| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![]() Grzegorz Krychowiak w barwach Lokomotiwu Moskwa (2020) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 29 stycznia 1990 Gryfice | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 186 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | pomocnik | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub | Lokomotiw Moskwa | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer w klubie | 7 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Grzegorz Krychowiak (ur. 29 stycznia 1990 w Gryficach) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika w rosyjskim klubie Lokomotiw Moskwa i w reprezentacji Polski.
Od 2008 reprezentant Polski w piłce nożnej. Uczestnik Mistrzostw Europy 2016 i 2020 oraz Mistrzostw Świata 2018. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta.
Po występach w polskich drużynach juniorskich, w 2008 przeniósł się do francuskiego Girondins Bordeaux. Rok później trafił do Stade de Reims, z którym wywalczył awans do Ligue 2. W 2012 po rocznym pobycie w FC Nantes, powrócił do Stade de Reims, gdzie zadebiutował w Ligue 1. W 2014 został piłkarzem hiszpańskiego klubu Sevilla FC, w barwach którego dwukrotnie zwyciężył w rozgrywkach Ligi Europy UEFA. W 2016 przeniósł się do Paris Saint-Germain, z którym sięgnął po Puchar Francji oraz Puchar Ligi Francuskiej. W sezonie 2017/2018 występował w Premier League, w barwach West Bromwich Albion. Od 2018 jest piłkarzem Lokomotiwu Moskwa, z którym zdobył dwa krajowe puchary i Superpuchar Rosji.
Karierę piłkarską zaczynał w klubie Orzeł Mrzeżyno[1]. Następnie występował również w innych pomorskich zespołach, takich jak: Żaki 94 Kołobrzeg, Stal Szczecin oraz Arka Gdynia.
Przed sezonem 2006/2007 trafił do akademii francuskiego Girondins Bordeaux[2][3], gdzie po przejściu szczebli juniorskich oraz treningach w drugiej drużynie, 29 listopada 2007 podpisał pierwszy w karierze profesjonalny kontrakt[4]. Agentem piłkarza został w tamtym czasie były reprezentant Polski, Andrzej Szarmach, który, jak wspominał po latach Krychowiak, ''nauczył go, by karierę robić bez zbędnego pośpiechu''[5].
Krychowiak po odrzuceniu oferty powrotu do Polski ze strony Arki Gdynia[6], w 2009 zdecydował się na wypożyczenie do trzecioligowego Stade de Reims[7]. 29 listopada 2009 zadebiutował w wygranym 3:0 meczu Championnat National z Beauvais Oise[8] i następnie szybko wywalczył miejsce w pierwszej jedenastce francuskiej drużyny. W sezonie 2009/10 rozegrał łącznie 19 meczów, w których zdobył 2 bramki i awansował z klubem do Ligue 2. Po zakończeniu sezonu jego wypożyczenie zostało przedłużone o kolejny rok[9]. 30 lipca 2010 w meczu Pucharu Ligi z Troyes wykorzystał jedenastkę w konkursie rzutów karnych i przyczynił się do awansu swojej drużyny do kolejnej rundy[10]. 13 sierpnia 2010 zdobył swoją pierwszą bramkę w sezonie zapewniając drużynie remis 2:2 z Le Mans[11]. 5 listopada 2010 w meczu z Angers, obejrzał druga żółtą i w konsekwencji czerwoną kartkę[12]. Krychowiak występował regularnie grając najczęściej na pozycji defensywnego pomocnika, choć zdarzało mu się wystąpić również na środku obrony[13]. W całym sezonie 2010/11 rozegrał 40 spotkań, strzelając 2 bramki we wszystkich rozgrywkach i został wybrany przez kibiców klubu piłkarzem sezonu[14].
Po zakończeniu sezonu 2010/11 powrócił do Girondins Bordeaux i 17 września 2011 w meczu z Toulouse FC (2:3) zadebiutował w Ligue 1[15]. 15 października 2011 jako defensywny pomocnik rozegrał całe spotkanie przeciwko OGC Nice[16]. Jego rywalem do miejsca w składzie był wówczas reprezentant Francji, Alou Diarra[17].
17 listopada 2011 został wypożyczony na rok do występującego w Ligue 2, FC Nantes[18]. Zadebiutował 25 listopada 2011 w wygranym 3:0, ligowym spotkaniu z Monaco, rozgrywając całe spotkanie[19]. Łącznie w sezonie 2011/2012 rozegrał 22 spotkania, regularnie występując w podstawowym składzie drużyny znad Loary, głównie na pozycji defensywnego pomocnika[20]. Prezydent francuskiego klubu, Waldemar Kita, chwalił swojego rodaka za bardzo dobre przygotowanie fizycznie[21].
