Biebrzański Park Narodowy

Biebrzański Park Narodowy
Logotyp Biebrzański Park Narodowy
park narodowy
Państwo  Polska
Województwo  podlaskie
Siedziba Osowiec-Twierdza 8
19-110 Goniądz
Mezoregion Kotlina Biebrzańska
Data utworzenia 9 września 1993
Akt prawny Dz.U. z 1993 r. nr 86, poz. 399
Powierzchnia 592,23 km²
Powierzchnia otuliny 668,24 km²
Ochrona ścisła 7494 ha
czynna 27 699 ha
krajobrazowa 24 030 ha[1]
Odwiedzający 23 193 (2013)[2]
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Biebrzański Park Narodowy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Biebrzański Park Narodowy”
Ziemia53°36′18″N 22°55′36″E/53,605000 22,926667
Strona internetowa
Droga Carska, zdjęcie sprzed remontu drogi.

Biebrzański Park Narodowy – jeden z 23 parków narodowych Polski, utworzony 9 września 1993. Największy Park w Polsce o powierzchni 592,23 km², położony na terenach Kotliny Biebrzańskiej w województwie podlaskim. Siedziba Parku znajduje się w Osowcu-Twierdzy, gmina Goniądz[3].

Położenie

Obejmuje dolinę Biebrzy począwszy od ujścia Niedźwiedzicy do Biebrzy, a skończywszy na ujściu Biebrzy do Narwi[4]. Niemal cały bieg Biebrzy znajduje się na terenie parku (ok. 155 km). Ochronę tego terenu zapoczątkowano w latach międzywojennych, tworząc dwa rezerwaty: Czerwone Bagno (w zmienionych granicach istniejący do dziś) oraz Grzędy.

Historia

1989
Staraniem Towarzystwa Biebrzańskiego powstaje Biebrzański Park Krajobrazowy, obejmujący tereny basenów biebrzańskich – dolnego i środkowego.
1993
Przekształcenie parku krajobrazowego w park narodowy[3].
1995
Wpisanie Parku na listę wodno-błotnych obszarów chronionych Konwencją Ramsar[3].
2010
Włączenie Parku w całości do spisu ostoi ptaków IBA prowadzonego przez BirdLife International[5].
2020, 19‒26 kwietnia
Pożar w Parku strawił ok. 5,3 tys. hektarów cennych przyrodniczo obszarów, m.in. w okolicy Czerwonego Bagna; przyczyną – susza i wypalanie traw[6][7]. Przez ponad tydzień z ogniem walczyło prawie dwa tysiące strażaków, żołnierzy WOT i ratowników. Według biegłych, przyczyną pożaru było podpalenie. Prokuratura umorzyła dochodzenie w związku z niewykryciem sprawców[8].

Walory przyrodnicze

 Osobny artykuł: Bagna Biebrzańskie.

Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego spotyka się zbiorowiska wodne, bagienne, torfowiskowe, szuwary, a także zbiorowiska leśne (olsy, brzeziny, łęgi). Szczególnie cenna jest duża grupa zbiorowisk mechowiskowych, zawierających liczne gatunki rzadkie i reliktowe (brzoza niska[3], wierzba lapońska, gnidosz królewski), zanikające w innych częściach kraju[9].

Szata roślinna odznacza się ogromną różnorodnością, wysokim stopniem naturalności i obecnością wielu rzadkich gatunków, jak storczyki (storczyk krwisty, obuwik pospolity, podkolan biały, kruszczyk rdzawoczerwony, kruszczyk szerokolistny, tajęża jednostronna), rosiczki (rosiczka okrągłolistna, rosiczka długolistna), widłaki (jałowcowaty, goździsty, wroniec)[9].

Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego występuje 49 gatunków ssaków, 271 gatunków ptaków, 36 – ryb, 12 – płazów, 5 – gadów. Bezkręgowce są reprezentowane przez ponad 700 gatunków motyli, 448 gatunków pająków, ponad 500 gatunków chrząszczy, 19 gatunków pijawek oraz 42 gatunki chruścików[9].

Na Bagnach Biebrzańskich gniazduje wiele gatunków ptaków związanych ze środowiskiem bagiennym. Występują tu izolowane stanowiska lęgowe gatunków borealnych, a także gatunków, których centrum zasięgu geograficznego znajduje się w strefie tajgi i tundry. Ponadto Kotlina Biebrzańska ma ogromne znaczenie dla wielu gatunków ptaków żerujących oraz wypoczywających w czasie corocznych wędrówek. Dla ptaków siewkowatych, wymagających rozległych, podmokłych obszarów, Biebrza stanowi jedną z najważniejszych ostoi w Europie Środkowej[9].

Najbardziej charakterystyczne lęgowe gatunki ptaków to: batalion (widoczny w emblemacie parku), wodniczka, bekasik[3], dubelt, kszyk, kulik wielki, biegus zmienny, żuraw, rybitwa białoskrzydła i białowąsa, puchacz[3], orlik krzykliwy oraz sowa błotna[9].

Najbardziej charakterystycznym ssakiem Biebrzańskiego PN jest łoś[3], dla którego park jest największą ostoją w Polsce. Ich liczebność wynosi tu około 400 sztuk[10].

Atrakcje turystyczne

Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego organizowane są spływy rzeką Biebrzą. Przez teren parku przebiega szlak rowerowy Green Velo.

Do atrakcji turystycznych należą także:

Zobacz też

Przypisy

  1. Zarządzenie Ministra Środowiska z dnia 17 stycznia 2018 r. w sprawie zadań ochronnych dla Biebrzańskiego Parku Narodowego. W: Dziennik Urzędowy Ministra Środowiska poz. 13 [on-line]. 2018-01-18. [dostęp 2018-09-23].
  2. Statystyka ruchu turystycznego w BbPN. Biebrzański Park Narodowy. [dostęp 2018-09-21].
  3. a b c d e f g Biebrzański Park Narodowy. W: Parki narodowe. T. 1. Polska północna i centralna. De Agostini, 2010, s. 28-31. ISBN 978-83-248-2401-4.
  4. Geoserwis GDOŚ, geoserwis.gdos.gov.pl [dostęp 2018-02-24].
  5. PL044 Biebrza river valley (ang.). BirdLife International. [dostęp 2018-09-23].
  6. Maciej Zaremba: Pożar w Biebrzańskim Parku Narodowym. Płoną cenne przyrodniczo bagna. „Mamy ogrom zniszczeń” (pol.). Wprost, 2020-04-20. [dostęp 2020-04-25].
  7. Pożar w Biebrzańskim Parku Narodowym opanowany, ale strażacy dalej walczą. Onet.pl, 2020-04-25. [dostęp 2020-04-25].
  8. Artur Wiatr - dyrektor Biebrzańskiego Parku Narodowego, 19 kwietnia 2020 r. wybuchł pożar, który strawił pięć tysięcy dwieście hektarów Biebrzańskiego Parku Narodowego, https://www.radio.bialystok.pl/gosc/index/id/198800.
  9. a b c d e Biebrzański Park Narodowy. Przyroda. [dostęp 2013-11-06].
  10. Zwierzęta (pol.). biebrza.org.pl. [dostęp 2020-04-27].

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Biebrzański Park Narodowy w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=19864