Beau Biden

Beau Biden

Joseph Robinette „Beau” Biden III

Beau Biden, 2013
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1969 Wilmington
Data i miejsce śmierci	30 maja 2015 Bethesda
Przyczyna śmierci	Glejak wielopostaciowy
Zawód, zajęcie	Prokurator Generalny stanu Delaware, prawnik, polityk
Alma Mater	Uniwersytet Pensylwanii Syracuse University
Rodzice	Neilia Hunter Biden, Joe Biden
Małżeństwo	Hallie Olivere (2002)
Dzieci	2
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Joseph Robinette „Beau” Biden III (ur. 3 lutego 1969 w Wilmington, zm. 30 maja 2015 w Bethesda) – amerykański polityk, prawnik i major w armii USA. Pełnił również funkcję 44. prokuratora generalnego stanu Delaware. Biden był najstarszym dzieckiem prezydenta USA Joe Bidena i jego pierwszej żony Neilii Hunter Biden.

Wczesne życie i rodzina

Biden jako dziecko, lata 80.

Joseph Robinette Biden III urodził się 3 lutego 1969 roku w Wilmington w stanie Delaware. Był pierwszym synem Joe Bidena (który został senatorem, wiceprezydentem i prezydentem USA) oraz jego pierwszej żony Neilii. 18 grudnia 1972 roku matka Beau i mała siostra Naomi zginęły w wypadku samochodowym podczas świątecznych zakupów. Beau miał niespełna cztery lata, a jego brat, Robert Hunter, miał niespełna trzy lata. Beau i Hunter byli w samochodzie, kiedy doszło do wypadku i odnieśli poważne obrażenia, ale przeżyli. Beau miał wiele złamań, natomiast Hunter doznał obrażeń czaszki. Obaj spędzili kilka miesięcy w szpitalu, w tym czasie ich ojciec (dwa tygodnie po samym wypadku) został zaprzysiężony na senatora^[1][2][3].

Według niektórych relacji Beau i Hunter zachęcali swojego ojca do ponownego małżeństwa, posuwając się nawet do tego, że zapytali go „kiedy zamierzamy się pobrać”^[4]. W czerwcu 1977 roku spełniło się życzenie ośmioletniego wówczas Beau i jego „drugą matką” stała się Jill Jacobs. Jego przyrodnia siostra Ashley urodziła się w 1981^[5].

Beau Biden poślubił Hallie Olivere w 2002 roku. Mieli dwoje dzieci – w 2004 córkę Natalie Naomi Biden, a 2006 roku syna Roberta Huntera Bidena II^[6][7].

Kariera

Biden ukończył Archmere Academy, szkołę średnią do której uczęszczał również jego ojciec. Natomiast w 1991 ukończył University of Pennsylvania^[8][9]. Był także absolwentem Syracuse University College of Law, podobnie jak jego ojciec. Po ukończeniu szkoły prawniczej był asystentem sędziego Stevena McAuliffe z Sądu Okręgowego Stanów Zjednoczonych w New Hampshire^[10]. W latach 1995-2004 pracował w Departamencie Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych w Filadelfii, najpierw jako radca prawny w Biurze Rozwoju Polityki, a później jako prokurator federalny w Biurze Prokuratora Generalnego Stanów Zjednoczonych^[11][12].

W 1999, po wojnie w Kosowie, Biden przebywał w Kosowie, gdzie z ramienia OBWE szkolił sędziów i prokuratorów lokalnego wymiaru sprawiedliwości^[13][14]. W 2004 roku został partnerem w kancelarii Bifferato, Gentilotti, Biden & Balick, gdzie pracował przez dwa lata, zanim został wybrany na prokuratora generalnego stanu Delaware^[15].

Służba wojskowa

Biden wstąpił do wojska w 2003 roku i jako członek Gwardii Narodowej Armii Delaware uczęszczał do Szkoły JAG na Uniwersytecie Wirginii^[16]. Osiągnął stopień majora w Korpusie Adwokata Generalnego Sędziego w ramach 261. Brygady Łączności w Smyrnie w stanie Delaware^[17][18].

Jednostka Bidena została przeznaczona do wysłana do Iraku 3 października 2008, ale najpierw została wysłana do Fort Bliss w Teksasie na szkolenie^[19]. Udali się do Iraku jeszcze w 2008 roku, gdzie Biden służył jako wojskowy prawnik^[20]. Jego ojciec brał wówczas udział w kampanii prezydenckiej jako kandydat na wiceprezydenta^[21].

Biden przyleciał z Iraku do Waszyngtonu w styczniu 2009 na inaugurację prezydenta i zaprzysiężenie ojca na wiceprezydenta, po czym wrócił do Iraku^[22]. Ojciec odwiedził później Bidena w Camp Victory 4 lipca 2009^[23].

