Gianluca Vialli

Gianluca Vialli

Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1964 Cremona
Data i miejsce śmierci	6 stycznia 2023 Londyn
Wzrost	180 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1980–1984 US Cremonese 105 (23) 1984–1992 UC Sampdoria 223 (85) 1992–1996 Juventus 102 (38) 1996–1999 Chelsea 58 (21) W sumie: 488 (167)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1983–1986  Włochy U-21 20 (11) 1985–1992  Włochy 59 (16) W sumie: 79 (27)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1998–2000 Chelsea 2001–2002 Watford
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata III miejsce Włochy 1990 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Gianluca Vialli (ur. 9 lipca 1964 w Cremonie, zm. 6 stycznia 2023^[1] w Londynie) – włoski piłkarz, który występował na pozycji napastnika. W latach 1985–1992 reprezentant Włoch, uczestnik mistrzostw świata w Meksyku (1986), mistrzostw Europy w Republice Federalnej Niemiec (1988), mistrzostw świata we Włoszech (1990), król strzelców Serie A (1991). Występował na pozycji napastnika. Po zakończeniu kariery piłkarskiej trener.

Kariera klubowa

Początkowo był zawodnikiem Cremonese, w którego barwach występował w Serie C1 i Serie B^[2]. W 1984 został graczem Sampdorii. W Serie A zadebiutował 16 września w wygranym 1:0 meczu z Cremonese, natomiast pierwszego gola strzelił 16 grudnia w spotkaniu z Avellino, zapewniając swojemu zespołowi zwycięstwo 1:0^[2].

W 1991 wraz z Sampdorią został mistrzem Włoch. W znacznym stopniu przyczynił się do wywalczenia tytułu – zdobył 19 bramek i został królem strzelców Serie A^[3]. Z klubem z Genui wywalczył także trzykrotnie puchar kraju (1985 – w drugim meczu finału z Milanem strzelił gola^[4], 1988 – w pierwszym spotkaniu finałowym z Torino FC zdobył bramkę^[5], 1989 – w drugim pojedynku finału z SSC Napoli strzelił gola^[6]). Ponadto w 1991 roku sięgnął po Superpuchar Włoch. Wraz z Sampdorią wywalczył również w 1990 roku Puchar Zdobywców Pucharów – w finałowym meczu z Anderlechtem strzelił dwa gole w dogrywce, zapewniając swojemu klubowi zwycięstwo 2:0^[7].

W 1992 przeszedł do Juventusu, w którym występował przez następne cztery lata. W tym czasie wraz z klubem z Turynu został mistrzem Włoch (1995), wywalczył puchar kraju (1995) i sięgnął po Superpuchar Włoch (1995 – w meczu z Parmą zdobył gola, zapewniając Juventusowi zwycięstwo 1:0^[8]). Ponadto w sezonie 1992/1993 zdobył Puchar UEFA, a w sezonie 1995/1996 wygrał rozgrywki Ligi Mistrzów (finałowy mecz z Ajaksem Amsterdam był jego ostatnim występem w barwach Juventusu^[9]).

W 1996 przeszedł do Chelsea. W angielskiej drużynie zadebiutował 18 sierpnia w zremisowanym 0:0 meczu z Southamptonem, natomiast pierwszego gola strzelił sześć dni później w spotkaniu z Coventry City. Wraz z londyńskim zespołem zdobył puchar kraju (1997), Puchar Ligi Angielskiej (1998), Puchar Zdobywców Pucharów (1998) i Superpuchar Europy (1998). Ponadto od 12 lutego 1998 do 12 sierpnia 2000 pełnił funkcję grającego menadżera^[10] – pod jego wodzą Chelsea wywalczyła puchar Anglii (2000) i Tarczę Wspólnoty (2000).

Kariera reprezentacyjna

W latach 1983–1986 występował w reprezentacji Włoch do lat 21. Wraz z nią uczestniczył w mistrzostwach Europy w 1984 (brązowy medal) i 1986 roku (srebrny medal). W pierwszym meczu finałowym tego drugiego turnieju z Hiszpanią strzelił gola, przyczyniając się do zwycięstwa 2:1^[11]. W kadrze seniorskiej zadebiutował 16 listopada 1985 roku w spotkaniu z Polską^[12]. W 1986 wziął udział w mistrzostwach świata w Meksyku – zagrał w czterech pojedynkach (m.in. w przegranym meczu 1/8 finału z Francją)^[13].

24 stycznia 1987 w meczu z Maltą strzelił swojego pierwszego gola w reprezentacji, przyczyniając się do zwycięstwa 5:0^[12]. W 1988 uczestniczył w mistrzostwach Europy w Republice Federalnej Niemiec, w których Włosi zajęli trzecie miejsce. W turnieju tym wystąpił w czterech pojedynkach i zdobył jedną bramkę – strzelił gola w spotkaniu z Hiszpanią, zapewniając wygraną 1:0^[12].

W 1990 wraz z reprezentacją zdobył brązowy medal mistrzostw świata we Włoszech. W turnieju tym zagrał w trzech spotkaniach, m.in. w przegranym po serii rzutów karnych półfinałowym meczu z Argentyną^[13]. 19 grudnia 1992 w pojedynku z Maltą po raz ostatni wystąpił w barwach narodowych; w spotkaniu tym strzelił także swojego ostatniego gola w kadrze^[12].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Statystyki na FIGC.it. figc.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-19)]. (wł.).
• Gianluca Vialli w bazie National Football Teams (ang.)
• Gianluca Vialli w bazie Soccerbase (ang.)