Bayern Monachium

Bayern Monachium
Bayern München
Ilustracja
Herb FC Bayern Monachium
Pełna nazwa Fußball-Club Bayern München e. V.
Przydomek Der FCB (FCB)
Die Bayern (Bawarczycy)
Die Roten (Czerwoni)
Stern Des Südens (Gwiazda Południa)
FC Hollywood
La Bestia Negra[1]
Maskotka niedźwiedź Berni
Barwy czerwono-białe
Data założenia 27 lutego 1900
Debiut w najwyższej lidze 1965
Liga Bundesliga
Państwo  Niemcy
Adres Säbener Straße 51, 81547 Monachium
Stadion Allianz Arena, Monachium
Właściciel 51% akcji posiadają kibice i członkowie klubu, po 20% Audi oraz Adidas, 8% to obrót giełdowy.
Prezes Herbert Hainer
Karl-Heinz Rummenigge
Menedżer Hasan Salihamidžić
Trener Hans-Dieter Flick
Asystent trenera Danny Röhl
Hermann Gerland
Miroslav Klose
Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Strona internetowa

Fußball-Club Bayern München e. V., Bayern Monachiumniemiecki klub sportowy z siedzibą w Monachium przy Strasees Bahn w Bawarii. 31 razy zdobył tytuł Mistrza Niemiec (w tym 30 w rozgrywanych od sezonu 1963/64 Bundesligi)[2][3], 20 razy wygrał Puchar Niemiec[4]. Ponadto, w rozgrywkach europejskich trzykrotnie triumfował w Lidze Mistrzów[5] i trzykrotnie (przed utworzeniem Ligi Mistrzów w 1992 roku) w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych[6], dwukrotnie wygrywał Superpuchar Europy[7] oraz po jednym razie wygrał Puchar Zdobywców Pucharów, Puchar UEFA. Czyni to Bayern jednym z nielicznych klubów, który triumfował we wszystkich możliwych turniejach rozgrywanych w Europiebrak przypisu.

Klub został założony w 1900 przez jedenastu piłkarzy pod przewodnictwem Franza Johna[8]. Pomimo iż Bayern zdobył swoje pierwsze Mistrzostwo w 1932 roku[9], klub nie został wybrany do powstałej w 1963 nowej Bundesligi[10](w jego miejsce wszedł TSV 1860 Monachium). Czasy największych sukcesów przypadły na połowę lat 70., gdy zespół z Franzem Beckenbauerem jako kapitanem oraz Karlem-Heinzem Rummenigge i Seppem Meierem trzy razy z rzędu wygrywał Puchar Europy (1974–76).

Od początku sezonu 2005/06 Bayern rozgrywa mecze w roli gospodarza na stadionie Allianz Arena. Wcześniej przez 33 lata zespół występował na Stadionie Olimpijskim. Barwami klubu są czerwień i biel, zaś na herbie znajdują się też barwy Bawarii[11].

Bayern obecnie zrzesza 290 000 członków[12]. Istnieje również 4000 zarejestrowanych fanklubów zrzeszających około 314 000 fanów[12]. Klub posiada sekcje zajmujące się szachami, piłką ręczną, koszykówką, gimnastyką, kręglami, tenisem stołowym, sędziowaniem sportowym oraz seniorską piłką nożną i zrzeszają one w sumie 1100 zawodników[13].

Głównym sponsorem klubu jest obecnie Deutsche Telekom[14].

Historia

 Osobny artykuł: Historia Bayernu Monachium.

1900–1945

Klub został założony w lutym 1900 roku[15] za sprawą berlińczyka Franza Johna, i jedenastu innych piłkarzy, którzy po konflikcie z włodarzami odeszli z klubu MTV 1879 Monachium. Drużyna zaczęła się wzbogacać w 1907 r., kiedy Bayern przeniósł się do nowej siedziby, na Leopoldstrasse w Monachium. Ich historycznym pierwszym osiągnięciem było wygranie z klubami z Monachium i zajęcie najwyższego miejsca w mieście, ale na większy sukces czekali do 1910 r., gdy wygrali mistrzostwa wschodniego regionu. W następnym roku Bayern obronił tytuł. W tamtym okresie mieli już reprezentanta. Był nim Max Gaberl Gablonsky, który zadebiutował w przegranym przez Niemcy meczu 0:3 z Belgią. Wkrótce nastąpił szybki rozwój klubu. W 1920 r. Bayern miał już 700 członków i stał się tym, czym jest do dzisiaj – największym klubem w Monachium. W 1926 r. drużyna wygrała mistrzostwa południowych Niemiec, a w 1932 r. zdobyła swój pierwszy tytuł mistrzowski. Trenerem, organizatorem i menedżerem był wtedy Richard Kohn. Bayern stał się popularny w Niemczech. Wybuch II wojny światowej odwrócił jednak uwagę od piłki nożnej.

