Ewa Kuklińska

	Ewa Kuklińska
	Ewa Kuklińska
Imię i nazwisko	Ewa Elżbieta Kuklińska
Data i miejsce urodzenia	26 grudnia 1951 ; Gdańsk
Zawód	aktorka, tancerka, piosenkarka, choreograf
	Odznaczenia
	Zasłużony Działacz Kultury
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ewa Elżbieta Kuklińska (ur. 26 grudnia 1951 w Gdańsku) – polska aktorka, tancerka, choreograf i piosenkarka, współzałożycielka formacji Naya-Naya i Sabat^[1].

Życiorys

Urodziła się w Gdańsku^[2]. Wychowywała się w Szczawnicy Zdroju, gdzie jej ojciec był naczelnym lekarzem i dyrektorem uzdrowiska^[1]. Jeden z pacjentów, Jerzy Waldorff, nakłonił jej rodziców, by zapisali córkę do szkoły baletowej w Warszawie, którą ukończyła. Została zaangażowana na trzy lata do Teatru Wielkiego Opery i Baletu^[1]. Przez pięć lat tańczyła w najpopularniejszych grupach baletowych Naya-Naya i Sabat. Prywatne lekcje śpiewu pobierała u prof. Olgi Lady. Sztukę estradową doskonaliła na studiach w Paryżu (L'Academie Internationale de la Danse, Schola Cantorum de Paris), jako stypendystka rządu francuskiego^[3].

19 listopada 1977 zadebiutowała jako piosenkarka w programie Telewizji Polskiej Bardzo przyjemny wieczór^[4].

W latach 1979–1997 związana była z Teatrem Syrena w Warszawie, gdzie zagrała w ponad trzydziestu tytułach, kreując główne i znaczące role m.in. w Czarnej Mańce, Szalonych latach, Broadway - róg Litewskiej, Ostrym makijażu - make up i Manierach miłosnych. Jako choreograf przygotowała ponad 15 sztuk, m.in. Sprawę Romana K., Taniec kogutów czy Cafe pod Minogą^[3].

Nagrała kilka płyt oraz koncertowała w Europie, Ameryce Północnej i Australii. Jako piosenkarka, tancerka i aktorka reprezentowała Polskę w programach realizowanych przez telewizje w Hamburgu, Berlinie, Pradze, Belgradzie, Toronto, Chicago i Nowym Jorku^[3].

W TV Polonia prowadziła program Schody, pióra, brylanty. Wzięła udział w ponad 100 widowiskach, takich jak np. Kabaret Starszych Panów^[5], Melodie wielkiego ekranu czy Muzyka lekka, łatwa i przyjemna^[3].

Grała w przedstawieniach impresaryjnych: Dieta cud (2011) Jana Jakuba Należytego w reż. Piotra Dąbrowskiego w warszawskim Teatrze Palladium, Zwariowany komisariat (2013) Leszka Kwiatkowskiego w reż. Zbigniewa Lesienia, Czysta komercja (2014) Katarzyny Wojtaszak w reż. Wojciecha Dąbrowskiego we Wrocławskim Teatrze Komedia oraz Randka w ciemno na dwie pary (2014) Norma Fostera w reż. Mirosława Połatyńskiego w Teatrze Palladium.

1 października 2015 ukazała się książka Anny Morawskiej Twarze depresji, w której Kuklińska opowiedziała o swoim życiu^[6].

W 1995 otrzymała odznaczenie „Zasłużony Działacz Kultury”.

Życie prywatne

Trzykrotnie rozwiedziona^[7]^[8].

Dyskografia

1980: Boutique disco
1990: My style^[9]
1993: To ja^[9]
1996: Chcę szaleć

Filmografia

1971: Nie lubię poniedziałku − członkini zespołu ludowego
1977: Nie zaznasz spokoju − choreografka Ewa
1978: Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy − tancerka Zenia
1983: Lata dwudzieste... lata trzydzieste... − Lena
1986: Złoty pociąg − Renata, sekretarka Kowalskiego, agentka Niemców
1990: Niezłomny z Nazaretu (spektakl telewizyjny) − Herodiada
2007: Hela w opałach − ciotka Adela (odc. 28)
2009: Niania − sprzedawczyni

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Ewa Orłoś (2012-04-09): Ewa Kuklińska: Miłość igra ze mną! (pol.). Planeta Kobiet. [dostęp 2019-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-11)].
↑ Personalidade: Ewa Kuklińska (Polônia) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2019-08-11].
↑ ^a ^b ^c ^d Ewa Kuklińska - kobieta kameleon (pol.). Wirtualna Polska. [dostęp 2019-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-11)].
↑ Rozmowa Gdańskiego Klub Szaradzistów Neptun z Alicją Majewską. Interia.pl. [dostęp 2017-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-03)].
↑ Ewa Kuklińska: Podoba mi się moje życie (pol.). Interia.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-10)].
↑ Ewa Kuklińska próbowała popełnić samobójstwo (pol.). Plejada.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-23)].
↑ Dorota Wellman („Gala” Nr 9, 2005-02-28): Moi wielbiciele przychodzą do dziś (pol.). Onet.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-23)].
↑ Ewa Kuklińska chciała popełnić samobójstwo (pol.). Fakt.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-10)].
↑ ^a ^b Ewa Kuklińska (pol.). AllMusic. [dostęp 2019-08-11].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Śpiewająca tancerka w kronice PKF w bazie Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej

[planeta-1] Ewa Orłoś (2012-04-09): Ewa Kuklińska: Miłość igra ze mną! (pol.). Planeta Kobiet. [dostęp 2019-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-11)].

[interfilmes-2] Personalidade: Ewa Kuklińska (Polônia) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2019-08-11].

[teleshow-3] Ewa Kuklińska - kobieta kameleon (pol.). Wirtualna Polska. [dostęp 2019-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-11)].

[4] Rozmowa Gdańskiego Klub Szaradzistów Neptun z Alicją Majewską. Interia.pl. [dostęp 2017-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-03)].

[news-5] Ewa Kuklińska: Podoba mi się moje życie (pol.). Interia.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-10)].

[plejada-6] Ewa Kuklińska próbowała popełnić samobójstwo (pol.). Plejada.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-23)].

[kobieta-7] Dorota Wellman („Gala” Nr 9, 2005-02-28): Moi wielbiciele przychodzą do dziś (pol.). Onet.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-23)].

[plotki-8] Ewa Kuklińska chciała popełnić samobójstwo (pol.). Fakt.pl. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-10)].

[allmusic-9] Ewa Kuklińska (pol.). AllMusic. [dostęp 2019-08-11].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]