Halina Mlynkova

Halina Mlynkova

Halina Mlynkova (2016)
Data i miejsce urodzenia	22 czerwca 1977 Trzyniec
Gatunki	folk, rock, pop
Zawód	piosenkarka, autorka tekstów, aktorka
Aktywność	od 1998
Wydawnictwo	Mystic Production, Universal Music Polska
Zespoły
Brathanki (1998–2003)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Halina Mlynkova^[a] (cz. Halina Mlynková^[b]; ur. 22 czerwca 1977 w Trzyńcu) – polsko-czeska piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów, okazjonalnie także prezenterka telewizyjna i aktorka pochodząca z Zaolzia.

W latach 1998–2003 wokalistka zespołu Brathanki, z którym wydała dwa albumy studyjne: Ano! (2000)^[1] i Patataj (2001)^[2] i wypromowała przeboje: „Czerwone korale”, „Gdzie ten, który powie mi”, „Siebie dam po ślubie” i „W kinie, w Lublinie – kochaj mnie”. Za sprzedaż pierwszego albumu zdobyli czterokrotnie platynową płytę^[3], za drugi album otrzymali Fryderyka za album roku etno/folk^[4]. Od 2003 artystka solowa, wydała trzy albumy: Etnoteka (2011)^[5], Po drugiej stronie lustra (2013)^[6] i Życia mi mało (2016)^[7]. Drugi album promowała singlem „Ostatni raz”, z którym zwyciężyła w konkursie „SuperPremier” podczas LI Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu^[8].

Była konferansjerką kilku edycji Gorolskiego Święta, a także występowała jako uczestniczka, trenerka, jurorka bądź prowadząca w wielu telewizyjnych programach rozrywkowych oraz zagrała w spektaklach teatralnych Życie jest sceną i Édith i Marlene^[9].

Życiorys

Urodziła się w Trzyńcu, a dorastała w Nawsiu w części Śląska Cieszyńskiego, znajdującej się w granicach Republiki Czeskiej. Jest córką Anny i Władysława Młynka, polskiego działacza społecznego na Zaolziu, m.in. prezesa Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego^[10]. Ma brata^[11]. Mając sześć lat, rozpoczęła naukę gry na fortepianie^[12]. Śpiewała również w różnych chórach i zespołach dziecięcych^[13]. W okresie nauki w liceum medycznym w Cieszynie należała do Zespołu Pieśni i Tańca „Olza”^[12]. Studiowała etnografię na Uniwersytecie Jagiellońskim^[14]. Na trzecim roku studiów rozpoczęła naukę w Krakowskiej Szkole Jazzu i Muzyki Rozrywkowej^[15].

W latach 1995–1997 prowadziła Gorolski Święto w Jabłonkowie^[15]. Wiosną 1998 została wokalistką zespołu Brathanki, z którym nagrała i wydała dwa albumy studyjne: Ano! (2000)^[16][17][18] i Patataj (2001)^[19]. Obie płyty zebrały przychylne recenzje krytyków i zapewniły zespołowi popularność. Za debiutancką płytę wraz z Brathankami była nominowana do nagrody Fryderyka w czterech kategoriach, m.in. za fonograficzny debiut roku i grupa roku^[20]. 23 kwietnia 2002 na gali rozdania Fryderyków odebrała z Brathankami nagrodę za album roku etno/folk^[4]. Wiosną 2003 odeszła z zespołu^[21].

W 2003 nagrana przez nią piosenka „To były piękne dni” z repertuaru Haliny Kunickiej znalazła się na składance pt. Ladies, która została wydana z inicjatywy fundacji Jolanty Kwaśniewskiej^[22]. Następnie zrobiła sobie kilkuletnią przerwę w karierze spowodowaną narodzinami, a następnie wychowaniem dziecka^[12]. W 2007 uczestniczyła w szóstej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami^[12], a z powodu kontuzji wycofała się z konkursu w czwartym odcinku^[23][24]. W 2009 nagrała piosenkę „Bez słów” na płytę Piotra Rubika pt. RubikOne^[25]. Wiosną 2011 była trenerką jednej z drużyn w programie TVP2 Bitwa na głosy^[26].

Na początku listopada 2011 wydała debiutancki, solowy album studyjny pt. Etnoteka, który stworzyła we współpracy z Robertem Amirianem^[27][28] i z którym dotarła do 48. miejsca oficjalnej listy sprzedaży w Polsce^[29]. W grudniu wystąpiła podczas koncertu Szukamy stajenki. Kolędy i pastorałki Jacka Kaczmarskiego organizowanego w Centrum św. Jana w Gdańsku^[30]. Na początku 2012 wydała teledysk do drugiego singla, „Dziwogóra”^[31]. Latem nagrany przez nią utwór „Za wolność...” pojawił się na albumie pt. Morowe panny, który powstał na potrzeby kampanii promującej współczesną kobiecość, zrealizowanej przez Muzeum Powstania Warszawskiego^[32]. Jesienią premierę miała książka pt. Bajkowa mozaika, na której znalazła się bajka autorstwa Mlynkovej^[33]. W grudniu wraz z Krzysztofem Kiljańskim nagrała piosenkę „Podejrzani zakochani”, promującą film komediowy o tym samym tytule^[34].

