| |||||||||
Cezary Pazura (2009) | |||||||||
Data i miejsce urodzenia | 13 czerwca 1962 Tomaszów Mazowiecki | ||||||||
Zawód | aktor, reżyser, youtuber | ||||||||
Współmałżonek |
Żaneta Pazura | ||||||||
Lata aktywności | od 1986 | ||||||||
| |||||||||
Strona internetowa |
Cezary Andrzej Pazura (ur. 13 czerwca 1962[1] w Tomaszowie Mazowieckim) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, prezenter telewizyjny, artysta kabaretowy, piosenkarz i youtuber.
Zadebiutował w 1986 rolą druha Pumy w filmie Czarne Stopy. Uznanie widzów i popularność zdobył dzięki kreacji Edwarda Wiadernego w filmie Kroll w reż. Władysława Pasikowskiego, za którą dostał nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę męską na 16. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Do najważniejszych ról w jego aktorskiej karierze należą występy w filmach: Psy, Polska śmierć, Psy 2. Ostatnia krew, Nic śmiesznego, Tato, Kiler, Sara, Szczęśliwego Nowego Jorku, Sztos, Kiler-ów 2-óch, Ajlawju, Chłopaki nie płaczą, E=mc², Kariera Nikosia Dyzmy, Show, Sztos 2, Psy 3. W imię zasad i Pitbull. Ostatni pies oraz w serialach telewizyjnych: Pogranicze w ogniu, 13 posterunek, Faceci do wzięcia i Przypadki Cezarego P. Z dubbingu został zapamiętany jako leniwiec Sid z pięcioczęściowej serii filmu animowanego Epoka lodowcowa, Numernabis w filmach komediowych Asterix i Obelix: Misja Kleopatra (2001) i Asterix na olimpiadzie (2008), rybka Oscar z Rybek z ferajny, świnia Specek Zawiotki z Kurczaka Małego i karzeł Rumpelstiltskin z filmu Shrek Forever.
Uznawany za jednego z najpopularniejszych aktorów polskiego kina lat 90.[2]. Zdobywca licznych nagród filmowych, w tym dwóch Złotych Lwów i dwóch Złotych Kaczek, a także Telekamery i Świra, ale też antynagrody Węża. Laureat wielu festiwali filmowych, w tym Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Jednego Aktora, Kaliskich Spotkań Teatralnych, Festiwalu Filmów Akcji, Międzynarodowego Festiwalu Aktorskim „Stożary”, Festiwalu Komedii Polskich i Festiwalu Filmów Optymistycznych „Multimedia Happy End”.
Jest starszym synem Zdzisława i Jadwigi Pazurów[3], którzy pobrali się w sierpniu 1961[4]. Ma młodszego o siedem lat brata Radosława[3], który również jest aktorem. Jego matka była technikiem normowania w Wytwórni Wyrobów Precyzyjnych „Niewiadów Predom Prespol”[5], a ojciec był nauczycielem muzyki w Szkole Podstawowej w Osiedlu Niewiadów[6] oraz prowadził teatr amatorski[3]. Jego rodzicami chrzestnymi są Marian Stackiewicz[7] i Tola Piasecka, przyjaciółka jego matki z okresu panieństwa, która zmarła na raka piersi, gdy Cezary miał 8 lat[5].
4. Wacław Pazura (1907–1962) |
||||||
2. Zdzisław Pazura (1937–) |
||||||
5. Anna Pazura | ||||||
1. Cezary Pazura | ||||||
6. Antoni Sowa | ||||||
3. Jadwiga Pazura | ||||||
7. Józefa Sowa | ||||||
Wychował się w Osiedlu Niewiadów, gdzie przez pewien czas był zawodnikiem Stali Niewiadów[8]. Jest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Tomaszowie Mazowieckim[9]. Ukończył też szkołę muzyczną w klasie klarnetu[10] i uczył się w Policealnym Studium Gastronomicznym, gdy za pierwszym razem nie dostał się do szkoły teatralnej[11]. Będąc w liceum, założył zespół rockowy[12].
W 1986 ukończył Łódzką Szkołę Filmową, promotorem jego pracy magisterskiej pt. Mój błazen[11] była dr Wanda Renik[13]. W trakcie studiów dorabiał, pracując jako kelner na weselach[14].
