| ||
park narodowy | ||
Państwo | Polska | |
Województwo | podlaskie | |
Siedziba | Osowiec-Twierdza 8 19-110 Goniądz | |
Mezoregion | Kotlina Biebrzańska | |
Data utworzenia | 9 września 1993 | |
Akt prawny | Dz.U. z 1993 r. nr 86, poz. 399 | |
Powierzchnia | 592,23 km² | |
Powierzchnia otuliny | 668,24 km² | |
Ochrona | ścisła 7494 ha czynna 27 699 ha krajobrazowa 24 030 ha[1] | |
Odwiedzający | 23 193 (2013)[2] | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | ||
Położenie na mapie Polski | ||
53°36′18″N 22°55′36″E/53,605000 22,926667 | ||
Strona internetowa |
Biebrzański Park Narodowy – jeden z 23 parków narodowych Polski, utworzony 9 września 1993. Największy Park w Polsce o powierzchni 592,23 km², położony na terenach Kotliny Biebrzańskiej w województwie podlaskim. Siedziba Parku znajduje się w Osowcu-Twierdzy, gmina Goniądz[3].
Obejmuje dolinę Biebrzy począwszy od ujścia Niedźwiedzicy do Biebrzy, a skończywszy na ujściu Biebrzy do Narwi[4]. Niemal cały bieg Biebrzy znajduje się na terenie parku (ok. 155 km). Ochronę tego terenu zapoczątkowano w latach międzywojennych, tworząc dwa rezerwaty: Czerwone Bagno (w zmienionych granicach istniejący do dziś) oraz Grzędy.
Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego spotyka się zbiorowiska wodne, bagienne, torfowiskowe, szuwary, a także zbiorowiska leśne (olsy, brzeziny, łęgi). Szczególnie cenna jest duża grupa zbiorowisk mechowiskowych, zawierających liczne gatunki rzadkie i reliktowe (brzoza niska[3], wierzba lapońska, gnidosz królewski), zanikające w innych częściach kraju[9].
Szata roślinna odznacza się ogromną różnorodnością, wysokim stopniem naturalności i obecnością wielu rzadkich gatunków, jak storczyki (storczyk krwisty, obuwik pospolity, podkolan biały, kruszczyk rdzawoczerwony, kruszczyk szerokolistny, tajęża jednostronna), rosiczki (rosiczka okrągłolistna, rosiczka długolistna), widłaki (jałowcowaty, goździsty, wroniec)[9].
Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego występuje 49 gatunków ssaków, 271 gatunków ptaków, 36 – ryb, 12 – płazów, 5 – gadów. Bezkręgowce są reprezentowane przez ponad 700 gatunków motyli, 448 gatunków pająków, ponad 500 gatunków chrząszczy, 19 gatunków pijawek oraz 42 gatunki chruścików[9].
Na Bagnach Biebrzańskich gniazduje wiele gatunków ptaków związanych ze środowiskiem bagiennym. Występują tu izolowane stanowiska lęgowe gatunków borealnych, a także gatunków, których centrum zasięgu geograficznego znajduje się w strefie tajgi i tundry. Ponadto Kotlina Biebrzańska ma ogromne znaczenie dla wielu gatunków ptaków żerujących oraz wypoczywających w czasie corocznych wędrówek. Dla ptaków siewkowatych, wymagających rozległych, podmokłych obszarów, Biebrza stanowi jedną z najważniejszych ostoi w Europie Środkowej[9].
Najbardziej charakterystyczne lęgowe gatunki ptaków to: batalion (widoczny w emblemacie parku), wodniczka, bekasik[3], dubelt, kszyk, kulik wielki, biegus zmienny, żuraw, rybitwa białoskrzydła i białowąsa, puchacz[3], orlik krzykliwy oraz sowa błotna[9].
Najbardziej charakterystycznym ssakiem Biebrzańskiego PN jest łoś[3], dla którego park jest największą ostoją w Polsce. Ich liczebność wynosi tu około 400 sztuk[10].
Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego organizowane są spływy rzeką Biebrzą. Przez teren parku przebiega szlak rowerowy Green Velo.
Do atrakcji turystycznych należą także:
Siedziba BPN Osowiec-Twierdza 8
Rybitwa białoskrzydła (Chlidonias leucopterus)
Artykuł Biebrzański Park Narodowy w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=19864