FK Bodø/Glimt

FK Bodø/Glimt

Pełna nazwa	Fotballklubben Bodø/Glimt
Przydomek	Glimt Superlaget
Barwy	żółto-czarne
Data założenia	19 września 1916
Liga	Eliteserien
Państwo	Norwegia
Adres	Fridtjof Nansens vei 3, 8001 Bodø
Stadion	Aspmyra Stadion
Sponsor techniczny	Diadora
Prezes	Hege Leirfall Ingebrigtsen
Trener	Kjetil Knutsen
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Fotballklubben Bodø/Glimt – norweski klub piłkarski z siedzibą w mieście Bodø, w północnej części kraju, założony w 1916, nazywany potocznie Glimt.

FK Bodø/Glimt jest dwukrotnym mistrzem Norwegii (2020, 2021), dziewięciokrotnym mistrzem Norwegii północnej, dwukrotnym zdobywcą Pucharu Norwegii oraz czterokrotnym wicemistrzem Eliteserien (1977, 1993, 2002 i 2019).

Glimt są znani z żółtych koszulek oraz ogromnych żółtych szczoteczek do zębów, które sympatycy i sponsorzy przynoszą na każdy mecz – szczoteczka jest symbolem wsparcia dla klubu od lat 70.

Historia

Kiedy sąsiednie miasta takie jak Narwik czy Mo i Rana posiadały już swoje drużyny piłkarskie w początkach XX wieku, w Bodø takowa powstała dopiero w 1916. Klub z Bodø został założony jako Klub Piłkarski Glimt (Glimt to po norwesku flesz). Jednym z założycieli był Erling Tjærandsen, który został także pierwszym prezesem klubu, a później jego członkiem honorowym (Tjærandsen zajmował się również grą w piłkę nożną i narciarstwem). Pierwszy mecz drużyna Glimt rozegrała z drużyną szkolną Bodø Highschool (z powodu tego, że Glimt był jedynym klubem w mieście).

W 1919 Glimt wywalczył swój pierwszy tytuł, mistrzostwo powiatu Nordland. Jednak szybko okazało się, że sukces jest nietrwały. W latach 20. Glimt cierpiał z powodu złego morale zawodników i złej kondycji finansowej. Prowadzono nawet rozmowy w przekształcenie klubu w klub narciarski B.&O.I., jednak nic nie wyszło poza dyskusje. Duch klubu przetrwał, a jego odnowicielami stali się gracze i trenerzy przybyli z południowej części kraju. Jednym z nich był Jørgen Juve, który dotarł do Bodø w 1929. W latach 30. Glimt rozpoczął treningi na hali, co było sposobem na ostry arktyczny klimat okolic.

To nowe podejście spowodowało jak najbardziej pozytywne skutki. Od początku lat 30. Glimt był zawsze jednym z czołowych klubów północnej Norwegii i całego kraju od lat 70.

Zespoły z północy nie były dopuszczone do rozgrywek ogólnokrajowych aż do 1963, kiedy to rozegrano pierwsze rozgrywki Pucharu Norwegii z udziałem zespołów z dalekiej północy. Podczas swej pierwszej przygody z pucharem Bodø/Glimt dotarł do 4. rundy, po zwycięstwie 7:1 nad Nordil (u siebie). Na kolejnym poziomie musiał jednak uznać wyższość zespołu Frigg z Oslo, z którym przegrał 0:2. Pierwsze rozgrywki udowodniły jednak, że zespoły z północy mogą bez kompleksów rywalizować z drużynami już ogranymi.

Od 1973 zespoły z północnych regionów dostały również możliwość rywalizowania z drużynami z południa w ogólnokrajowej lidze. Fakt, że wcześniej nie mogły w niej uczestniczyć wynikał z przesądu, że drużyny z fylke Nordland, Troms i Finnmark nie mogłyby rywalizować na tym samym poziomie z drużynami z południa. FK Bodø/Glimt był jednym z trzech zespołów z północnej części kraju, które kiedykolwiek występowały w Tippeligaen, obok niego były to Tromsø IL oraz Mjølner Narwik.

W 1973 Norwegia posiadała trzy grupy drugiej ligi. W dwóch grały drużyny z południa, zaś w trzeciej drużyny z północy. Zespołowi Bodø/Glimt zajęło trzy lata zdobycie awansu z powodu raczej dziwnych reguł awansu. Zdobywcy pierwszych miejsc z grup południowych II ligi awansowali bezpośrednio, zaś mistrz północy musiał rywalizować w barażach z wicemistrzami grup drugiej ligi z południa. System ligowy przyniósł nieco goryczy na północy, nie podłamało to jednak tamtejszych drużyn. Rokiem przełomowym był 1975, kiedy to zespół Bodø/Glimt, jako pierwszy klub z północy zdobył Puchar Norwegii, jednak z powodu ww. przepisów nie awansował do Tippeligaen (podobnie było rok wcześniej, drużyna z Bodø była niepokonana w swojej lidze, jednak baraże przegrywała).

