlamentarnym Lewicy i w partii Wiosna[37], dołączając do ruchu Szymona Hołowni – Polska 2050[38]. W listopadzie 2020 została wiceprzewodniczącą partii politycznej o tej samej nazwie[39] (zarejestrowanej w marcu 2021). W lutym 2021 wraz z Joanną Muchą i Pauliną Hennig-Kloską współtworzyła Koło Poselskie Polska 2050[40], którego została przewodniczącą[41]. 8 lutego 2023 ogłosiła rezygnację z członkostwa w ugrupowaniu Polska 2050[42]. W sierpniu 2023 dołączyła do klubu parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej[43].
Gill-Piątek H., Krzywonos H., Bieda. Przewodnik dla dzieci, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2010.
Gill-Piątek H., Powrót do Norwegii, w której nigdy nie byłam, [w:] Norwegia. Przewodnik nieturystyczny, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2011, s. 6–10.
Gill-Piątek H. i inni, Seriale. Przewodnik Krytyki Politycznej, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2011.
Gill-Piątek H., Martela B., Autostopem przez Chomiczówkę, [w:] Kamińska E., Makowski W. (red.), Tiry na tory. Poradnik walczących społeczności, Federacja Zielonych – Grupa Krakowska, Instytut Spraw Obywatelskich, Łódź-Kraków 2012, s. 44–61.
Marzec W., Piskała K. (red.), Gill-Piątek H. i inni, Rewolucja 1905. Przewodnik Krytyki Politycznej, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Łódź 2013.
Kowalczyk P. (red.), Gill-Piątek H. i inni, Obywatele decydują: poradnik działaczy obywatelskich, Fundacja Rozwoju Turystyki i Kultury, Instytut Spraw Obywatelskich, Łódź 2014.
Jadach-Sepioło A. (red.), Gill-Piątek H. i inni, Analiza dalszych, możliwych działań legislacyjnych Rządu po ewentualnym wejściu w życie ustawy o rewitalizacji, z uwzględnieniem wniosków z dyskusji toczącej się w trakcie konsultacji projektu, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju, Warszawa 2015.
Gill-Piątek H., Kontenery. Instrukcja obsługi dla artystów, [w:] Kuźma I.B., Lange Ł. (red.), Mieszkanie i dom jako nieoczywistość kulturowo-społeczna, LangeL – Łucja Lange, Łódź 2017, s. 13–50.
Gill-Piątek H., Grunt-Mejer J., Krótkie historie rewitalizacyjne, [w:] Mazur H. (red.), Miasto na plus. Eseje o polskich przestrzeniach miejskich, Wysoki Zamek, Kraków 2018.
↑Nasz wiek. Gimnazjum i Liceum imienia Mikołaja Kopernika w Łodzi 1906–2006. Zarys historyczny. Wspomnienia, Henryk WładysławH.W.Skorek (red.), Łódź: I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Łodzi i Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, 2006, s. 535, ISBN 83-908655-0-5.