1945–1967

Po wojnie niemiecka piłka wymagała rekonstrukcji i odbudowy. W 1954 drużyna narodowa pod wodzą Seppa Herbergera zdobyła swój pierwszy tytuł mistrza świata, dość niespodziewanie pokonując w finale Węgry 3:2. W kadrze grał wtedy kapitan Bayernu Jakob Streitle, ale finał przesiedział na ławce rezerwowych, patrząc jak Fritz Walter i reszta drużyny pokonuje zespół węgierski. Minęło jeszcze trochę czasu, zanim w drużynie narodowej czołowe miejsca zajęli piłkarze Bayernu. Sytuacja nie zmienia się nawet po zdobyciu przez monachijską drużynę Pucharu Niemiec w 1957 r. Następnie nastąpił okres bez sukcesów. Wielki zawód spotkał Bawarczyków, kiedy nie zostali dopuszczeni w 1963 do nowo powstałej Bundesligi. Ale już po dwóch latach Bayern pod wodzą Tschika Cajkovskiego wkroczył w okres dobrobytu, w którym rozwinęły się talenty takich graczy, jak Franz Beckenbauer, Sepp Maier czy Gerd Müller. Pierwszy sezon w Bundeslidze Bawarczycy zakończyli na trzecim miejscu. Beckenbauer i Maier trafili do drużyny narodowej, która wywalczyła srebro na Mistrzostwach Świata w 1966. W 1967 Bayern zdobył swój pierwszy tytuł w Europie. Pokonując po dogrywce Rangers F.C. 1:0 zdobył Puchar Zdobywców Pucharów, a zwycięskiego gola zdobył „Bulle” Roth w 109 minucie.

1968–1976

Trzy Puchary Europy, które Bayern wygrywał w latach 1974–1976

W 1968 nastąpiła przebudowa. Branko Zebec zmienił Cajkovskiego i wprowadził do drużyny kilka zakazów, mających na celu polepszenie gry piłkarzy. To nie mogło skończyć się dobrze, jednak kibice nie mieli powodu do narzekania. Tym razem Bayernowi udało się wygrać Mistrzostwo kraju i Puchar Niemiec. W międzyczasie w Bundeslidze pojawiła się Borussia Mönchengladbach, która w 1970 i w 1971 odebrała tytuł mistrza Bayernowi.

Franz Beckenbauer – Jeden z najlepszych piłkarzy w historii Bayernu w barwach Reprezentacji Niemiec.

W 1972, już na nowym obiekcie Monachijczycy mieli powody do świętowania. Strzelający wówczas dla Bayernu bramki Gerd Müller ustanowił rekord niepobity przez następne 49 lat. Zdobył 40 bramek w sezonie, a stosunek goli jego drużyny w ostatniej kolejce wyniósł 55:13, co również jest rekordem (wówczas za wygrany mecz otrzymywano 2 pkt.). Drużyna FCB oprócz mistrzostwa zdobyła jeszcze (w wygranym 2:1 meczu przeciwko 1. FC Köln) Puchar Niemiec. Trenerem w tym zwycięskim sezonie był Udo Lattek. W następnych latach Bayern zdobył kolejne 2 trofea mistrza Niemiec oraz, co najważniejsze, wygrał Puchar Europy Mistrzów Krajowych. Po przebyciu długiej drogi Monachijczycy spotkali w finale Atletico Madryt. Wtedy w ostatnich minutach meczu „Katsche” Schwarzenbeck wyrównał wynik na 1:1, zapewniając Bayernowi drugą szansę w meczu rewanżowym, w Brukseli, gdzie FCB wygrał 4:0 (po dwie bramki strzelili Uli Hoeness i Gerd Müller). W tym samym roku (1974) niemiecka reprezentacja wygrała 2:1 z Holandią finał MŚ. W składzie było aż sześciu Bawarczyków (Maier, Beckenbauer, Schwarzenbeck, Breitner, Hoeness i Müller), z których Breitner (karny) i Müller strzelili gole.

W 1975 Bayern powtórzył swój sukces. W wygranym 2:0 (Roth, Müller) meczu z Leeds w Paryżu FCB triumfował w Pucharze Mistrzów. W następnym sezonie klub z Monachium ponownie zwyciężył europejski Puchar (1:0 przeciwko AS Saint-Étienne w Glasgow, bramkę strzelił Roth). Dodatkowo Bayern w tym roku zdobył Puchar Świata (0:0 i 2:0 z Belo Horizonte). W tych udanych latach drużyną kierował Dettmar Cramer.