Do 27. roku życia był ministrantem[11].
W 1983 rozpoczął pracę w Teatrze Ochoty w Warszawie, w którym występował do 1991[15]. Był też aktorem Teatru Studyjnego ’83 im. Juliana Tuwima w Łodzi[15]. W 1985 zagrał Błazna Pierwszego w spektaklu Maria i Woyzeck w reżyserii Adama Hanuszkiewicza[16]. Sztuka została wyróżniona Grand Prix Festiwalu Szkół Teatralnych w Alès[17]. Wystąpił też w dwóch etiudach szkolnych: Pogo i Jesienna nuda.
W 1986 zadebiutował jako aktor filmowy, grając w przygodowym filmie w reżyserii Waldemara Podgórskiego Czarne Stopy. Rok później za monodram Człowiek z przedmieścia otrzymał nagrodę jury i dziennikarzy na XXI Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu[15]. W 1988 zagrał pierwszą główną rolę serialową, Czarka Adamskiego w Pograniczu w ogniu (1992). W maju tego samego roku otrzymał powołanie do wojska[18], został wcielony do 92. plutonu Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu[19], jednocześnie kontynuował pracę w Teatrze Ochoty[20]
Po ukończeniu służby wojskowej odszedł z Teatru Ochoty. W 1991 premierę miał film Kroll, w którym zagrał kaprala Edwarda Wiadernego. Kreacja zapewniła mu uznanie widzów i krytyków, którzy nagrodzili go Złotym Lwem, nagrodą przyznawaną na Festiwalu Filmowym w Gdyni. Zaczął też występować w warszawskim Teatrze Powszechnym, z którego odszedł w 1992. W tym czasie nawiązał roczną współpracę ze stołecznym teatrem „Scena Prezentacje”, a także zadebiutował jako aktor Teatru Telewizji[15], zaczął pracę w dubbingu i pojawił się w roli podporucznika Waldemara Morawca w Psach Władysława Pasikowskiego.
W 1993 za rolę w sztuce Kaczo odebrał nagrodę dla młodych aktorów na XXXIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych[15], a kinową premierę miał film Człowiek z..., w którym zagrał Bolka Rylskiego. Poprowadził galę finałową Miss Polonia 1993[21]; w trakcie gali błędnie odczytał laureatki tytułów komplementarnych, co wywołało kontrowersje ze względu na ryzyko niewypłacenia aktorowi honorarium w wysokości ok. 100 dolarów[22]. Ostatecznie gażę wypłacono[22].
W 1994 odebrał nagrodę dla najlepszego odtwórcę roli męskiej na Festiwalu Filmów Akcji w Valenciennes za kreację ppor. Waldemara Morawca w filmie Psy 2. Ostatnia krew[15] oraz wystąpił jako Osso w filmie sensacyjnym Waldemara Krzystka Polska śmierć i Andrzeja w dramacie Barbary Sass Tylko strach. W 1995 za rolę Cezarego Kujawskiego w Tato odebrał Złotego Lwa za najlepszą drugoplanową rolę męską[15], a także wcielił się w postać Adasia Miauczyńskiego w komediodramacie Marka Koterskiego Nic śmiesznego. W tym czasie występował w warszawskim teatrze Scena Na Woli[15] i użyczył głosu Trampowi w filmie animowanym Zakochany kundel, a także wyjechał do Niemiec, gdzie zagrał Andrzeja w dramacie Aniołek. Po powrocie do Polski premierę miały kolejne filmy z udziałem Pazury: Wirus, Sara i Szczęśliwego Nowego Jorku.
W 1997 umocnił wizerunek aktora komediowego[23], kreując postać Kazika Czarneckiego w Sztosie, za co był nominowany do Złotych Kaczek dla najlepszego aktora. Popularność wśród telewidzów zdobył dzięki roli Cezarego Cezarego, głównego bohatera seriali komediowych 13 posterunek (1997–1998) i 13 posterunek 2 (1999–2000). W 1998 za kreację Jerzego Killera w Kilerze (1997) odebrał swoją pierwszą Złotą Kaczkę dla najlepszego aktora[15], a także otrzymał tytuł Idola roku w plebiscycie czytelników miesięcznika „Machina”[15]. W 1999 za rolę Adasia Miauczyńskiego w Ajlawju był nominowany do Złotej Kaczki w kategorii „najlepszy kochanek”, otrzymał Telekamerę „Tele Tygodnia” w kategorii „aktor” i wystąpił jako Fred w komedii Chłopaki nie płaczą. Odrzucił główną rolę Adasia Miauczyńskiego w filmie Marka Koterskiego Dzień świra[24].
