Bronisław Cieślak

Bronisław Cieślak
Bronisław Cieślak (2014)
Data i miejsce urodzenia	8 października 1943 Kraków
Data i miejsce śmierci	2 maja 2021 Kraków
Zawód	aktor, dziennikarz, prezenter telewizyjny, polityk
Lata aktywności	1968–2019
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Bronisław Cieślak (ur. 8 października 1943 w Krakowie^[1], zm. 2 maja 2021 tamże^[2]) – polski aktor, dziennikarz, prezenter telewizyjny i polityk. Odtwórca roli Sławomira Borewicza w serialu telewizyjnym 07 zgłoś się (1976–1987) i Bronisława Malanowskiego w serialu paradokumentalnym Malanowski i Partnerzy (2009–2016). Poseł na Sejm III i IV kadencji (1997–2005).

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Wychowywał się na krakowskim Kazimierzu. Jego ojciec był kolejarzem, natomiast matka zajmowała się domem. Miał dwóch braci: Jacka i Witolda^[3]. W 1962 został absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie^[4][5]. Podczas nauki występował w klubie studenckim Pod Jaszczurami^[6]. W latach 1963–1968 studiował etnografię na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując absolutorium^[4]. W młodości pracował jako ratownik wodny^[7]. Był też zatrudniony jako kontysta oraz referent do spraw transportu^[8].

Działalność zawodowa i aktorska

W 1968 rozpoczął pracę jako dziennikarz w Polskim Radiu, następnie pracował również w ośrodku krakowskim Telewizji Polskiej^[9], gdzie w latach 1973–1991 był redaktorem i zastępcą redaktora naczelnego^[4]. W 1976 prowadził program telewizyjny pod nazwą Bez togi^[9].

W 1975 reżyser Roman Załuski zaproponował mu udział w zdjęciach próbnych do serialu obyczajowego Znaki szczególne^[9]. Bronisław Cieślak był sceptyczny co do tego pomysłu. Do wzięcia udziału w tym przedsięwzięciu przekonał go Jacek Stwora, sugerując, że mimo prawdopodobnego niepowodzenia będzie to materia na ciekawy reportaż^[9]. Ostatecznie zawodowy dziennikarz otrzymał rolę aktorską w tym serialu, wcielając się w nim w postać inżyniera Bogdana Zawady^[2].

W 1976 Krzysztof Szmagier powierzył mu główną rolę w serialu kryminalnym 07 zgłoś się^[10]. Reżyser i scenarzysta, mając do dyspozycji kontrkandydatów będących aktorami zawodowymi, zdecydował się na Bronisława Cieślaka, uznając go za „prawdziwy typ aktorski” (czyli kogoś, „komu wierzy się, gdy mówi z ekranu”)^[9]. Rola porucznika Sławomira Borewicza, w którą wcielał się w 21 odcinkach produkcji wyprodukowanych w latach 1976–1987^[2], przyniosła mu największą rozpoznawalność i popularność^[11]. Odgrywana przez niego postać stała się ikoną popkultury, a sam aktor określany był mianem polskiego Jamesa Bonda^[12]. Jako komisarz Borewicz pojawił się także w filmie Latające machiny kontra Pan Samochodzik z 1991 w reżyserii Janusza Kidawy^[3].

W latach 70. i 80 nadal wykonywał zawód dziennikarza i – jak sam przyznawał – „bywał też aktorem”^[9][13]. W 1979 wystąpił w dwóch filmach fabularnych: w Kung-fu Janusza Kijowskiego zagrał dziennikarza Henryka Laskusa, a w filmie kryminalnym Wściekły w reżyserii Romana Załuskiego wcielił się w postać kapitana Zawady, próbującego rozwiązać sprawę tajemniczych morderstw^[3]. W 1980 był lektorem w filmie dokumentalnym Od Rodezji do Zimbabwe^[2]. We wrześniu 1984 pełnił rolę gospodarza podczas 9. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku^[14]. W 1986 wystąpił w polsko-bułgarskim filmie dla młodzieży Złota mahmudia Kazimierza Tarnasa^[2]. W 1987 był jednym z jurorów w wyborach Miss Małopolski^[15][16]. W 1988 był reporterem w filmie dokumentalnym Reportaż z siedmiu dziesięcioleci^[2]. W 1990 w Teatrze Telewizji wystąpił jako Naczelny w sztuce Woody’ego Allena pt. Bóg w reżyserii Wojciecha Biedronia^[17].