1977–1990

1977 był rokiem przemian, zarazem rokiem bez tytułów. Beckenbauer, a rok później Müller wyjechali do USA kontynuować grę w tamtejszej lidze. W 1979 Uli Hoeness został menedżerem zespołu w wieku zaledwie 27 lat. Nowym trenerem został Pal Csernai, a prezydentem Willi O. Hoffman. Nastąpił lepszy okres w dziejach klubu. W 1980 Breitner i młody Rummenigge poprowadzili Bawarczyków do pierwszego od 6 lat mistrzostwa. W 1981 Bayern ponownie wygrał ligę i doszedł do finału Pucharu Mistrzów, gdzie jednak lepsza okazała się Aston Villa, wygrywając 1:0. W tym samym roku Niemcy przegrali finał Mistrzostw Świata z Włochami 1:3. Bramkę dla Niemców zdobył Breitner i jest on jedynym piłkarzem niemieckim, który celnie strzelił do siatki w dwóch finałach Mistrzostw Świata. W 1983 r. powrócił Udo Lattek; rok później Bayern zdobył Puchar Niemiec, pokonując po rzutach karnych Borussię Mönchengladbach. Lothar Matthäus strzelił w tym finale swojego ostatniego gola dla Borussii przed transferem do Monachium. Niedługo potem Rummenigge przeszedł do Interu Mediolan za rekordową wówczas sumę 11 milionów marek. W następnym roku Bayern ponownie zwyciężył w lidze. W 1987 doszedł do finału Pucharu Mistrzów, ale tak jak przed pięcioma laty przegrał, tym razem z FC Porto 1:2. W 1988 drużynę przejął Jupp Heynckes. Zbudował nowy zespół w oparciu o takich graczy, jak Matthäus, Bremhe, Eder, Hughes, Pfaff. W 1989 i 1990 zdobył mistrzostwo Niemiec, ale pozostawał nadal bez sukcesu w najważniejszym z europejskich pucharów; w tym samym czasie Niemcy zdobyli Mistrzostwo Świata z aż sześcioma graczami Bayernu w składzie.

1991–1999

Heynckes opuścił zespół w sezonie 91/92, a zastąpił go Søren Lerby. Ten jednak, nie odnosząc sukcesów, został wkrótce zastąpiony przez Ericha Ribbecka; Karl-Heinz Rummenigge i Franz Beckenbauer zostali wiceprezydentami klubu. W sezonie 93/94 Beckenbauer zastąpił pechowego Ribbecka i zdobył mistrzostwo kraju. Następnie zespół przejął Giovanni Trapattoni; Włoch, niezwykle popularny wśród graczy i w mediach, nie przyniósł oczekiwanych sukcesów. Doprowadził drużynę do półfinału Ligi Mistrzów (porażka z Ajaksem Amsterdam), ale w lidze zajął zaledwie 6. miejsce. Trapattoniego zastąpił Otto Rehhagel, który przyprowadził do zespołu kilku graczy, takich jak Klinsmann czy Sforza. On jednak też nie osiągnął zadowalających wyników i tymczasowo zastąpił go Beckenbauer. Po dramatycznym półfinale (2:2 w Monachium i 2:1 na Camp Nou) z Barceloną Bayern pod wodzą Cesarza sięgnął po Puchar UEFA, pokonując w finałowym dwumeczu Girondins Bordeaux (2:0 i 3:1). Po krótkim epizodzie trenerskim Beckenbauera do klubu powrócił Trapattoni. Dwa lata i dwa tytuły: mistrzostwo 1997 i Puchar Niemiec 1998. W 1998 Trapattoniego zastąpił utytułowany Ottmar Hitzfeld. Zdobył kolejne mistrzostwo Niemiec, a Puchar Mistrzów był niezwykle blisko. Po dramatycznej końcówce finału wygrał Manchester United F.C. 2:1 (2 gole Anglików po 90 minucie – Sheringham i Solskjaer), w tym samym roku Puchar Niemiec też był blisko, jednak dopiero po rzutach karnych wygrał Werder Brema.

2000–2004

Valérien Ismaël w stroju domowym zespołu „Dumy Bawarii”

W 2000 r. Bayern sięgnął po mistrzostwo kraju i zdobył również Puchar Niemiec. W 2001 r. Bawarczycy pokonali w finałowym meczu LM Valencię w rzutach karnych i tym samym osiągnęli to czego nie udało im się 2 lata wcześniej. Rok później monachijski klub zajmuje 3. miejsce w lidze, za Leverkusen i Borussią Dortmund.