Również w 1999 zadebiutował jako piosenkarz, wydając album studyjny pt. Płyta stereofoniczna, na który nagrał utwory skomponowane przez Jacka Kochana z tekstami Rafała Bryndala, Szymona Majewskiego i Piotra Bukartyka[25]. Album promował trzema singlami: „Mam chorą wyobraźnię”[26], „Przystojny jestem”[27] i „Był pochmurny dzień”[28]. Singiel „Przystojny jestem” notowany był na 27. miejscu listy przebojów Programu III Polskiego Radia[29].
W 2000 odebrał Kryształowy Granat dla najlepszego aktora komediowego na IV Festiwalu Komedii Polskich w Lubomierzu[15] oraz ponownie był nominowany do Telekamery, jednak tym razem nie zdobył nagrody.
W 2001 powrócił do kina niemieckiego rolą Janka w filmie Zutaten für Träume. Po powrocie do Polski zagrał główne lub pierwszoplanowe role w filmach Kariera Nikosia Dyzmy, Ramzesa w E=mc² i Show. W 2002 użyczył głosu leniwcowi Sidowi w filmie animowanym Epoka lodowcowa, postać zdubbingował też na potrzeby czterech kolejnych części filmowej sagi[30]. Również w 2002 ogłoszono, że poprowadzi program rozrywkowy TVP1 Dancing[31], ale później poinformowano, że gospodarzem jednak będzie Maciej Miecznikowski[32]. W grudniu 2002 ogłoszono, że z Krzysztofem Skibą poprowadzi satyryczno-rozrywkowy program Polsatu Pazury Skiby[33].
W 2003 był gospodarzem koncertu „Top” podczas festiwalu TOPtrendy[34]. W latach 2003–2005 grał Gustawa Milskiego w serialu Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście[35][36]. W tym czasie odrzucił propozycję zagrania podkomisarza Artura Banasia w serialu TVP1 Glina; ofertę przyjął Maciej Stuhr[37].
W 2004 po raz pierwszy poprowadził program „Kabareton” podczas festiwalu TOPtrendy 2004[38] oraz wystąpił ze własnymi skeczami w programie HBO na stojaka![39]. Ponadto zadebiutował jako prezenter radiowy, prowadząc audycję Wieczór ze złotymi przebojami w Radiu Złote Przeboje[40]. Odebrał też Złotą Kaczkę dla najlepszego aktora w plebiscycie czytelników miesięcznika „Film”[15]. W 2005 ponownie poprowadził sopocki „Kabareton”[41], wystąpił w ogólnopolskiej kampanii reklamowej klejów do glazury firmy Atlas[42] oraz otrzymał nagrodę specjalną na Międzynarodowym Festiwalu Aktorskim „Stożary” w Kijowie za „mistrzowskie kreacje aktorskie”[15], tj. potrójną rolę w Nienasyceniu (2003)[43].
W 2005 objął funkcję prezesa zarządu Stowarzyszenia Aktorów Filmowych i Telewizyjnych (SAFT), którą piastował do 2013[44]. W 2006 zagrał Tomasza Kozłowskiego w Ja wam pokażę![45] i podinspektora Marka Sznajdera w serialu sensacyjno-kryminalnym TVP2 Oficerowie oraz Trzeci oficer [46][47], a także został obsadzony w roli Wiktora Maliszewskiego, jednego z głównych bohaterów serialu Faceci do wzięcia, w którym występował do 2010[48]. Był nominowany do nagrody Jetix Kids 2006 w kategorii „najlepszy aktor/aktorka”[49].
