Bogusław Wołoszański

  1. Strona główna
  2. Polska Wikipedia
  3. Bogusław Wołoszański
Bogusław Wołoszański
Ilustracja
Bogusław Wołoszański (2012)
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1950
Piotrków Trybunalski

Zawód, zajęcie

dziennikarz, popularyzator historii

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Bogusław Wołoszański (ur. 22 marca 1950 w Piotrkowie Trybunalskim) – polski dziennikarz, prawnik i popularyzator historii, autor wielu książek o tematyce historycznej. Pomysłodawca oraz autor programu „Sensacje XX wieku”.

Życiorys

Syn Mariana (1908–2004) i Ireny z domu Malinowskiej (1908–1992)[1]. Jego ojciec był nauczycielem oraz dyrektorem internatu liceum w Piotrkowie, brał udział w kampanii wrześniowej, gdzie służył w 25. Pułku Piechoty jako dowódca plutonu przeciwpancernego, z którym brał udział w walkach pod Częstochową. Po rozwiązaniu pułku, zdołał się przedostać do Piotrkowa[2]. Podczas okupacji niemieckiej był członkiem Armii Krajowej (ps. Orzeł). Ma siostrę, Jolantę (ur. 1944)[1].

W 1967 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył cztery lata później uzyskaniem tytułu magistra prawa. Tam też uczestniczył w seminarium doktoranckim prowadzonym przez prof. Stanisława Ehrlicha[3]. Po ukończeniu studiów otrzymał nakaz pracy przy Radzie Narodowej w Wieluniu[4]. W 1971 kontynuował naukę w podyplomowym dwuletnim Instytucie Dziennikarstwa UW. W tym samym roku podjął współpracę z Redakcją Młodzieżową Telewizji Polskiej, gdzie prowadził program rozrywkowy Telewizyjny Ekran Młodych oraz przygotowywał programy dla młodzieży. W maju 1973 otrzymał etat w TVP, podejmując pracę w Redakcji Międzynarodowej[5].

W 1979 rozpoczął dzienne studia reżyserskie na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego, ale zrezygnował z nich ze względu na sytuację rodzinną i zawodową[5]. W 1983 został zastępcą dyrektora Dyrekcji Programów Oświatowych i we wrześniu tego roku przystąpił do tworzenia programu „Sensacje XX wieku”[5]. W 1985 wyjechał jako korespondent radia i telewizji do Londynu, gdzie pracował przez 3 lata[5].

Po powrocie w grudniu 1988 objął stanowisko zastępcy dyrektora I Programu TVP oraz szefa Redakcji Międzynarodowej, wprowadził na antenę programy 7 Dni Świat i Raport oraz kilka innych o tematyce międzynarodowej[5]. Obok programów na temat aktualnych wydarzeń polityki międzynarodowej, w dalszym ciągu przygotowywał programy z cyklu „Sensacje XX wieku”. W 1990 ukazała się pierwsza książka, będąca zapisem programów telewizyjnych. W 1992 powrócił do Redakcji Edukacyjnej Telewizji, gdzie obok „Sensacji” przygotowywał program „Encyklopedia II wojny światowej”. W tym samym czasie pracował nad książkowym wydaniem „Encyklopedii...”, które po 15 latach zbierania materiałów ukazało się na rynku księgarskim w maju 1997. Audycję „Sensacje XX wieku” prowadził także w Radiu Zet.

W maju 2002 był gospodarzem i współautorem 50 odcinków telewizyjnych spotów informacyjnych „Unia bez tajemnic” w ramach kampanii informacyjnej rządu o integracji europejskiej[6]. W sierpniu 2005 odszedł z TVP. W 2006 rozpoczął prace nad scenariuszem pod ekranizację swojej książki Twierdza szyfrów. Poskutkowało to emisją 13-odcinkowego serialu Tajemnica twierdzy szyfrów w 2007 na antenie TVP1. Za reżyserię serialu odpowiadał Adek Drabiński[7].