W 2003 Bayern zdobył mistrzostwo Niemiec po raz 18. oraz Puchar Niemiec po raz 10.; królem strzelców ligi, na pożegnanie z klubem, został Brazylijczyk Giovanne Elber (21 bramek, wspólnie z Christiansenem z VfL Bochum).

2004–2010

Luca Toni w barwach Bayernu

W 2004 Bayern doszedł do 1/8 finału Ligi Mistrzów gdzie zmierzył się z Realem Madryt. W pierwszym meczu po błędzie Olivera Kahna, który przepuścił strzał z rzutu wolnego Roberto Carlosa padł remis 1:1. Na Santiago Bernabéu lepszy był Real i Bayern pożegnał się z Champions League. W Bundeslidze „Bawarczycy” musieli uznać wyższość Werderu Brema, zajmując ostatecznie 2. miejsce, natomiast z Pucharem Niemiec pożegnali się odpadając z drużyną 2. Bundesligi Alemannią Aachen. Po sezonie z klubem rozstał się Ottmar Hitzfeld, który prowadził Bayern od 1998 r. Nowym trenerem został mianowany Felix Magath, prowadzący wcześniej VfB Stuttgart. Zmieniło się również miejsce rozgrywania meczów: Bayern przeniósł się na Allianz Arenę, zupełnie nowy stadion wybudowany na Mistrzostwa Świata 2006 r. w Niemczech. Na początku dzielił go z innym monachijskim klubem – TSV 1860, jednak latem 2006 r. z powodu kłopotów finansowych „Lwy” odsprzedały swoje udziały.

W sezonach 2003/2004 i 2005/2006 zespół zdobywał dublet, jednak nie osiągał sukcesów w Lidze Mistrzów. Następny sezon okazał się dla bawarskiej drużyny katastrofalny – tylko 4. miejsce w lidze, które nie dawało możliwości wystąpienia w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów, oprócz tego zespół nie zdobył żadnego trofeum. Z prowadzeniem drużyny już w trakcie sezonu pożegnał się Magath a jego miejsce zajął ponownie Ottmar Hitzfeld. Przed sezonem 2007/2008 gruntownie przebudowano drużynę. Do zespołu dołączyło 8 piłkarzy m.in. włoski snajper Luca Toni, gwiazda Bundesligi Miroslav Klose oraz Franck Ribéry. Wzmocnienia te okazały się strzałem w dziesiątkę ponieważ „Bawarczycy” zdobyli w tym sezonie Puchar Ligi, Puchar Niemiec, a także Mistrzostwo Kraju. W Pucharze UEFA osiągnęli półfinał, w którym boleśnie ulegli późniejszemu zdobywcy tytułu – Zenitowi Petersburg, remisując najpierw w Monachium 1:1 i przegrywając 0:4 w Petersburgu. W trakcie sezonu Ottmar Hitzfeld zapowiedział pożegnanie z Bayernem i przyjął propozycję przejęcia reprezentacji Szwajcarii po Mistrzostwach Europy 2008. Nowym trenerem Monachijczyków od 1 lipca 2008 został były piłkarz Bayernu i trener piłkarskiej reprezentacji Niemiec – Jürgen Klinsmann.

27 kwietnia 2009, po przegraniu ligowego meczu ze FC Schalke 04, a także wcześniejszych porażkach z FC Barceloną w Lidze Mistrzów oraz w lidze z VfL Wolfsburg, został zwolniony z posady szkoleniowca Bayernu. Tymczasowym trenerem Bayernu został Jupp Heynckes. 1 lipca 2009 na stanowisku trenera Heynckesa zastąpił Louis van Gaal, były trener Ajaxu, Barcelony i AZ Alkmaar. Nowy szkoleniowiec podpisał z klubem 2-letni kontrakt. 7 kwietnia 2010 Bayern Monachium wyeliminował Manchester United z Ligi Mistrzów i tym samym awansował do półfinału. Pierwszy mecz Bayern wygrał 2-1. Tydzień później na Old Trafford Manchester United wygrał 3-2, ale to Bayern awansował, gdyż strzelił więcej bramek na wyjeździe. W pierwszym półfinałowym meczu Ligi Mistrzów Bayern Monachium pokonał Olympique Lyon 1:0 po bramce Robbena. W drugim meczu półfinałowym Bayern pokonał OL 3-0 po hat tricku Ivicy Olicia i awansował do finału Ligi Mistrzów, gdzie zmierzył się z Interem Mediolan. W ostatniej kolejce Bundesligi w sezonie 2009/2010 Bayern pokonał drużynę Herthy Berlin i zdobył mistrzostwo Niemiec po raz 22. 15 maja Bayern pokonał Werder Brema 4:0 i tym samym zdobył Puchar Niemiec. 22 maja 2010 klub wystąpił w finale Ligi Mistrzów, przegrywając z Interem Mediolan 0:2. Mimo porażki był to najlepszy sezon Bawarczyków od 2001.