11 lipca 2012 zdecydował się na powrót do Reims, które wywalczyło właśnie promocję do Ligue 1, najwyższej klasy rozgrywkowej we Francji i podpisał z tym klubem trzyletni kontrakt[22]. Kwota transferu według mediów wyniosła około ośmiuset tysięcy euro[23]. Już w pierwszej ligowej kolejce, 12 sierpnia 2012 przeciwko Olympique Marsylia rozgrał swój pierwszy mecz po powrocie do klubu[24]. 26 stycznia 2013 w meczu z Toulouse zdobył swoją pierwszą bramkę w Ligue 1[25]. Następnie zdobył jeszcze trzy gole, z których każdy zapewnił jego drużynie zwycięstwa, odpowiednio z Paris-Saint Germain, Olympique Lyon i Lorient[26]. W sezonie 2012/2013 wystąpił we wszystkich rozgrywkach 36 razy, strzelając 4 bramki. W pierwszym meczu sezonu 2013/2014 zdobył bramkę w przegranym 1:2 meczu ze Stade Rennais[27]. 31 sierpnia 2013 przeciwko FC Nantes (0:0) rozegrał swoje 100. spotkanie w barwach Stade de Reims[28]. 26 października 2013 zanotował asystę przy zwycięskim golu Prince'a Oniangue w meczu z Olympique Marsylia[29]. 2 listopada w meczu z Bastią, strzelił swoją drugą bramkę w sezonie[30]. Do siatki trafił jeszcze w meczach z Lille i Tolouse[31][32]. Sezon zakończył notując identyczny bilans meczów i goli jak w poprzednim sezonie, rozegrał 36 meczów, strzelając 4 bramki a jego drużyna zajęła 11. miejsce w tabeli. Łącznie w barwach Reims rozegrał 112 meczów, strzelając 10 bramek i notując 3 asysty[33].
21 lipca 2014 podpisał czteroletni kontrakt z hiszpańskim klubem Sevilla FC[34]. Kwota transferu jak podały media oscylowała w granicach 6 milionów euro[35]. 12 sierpnia 2014 zadebiutował w barwach swojego nowego klubu w meczu o Superpuchar Europy przeciwko Realowi Madryt[36]. Rozegrał całe spotkanie, otrzymując bardzo dobre recenzje, natomiast mecz zakończył się porażką jego drużyny 0:2[37]. 23 sierpnia 2014 w zremisowanym 1:1 meczu z Valencią zadebiutował w Primera Division[38]. Pierwszą bramkę dla klubu strzelił 18 września 2014, kiedy w 8. minucie meczu 1. kolejki fazy grupowej Ligi Europy z Feyenoordem (2:0), dał prowadzenie swojej drużynie[39]. 8 lutego 2015 w spotkaniu z Getafe CF (1:2), wyrównując stan meczu na 1:1, zdobył swoją pierwszą bramkę w Primera División[40]. Po debiucie Krychowiak szybko wywalczył miejsce w składzie nowej drużyny i następnie regularnie występował na pozycji defensywnego pomocnika otrzymując wysokie noty[41]. 2 maja 2015 w ligowym meczu z Realem Madryt podczas walki o górną piłkę zderzył się głową z Sergio Ramosem, doznając złamania nosa[42], po czym w kolejnych kilku meczach występował w masce ochronnej[43].
27 maja 2015 po pokonaniu 3:2 drużyny Dnipro Dniepropietrowsk zdobył z Sevillą trofeum Ligi Europy UEFA[44]. W finale rozgrywek, rozgrywanym na Stadionie Narodowym w Warszawie, rozegrał 90 minut i zdobył bramkę wyrównującą stan meczu na 1:1, w 28. minucie spotkania[45]. Krychowiak stał się wówczas piątym Polakiem w historii, który wygrał rozgrywki Ligi Europy UEFA[46]. W sezonie 2014/2015 rozegrał łącznie 48 spotkań, strzelając 2 bramki i jako jedyny piłkarz Sevilli został wybrany do najlepszej drużyny sezonu Primera Division[47]. Poza tym znalazł się także w drużynach sezonu ligi hiszpańskiej portalu UEFA[48], dziennika „Marca”[49] oraz telewizji Sky Sports, a także w najlepszej drużynie sezonu Ligi Europy wg UEFA[50]. Po zdobyciu trofeum zgodnie ze złożoną wcześniej obietnicą odśpiewał a capella hymn Sevilli, El Arrebato[51].