Od 2011 do 2014 prowadził na antenie Polsat Play program pt. Skarby III Rzeszy[8]. Od wiosny 2014 prowadzi nowy cykl dokumentalny Tajna historia XX wieku, również na antenie Polsat Play[9]. W 2015 nawiązał ponownie współpracę z Telewizją Polską oraz stacją National Geographic, dla których realizuje kolejne sezony Sensacji XX wieku. W 2015 miał premierę pięcioodcinkowy cykl Przewodnik historyczny Bogusława Wołoszańskiego[10].

Działalność polityczna

Od 1976 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[11]. W 1985 podpisał zobowiązanie do współpracy z Departamentem I MSW, co jak relacjonuje sam Wołoszański, umożliwiło mu następnie wyjazd do Londynu, gdzie realizował program „Sensacje XX wieku”[12]. Figurował jako kontakt operacyjny o pseudonimach „Ben” i „Rewo”. W 1988 oficer prowadzący oficjalnie zamknął dokumentację dotyczącą tego kontaktu operacyjnego[13].

W wyborach parlamentarnych z 2023 kandydat do Sejmu RP z list Koalicji Obywatelskiej w okręgu nr 10[14].

Życie prywatne

Żonaty z Hanną (ur. 1946)[15][16], która jest szefową wydawnictwa[17]. Ma syna Michała i córkę Hannę[18]. Jego syn jest z zawodu radcą prawnym, a córka zajmuje się historią sztuki i mieszka w Genewie.

Odznaczenia i nagrody

Twórczość

Audycje radiowe

Książki

  • Sensacje XX wieku (1990, Novum)
  • Ten okrutny wiek (1995)
  • Ten okrutny wiek. Część druga (1996)
  • Sensacje XX wieku – II wojna światowa (1994, Magnum)
  • Sensacje XX wieku – po II wojnie światowej (1995, Magnum)
  • Encyklopedia II wojny światowej (1997, Amber, w dwóch tomach)
  • Tajna wojna Hitlera (1997)
  • Straceńcy (1998)
  • Tajna wojna Stalina (1999)
  • Droga do piekła (2000)
  • Władcy ognia (2001)
  • Tajna wojna Churchilla (2002)
  • Tamten okrutny wiek (2003, jest to jednotomowe wydanie Tego okrutnego wieku, które ukazało się w XXI wieku)
  • Twierdza szyfrów (2004, powieść)
  • Operacja Talos (2005, powieść)
  • Sieć – ostatni bastion SS (2006, powieść)
  • Testament Odessy (2008, powieść)
  • Honor żołnierza 1939 (2010)
  • Wojna, miłość, zdrada (2010)
  • Największy wróg Hitlera (2012)
  • Wiek krwi (2016)
  • SS Nowy Początek (2019)
  • Zabić Amerykę (2021)

Zeszyty z cyklu Sensacje XX wieku:

  • Pojedynek na pustyni: Rommel contra Montgomery (1)
  • Piekło i niebo: opowieść o samolotach które pokonały Japonię (2)
  • Skazani: 6 tysięcy żołnierzy wysłanych na śmierć (3)
  • Śmierć marszałka: jak zginął Michaił Tuchaczewski (4)
  • Zemsta OAS: tajna organizacja, która chciała zniszczyć Francję (5)
  • Tajemnica „Overlord” (6)
  • Kryptonim: „Cycero” (7)
  • Czarna orkiestra (8)
  • Komandosi (9)
  • Sprawa Żukowa (10)
  • Śmiertelny pojedynek Chruszczow – Beria (11)
  • Narodziny siły: tajna historia radzieckiej bomby atomowej (12)
  • Na krawędzi: kryzys kubański 1962 (13)
  • Korea w ogniu: miejsce, od którego mógł zapłonąć świat (14)
  • U-2 zaginął: lot samolotu szpiegowskiego, który zmienił politykę mocarstw (15)