2011–2012

Na początku 2011 roku, gdy klub pozostawał nadal w rywalizacji Ligi Mistrzów, lecz stało się pewne, że nie zdobędzie mistrzostwa Niemiec poinformowano z wyprzedzeniem czasowym, iż po zakończeniu sezonu zostanie rozwiązany za porozumieniem stron kontrakt trenera van Gaala z Bayernem (rok przed upłynięciem)[16]. 25 marca 2011 ogłoszono, że nowym trenerem od 1 lipca 2011 będzie po raz trzeci Jupp Heynckes (wcześniej był w latach 1987–1991 i od kwietnia do czerwca 2009 roku)[17]. Z powodu dalszych słabych wyników dnia 10 kwietnia 2011 zdecydowano o natychmiastowym zwolnieniu Louisa van Gaala. Drużynę do końca sezonu prowadził jego dotychczasowy asystent Andries Jonker[18], zaś Bayern pod jego wodzą ukończył sezon na trzecim miejscu – nie uzyskąjąc tym samym bezpośredniego awansu do Ligi Mistrzów (drużyna zagrała w kwalifikacjach do tych rozgrywek).

Przed sezonem 2011/12 Bayern zakupił: Manuela Neuera, Rafinhę oraz Nilsa Petersena. Pomimo udanego początku sezonu i zajmowania pierwszego miejsca po rundzie jesiennej, Bayern drugi rok z rzędu nie zdobył mistrzowskiej patery. Dotarł do finału Pucharu Niemiec, w którym zagrał z Borussią Dortmund i przegrał 5:2. Bayern wywalczył sobie także drogę do finału Ligi Mistrzów, w którym zagrał z Chelsea, który rozgrywali u siebie. Po raz pierwszy od 1984 roku zdarzyło się aby finał rozgrywek o Puchar Europy odbywał się na stadionie jednego z finalistów rozgrywek. Regulaminowy czas gry i dogrywka doprowadziły do wyniku 1:1, a w rzutach karnych drużyna Chelsea wygrała 4:3.

Po sezonie bez trofeów zarząd dokonał kilku wzmocnień. Do klubu dołączyli: Xherdan Shaqiri, Javier Martínez (najdroższy zawodnik w historii Bayernu), Mario Mandžukić, Dante oraz Claudio Pizarro. 12 sierpnia 2012 w meczu o Superpuchar Niemiec w Monachium na Allianz Arena Bayern pokonał Borussię Dortmund 2:1 po bramkach Mario Mandžukićia i Thomasa Müllera. Dla gości gola strzelił Robert Lewandowski.

2013–2015

16 stycznia 2013 klub ogłosił, że zastępcą Juppa Heynckesa na stanowisku trenera będzie Pep Guardiola[19]. 6 kwietnia po zwycięstwie nad Eintrachtem Frankfurt Bayern zapewnił sobie 23. Mistrzostwo Niemiec (było to najszybsze w historii Bundesligi zdobycie mistrzowskiego tytułu bowiem rok później Bayern zdobył mistrzostwo już w marcu; FCB zwyciężyło rozrywki z rekordowym osiągnięciem 91. punktów); Bawarczycy odebrali paterę 11 maja na stadionie Allianz Arena jedną kolejkę przed końcem rozgrywek. W maju po pokonaniu Barcelony w dwumeczu 7:0 Bayern awansował do finału na Wembley, gdzie spotkał się z Borussią Dortmund. Bayern zapewnił sobie Puchar Europy dopiero w 89 minucie po golu Robbena na 2:1. Bayern po raz 5 został mistrzem Europy. W lipcu 2013 roku klub opuścił Mario Gómez, który za 20 mln euro przeniósł się do włoskiej Fiorentiny. Ponadto szeregi Bawarczyków opuścił Anatolij Tymoszczuk, który na zasadzie wolnego transferu powrócił do Zenitu Sankt-Petersburgu. Jeśli chodzi o wzmocnienia to klub pozyskał za 37 mln euro Niemca Mario Götze, oraz za 25 mln euro Hiszpana Thiago Alcântarę. 27 lipca Bayern został pokonany w finale Superpucharu Niemiec 2:4 przez Borussie Dortmund. Dwie bramki dla drużyny zdobył Arjen Robben. Kilka dni później piłkarze Guardioli wygrali turniej „Audi Cup”, eliminując w półfinale São Paulo FC oraz w finale Manchester City.