Za służbę w Iraku Biden został odznaczony Brązową Gwiazdą^[24]. Po śmierci Bidena szef sztabu armii stanów zjednoczonych Raymond Odierno wygłosił mowę pochwalną na jego pogrzebie i ogłosił pośmiertne przyznanie orderu Legia Zasługi za służbę w Gwardii Narodowej Delaware. W swojej mowie Odierno stwierdził, że „Beau Biden posiadał cechy, których byłem świadkiem tylko u największych przywódców”^[25]. Biden został również pośmiertnie odznaczony medalem Delaware Conspicuous Service Cross, który przyznawany jest „za bohaterstwo, godne pochwały wywiązywanie się z obowiązków lub wybitne osiągnięcia, które mają wpływ na większe dobro Państwa i jego mieszkańców”^[26].

Kariera polityczna

Biden wygłasza swoje zwycięskie przemówienie po tym, jak został wybrany na prokuratora generalnego stanu Delaware w 2006 roku. Obok stoją jego macocha i ojciec.

Biden i Holly Petraeus w 2012 roku

W 2006 Biden ubiegał się o swoje pierwsze stanowisko na urząd polityczny, o stanowisko prokuratora generalnego stanu Delaware. Przeciwnikiem Bidena był doświadczony prokurator stanowy i asystent prokuratora generalnego, Ferris Wharton. Główne kwestie poruszane w kampanii obejmowały doświadczenie kandydatów i proponowane działania mające na celu zajęcie się przestępcami seksualnymi, internetowymi drapieżnikami, przemocą wobec seniorów i przemocą domową. Biden wygrał wybory o około pięć punktów procentowych^[27].

Po wyborze mianował byłego prokuratora generalnego stanu Delaware i sędziego międzynarodowego Richarda S. Gebeleina na stanowisko głównego zastępcy prokuratora generalnego, a były asystent prokuratora generalnego Richarda G. Andrewsa został mianowany prokuratorem stanowym. Jako prokurator generalny Biden wspierał i egzekwował zaostrzone wymagania rejestracyjne dla przestępców seksualnych^[28][29].

Sekretarz Rolnictwa w Delaware, Ed Kee i Biden w 2013

Po spekulacja w mediach w październiku 2009 Biden oświadczył, że rozważa kandydowanie do Senatu i że ostateczną decyzję podejmie w styczniu. 25 stycznia Biden stwierdził jednak, że rezygnuje z kandydowania do Senatu, aby móc się skupić na dochodzeniu w sprawie Earla Bradleya, skazanego za seryjne gwałcenie dzieci^[30].

2 listopada 2010 roku został ponownie wybrany na drugą kadencję jako prokurator generalny stanu Delaware, pokonując z dużą przewagą Douga Campbella, kandydata Independent Party of Delaware^[31].

Biden był krytykowany za postępowanie jego biura w sprawie Roberta H. Richardsa IV. Richards pochodził z wpływowej rodziny Du Pont z Delaware i został oskarżony o napaść seksualną na własną córkę gdy była mała^[32]. Początkowo, w 2008 roku, biuro Bidena oskarżyło Richardsa o dwa zarzuty gwałtu drugiego stopnia, zarzuty podlegające karze co najmniej 20 lat więzienia. Jednak ostatecznie biuro prokuratora podpisało ugodę z Richardsem, w której przyznał się do jednego zarzutu gwałtu czwartego stopnia i został skazany przez sędzię Janę Jurden na 8 lat w zawieszeniu^[33][32][34]. Broniąc ugody w liście do The News Journal, Biden napisał: „To nie była sprawa z mocnymi dowodami i przegrana w procesie była bardzo możliwa”. Bronił również sędzi twierdząc, że wydała wyrok zgodnie z przedstawionymi faktami, a nie patrząc na status majątkowy i wpływy rodziny Du Point. Biden w dłuższym liście tłumaczył, że jego prokurator Renee Hrivnak podpisała ugodę głównie dlatego, że jedynym świadkiem przestępstwa była córka Richardsa, która w trakcie pierwszych napaści miała ok. 3 lata, a gwałty zakończyły się jak miała 5 lat. Biden bronił również Hrivnak, która rekomendowała sądowi wyrok w zawieszeniu, mówiąc, że nie mieli żadnych dowodów kryminalistycznych ani medycznych, które mogłyby potwierdzić gwałty i tylko taka ugoda dawała pewność wyroku skazującego^[35].

Biden nie ubiegał się o wybór na kolejną, trzecią kadencję na prokuratora generalnego w 2014^[36][37]. Zamiast tego wiosną 2014 roku ogłosił zamiar kandydowania na gubernatora stanu Delaware, wybory miały się odbyć w 2016^[38][37]. W momencie ogłoszenia tej decyzji Biden wiedział już, że ma raka, ale był wówczas w okresie remisji^[39].

