Bohdan Gadomski

Bohdan Gadomski
Bohdan Gadomski
Data i miejsce urodzenia	7 października 1949 Łódź
Data i miejsce śmierci	24 marca 2020 Łódź
Zawód, zajęcie	dziennikarz, publicysta
Narodowość	Polska
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Bohdan Gadomski (ur. 7 października 1949 w Łodzi, zm. 24 marca 2020 tamże^[1]) – polski dziennikarz i publicysta.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Łodzi^[2] jako syn Eweliny Gadomskiej, śpiewaczki, i Jerzego Gadomskiego, który występował publicznie grając na harmonijce ustnej^[3]. We wczesnych latach brał wielokrotnie udział w łódzkich „Spotkaniach z polską piosenką”, zwyciężając kilkanaście razy^[3]. W klasie piątej szkoły podstawowej należał do teatrzyku dziecięcego w łódzkim Pałacu Młodzieży, gdzie wystąpił w operetce dziecięcej Drewniaczek na motywach baśni Pinokio^[3]. W filmie dokumentalnym łódzkiej Wytwórnia Filmów Oświatowych Komu dwójkę? (1963) pojawił się w głównej roli Janka. Jako uczeń czwartej klasy licealnej pisał na lamach miesięcznika pracy twórczej „Radar”^[4]. Będąc w klasie maturalnej wygrał radiowy konkurs dla młodych piosenkarzy amatorów „Bez protekcji” Włodzimierza Korcza zorganizowany przez Radio Łódź, śpiewając piosenkę „Nikt nie pomoże” z repertuaru Teresy Tutinas^[3].

Początkowo zdawał konkursowy egzamin na wydział wokalno-aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi; jednak choć jego występ spodobał się komisji egzaminacyjnej, której przewodniczyła Olga Olgina, w ocenie końcowej stwierdzono, że jego głos bardziej nadaje się do piosenki aniżeli opery^[3]. Studiował filologię polską w dwóch uczelniach pedagogicznych, bo chciał zostać nauczycielem języka polskiego. Ukończył Studium Dziennikarstwa i Wiedzy o Prasie w Łodzi oraz Państwowe Studium Kultury i Oświaty w Warszawie (reżyseria teatralna teatrów niezawodowych).

Kariera

Na początkowym etapie swojej działalności dziennikarskiej, pisał w wielu tytułach prasowych: „Film”, „Ekran”, „Scena”, „Teatr”, „itd”, „TIM”, „Panorama”, „Tygodnik Kulturalny”, „Kultura”, „Wprost”, „Walka Młodych”, „Non Stop”, „TV Sat Magazyn”, „Synkopa”, „Śpiewamy i Tańczymy”, „Do Rzeczy”, „Kalejdoskop” (miesięcznik, regionalny informator kulturalny wydawany przez Łódzki Dom Kultury), „Zwierciadło”, „Znane i nieznane”, „Kurier Szczeciński” i „Wieczór Wybrzeża”, ale przede wszystkim w łódzkim tygodniku „Odgłosy”, gdzie specjalizował się w dużych formach dziennikarstwa prasowego i uczył warsztatu^[4]. Był autorem licznych publikacji na temat życia i działalności Violetty Villas, Michaela Balla, Shirley Bassey i Ymy Sumac oraz wielu programów radiowych i telewizyjnych o gwiazdach piosenki z Polski i zagranicy^[5]. Laureat „Złotego Pióra”, „Złotego Taboru”, „Złotego Prometeusza”, „Diamentowej Nuty”, „Diamentowego Liścia Medialnego” oraz medalu „Serce za serce”^[4].

Wystąpił w filmowej etiudzie fabularnej Bronisławy Nowickiej Mantra (2004) z Gabrielą Muskałą. W komedii kryminalnej Lawstorant (2005) zagrał postać sąsiada tytułowego bohatera (w tej roli Michał Wiśniewski)^[2]. Wystąpił także w czterech teledyskach.