30 sierpnia 2013 w finale Superpucharu Europy rozegranego w Pradze, Bayern po konkursie rzutów karnych pokonał Chelsea F.C. 5:4, zdobywając to trofeum po raz pierwszy w swojej historii. 21 grudnia 2013 podopieczni Guardioli zdobyli po raz pierwszy w historii klubu Klubowe mistrzostwo świata. „Bawarczycy” wyeliminowali w półfinale Guangzhou (3:0), a w finale wygrali 2:0 z Rają Casablanca.

4 stycznia 2014 klub pozyskał Roberta Lewandowskiego, który podpisał 5-letni kontrakt. Umowa weszła 1 lipca 2014.[20]

25 marca 2014, dzięki wygranej 3:1 na wyjeździe z Herthą Berlin, Bayern wyśrubował kolejny rekord, zapewniając sobie Mistrzostwo Niemiec na 7 kolejek przed końcem ligowego sezonu. Jest to 24 tytuł mistrzowski w historii klubu.

29 kwietnia drużyna Guardioli przegrała rewanżowy półfinał w Lidze Mistrzów z Realem Madryt 0:4. Bayern tym samym nie obronił wywalczonego w 2013 trofeum w Champions League.

W czasie letniego okienka transferowego 2014 roku nowymi zawodnikami Bayernu zostali również Xabi Alonso, Medhi Benatia oraz Juan Bernat. Bayern dotarł w sezonie 14/15 do półfinału Ligi Mistrzów, gdzie odpadł przeciwko Barcelonie. Bayern wygrał natomiast Bundesligę w sezonie 14/15 z liczbą 79 punktów.

Latem 2015 z klubem rozstali się m.in.: Bastian Schweinsteiger oraz Dante. Nowymi nabytkami Bayernu zostali natomiast bramkarz VfB Stuttgart, Sven Ulreich, a także tacy zawodnicy jak Douglas Costa, Arturo Vidal, Joshua Kimmich, a także Kingsley Coman (ten ostatni na zasadzie wypożyczenia).

Robert Lewandowski jako jedyny piłkarz w historii Bundesligi strzelił 5 goli wchodząc na boisko z ławki rezerwowych, a także zrobił to rekordowo szybko (9 min). Miało to miejsce 22 września 2015 w wygranym 5:1 meczu Bayernu z Wolfsburgiem.

22 września 2015 roku Bayern Monachium pokonał na własnym boisku zespół ówczesnego wicemistrza Niemiec VfL Wolfsburg 5:1, a wszystkie gole dla Monachijczyków zdobył polski napastnik Robert Lewandowski. Zawodnik Gwiazdy Południa ustanowił przy tym szereg rekordów (najszybszy hattrick, najszybciej strzelone 4 i 5 goli), a także został jedynym piłkarzem w historii Bundesligi, który zdobył 5 goli wchodząc na boisko z ławki rezerwowych.

Bayern Monachium sezon 2015/16 zakończył w podwójnej koronie zdobył mistrzostwo i puchar kraju, zdobył również Superpuchar.

2016–2019

Sezon 2016/2017 zaczął się od zmiany szkoleniowca, Hiszpana Pepa Guardiola zastąpił Włoch Carlo Ancelotti. Klub opuścił Mario Götze (Wrócił do Borussii Dortmund). Do Dortmundu trafił również Sebastian Rode.
Medhi Benatia został wypożyczony do Juventus Turyn.

Bayern wzbogacił się o dwóch piłkarzy, najpierw z Benfiki Lizbona trafił Renato Sanches za 35 milionów euro, za taką samą kwotę Bayern odkupił z Borussii Dortmund – Matsa Hummelsa.

W styczniu 2017 Bayern pozyskał dwóch piłkarzy TSG 1899 Hoffenheim: Sebastian Rudy, który przeszedł na zasadzie wolnego transferu i Niklas Süle za 20 milionów euro (plus bonusy). Zawodnicy dołączą do drużyny w lipcu 2017. W lipcu 2017 Bayern wypożyczył Jamesa Rodrigueza z Realu Madryt na dwa lata za 10 mln euro.

5 sierpnia zespół zdobył swój 6 Superpuchar Niemiec pokonując Borussię Dortmund po rzutach karnych 5:4 (po 90 minutach było 2:2). Bramki dla Bayernu strzelili Robert Lewandowski i Łukasz Piszczek (samobój), dla Borussii trafiali Christian Pulisic i Pierre-Emerick Aubameyang. Po porażce w Lidze Mistrzów z Paris Saint-Germain pracę stracił Carlo Ancelotti. Tymczasowym trenerem na jeden mecz został Willy Sagnol. 9 października 2017 po czteroletniej emeryturze na ławkę trenerską wrócił Jupp Heynckes. Pod wodzą klub zaczął wygrywać, odrobił w ligowej tabeli punktową stratę do Borussii Dortmund. Zimą do klubu wrócił za kwotę 13 mln € Sandro Wagner, natomiast na wypożyczeniu do Werderu Brema udał się Marco Friedl. W 29. kolejce zdobył swoje 28.mistrzostwo (6 z rzędu) Niemiec. 14 kwietnia ogłoszono, że po sezonie stanowisko trenera obejmie Niko Kovač. Z Ligi Mistrzów klub odpadł na poziomie półfinału ulegając w dwumeczu (2:3) Realowi Madryt. W Pucharze Niemiec klub dotarł do finału, w którym uznał wyższość Eintrachtowi Frankfurt Niko Kovača (1:3).