Sezon 2015/2016 rozpoczął rozgrywając całe spotkanie w przegranym 4:5 po dogrywce, meczu o Superpuchar Europy UEFA przeciwko FC Barcelonie[52]. Jak podały media Krychowiak zdołał wówczas spędzić na murawie 120 minut pomimo gry z pękniętym żebrem[53]. W tym spotkaniu Polak wystąpił na pozycji środkowego obrońcy, natomiast w kolejnych meczach powrócił na swoją nominalną pozycję defensywnego pomocnika[54]. W rezultacie dobrych występów klub rozpoczął z nim rozmowy ws. przedłużenia kontraktu[55]. Krychowiak określany był przez media mianem jednego z najbardziej zaufanych piłkarzy trenera Unaia Emerego[56].
15 września 2015 w wygranym 3:0 meczu fazy grupowej pomiędzy Sevillą a Borussią Mönchengladbach zadebiutował w Lidze Mistrzów UEFA, do której Sevilla awansowała dzięki wygraniu poprzedniej edycji rozgrywek Ligi Europy[57].
5 listopada 2015 Krychowiak podpisał nowy kontakt z klubem obowiązujący do końca 2019 roku i zwiększający klauzulę jego odejścia z 30 do 45 milionów euro[58]. Niedługo potem został wybrany jednym z kapitanów zespołu i pełnił tę rolę w siedmiu meczach[59]. Po raz pierwszy kapitańską opaskę założył 8 listopada 2015 kiedy to wyprowadził swoją drużynę na ligowe spotkanie z Realem Madryt, rozgrywane na stadionie Sevilli, Estadio Ramon Sanchez Pizjuan[60]. Mecz zakończył się zwycięstwem Sevilli 3:2, a Krychowiak stał się pierwszym w historii Polakiem pełniącym funkcję kapitana drużyny w Primera División[61].
6 stycznia 2016 w derbowym starciu z Realem Betis zdobył jedną z bramek dla Sevilli, dzięki którym jego klub awansował do ćwierćfinału Pucharu Króla[62]. Następnie Krychowiak rozegrał w pełnym wymiarze czasowym jeszcze trzy ligowe spotkania- z Athleticiem Bilbao, Levante i Atletico Madryt, po czym nabawił się kontuzji kolana, która wyłączyła go z gry na dwa miesiące[63]. Do gry powrócił 20 marca 2016 rozgrywając całe spotkanie przeciwko Realowi Madryt na Estadio Santiago Bernabeu[64]. Po zajęciu trzeciego miejsca w grupie D Ligi Mistrzów, Sevilla kontynuowała występy międzynarodowe już w Lidze Europy. Grzegorz Krychowiak wystąpił we wszystkich sześciu możliwych do rozegrania w tych rozgrywkach spotkaniach i zanotował asysty w rewanżowym meczu ćwierćfinałowym przeciwko Athleticowi Bilbao i półfinałowym z Szachtarem Donieck, pomagając drużynie dotrzeć do finału Ligi Europy trzeci raz z rzędu[65]. 18 maja 2016, w finale rozgrywanym na St. Jakob-Park w Bazylei jego drużyna pokonała 3:1 Liverpool F.C. a Krychowiak rozegrał całe spotkanie i drugi raz z rzędu sięgnął po europejskie trofeum[66].
W barwach Sevilli rozegrał łącznie 90 meczów, w których strzelił 5 bramek i zanotował 6 asyst[67]. Był ceniony przez kibiców klubu za boiskową waleczność, a także identyfikowanie się z klubowymi wartościami[68]. Hiszpańskie media nadały mu przydomek La Máquina (pol. maszyna)[69]. 12 maja 2016 został wybrany przez kibiców Sevilli do najlepszej jedenastki dekady andaluzyjskiego klubu[70].
3 lipca 2016 podpisał pięcioletni kontrakt z Paris Saint-Germain[71]. Kwota transferu pomocnika wyniosła francuski klub około 30 milionów euro, a on sam stał się na tamtą chwilę najdroższym polskim zawodnikiem w historii[72]. Media określały transfer Krychowiaka, mającego za sobą wówczas bardzo dobry występ na turnieju finałowym Euro 2016 oraz znającego bardzo dobrze francuską kulturę i trenera zespołu Unaia Emerego, z którym wcześniej święcił sukcesy w Sevilli, jako kolejny etap rozwoju piłkarza i przewidywały odniesienie przez niego sukcesu w nowej drużynie[73]. W zespole zadebiutował 9 września 2016, w zremisowanym 1:1, meczu 4. kolejki Ligue 1 z AS Saint-Étienne[74]. 13 września 2016 wyszedł w podstawowym składzie paryskiej drużyny na mecz pierwszej kolejki fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA z Arsenalem i rozegrał 79 minut spotkania, które zakończyło się remisem 1:1[75]. Ostatecznie, Polak nie zdołał przebić się jednak do podstawowego składu paryskiej drużyny, przegrywając rywalizację na swojej pozycji m.in. z Blaise Matuidim, Thiago Mottą czy Adrienem Rabiot[76].