W 2013 wcieliła się w postać Marlene Dietrich w spektaklu Édith i Marlene w reżyserii Márty Mészáros^[9], który był wystawiany w Teatrze Polskim w Warszawie. We wrześniu 2013 poinformowano o rozpoczęciu współpracy Mlynkowej z wytwórnią Universal Music Polska^[35], która w październiku wydała jej drugi solowy album studyjny pt. Po drugiej stronie lustra. Płytę promowała singlami „Aż do dna”^[36][37] i „Ostatni raz”^[38]. W latach 2013–2015 współpracowała telewizyjne koncerty sylwestrowe Sylwester z Dwójką^[39]. 6 czerwca 2014 z utworem „Ostatni raz” zwyciężyła w konkursie „SuperPremiery” podczas 51. KFPP w Opolu^[40]. Podczas festiwalu otrzymała również nagrodę fotoreporterów i dziennikarzy^[41]. W 2014 była jurorką w jednym odcinku programu SuperSTARcie. W 2015 współprowadziła koncerty z trasy Lato Zet i Dwójki^[42][43] i szóstą edycję konkursu talentów The Voice of Poland (2015)^[44]. W czerwcu 2015 wystąpiła w koncercie Muzyczna biografia – 90 lat Polskiego Radia podczas 52. KFPP w Opolu, wykonując wiązankę przebojów lat 60. i 70., tj. „Nie bądź taki szybki Bill”, „Cicha woda brzegi rwie”, „Tych lat nie odda nikt” i „Gdzie się podziały tamte prywatki?”^[45]. Była też nominowana do festiwalowych Superjedynek w kategoriach: SuperPrzebój (za „Ostatni raz”) i SuperArtystka^[46] oraz wystąpiła w koncercie Radia Zet i Dwójki w Kołobrzegu^[47]. Również w 2015 zakończyła pracę nad trzecim solowym albumem studyjnym, którego premiera została odroczona z powodu innych zobowiązań zawodowych^[48]. 30 września 2016 wydała trzeci solowy album pt. Życia mi mało, który promowała singlami „Zabiorę Cię”, „Kawa” i „Mówisz mi”, do których wydała teledyski^[49]. Z płytą dotarła do 29. miejsca oficjalnej listy sprzedaży w Polsce^[50]. W sierpniu 2017 zaśpiewała na Placu Teatralnym w Warszawie w koncercie piosenek patriotycznych z okazji 97. rocznicy Bitwy Warszawskiej^[51]. W 2018 zagrała epizodyczną rolę w filmie Muzykanci^[52], a także po raz czwarty współprowadziła telewizyjny koncert Sylwester z Dwójką. W sierpniu 2019 zaśpiewała przebój „Czerwone korale” w koncercie Przeboje wolnej Polski na Top of the Top Sopot Festival 2019, występując z zespołem Brathanki pierwszy raz od 16 lat^[53]. W maju 2023 z utworem „Przerwany”, który nagrała z zespołem Tulia, zakwalifikowała się do konkursu „Premiery” w ramach 60. KFPP w Opolu^[54] i wygrała w nim Nagrodę Publiczności im. Karola Musioła przyznaną poprzez głosowanie sms^[55].

Charakterystyka muzyczna

Będąc wokalistką zespołu Brathanki, wykonywała piosenki o stylistyce pop-rockowej z elementami folkloru^[56] węgierskiego i słowackiego^[57]. Na pierwszy solowy album Etnoteka nagrała utwory inspirowane brzmieniami etnicznymi^[28], zadebiutowała też jako autorka tekstów, pisząc słowa do większości piosenek z płyty^[58]. Na drugim albumie Po drugiej stronie lustra umieściła materiał inspirowany muzyką irlandzką^[36][59]. Trzeci album Życia mi mało to powrót do stylistyki pop-rockowej z elementami folku^[60].