W 2007 zadebiutował jako reżyser, realizując jeden z odcinków Facetów do wzięcia, a także odebrał nagrodę Świra dla najbardziej zakręconego aktora[50] i współprowadził galę rozdania Telekamer[51]. W 2007 i 2008 prowadził kolejne „Kabaretony” podczas festiwalu TOPtrendy[52][53]. W 2008 wystąpił ze swymi skeczami w programie Piotr Bałtroczyk przedstawia[54]. W latach 2008–2009 był gospodarzem teleturnieju Polsatu Strzał w 10[55][56]. Za swoją działalność telewizyjną był nominowany do Wiktora 2008 dla osobowości telewizyjnej[57][58] i Telekamery 2009 w kategorii „osobowość w rozrywce”[59]. Ponadto w tym okresie kontynuował karierę aktorską, grając m.in. inspektora marka Sznajdera w Trzecim oficerze (2008) i Stefana w Złotym środku (2009)[60].
W 2010 pojawił się w roli Krzysztofa Dzikowskiego w Skrzydlatych świniach i Mariusza Marzędy w filmie Belcanto oraz odebrał nagrodę honorową na 8. Festiwalu Filmów Optymistycznych Multimedia Happy End w Rzeszowie[15]. Był też gościem programu Polsat Café Dzieciaki nie płaczą[61] i jurorem w programie Polsatu Stand up. Zabij mnie śmiechem[62]. Ponadto zaliczył pełnometrażowy debiut reżyserski filmem Weekend[63], który też wyprodukował pod szyldem własnej firmy producenckiej Cezar 10 [64]. Za film odebrał antynagrodę Węża 2012 dla najgorszego reżysera[65]. W 2011 powrócił jako „Synek” Czarnecki w filmie Sztos 2[66].
W 2012 został aktorem Teatru 6. piętro w Warszawie[15], jednym z gospodarzy audycji Babie lato w RMF FM[67] i prowadzącym „Kabareton” na TOPtrendy 2012[68]. W 2013 wystąpił z programem kabaretowym podczas festiwalu TOPtrendy 2013[69].
| ||
Serwis | YouTube | |
Gatunek | wideoblog | |
Lata aktywności | od 2015 | |
Liczba wyświetleń | 74,3 mln[70] | |
Liczba obserwujących | 0,7 mln[70] | |
Sieć partnerska | Gamellon | |
Język | polski | |
Strona internetowa |
W 2015 zagrał tytułową rolę w filmie Przypadki Cezarego P. i Andrzeja Domirskiego w serialu obyczajowym TVN Aż po sufit!, a także założył kanał w serwisie internetowym YouTube[71], na którym początkowo publikował występy kabaretowe, a następnie zaczął prowadzić autorski vlog[72].
W 2016 wrócił do śpiewania, a wykonany przez niego utwór „Ogórek Olo” znalazł się na albumie studyjnym dla dzieci pt. Jarzynki i Przyjaciele[73]. W tym czasie grał Oskara Adamczyka w serialu obyczajowym Polsatu Powiedz tak! oraz był ponownie nominowany do Telekamery w kategorii „aktor”. Następnie zagrał brata Zeno w Dwóch koronach (2017), „Zibiego” w Trzeciej połowie (2018) i „Gawrona” w filmie Pitbull. Ostatni pies (2018). W 2019 wystąpił w roli Kajetana Rybaka w thrillerze Canal+ Żmijowisko i Jarosza w Diablo. Wyścig o wszystko. W 2020 ponownie wcielił się w Waldemara Morawca, tym razem na potrzeby filmu Psy 3. W imię zasad, a także zagrał „Dzika” w Futrze z misia i ojca Wandy w szwajcarskim komediodramacie Wanda, mein Wunder.
Od lutego do kwietnia 2021 TVN emitował serial Tajemnica zawodowa, w którym zagrał pierwszoplanową rolę u boku Magdaleny Różczki. Zagrał drugoplanowe role w serialach Chyłka. Inwigilacja i Sexify. W maju odbyła się kinowa premiera komedii romantycznej Druga połowa, w której zagrał jedną z wiodących ról jako Zbigniew Biernat, trener reprezentacji Polski.
W 2005 w Teatrze STU w Krakowie odbył się benefis Cezarego Pazury. Wystąpili w nim jego wieloletni przyjaciele i współpracownicy, m.in. Piotr Rzymyszkiewicz, Jan Machulski, Olaf Lubaszenko, Piotr Siejka, Adrianna Biedrzyńska.