W rozgrywkach ligowych zanotował 11 występów, z których 7 rozpoczynał w wyjściowej jedenastce. Rozegrał także po jednym spotkaniu w pucharach kraju i ligi. W rozgrywkach Ligi Mistrzów, wystąpił sześciokrotnie, z czego dwa razy od początku. Francuskie media szukały przyczyn niedyspozycji Polaka dopatrując się ich np. w rzekomo nienajlepszym kontakcie pomocnika z resztą szatni[77]. Le Parisien poinformowało również o wymianie zdań pomiędzy Krychowiakiem a Presnelem Kimpembe na jednym z treningów[78]. Ostatni mecz w barwach Paris Saint-Germain rozegrał 8 marca 2017. Był to przegrany 1:6, rewanżowy mecz 1/8 finału Ligi Mistrzów z Barceloną, po którym jego zespół odpadł z rozgrywek mimo wygranej 4:0 w pierwszym meczu[79]. W sezonie 2016/17 wystąpił łącznie w 19 meczach PSG, zdobywając z klubem Puchar Francji oraz Puchar Ligi Francuskiej[80][81]. Po odejściu z klubu Krychowiak poinformował, że czuł się oszukiwany przez trenera Emerego w kontekście regularnej gry i jego pozycji w zespole[82], stwierdził również, że nie został potraktowany przez klub z należytym szacunkiem[83].
30 sierpnia 2017 został wypożyczony na rok do angielskiego klubu West Bromwich Albion[84]. W Premier League zadebiutował 9 września 2017 na The Hawthorns w przegranym 1:3 meczu z Brighton & Hove Albion[85]. 30 września 2017 zanotował asystę przy bramce Salomona Rondona w zremisowanym 2:2 ligowym meczu z Watfordem[86]. Po dołączeniu do angielskiej drużyny stał się pierwszym wyborem trenera Tony'ego Pulisa na pozycji defensywnego pomocnika i regularnie występował w podstawowym składzie[87]. Został także wykonawcą stałych fragmentów gry, takich jak rzuty wolne i rożne[88]. Jego pozycja uległa zmianie w listopadzie 2018 kiedy to na początku pracy Alana Pardew zamiast niego w jedenastce znajdowali się np. Jake Livermore bądź Sam Field[89], natomiast po kilku spotkaniach odzyskał miejsce w pierwszym składzie[90]. 20 stycznia 2018 zanotował asystę przy bramce Jaya Rodrigueza w zremisowanym 1:1 ligowym meczu z Evertonem na Goodison Park[91]. 17 lutego 2018 asystował przy bramce Rondona w przegranym 1:2 meczu 5 rundy Pucharu Anglii z Southampton[92]. W sezonie 2017/2018 rozegrał w barwach West Bromu 31 spotkań, w których zanotował 3 asysty, a po jego zakończeniu wrócił do Paris-Saint Germain[93]. Jego drużyna zajęła ostatnią 20. lokatę w tabeli, oznaczającą relegację do Championship[94].