Życie prywatne

W latach 2003–2012 była żoną aktora Łukasza Nowickiego^[61]. Mają syna, Piotra (ur. 2004). W kwietniu 2012, będąc w trakcie rozwodu z Nowickim, wystąpiła z mężem w programie Tomasz Lis na żywo, by zaapelować do mediów o uszanowanie ich prywatności i zwrócić uwagę na przekraczanie granic prywatności przez sądy poprzez udostępnianie szczegółów kolejnych rozpraw dziennikarzom^[62]. 14 lutego 2015 poślubiła producenta muzycznego Leszka Wronkę^[63] w Pradze. Świadkiem na ich ślubie był Karel Gott^[64]. Para rozwiodła się w 2020^[65], a artystka zamieszkała z synem w Warszawie. Niebawem Mlynkova związała się z polskim muzykiem i wokalistą Marcinem Kindlą. 29 czerwca 2021 na świat przyszedł syn pary – Leon^[66].

Deklaruje narodowość polską^[59], posiada również obywatelstwo czeskie^[59]. Posługuje się językami polskim, czeskim, angielskim i rosyjskim, a także gwarą zaolziańską^[59].

Należy do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego^[67].

Działalność społeczna i charytatywna

W 2011 wsparła Koalicję „Polska wolna od GMO”, podpisując list skierowany do Kancelarii Prezydenta RP^[68]. W 2012 zaangażowała się w akcję społeczną Meli Koteluk „Nie bądź dźwiękoszczelny. Wspierajmy żywą muzykę”^[69].

Angażuje się w kampanie i projekty charytatywne^[70][71][72].

Dyskografia

 Zobacz więcej w artykule Brathanki, w sekcji Dyskografia.

Albumy studyjne

Rok	Dane dot. albumu	Najwyższa pozycja na liście
		POL
2011	Etnoteka Wydany: 7 listopada 2011 Wydawca: Mystic Production Formaty: CD, digital download	48[29]
2013	Po drugiej stronie lustra Wydany: 29 października 2013 Wydawca: Universal Music Polska Formaty: CD, digital download	–
2016	Życia mi mało Wydany: 30 września 2016 Wydawca: Universal Music Polska Formaty: CD, digital download	29[50]
2021	Adeste Fideles Wydany: 3 grudnia 2021 Wydawca: JG Music, H.M. Halina Mlynkova Format: CD, digital download
„–” pozycja nie była notowana.

Single

Rok	Tytuł	Najwyższe pozycje na listach			Album
		POL (airplay nowości) [73]	Zet [74]	WiR [75]
2011	„Kobieta z moich snów”	–	–	4	Etnoteka
2012	„Dziwogóra”	–	–	–
	„Podejrzani zakochani” (oraz Krzysztof Kiljański)	1	–	1	Podejrzani zakochani (ścieżka dźwiękowa)
2013	„Aż do dna”[76]	–	–	–	Po drugiej stronie lustra
2014	„Ostatni raz”	–	–	–
	„Uśmiech malucha”[77]	–	–	–	–
	„Choinki tulą się do ludzi”[78]	–	–	–
2015	„Zabiorę Cię”[79]	–	11	9	Życia mi mało
2016	„Kawa”[80]	–	–	–
	„Mówisz mi”[81]	–	–	–
2020	„Zanim stracisz”	–	–	–	–
2020	„Aniołowie”	–	–	–	–
2021	„Szkło”	–	–	–	–
2021	„Cicha noc”				Adeste Fideles

Występy gościnne

Rok	Utwór	Album
2003	„To były piękne dni”	Ladies[22]
2009	„Bez słów”	RubikOne[25]
2012	„Za wolność...”	Morowe panny[32]
2013	„Panie generale” (oraz MRR)	Panny wyklęte[82]

Teledyski

Rok	Utwór	Reżyser	Album	Źródło
2011	„Kobieta z moich snów”	Jacek Kościuszko	Etnoteka	[83]
2012	„Dziwogóra”	Mateusz Winkiel		[84]
	„Podejrzani zakochani”	Jerzy Orłowski	Podejrzani zakochani (ścieżka dźwiękowa)	[85]
2013	„Aż do dna”	–	Po drugiej stronie lustra	[37]
2014	„Ostatni raz”	Marian Martaus		[38]
	„Uśmiech malucha”	–	–	[86]
	„Choinki tulą się do ludzi”	Alan Kępski		[87]
2015	„Zabiorę Cię”	Jacek Kościuszko	Życia mi mało	[49]
2016	„Kawa”	Leszek Wronka		[88]
	„Mówisz mi”	Michał Pascal Pawliszewski		[89]
2020	„Zanim stracisz”	Kuba Kossak	–
2020	„Aniołowie”		–
2021	„Szkło”	Olga Czyżykiewicz	–

Teatr

• 2009: Życie jest sceną w Teatrze Sabat
• 2013: Édith i Marlene jako Marlene Dietrich w Teatrze Polskim w Warszawie (reż. Márta Mészáros, premiera: 5 marca 2013 w Mazowieckim Teatrze Muzycznym w Otrębusach)^[9]

Uwagi

Przypisy