W 1976 FK Bodø/Glimt zdołał w końcu przełamać niesprawiedliwy system rozgrywkowy. W turnieju barażowym pokonał 4:0 zespół Odds BK i zremisował 1:1 z Lyn Fotball, przez co jako pierwszy klub z północy wywalczył awans do najwyższej klasy rozgrywkowej. Pod koniec lat 70. Norweska Federacja Piłkarska zmieniła zasady awansu i zlikwidowała baraże dla drużyn z północy. Od tego czasu różnice zostały zatarte.

Po triumfalnym debiucie ligowym w 1977 – drugie miejsce w lidze i finał krajowego pucharu, obydwa przegrane z Lillestrøm SK – FK Bodø/Glimt grał cztery sezony w najwyższej klasie rozgrywkowej i spadł dopiero w 1980, kończąc rozgrywki na 12. miejscu.

Lata 80. były najczarniejszym okresem w historii klubu. FK Bodø/Glimt grali w drugiej lidze ogólnokrajowej i 3. lidze regionalnej, co dla byłego wicemistrza Norwegii i zdobywcy pucharu było wielkim rozczarowaniem. Jednak kolejna fala sukcesów przyszła w 1991. Pod kierownictwem trenera Jana Muri FK Bodø/Glimt awansował do II ligi. W kolejnym sezonie klub zatrudnił trenera Tronda Sollieda i wygrał rozgrywki drugiej ligi w sezonie 1992. W końcu, w 1993 zespół wrócił do Tippeligaen i podobnie jak w debiucie w 1977 zdobył drugie miejsce w lidze. Klub zdobył także swój drugi w historii Puchar Norwegii, po zwycięstwie 2:0 nad Strømsgodset IF. Zdobycie pucharu było ukoronowaniem trzech niewiarygodnych sezonów, przejścia z trzeciej ligi do zdobycia 2. miejsca w Tippeligaen w ciągu jedynie trzech lat, osiągnięcia tak rzadko spotykanego w norweskim systemie ligowym.

Po powrocie do Tippeligaen klub przeżywał huśtawkę formy. Dobre występy w lidze były przeplatane walką o utrzymanie, co doskonale ilustrują sezony 1993 i 1994, kiedy to po zdobyciu wicemistrzostwa i pucharu klub w kolejnym sezonie uratował się przed spadkiem jedynie lepszą różnicą bramek. Innym przykładem takiej zmiennej formy jest sezon 2003, kiedy to FK Bodø/Glimt zdobył 2. miejsce w lidze, ulegając jedynie dzierżącemu supremację od wielu lat Rosenborgowi Trondheim, ulegając także zespołowi z Trondheim w finale krajowego pucharu. W kolejnym sezonie jednak zespół zakończył rozgrywki na 3. miejscu od końca i musiało rozgrywać mecze barażowe z Kongsvinger IL, aby uniknąć spadku. Drużyna przegrała swój pierwszy mecz w Kongsvinger 0:1, jednak efektowne zwycięstwo w rewanżu 4:0 uratowało klub FK Bodø/Glimt.

Od 1993 klub z Bodø cały czas występuje w Tippeligaen (do 2005 12 sezonów). Ogółem rozegrał w najwyższej klasie rozgrywkowej 16 sezonów. W sezonie 2005 klub zajął ostatnie miejsce w 14-zespołowej tabeli Tippeligaen, zdobywając jedynie 24 punkty i razem z drużyną Aalesunds FK spadł do Adeccoligaen.

W 2020 oraz 2021 roku klub zdobył mistrzostwo Norwegii^[1].

Sukcesy

• Eliteserien
• mistrzostwo (2020, 2021)^[2]
  • wicemistrzostwo (4): 1977, 1993, 2003, 2019
• 1. divisjon
  • mistrzostwo (2): 2013, 2017
• Puchar Norwegii
  • zwycięstwo (2): 1975, 1993
  • finał (3): 1977, 1996, 2003
• Mistrzostwa Północnej Norwegii
  • mistrzostwo (9): 1930, 1933, 1934, 1939, 1952, 1963, 1964, 1967, 1969
  • wicemistrzostwo (5): 1949, 1955, 1961, 1962, 1966

Europejskie puchary

Zespół kilka razy grał w Europejskich Pucharach. Pierwszy raz w 1976, kiedy to przegrał z SSC Napoli w Pucharze Zdobywców Pucharów, w 1978 musiał uznać wyższość Interu Mediolan zaś w 1994 Sampdorii w tych samych rozgrywkach.

