| ||
Domenico Giuseppe Scarlatti | ||
Data i miejsce urodzenia | 26 października 1685 Neapol | |
Data i miejsce śmierci | 23 lipca 1757 Madryt | |
Instrumenty | klawesyn, organy | |
Gatunki | muzyka poważna | |
Zawód | kompozytor, klawesynista |
Domenico Giuseppe Scarlatti (ur. 26 października 1685 w Neapolu, zm. 23 lipca 1757 w Madrycie) – kompozytor włoski okresu baroku[1].
Syn i uczeń Alessandro Pietro Scarlattiego, urodził się w Neapolu[1]. Już w 1703 wystawiono tam pierwsze utwory sceniczne kompozytora (opery L'Ottavia restituita al trono oraz Il Giustino)[1][2]. Przeniósł się do Wenecji, gdzie pobierał nauki u Francesco Gaspariniego, a następnie do Rzymu[1][2]. Był konkurentem Georga Friedricha Händla, z którym stanął w szranki w konkursie ogłoszonym przez kardynała Pietro Ottoboniego i zwyciężył jako klawesynista (Händlowi przyznano palmę pierwszeństwa w grze organowej)[2]. Nadworny klawesynista polskiej królowej Marii Kazimiery, a później króla Portugalii oraz dworu królewskiego w Madrycie[1].
W latach 1710–1713 Aleksander Benedykt Sobieski zrealizował w swoim rzymskim teatrze kilka spektakli operowych we współpracy ze Scarlattim i scenografem Filippo Juvarą[3].
Komponował głównie sonaty klawesynowe (Esercizi per gravicembalo), niejednokrotnie wirtuozerskie, oraz opery i utwory orkiestrowe[1].
Scarlatti był dwukrotnie żonaty. Z Marią Cataliną Gentili wziął ślub w Rzymie w 1728. Po śmierci pierwszej żony w 1742 poślubił Anastasię Maxarti Ximenes. Był ojcem dziesięciorga dzieci[2].
|
Artykuł Domenico Scarlatti w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-08-06 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=41099