24 lipca 2018 został wypożyczony na rok do ówczesnego zespołu mistrza Rosji, Lokomotiwu Moskwa[95], dołączając tym samym do Macieja Rybusa, innego Polaka występującego w tej drużynie. 4 sierpnia 2018 w zremisowanym 0:0 meczu rosyjskiej Priemjer-Ligi ze Spartakiem Moskwa, zadebiutował w barwach Lokomotiwu[96]. Dwa tygodnie później, 19 sierpnia, zapewniając drużynie wyjazdowe zwycięstwo z Samarą strzelił swoją pierwszą bramkę dla klubu[97]. W kolejnych trzech ligowych meczach Krychowiak występował w pełnym wymiarze czasowym i w każdym z tych meczów (kolejno z Anży Machaczkała, Krasnodarem i Dynamem Moskwa) notował asysty[98]. Serię przerwała dopiero druga żółta i w konsekwencji czerwona kartka otrzymana w meczu z Dynamem Moskwa, która wymusiła na nim jednomeczową pauzę[99]. 18 września 2018 w fazie grupowej przeciwko Galatasaray rozegrał pierwszy mecz dla Lokomotiwu w Lidze Mistrzów[100]. Dzięki dobrym występom, Krychowiak był wybierany przez kibiców klubu najlepszym piłkarzem sierpnia i listopada[101]. 31 października 2018 w wygranym 4:1 meczu 1/8 finału Pucharu Rosji z Jenisejem Krasnojarsk po raz pierwszy pełnił rolę kapitana zespołu[102]. 3 listopada 2018 zaliczył asystę przy bramce Antona Miranczuka w wygranym 3:1 ligowym meczu z Arsienałem Tuła[103], natomiast 10 maja zdobył jedną z bramek w wygranym 4:0 spotkaniu z Rubinem Kazań[104]. Krychowiak niemal od pierwszego meczu stał się podstawowym zawodnikiem i jednym z liderów drużyny występując oprócz swojej nominalnej pozycji defensywnego pomocnika, także jako cofnięty napastnik i środkowy obrońca[105]. Właśnie w roli stopera trener Jurji Siomin zdecydował się ustawić go w finale Pucharu Rosji, w którym Lokomotiw zwyciężył 1:0 z Urałem Jekaterynburg, a Polak zdobył pierwsze trofeum w nowym klubie[106]. 24 października 2018 wystąpił jako środkowy obrońca w meczu Ligi Mistrzów z FC Porto, otrzymując mimo porażki 1:3 i występu na nienominalnej pozycji, dobre recenzje[107]. W sezonie 2018/2019 wystąpił w 39 spotkaniach strzelając 2 bramki i notując dwie asysty. Polak sięgnął z klubem po srebrny medal mistrzostw Rosji, a także krajowy puchar[108] i został wybrany najlepszym pomocnikiem Priemjer-Ligi[109].
3 lipca 2019 został definitywnie wykupiony przez Lokomotiw z Paris-Saint Germain i podpisał z rosyjskim klubem trzyletni kontrakt[110]. Kwota transferu wyniosła około 12 milionów euro[111].
6 lipca 2019 pokonując 3:2 drużynę Zenita Petersburg, zdobył z klubem Superpuchar Rosji, a w meczu o to trofeum zanotował asystę przy golu Aleksieja Miranczuka na 2:2[112]. Następnie w pierwszych trzech miesiącach nowego sezonu wybierany był przez kibiców piłkarzem miesiąca[113]. 18 września 2019 w meczu fazy grupowej z Bayerem Leverkusen strzelił swoją pierwszą bramkę w rozgrywkach Ligi Mistrzów UEFA[114]. W listopadzie 2019 ponownie został wybrany piłkarzem miesiąca[115]. W sezonie 2019/2020 był wiodącym piłkarzem Lokomotiwu rozgrywając 33 mecze, w których po raz pierwszy w profesjonalnej karierze strzelił 10 bramek- 9 ligowych i jedną w rozgrywkach Ligi Mistrzów, a także zanotował 5 asyst, pomagając zespołowi w zajęciu drugiego miejsca w tabeli Priemjer-Ligi[116].
Kolejny sezon rozpoczął spotkaniem o Superpuchar Rosji, w którym jego zespół musiał uznać wyższość Zenita Petersburg (1:2)[117], następnie był podstawowym zawodnikiem drużyny w meczach ligowych, a także ponownie wystąpił z rosyjskim klubem w rozgrywkach fazy grupowej Ligi Mistrzów, gdzie Lokomotiw rywalizował m.in. z Bayernem Monachium i Atletico Madryt[118]. 17 października 2020 zdobył zwycięską bramkę w spotkaniu 11. ligowej kolejki z FK Ufa (1:0) oraz został wybrany zawodnikiem meczu[119]. 21 lutego 2021 strzelił bramkę z rzutu karnego ustalając wynik pucharowego meczu z FC Tambow na 3:0[120]. 27 lutego 2021 strzałem z dystansu zdobył efektowaną bramkę w derbach Moskwy z CSKA, która zapewniła jego drużynie zwycięstwo 2:0[121]. W kwietniu 2021 został wybrany piłkarzem miesiąca ligi rosyjskiej strzelając 4 bramki i zaliczając 1 asystę w 4 występach.[122]
W 2007 jako najmłodszy zawodnik z pola został powołany przez trenera Michała Globisza na rozgrywane w Kanadzie, Mistrzostw Świata U-20[123]. 30 czerwca 2007 w meczu inauguracyjnym bezpośrednim strzałem z rzutu wolnego w 23 minucie, pokonał Cássiego, bramkarza reprezentacji Brazylii, zapewniając reprezentacji Polski zwycięstwo 1:0[2]. Krychowiak wystąpił w trzech meczach turnieju i dotarł z drużyną narodową do 1/8 finału gdzie jego drużyna przegrała 1:3 z Argentyną[124]. W reprezentacji do lat 20 rozegrał łącznie 7 meczów, w których strzelił 1 gola[125].