Choroba i śmierć

Msza pogrzebowa Bidena w kościele rzymskokatolickim św. Antoniego z Padwy, Wilmington, 2015

Według ojca Beau cierpiał na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, które zdiagnozowano w 2001 roku po powrocie ze służby w Kosowie^[40].

Przez ostatnie kilka lat swojego życia Biden cierpiał na guza mózgu^[41][42]. W maju 2010 został przyjęty do szpitala Christiana w Newark w stanie Delaware. Oficjalnie podano informację, że Biden doznał lekkiego udaru^[42][43]. Jeszcze w maju Biden został przeniesiony do Szpitala Uniwersyteckiego Thomasa Jeffersona w Filadelfii i był trzymany na obserwacji przez kilka dni^[43].

W sierpniu 2013 Biden został przyjęty do University of Texas MD Anderson Cancer Center w Houston. Zdiagnozowano wówczas u niego glejaka wielopostaciowego^[44], nowotwór złośliwy mózgu^[45]. Guz został usunięty, a pacjent przeszedł radioterapię i chemioterapię. 20 maja 2015 roku Biden został przyjęty do Narodowego Wojskowego Centrum Medycznego im. Waltera Reeda w Bethesda, z powodu nawrotu choroby. Zmarł w szpitalu dziesięć dni później, tj. 30 maja 2015 roku, w wieku 46 lat^[46]. Jego pogrzeb odbył się 6 czerwca 2015 w kościele rzymskokatolickim św. Antoniego z Padwy w Wilmington, Delaware^[47].

W pogrzebie Bidena uczestniczyli m.in.: ówczesny prezydent Barack Obama, pierwsza dama Michelle Obama, ich córki Malia i Sasha, były prezydent Bill Clinton, była sekretarz stanu i była pierwsza dama Hillary Clinton, były szef sztabu armii amerykańskiej Ray Odierno, a także ówczesny przewodniczący większości senackiej Mitch McConnell. Prezydent Obama powiedział wówczas o Bidenie „To był dobry człowiek. Zrobił w 46 lat to, czego większość z nas nie mogłaby zrobić w 146”. Na pogrzebie wystąpił Chris Martin, wokalista Coldplay, który wykonał „Til Kingdom Come”. Beau był fanem zespołu^[48][49].

Beau Biden został pochowany przy parafii St. Joseph na Brandywine w Greenville, Delaware. Jego grób znajduje się w pobliżu grobów jego dziadków, Joe seniora i Catherine, oraz jego matki Neilii i siostry Naomi^[50].

Nagrody pośmiertne i spuścizna

Budynek kwatery głównej Gwardii Narodowej Delaware w New Castle został przemianowany na cześć Bidena po jego śmierci.

Beau Biden Foundation

4 listopada 2015 roku Biden został pośmiertnie odznaczony nagrodą Albert Schweitzer Leadership Award, to najwyższe wyróżnieniem przyznawane przez Hugh O'Brian Youth Leadership Foundation (HOBY), za zasługi dla ludzkości^[51]. W 2016 jedna z inicjatyw 21st Century Cures Act została nazwana inicjatywą „Beau Biden Cancer Moonshot”^[52][53]. W tym samym roku imienne stypendium jego imienia zostało ustanowione w Syracuse University College of Law^[54].

W 2015 roku rodzina Bidenów utworzyła Beau Biden Foundation for the Protection of Children^[55].

W sierpniu 2016 roku Joe Biden, jego siostra Valerie Biden Owens i syn Hunter wzięli udział w ceremonii, podczas której zmieniono nazwę południowo-wschodniej autostrady w Kosowie na „Joseph R. »Beau« Biden III”. Nazwa została nadana w uznaniu zasług Beau we wkład w szkolenie sędziów i prokuratorów Kosowie^[56]. W tym samym roku imieniem majora Bidena nazwano centrum rezerwy gwardii narodowej w New Castle, Delaware^[57].

14 listopada 2017 roku Joe Biden opublikował pamiętnik zatytułowany Promise Me, Dad: A Year of Hope, Hardship and Purpose, w którym wspomina chorobę i śmierć Beau Bidena^[58].

20 stycznia 2021, w dniu zaprzysiężenia Joe Bidena na prezydenta, zespół New Radicals zebrał się ponownie, aby wykonać ich przebój „You Get What You Give”. Piosenka była ulubioną piosenką Beau, a na jego pogrzebie w 2015 roku jego siostra Ashley wyrecytowała tekst piosenki w swojej mowie pochwalnej. Zespół odrzucał oferty występów w ciągu poprzednich 22 lat, ale chciał uhonorować ten dzień i uhonorować Beau. Gregg Alexander (wokalista zespołu) przed występem powiedział, że zobowiązali się, że zagrają raz jeszcze na cześć Beau, jeśli Joe Biden wygra wybory^[59].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Wystąpienia Beau Bidena, C-SPAN  (ang.).
• Beau Biden w bazie Find a Grave (ang.).