W 1991 zakończył pracę w Telewizji Polskiej, następnie przez pewien czas pomagał żonie w prowadzeniu działalności handlowej w Krakowie^[18]. Przez krótki okres był również zarejestrowany jako bezrobotny^[7]. Później powrócił do współpracy z telewizją, prowadził m.in. Telewizyjne Biuro Śledcze^[19].

Wystąpił gościnnie w takich serialach telewizyjnych jak Bank nie z tej ziemi, Świat według Kiepskich oraz Pierwsza miłość^[2]. Był narratorem serialu kryminalnego Tak czy nie? Ryszarda Bugajskiego^[3]. W 2006 zagrał warszawskiego komendanta policji Modesta Strumiłłę w 8 odcinkach Mrok w reżyserii Jacka Borcucha^[2]. W latach 2009–2016 wcielał się w postać Bronisława Malanowskiego, grając w ponad 800 odcinkach serialu paradokumentalnego Malanowski i Partnerzy^[2]. W 2019 wystąpił w filmie Na bank się uda Szymona Jakubowskiego, w którym zagrał ministra rolnictwa Sławomira Kowalika^[2]. Brał również udział w Reality Shopka Szoł w krakowskim Teatrze „Groteska”^[20].

Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej^[5]. W latach 1993–1997 pełnił funkcję sekretarza zarządu krakowskiego oddziału drugiej z tych organizacji^[4].

Działalność polityczna

W latach 1971–1990 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[4].

W wyborach w 1997 uzyskał mandat poselski z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu krakowskim nr 21^[21]. W Sejmie III kadencji zasiadał m.in. w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Kultury i Środków Przekazu^[22]. Po raz drugi został wybrany do Sejmu w wyborach w 2001 z ramienia koalicji SLD-UP w okręgu krakowskim nr 13 liczbą 24 252 głosów^[23]. W IV kadencji pełnił funkcję rzecznika prasowego klubu parlamentarnego SLD. Zasiadał ponownie w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Kultury i Środków Przekazu. Był też członkiem Komisji Sprawiedliwości i Spraw Człowieka^[1]. Podczas obu kadencji pracował także w szeregu podkomisji^[1][22].

24 grudnia 2001 został zatrzymany przez policję podczas jazdy pod prąd ulicą jednokierunkową i odmówił poddania się badaniu na zawartość alkoholu we krwi. Komisja Etyki Poselskiej uznała jego zachowanie za nadużycie immunitetu^[24]. W maju 2002 został ukarany za wykroczenie drogowe karą 1200 zł grzywny oraz zakazem prowadzenia pojazdów na okres sześciu miesięcy^[25].

W 2005 i 2007 bez powodzenia kandydował w kolejnych wyborach parlamentarnych^[26][27]. W wyborach samorządowych w 2006 bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Krakowa^[28].

Życie prywatne

Pogrzeb Bronisława Cieślaka. W tle grupa młodzieży z transparentem z jego portretem i napisem 07 MO ŻEGNAJ

Z pierwszą żoną Jasną Krystyną Chrzanowską-Cieślak miał córkę Katarzynę (obie wystąpiły wraz z nim w filmie Wściekły z 1979^[29]). Z drugą żoną Anną miał córkę Zofię i syna Jana^[30]. Był stryjem aktorki Anny Cieślak^[31].

Chorował na nowotwór prostaty^[32]. W 2018 w związku z chorobą przeszedł operację^[33], a także cykle radioterapii i chemioterapii^[32].

Zmarł 2 maja 2021^[34][35]. 4 maja Sejm IX kadencji uczcił jego pamięć minutą ciszy^[36]. 10 maja 2021 został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Podgórskim w Krakowie^[37]. Uroczystości pogrzebowe miały charakter świecki^[38].

Odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (1985)^[2]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)^[39]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2021, pośmiertnie)^[40]

Filmografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Bronisław Cieślak w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2019-11-05].
• Bronisław Cieślak w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2012-02-10].
• Bronisław Cieślak w bazie Filmweb. [dostęp 2012-02-10].
• Bronisław Cieślak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [online] [dostęp 2021-05-07] .