C†M†B

Napis „K+M+B 2009” na drzwiach w Lstiborze

C†M†B (K†M†B, G†M†B) – symbol wypisywany z okazji uroczystości Objawienia Pańskiego, popularnie zwanego Trzech Króli, który pojawia się na drzwiach mieszkań. Oznacza błogosławieństwo dla domu i jego ochronę przed złem.

Akronim ten ma różne interpretacje[1][2][3]:

  • łac. Christus mansionem benedicat („Niech Chrystus błogosławi temu domowi”)
  • łac. Cogito („poznaję”), Matrimonium (nawiązanie do wesela w Kanie Galilejskiej), Baptesimus/Baptismus (chrzest)
  • łac. Christus Multorum Benefactor („Chrystus dobroczyńcą wielu”)
  • imiona trzech mędrców: niem. Caspar / łac. Gaspar / pol. Kacper oraz Melchior i Baltazar.

W wieku XVIII upowszechnił się w Kościele katolickim w dzień Objawienia Pańskiego, oprócz święcenia złota i kadzidła, także zwyczaj święcenia kredy, którą to kredą oznacza się drzwi wejściowe domów katolickich[3]. W zwyczaju tym można również dopatrywać się analogii i kontynuacji tradycji ze Starego Testamentu (Wj 12,1n), gdzie nakazano znaczyć domy krwią baranka, aby uniknąć potępienia i kary Bożej.

„Obrzędy błogosławieństw” opublikowane przez Komisję ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski określają, że o ile symbolu na drzwiach nie wykonał ministrant podczas wizyty duszpasterskiej między 27 grudnia a 5 stycznia, to znak może nakreślić wierny po liturgii święta Objawienia Pańskiego, by w ten sposób przekazać błogosławieństwo wyrażone przez kapłana, który święcił kredę i kadzidło[4]. Zamiast napisu C M B może to być także J M J (od: Jezus, Maryja, Józef, czyli Święta Rodzina); tego drugiego symbolu używa się bardzo rzadko[5].

Przypisy

  1. Sławomir Kapitan: Uroczystość Trzech Króli. Jak piszemy K+M+B czy C+M+B?. Parafia Rzymskokatolicka pw. św Zygmunta w Łosicach. [dostęp 2017-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-11)].
  2. Jacek Nowak: Dlaczego piszemy na drzwiach C+M+B?. deon.pl, 2011-01-06. [dostęp 2017-04-10].
  3. a b Trzech Króli. Katolicka Agencja Informacyjna, 2005–2007. [dostęp 2017-04-10].
  4. Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski: Obrzędy błogosławieństw (tom II). Katowice: Księgarnia Św. Jacka, 2010, s. 432. ISBN 978-83-7030-389-1.
  5. Maciej Malinowski: C M B (a nie: K M B). W: Obcy język polski »poradnia językowa dra Macieja Malinowskiego« [on-line]. 2015-01-07. [dostęp 2017-04-10].

Bibliografia

  • Rupert Berger, Mały słownik liturgiczny, Juliusz Zychowicz (tłum.), Michał Tschuschke (red.), Poznań: „W Drodze”, 1990, ISBN 83-7033-080-0, OCLC 830055251.

Informacja

Artykuł C†M†B w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2022-01-12 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=2832021