21 października 2011 z okazji 25-lecia pracy artystycznej w katowickim Spodku odbył się benefis Pazury[74]. Na scenie, oprócz samego jubilata, pojawili się: Kabaret Ani Mru-Mru, Kabaret Młodych Panów, Paweł Małaszyński, Jerzy Kryszak, Marcin Daniec i Kabaret Moralnego Niepokoju oraz zespół Life Club Band[75].
Uznawany za jednego z najpopularniejszych aktorów polskiego kina lat 90.[2] i gwiazdę filmową[76].
Uplasował się na 7. miejscu w kategorii „najpopularniejsi aktorzy polscy” w opublikowanym przez Google Zeitgeist rankingu najczęściej wyszukiwanych haseł w polskim Internecie w 2003[77] oraz na trzecim miejscu w tejże kategorii w zestawieniu za rok 2005[78].
Był jedną ze „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według danych „Forbes Polska”; jego wizerunek został wyceniony przez reklamodawców na: 280 tys. zł w 2008 (97. miejsce)[79], 304,5 tys. zł w 2010 (86. miejsce)[80], 271,5 tys. zł w 2013 (96. miejsce)[81] i 207 tys. w 2014 (85. miejsce)[82].
Utwory „Pazury Cezara” i „Pazury Cezara 2” z albumu Gra? (2007) zespołu muzycznego L-Dópa stanowią odniesienie do osoby Cezarego Pazury. Piosenka „Czarek” z albumu Poradnik sukcesu (2020) rapera Bobera jest nawiązaniem do ról Pazury.
Angażuje się w akcje społeczne. W 2006 wystąpił w koncercie z okazji 10-lecia działalności Fundacji Polsat[83], współpracował ze Stowarzyszeniem SOS Wioski Dziecięce (2009)[84], a w 2010 był ambasadorem Europejskich Letnich Igrzysk Olimpiad Specjalnych 2010[85]. W 2013 poparł inicjatywę budowy nowego stadionu Widzewa Łódź[86]. W 2020 podczas światowej pandemii COVID-19 został ambasadorem rządowej kampanii społecznej #SzczepimySię[87].
Trzykrotnie żonaty[3]. 1 kwietnia 1989 poślubił Żanetę[3], z którą ma córkę, Anastazję (ur. 29 października 1988[88]). W 1994 rozwiódł się z żoną[3]. Od 1995 do końca 2007 był mężem Weroniki Marczuk[89][90]. 1 maja 2009 poślubił młodszą o 26 lat Edytę Zając[91]. Mają troje dzieci, Amelię (ur. 2009)[92], Antoniego Józefa (ur. 2012) i Ritę (ur. 2018). Jest katolikiem[93].
W 2000 poparł Aleksandra Kwaśniewskiego przed wyborami prezydenckimi[11]. Kilka lat później w jednym z wywiadów przyznał, że żałuje wyrażenia publicznego poparcia dla kandydata, bo – jak stwierdził – „artyście nie wolno robić takich rzeczy”[11].
Jest członkiem koła łowieckiego „Dzik” w Człuchowie, a wcześniej koła łowieckiego w Morągu. Egzamin z umiejętności strzeleckich zdał w Miastku przy kole łowieckim „Słonka”. Do myślistwa był zachęcany m.in. przez Bogusława Lindę, który także jest myśliwym[94]. Ponadto interesuje się piłką nożną. W młodości kibicował Widzewowi Łódź[95].
W 2008 pozwał serwis Pudelek.pl za naruszenie dóbr osobistych. Po przegraniu sprawy w 2010 zapowiedział apelację od wyroku[96]. W 2012 sąd apelacyjny wydał wyrok na korzyść aktora[97][98].
Tytuł | Dane dot. albumu |
---|---|
Płyta stereofoniczna |
|
Tytuł | Rok | Pozycja na liście | Album | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
LP3 [29] | |||||||||||||||||||
„Mam chorą wyobraźnię” | 1999 | – | Płyta stereofoniczna | ||||||||||||||||
„Przystojny jestem” | 27 | ||||||||||||||||||
„Był pochmurny dzień” | – | ||||||||||||||||||
„–” singel nie był notowany. |
Artykuł Cezary Pazura w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=32295