Nagrał piosenki takie jak „Duch, dusza i ciało” (2015) z muzyką i słowami Agnieszki Chrzanowskiej, „Czy pani tańczy twista” (2016) w duecie z Aldoną Orłowską, „Wszystko przeminie, wszystko przepadnie” (6 grudnia 2016) z repertuaru płytowego Zdzisławy Sośnickiej (1977) oraz świąteczny utwór „Ten wyjątkowy czas” (grudzień 2018).

Redagował autorskie rubryki w tygodniku „Angora” oraz gazecie „Express Ilustrowany”. Występował jako recenzent muzyczny i gość programów na antenach TVP1, TVP2, Polsatu, TVN i Superstacji. Współpracował z TVP3 Katowice. Przez kilkanaście lat był redaktorem muzycznym trzech łódzkich stacji radiowych: Radio Łódź, Radio Classic i Radio Parada. Przez trzy lata prowadził nocne programy telewizyjne Noc z telewizją Katowice i przez rok program telewizyjny Poznajmy ich prywatnie w TV Toya. Był recenzentem muzycznym festiwali piosenki i gal telewizyjnych.

Nakręcono o nim pięć programów telewizyjnych i film Diamentowo Złoty Redaktor (2013) w reżyserii Moniki Jeznach-Nowickiej (praca dyplomowa)^[6], który był prezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych we Wrocławiu w 2015.

W maju 2019 wydał książkę pt. „Andrzej z piekła Rodan – portret pisarza”, będąca dalszym ciągiem opublikowanej przed 10 laty biografii współczesnego pisarza Andrzeja Rodana, pt. „Andrzej Rodan – pisarz zakazany”^[7].

Życie prywatne

Utrzymywał, że przez krótki czas był w związku z Violettą Villas^[8]. Oprócz muzyki jego największą pasją było przygotowywanie swoich psów rasy bichon frise, których był miłośnikiem do różnego rodzaju konkursów i wystaw. Jego czworonogi wielokrotnie były nagradzane na pokazach krajowych i międzynarodowych^[9].

Śmierć

W 2019 przebył zawał serca^[2]. Od końca lutego do 6 marca 2020 przebywał w jednym z łódzkich szpitali^[10], po czym znalazł się pod opieką zaprzyjaźnionych mu osób. 8 marca 2020 został ponownie hospitalizowany w związku z utratą przytomności, Zmarł w szpitalu 24 marca 2020, w wieku 70 lat, nie odzyskawszy przytomności^[11]. Śmierć dziennikarza została podana do wiadomości publicznej na początku kwietnia, za pośrednictwem mediów społecznościowych. Jak poinformowano w programie Alarm!, przyczyną zgonu dziennikarza było uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, będącego konsekwencją zaaplikowania zbyt dużej dawki insuliny, która nie była podawana specjalistycznym sprzętem^[10]. Został pochowany 27 kwietnia 2020 na Cmentarzu Doły w Łodzi (część komunalna)^[12].

Nagrody i wyróżnienia

• 1999: „Złote Pióro” dla najlepszego recenzenta festiwali: Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i Sopot Festival.
• 1999: „Złota Nuta” na 20-lecie pracy dziennikarza muzycznego.
• 2009: „Diamentowa Nuta” w plebiscycie „Złota Nuta 2009” od pięciu mediów internetowych i prasowych, za 30-lecie działalności dziennikarza muzycznego.
• 2010: „Diamentowy Liść Medialny 2010” – nagroda kapituły programu medialnego „Polska w Europie – Europa w Polsce”.
• „Złota Odznaka Prometeusza” – wyróżnienie Kapituły Fundacji Pro Publico Bono za wielkie serce dla dzieci pokrzywdzonych przez los i niepełnosprawnych.
• „Złoty Tabor” – wyróżnienie nadane na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Cygańskiej w Ciechocinku przez Kapitułę Królewskiej Rady Starszych pod przewodnictwem Króla Romów za popularyzację kultury Romów.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Bohdan Gadomski w bazie filmpolski.pl
• Bohdan Gadomski w bazie Filmweb
• Bohdan Gadomski w Discogs.com (ang.)