5 czerwca 2009 w meczu ze Szwecją debiutował w prowadzonej przez Stefana Majewskiego, reprezentacji Polski do lat 21[126]. Mecz zakończył się porażką jego drużyny 1:2, a Krychowiak wystąpił wówczas na środku obrony[127]. 6 września 2011 był kapitanem drużyny narodowej w meczu z reprezentacją Rosji w eliminacjach do mistrzostw Europy U-21[128]. 11 października 2011 w wygranym 4:3 meczu eliminacyjnym z reprezentacją Albanii, skutecznie wykonując rzut karny zdobył swoją pierwszą bramkę w tej drużynie[129]. 1 czerwca 2012 trafił do siatki dwukrotnie w meczu eliminacji z Andorą, który zakończył się zwycięstwem reprezentacji Polski 4:2[130].
W grudniu 2008 selekcjoner Leo Beenhakker po raz pierwszy powołał go do reprezentacji Polski[131]. 14 grudnia 2008 zadebiutował, zmieniając w 56 minucie towarzyskiego meczu z Serbią, Antoniego Łukasiewicza[2]. Kolejne powołanie otrzymał w 2009 ale cały mecz towarzyski z Grecją spędził na ławce rezerwowych[132]. W 2011 został powołany do kadry przez Franciszka Smudę i wystąpił w meczu towarzyskim z Norwegią, w którym, w 88. minucie zmienił Rafała Murawskiego[133]. Do kadry powrócił półtora roku później kiedy w sierpniu 2012 na zgrupowanie przed wrześniowymi eliminacjami do mistrzostwa świata, powołał go Waldemar Fornalik[134]. 11 września 2012 rozegrał 15 minut wygranym 2:0 meczu eliminacyjnym z Mołdawią[135]. 12 października 2012 wyszedł w pierwszym składzie oraz rozegrał 65 minut w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z reprezentacją RPA[136] i od tego momentu stał się podstawowym zawodnikiem reprezentacji Polski. 17 października 2012 jako defensywny pomocnik rozegrał 90 minut w meczu eliminacji do mistrzostw Świata 2014 z Anglią, który zakończył remisem 1:1 na Stadionie Narodowym w Warszawie[137]. 30 października 2013 znalazł się na pierwszej liście powołań nowego selekcjonera, Adama Nawałki[138]. 15 listopada 2013 wystąpił w podstawowym składzie reprezentacji w pierwszym meczu tego selekcjonera, przeciwko Słowacji[139]. Krychowiak rozegrał w pełnym wymiarze czasowym wszystkie 10 meczów podczas eliminacji do Mistrzostw Europy 2016, będąc jednym z liderów drużyny, która zajmując pierwsze miejsce w grupie D zakwalifikowała się do turnieju finałowego. 14 listopada 2014 w wygranym 4:0 meczu eliminacji mistrzostw Europy z Gruzją zdobył swoją pierwszą bramkę w reprezentacji Polski[140]. 11 października 2015 zdobył pierwszą bramkę w wygranym 2:1 meczu eliminacji z Irlandią, w którym zwycięstwo przypieczętowało awans Polaków na mistrzostwa Europy[141]. 13 listopada 2015 w towarzyskim meczu z Islandią wystąpił z numerem 10 na koszulce i od tego czasu jest to jego stały numer w reprezentacji Polski[142].
12 maja 2016 został powołany przez selekcjonera Adama Nawałkę do szerokiej kadry na Mistrzostwa Europy 2016 we Francji[143]. 30 maja 2016 Adam Nawałka oficjalnie powołał go do ścisłego składu na mistrzostwa Europy[144]. 12 czerwca 2016 został wybrany piłkarzem meczu po zwycięstwie 1:0 w pierwszym spotkaniu z Irlandią Północną[145]. 25 czerwca 2016 w meczu 1/8 finału ze Szwajcarią, wykorzystał ostatnią decydującą jedenastkę w rozstrzygającym losy meczu, konkursie rzutów karnych[146]. Na turnieju jako jeden z liderów drużyny, wystąpił w pełnym wymiarze czasowym we wszystkich pięciu rozgrywanych meczach i dotarł z reprezentacją Polski do ćwierćfinału, gdzie drużyna odpadła po porażce w rzutach karnych z Portugalią, odnosząc najlepszy wynik w historii swoich występów na mistrzostwach Europy[147]. 8 lipca 2016 został wybrany przez France Football do najlepszej jedenastki tego turnieju[148]. Został również nominowany do nagrody sportowca roku w 82. Plebiscycie Przeglądu Sportowego[149].