Od sezonu 2018/2019 funkcje trenera zaczął pełnić Niko Kovac w pierwszym sezonie zdobył tytuł mistrzowski oraz Puchar Niemiec, jednakże odpadł już w 1/8 Ligi Mistrzów z Liverpoolem.

W 2019, po 12 latach gry z klubem pożegnało się dwóch skrzydłowych Francuz Franck Ribéry oraz Holender Arjen Robben. Klub w tym sezonie opuścił także Rafinha.

sezon 2019/2020

W letnim okienku transferowym poprzedzającym sezon 2019/2020, Bayern wydał łącznie na transfery prawie 140 mln euro. W tym okienku zakupiono jak dotąd najdroższego zawodnika w historii klubu - za 80 mln euro z Atletico Madryt zakupiony został Lucas Hernandez. Ponadto sprowadzono Benjamina Pavarda (za 35 mln euro ze Stuttgartu), Michaela Cuisance'a (z Borussii Gladbach za 8 mln euro) oraz Fiete Arpa (z HSV za 3 mln euro). Ponadto wypożyczono dwóch zawodników - Ivana Perisić'a (z Interu za opłatą 5 mln euro) oraz Philippe Coutinho (z Barcelony za opłatą 8,5 mln euro). Odeszli natomiast Mats Hummels (sprzedany do Borussii Dortmund za 30,5 mln euro), Renato Sanches (sprzedany do LOSC Lille za 20 mln euro) oraz James Rodriguez, któremu skończyło się wypożyczenie z Realu Madryt[21].

W pierwszym oficjalnym meczu w sezonie 2019/2020 (3 sierpnia 2019 roku) Bayern Monachium przegrał w Superpucharze Niemiec z Borussią Dortmund 0:2[22]. 12 sierpnia Bayern grał w 1. rundzie Pucharu Niemiec (wygrany mecz 3:1 z Energie Cottbus)[23]. 4 dni później rozpoczęli rozgrywki Bundesligi od zremisowanego 2:2 meczu z Herthą Berlin. W Lidze Mistrzów trafili do grupy B, w której zmierzyli się z Crveną Zvezdą, Olimpiakosem i Tottenhamem[24].

3 listopada, dzień po przegranym meczu z Eintrachtem Frankfurt 1:5 zwolniony został Niko Kovać[25]. Trenował on Bayern przez 490 dni, prowadząc klub w 65 oficjalnych meczach[26]. Zdobył on z zespołem z Monachium Mistrzostwo, Puchar i Superpuchar Niemiec[27]. Funkcję tymczasowego trenera objął jego dotychczasowy asystent - Hansi Flick[28]. Jak się później okazało, tymczasowy trener Bayernu doprowadził rekordowych mistrzów Niemiec do potrójnej korony - wygrali Bundesligę, Puchar Niemiec (w finale pokonując Bayer Leverkusen 4:2) oraz Ligę Mistrzów (w finale pokonując PSG 1:0)[29]. Ponadto, Lewandowski zdobył koronę króla strzelców zarówno w Bundeslidze (34 gole), Pucharze Niemiec (6 bramek) oraz Lidze Mistrzów (15 trafień), stając się drugim piłkarzem w historii (obok legendarnego Johana Cruijffa), który zdobył potrójną koronę i w każdych z tych rozgrywek został królem strzelców[29].

sezon 2020/2021

W letnim okienku transferowym sprowadzono przede wszystkim Leroya Sane z Manchesteru City za 45 mln euro. Ponadto, z Espanyolu za 9 mln euro przyszedł Marc Roca oraz z Juventusu (na zasadzie wypożyczenia) sprowadzono Douglasa Costę. Za darmo przyszli: Alexander Nübel (z Schalke 04) oraz Eric Maxim Choupo-Moting (z PSG). Z drużyny młodzieżowej został przeniesiony Jamal Musiala, natomiast z rezerw Joshua Zirzee oraz Chris Richards[30]. Z klubu odeszli natomiast Thiago (do Liverpoolu za 22 mln euro) oraz Philippe Coutinho i Ivan Perisić (obu zakończyło się wypożyczenie)[30].

