Ewa Kłobukowska

Ewa Janina Kłobukowska
Ilustracja
Ewa Janina Kłobukowska na mecie sztafety (1964).
Data i miejsce urodzenia

1 października 1946
Warszawa

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
złoto Tokio 1964 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
brąz Tokio 1964 lekkoatletyka
(bieg na 100 m)
Mistrzostwa Europy
złoto Budapeszt 1966 bieg na 100 m
złoto Budapeszt 1966 sztafeta 4 × 100 m
srebro Budapeszt 1966 bieg na 200 m
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Ewa Janina Kłobukowska (ur. 1 października 1946 w Warszawie) – polska lekkoatletka i sprinterka, złota medalistka olimpijska, rekordzistka świata.

Ewa Kłobukowska (1964)

Edukacja

[edytuj | edytuj kod]

W 1965 roku ukończyła Technikum Ekonomiczne nr 6 w Warszawie, a w 1972 roku SGPiS, gdzie otrzymała dyplom magistra ekonomii[1].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentowała klub Skra Warszawa. W 1964 roku podczas XVIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Ewa Kłobukowska, Teresa Ciepły, Irena Kirszenstein, Halina Górecka) wywalczyła złoty, a na 100 metrów brązowy medal, uzyskując czas 11,6 s[1].

W 1965 roku w Pradze wynikiem 11,1 s pobiła rekord świata w biegu na 100 metrów. W 1966 roku podczas VIII Mistrzostw Europy w Budapeszcie została dwukrotną (sztafeta 4 × 100 m i 100 m) mistrzynią Europy oraz wicemistrzynią na 200 m[1].

W 1967 roku nagle zniknęła z bieżni. Oficjalna wersja mówiła o kontuzji. Jednak prawdziwą przyczyną nieobecności był donos działaczy z RFN i ZSRR do władz Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) dotyczący rozróżnienia płci na podstawie konfiguracji chromosomów. Z punktu widzenia współczesnej medycyny był to zarzut niesłuszny[2]. W roku 1968 zaszła w ciążę i urodziła syna[3].

Dobrowolne wycofanie Ewy Kłobukowskiej miało uchronić polski sport przed międzynarodowym skandalem. W związku z tym przedwcześnie zakończyła karierę[4]. Pracowała w Przedsiębiorstwie Montażu Elektrowni i Urządzeń Przemysłowych „Energomontaż Północ”[1].

W 1998 roku została uhonorowana przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 2011 roku otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[6], a w 2021 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[7][8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Ewa Kłobukowska – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  2. Dariusz Faron, Panna Ewa już nie biegnie [online], sport.onet.pl, 15 kwietnia 2020 [zarchiwizowane z adresu 2020-04-16].
  3. Tarnished gold: Some of the ‘great’ Olympics cheats [online], The Independent, 1 sierpnia 2012 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  4. Ewa Kłobukowska – nieznana historia. www.magazynbieganie.pl. [dostęp 2022-07-09]. (pol.).
  5. M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68.
  6. M.P. z 2012 r. poz. 230.
  7. M.P. z 2021 r. poz. 867.
  8. Ewa Kłobukowska odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. pzla.pl, 20 lipca 2021. [dostęp 2021-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-23)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Informacja

Artykuł Ewa Kłobukowska w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2024-08-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=61105