14 listopada 2016 w zremisowanym 1:1 meczu towarzyskim ze Słowenią pełnił rolę kapitana reprezentacji Polski[150].
Następnie, rozgrywając siedem meczów w eliminacjach, był jednym z liderów drużyny, która z pierwszego miejsca w grupie E awansowała na rozgrywane w Rosji, mistrzostwa Świata. 11 maja 2018 znalazł się w szerokiej kadrze zawodników przewidzianych do wyjazdu na mundial[151]. 4 czerwca 2018, selekcjoner Adam Nawałka oficjalnie powołał go do składu na Mistrzostwa Świata 2018[152]. W pierwszym meczu turnieju zakończonym porażką 1:2 z Senegalem zdobył jedyną bramkę dla Polski[153]. Ogółem wystąpił w pełnym wymiarze czasowym we wszystkich trzech meczach reprezentacji na mistrzostwach, natomiast Polska po porażkach z Senegalem, Kolumbią (0:3) i wygranej z Japonią (1:0) odpadła z turnieju po fazie grupowej[154].
27 sierpnia 2018, selekcjoner Jerzy Brzęczek powołał go na inauguracyjne spotkanie Ligi Narodów UEFA z Włochami i mecz towarzyski z Irlandią[155]. W obu zremisowanych 1:1 spotkaniach Krychowiak wystąpił w podstawowym składzie drużyny narodowej, a następnie rozpoczynał w pierwszej jedenastce każdy z dziesięciu meczów jakie Polska rozegrała w eliminacjach do Mistrzostw Europy 2020 i ostatecznie zajmując pierwsze miejsce w grupie G, uzyskała kwalifikację do tego turnieju[156].
5 marca 2021 znalazł się na pierwszej liście powołań selekcjonera Paulo Sousy[157]. 25 marca 2021 w meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2022 z Węgrami (3:3) rozegrał 90 minut i zaliczył asystę przy bramce Krzysztofa Piątka[158]. Kolejne mecze eliminacyjne z Andorą (3:0) i Anglią (1:2) rozegrał również w pełnym wymiarze czasowym[159][160]. 17 maja 2021 Paulo Sousa powołał go do składu na Mistrzostwa Europy 2020[161]. 1 czerwca 2021 był kapitanem reprezentacji w meczu towarzyskim z Rosją (1:1)[162]. 8 czerwca 2021 przeciwko Islandii (2:2) rozegrał 80. mecz w narodowych barwach i dołączył do Klubu Wybitnego Reprezentanta[163]. 14 czerwca 2021 w pierwszym meczu na Mistrzostwach Europy ze Słowacją (1:2) otrzymał dwie żółte i w konsekwencji czerwoną kartkę[164], przez co pauzował w kolejnym spotkaniu z Hiszpanią, które zakończyło się remisem 1:1[165].
Klub | Sezon | Liga | Liga | Puchar kraju | Puchar ligi | Europa[a] | Inne[b] | Suma | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | |||
Girondins Bordeaux | 2008/09 | Ligue 1 | – | – | – | – | – | 0 | 0 | |||||
Stade de Reims (wyp.) | 2009/10 | Championnat National | 19 | 2 | – | – | – | – | 19 | 2 | ||||
2010/11 | Ligue 2 | 35 | 2 | 3 | 0 | 2 | 0 | – | – | 40 | 2 | |||
Girondins Bordeaux | 2011/12 | Ligue 1 | 2 | 0 | – | – | – | – | 2 | 0 | ||||
FC Nantes (wyp.) | 2011/12 | Ligue 2 | 21 | 0 | 1 | 0 | – | – | – | 22 | 0 | |||
Stade de Reims | 2012/13 | Ligue 1 | 35 | 4 | – | 1 | 0 | – | – | 36 | 4 | |||
2013/14 | Ligue 1 | 35 | 4 | – | 1 | 0 | – | – | 36 | 4 | ||||
Sevilla FC | 2014/15 | Primera División | 32 | 2 | 2 | 0 | – | 13 | 2 | 1 | 0 | 48 | 4 | |
2015/16 | Primera División | 26 | 0 | 3 | 1 | – | 12 | 0 | 1 | 0 | 42 | 1 | ||
Paris Saint-Germain | 2016/17 | Ligue 1 | 11 | 0 | 1 | 0 | 1 | 0 | 6 | 0 | – | 19 | 0 | |
West Bromwich Albion (wyp.) | 2017/18 | Premier League | 27 | 0 | 3 | 0 | 1 | 0 | – | – | 31 | 0 | ||