Legenda do wszystkich tabel: Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe

Sezon	Rozgrywki	Runda	Klub	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1976/77	Puchar Zdobywców Pucharów	1R	SSC Napoli	0–2	0–1	0–3
1978/79	Puchar Zdobywców Pucharów	1R	Union Luxembourg	4–1	0–1	4–2
		1/8	Inter Mediolan	1–2	0–5	1–7
1994/95	Puchar Zdobywców Pucharów	Q	Olimpia Ryga	6–0	0–0	6–0
		1R	UC Sampdoria	3–2	0–2	3–4
1996/97	Puchar UEFA	2Q	Beitar Jerozolima	2–1	5–1	7–2
		1R	Trabzonspor	1–2	1–3	2–5
1999/00	Puchar UEFA	Q	FC Vaduz	1–0	2–1	3–1
		1R	Werder Brema	0–5	1–1	1–6
2004/05	Puchar UEFA	2Q	Levadia Tallinn	2–1	1–2	3–3, k: 8–7
		1R	Beşiktaş JK	1–1	0–1	1–2
2020/21	Liga Europy	1Q	Kauno Žalgiris	6–1 (D)
		2Q	Žalgiris Wilno	3–1 (D)
		3Q	Milan	2–3 (W)
2021/22	Liga Mistrzów	1Q	Legia Warszawa	2–3	0–2	2–5
	Liga Konferencji Europy	2Q	Valur	3–0	3–0	6–0
		3Q	FC Prishtina	2–0	1–2	3–2
		PO	Žalgiris Wino	1–0	2–2	3–2
		Grupa C	Zoria Ługańsk	3–1	1–1	2. miejsce
			CSKA Sofia	2–0	0–0
			AS Roma	6–1	2–2
		1/16	Celtic	2–0	3–1	5–1
		1/8	AZ Alkmaar	2–1	2–2	4–3, Dogr.
		1/4	AS Roma	2–1	0–4	2–5
2022/23	Liga Mistrzów	1Q	KÍ Klaksvík	3–0	1–3	4–3
		2Q	Linfield	8–0	0–1	8–1
		3Q	Žalgiris Wilno	5–0	1–1	6–1
		PO	Dinamo Zagrzeb	1–0	1–4	2–4, Dogr.
	Liga Europy	Grupa A	PSV Eindhoven	1–2	1–1	3. miejsce
			FC Zürich	2–1	1–2
			Arsenal	0–1	0–3
	Liga Konferencji Europy	1/16	Lech Poznań	–	–	–

Obecny skład

Stan na 14 listopada 2022^[3][4]

Nr Poz. Piłkarz 1 1 bramkarzBR Julian Faye Lund 2 2 obrońcaOB Marius Lode 3 2 obrońcaOB Alfons Sampsted 4 2 obrońcaOB Marius Høibråten 5 2 obrońcaOB Brice Wembangomo 6 2 obrońcaOB Isak Amundsen 7 4 napastnikNA Amahl Pellegrino 8 3 pomocnikPO Albert Grønbæk 9 4 napastnikNA Ola Solbakken 10 3 pomocnikPO Hugo Vetlesen 11 3 pomocnikPO Runar Espejord 12 1 bramkarzBR Nikita Chajkin 14 3 pomocnikPO Ulrik Saltnes (kapitan) 15 3 pomocnikPO Anders Konradsen 16 3 pomocnikPO Morten Konradsen 17 3 pomocnikPO Gaute Høberg Vetti

Nr Poz. Piłkarz 18 2 obrońcaOB Brede Moe 19 3 pomocnikPO Sondre Brunstad Fet 20 3 pomocnikPO Fredrik Sjøvold 21 2 obrońcaOB Lucas Kubr 22 2 obrońcaOB Marius Lode 23 3 pomocnikPO Elias Kristoffersen Hagen 25 1 bramkarzBR Marcus Andersen 27 4 napastnikNA Sondre Sørli 29 3 pomocnikPO Nino Žugelj 32 4 napastnikNA Joel Mvuka 35 3 pomocnikPO Adan Abadala Hussein 43 4 napastnikNA Brynjar Johnsplass 77 3 pomocnikPO Patrick Berg 88 4 napastnikNA Lars-Jørgen Salvesen

Piłkarze na wypożyczeniu

Nr Poz. Piłkarz 24 4 napastnikNA Lasse Selvåg Nordås (w Tromsø do 31 grudnia 2022)

Nr Poz. Piłkarz 26 2 obrońcaOB Sigurd Kvile (w Kristiansund do 31 grudnia 2022)

Reprezentanci Norwegii z klubu FK Bodø/Glimt

• Erik Hoftun – 30
• Bengt Sæternes – 7
• Harald Berg – 5
• Runar Berg – 5
• Jens Petter Hauge – 3
• Stig Johansen – 3
• Jon Abrahamsen – 3
• Arild Olsen – 2
• Tom Kåre Staurvik – 2

Statystyki

• Najwyższe zwycięstwo (Tippeligaen): 8:0 przeciwko Lyn Fotball, 1993
• Najwyższa porażka (Tippeligaen): 0:6 przeciwko IK Start, 1994
• Najwyższe zwycięstwo (puchar): 11:2 przeciwko Mosjøen, 2002
• Najwyższa porażka (puchar): 0:5 przeciwko Vikingowi, 1974, 0:5 przeciwko Odds BK, 2000
• Najgorszy występ w pucharze: porażka w 1. rundzie z Grovfjord 0:1, 1991, jedyna porażka w 1. rundzie w historii

Statystyki w

• mecze – 648
• zwycięstwa – 237
• remisy – 157
• porażki – 254
• gole – 1042:1048
• punkty – 868

Stan na 21 listopada 2020. Źródło: Eliteserien. worldfootball.net. [dostęp 2020-11-22]. (ang.).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa klubu (norw.)