Programy TV

Podcasty

  • Wojna według Wołoszańskiego[23] (2023)[23]

Przypisy

  1. ↑ a b Stanisław S. Nicieja, Moje Kresy. Drohobyckie konotacje historyków, Nowa Trybuna Opolska, 12 października 2015 [dostęp 2019-05-24] (pol.).
  2. ↑ Bogusław Wołoszański: w garniturze trudno się włazi do czołgu [WYWIAD], Onet Kultura, 23 marca 2020 [dostęp 2020-04-13] (pol.).
  3. ↑ Maciej Łętowski: Kaczyński myśli Leninem?. wyborcza.pl, 12 marca 2016. [dostęp 2016-04-06].
  4. ↑ Kudelski na tropie zaginionych historii: Bogusław Wołoszański i tajemnice przeszłości, Warszawa i Mazowsze – najnowsze wiadomości w RDC [dostęp 2021-10-29] (pol.).
  5. ↑ a b c d e Bogusław Wołoszański – oficjalna strona internetowa, www.woloszanski.com [dostęp 2021-10-29].
  6. ↑ Bogusław Wołoszański – sylwetka. [dostęp 2012-11-12]. (pol.).
  7. ↑ Bogusław Wołoszański, filmpolski.pl [dostęp 2019-05-25] (pol.).
  8. ↑ Opis programu „Skarby III Rzeszy” na stronach nadawcy. Polsat Play. [dostęp 2013-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-26)]. (pol.).
  9. ↑ Wołoszański, Latkowski, Figurski i Zientarski wiosną w Polsat Play, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  10. ↑ „Przewodnik Historyczny Bogusława Wołoszańskiego” od stycznia w TVP Historia. [dostęp 2014-12-12]. (pol.).
  11. ↑ Prezes IPN publikuje dokumenty ws. Wołoszańskiego: Sensacją XXI wieku jest, że wytrwani agenci komunistycznego. fronda.pl, 17 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-18].
  12. ↑ Agnieszka Niesłuchowska: Wołoszański: nie żałuję swojej współpracy z wywiadem. wiadomosci.wp.pl, 2007-01-17. [dostęp 2019-05-24]. (pol.).
  13. ↑ Wołoszański na liście KO. Dr Gontarczyk mówi o "esbeckiej przeszłości": jedna z ostatnich osób, na którą bym zagłosował. polskieradio24.pl, 16 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-18].
  14. ↑ Bogusław Wołoszański jedynką na liście KO. W wyborach będzie walczył z Macierewiczem. Onet Łódź, 2023-08-16. [dostęp 2023-08-16]. (pol.).
  15. ↑ Wołoszańska, Hanna Liliana, warszawa, wiek 72 lat,ur. 1946,Raport o osobie, Krajowy Rejestr Sądowy, KRS online, Info Veriti, www.infoveriti.pl [dostęp 2019-05-25].
  16. ↑ Hanna Liliana Wołoszańska, rejestr.io [dostęp 2019-05-25].
  17. ↑ Katarzyna Puzyńska i Bogusław Wołoszański gośćmi ASP, newsroom.polandrockfestival.pl [dostęp 2019-05-25] (pol.).
  18. ↑ Bogusław Wołoszański – oficjalna strona internetowa, www.woloszanski.com [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  19. ↑ M.P. z 1998 r. nr 25, poz. 369.
  20. ↑ Bogusław Wołoszański. ksiazki.wp.pl. [dostęp 2022-06-02]. (pol.).
  21. ↑ Piotrków Trybunalski - Oficjalny portal miejski | Honorowi Obywatele. www.piotrkow.pl. [dostęp 2023-08-18]. (pol.).
  22. ↑ Dobosz – Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919. [dostęp 2022-11-26]. (pol.).
  23. ↑ a b Wojna według Wołoszańskiego, Spotify [dostęp 2023-07-21] (pol.).

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Bogusław Wołoszański w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

O stronie

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2023-09-17 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=147948