Lokomotiw Moskwa (wyp.) | 2018/19 | Priemjer-Liga | 27 | 2 | 6 | 0 | – | 6 | 0 | – | 39 | 2 | ||
Lokomotiw Moskwa | 2019/20 | Priemjer-Liga | 26 | 9 | 0 | 0 | – | 6 | 1 | 1 | 0 | 33 | 10 | |
2020/21 | Priemjer-Liga | 24 | 9 | 3 | 2 | – | 4 | 0 | 1 | 0 | 32 | 11 | ||
Ogólnie w karierze | 320 | 34 | 22 | 3 | 6 | 0 | 47 | 3 | 4 | 0 | 399 | 40 |
Reprezentacja | Rok | Mecze | Bramki |
---|---|---|---|
Polska U-20 | |||
2007 | 3 | 1 | |
2010 | 2 | 0 | |
2011 | 2 | 0 | |
Ogólnie | 7 | 1 | |
Polska | |||
2008 | 1 | 0 | |
2011 | 1 | 0 | |
2012 | 4 | 0 | |
2013 | 10 | 0 | |
2014 | 8 | 1 | |
2015 | 7 | 1 | |
2016 | 13 | 0 | |
2017 | 4 | 0 | |
2018 | 11 | 1 | |
2019 | 9 | 1 | |
2020 | 6 | 0 | |
2021 | 6 | 0 | |
Ogólnie | 81 | 4 |
Jest założycielem i współwłaścicielem marki modowej Balamonte specjalizującej się w szyciu eleganckich garniturów na miarę, które samodzielnie projektuje[173]. Butiki marki znajdują się w Warszawie i Poznaniu[174]. W 2019 został udziałowcem i ambsadorem start-upu Podioom[175]. W 2020 założył markę BioGol zajmującą się produkcją ekologicznej żywności[176]. W 2016 wystąpił w kampanii reklamowej promoującej zegarki marki Albert Riele (wraz z Celią Jaunat). Wystąpił również w kampanii Samsung Smart TV pt. "#coikiedychce" oraz "Wszyscy żyjemy #dlaemocji", a także w kampanii międzynarodowego domu maklerskiego X-Trade Brokers, czy też serwisu internetowego Sport.pl, pt. "Sport.pl to jest Twój live"[177].
Wychowywał się w Mrzeżynie. Jest jednym z trojga dzieci Edwarda i Grażyny Krychowiaków. Ma dwóch braci, Krzysztofa i Tomasza[178]. Jego kuzynka ze strony ojca – Dorota Krychowiak (ur. 1994) również gra w piłkę nożną[179].
W 2015 ukończył dwuletnie studia na kierunku organizacja klubów sportowych na Uniwersytecie Claude Bernarda w Lyonie[180]. Wcześniej z wyróżnieniem uzyskał tytuł Baccalauréat w jednym z francuskich liceów[181].
Interesuje się modą i fotografią[174]. Jego ekstrawaganckie stylizacje robiły furorę i były komentowane przez media[182].
W 2019 ożenił się z francuską modelką Célią Jaunat, z którą jest związany od 2011[183]. Grzegorz Krychowiak dzieli z żoną pasję do podróży[184], małżeństwo odwiedziło m.in. Malediwy, RPA, Nową Zelandię, Australię, Wietnam, Malezję, Chiny, Kambodżę, Indie i Sri Lankę, a także miało okazję zobaczyć wszystkie miejsca z listy siedmiu nowych cudów świata[185]. W 2020 przeszedł zakażenie koronawirusem[186]. Jest abstynentem[187].
Oprócz ojczystego języka polskiego, porozumiewa się także w językch obcych: angielskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim[188]. Podczas pierwszych miesięcy pobytu w Moskwie, Krychowiak podróżował na mecze z notesem, w którym notował nowe słówka przydatne do nauki języka rosyjskiego[189].
Krychowiak przyjaźni się z Wojciechem Szczęsnym, z którym znają się od czasów występów w młodzieżowych reprezentacjach Polski[190]. Ich dobre relacje i wzajemne poczucie humoru kibice mogli obserwować m.in. w materiałach wideo ze zgrupowań reprezentacji[191]. W 2018 wzięli udział w kampanii społecznej Bądź kumplem, nie dokuczaj zorganizowanej przez telewizję Cartoon Network[192].
Artykuł Grzegorz Krychowiak w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-21 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=777864