Bundesligę Bayern rozpoczął od wygranego 8:0 meczu z Schalke 04[31]. 24 września 2020 roku Bayern zdobył pierwsze trofeum w tym sezonie - Superpuchar Europy (po wygranym po dogrywce meczu z Sevillą 2:1)[32]. 6 dni później pokonali oni Borussię Dortmund 3:2 w Superpucharze Niemiec[33]. W Lidze Mistrzów trafili do grupy A, gdzie zmierzyli się z Atletico Madryt, Lokomotiwem Moskwa oraz RB Salzburg[31]. 13 stycznia 2021 roku sensacyjnie odpadli z Pucharu Niemiec z drugoligowym Holstein Kiel po rzutach karnych. Był to najgorszy wynik od 21 lat[34]. 8 lutego Bayern wygrał półfinał Klubowych Mistrzostw Świata z Al-Ahly 2:0. 3 dni później pokonali w finale Tigres 1:0[35]. 13 kwietnia 2021 roku po rewanżowym meczu (1:0; w dwumeczu 3:3) Bayern odpadł po dwumeczu z PSG z Ligi Mistrzów na etapie ćwierćfinału[36]. Po meczu Borussia DortmundRB Lipsk (3:2), Bayern zdobył swoje 31. mistrzostwo kraju (w tym 30. w erze Bundesligi, co daje możliwość do umieszczenia piątej gwiazdki nad herbem)[37][38]. 22 maja 2021 roku został pobity prawie 50-letni rekord ilości zdobytych bramek w jednym sezonie Bundesligi. Robert Lewandowski zdobywając w meczu z Augsburgiem 41. bramkę w sezonie 2020/21 przegonił Gerda Müllera o jedno trafienie[39].

Herb

Herb Bayernu był kilkakrotnie zmieniany. Ten pierwszy był niebieski i składał się ze stylizowanych liter F, C, B, M połączonych w jeden symbol. Według niektórych źródeł barw Bawarii miano użyć po raz pierwszy w 1954[11], jednak w rzeczywistości pojawiły się one na herbie dopiero w roku 1961[40].

Obecna wersja herbu wiele razy ewoluowała. Początkowo był tylko jednej barwy, niebieskiej lub czerwonej, zaś od roku 1961 jest on niebieski, czerwony i biały (w różnych, lecz zbliżonych do siebie formach graficznych). Na czerwonym pierścieniu znajduje się biały napis FC Bayern München (w latach 1970–2002 FC Bayern München EV), zaś w centrum herbu umieszczone są bawarskie barwy[40].

Stroje

1900-1902
1902-1906
1906-1909
1957-1968
1968-1969
1969-1973
1973-1974
1974-1991
1991-1993
1993-1995
1995-1997
1997-1999
1999-2001
2001-2003
2003-2005
2005-2006
2006-2007
2007-2009
2009-2010
2010-2011
2011-2013
2013-2014
2014-2015
2015-2016
2016-2017
2017-2018
2018
2018-2019
2019-2020

Sukcesy

Bayern jest najbardziej utytułowanym niemieckim klubem w historii krajowych rozgrywek, zdobył m.in. największą liczbę tytułów mistrzowskich i najwięcej krajowych pucharów. Klub jest także najbardziej utytułowanym klubem niemieckim w rozgrywkach międzynarodowych i zdobył w sumie sześć europejskich pucharów[41]. Bayern jest jednym z czterech klubów, które zdobyły wszystkie trzy najważniejsze europejskie puchary, a także ostatnim klubem, który zdobył Puchar Europy trzy raz z rzędu[potrzebny przypis].

Trofea międzynarodowe

FIFA Zdobyte trofea w rozgrywkach międzynarodowych (stan na: 11-02-2021)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)
FIFA Club World Cup.png
Klubowe MŚ
zdobywca 2 2013, 2020[42]
finalista

Puchar Interkontynentalny
zdobywca 2 1976, 2001
finalista
Coppa Campioni.svg
Liga Mistrzów
(Puchar Europy)
zdobywca 6 1974, 1975, 1976, 2001, 2013, 2020
finalista 5 1982, 1987, 1999, 2010, 2012
UEFA Cup (adjusted).png
Liga Europy
(Puchar UEFA)
zdobywca 1 1996
finalista
Coppacoppe.png
Puchar Zdobywców
zdobywca 1 1967
finalista
Supercoppa UEFA.svg
Superpuchar UEFA
zdobywca 2 2013, 2020
finalista 3 1975, 1976, 2001

Trofea krajowe

Niemcy Zdobyte trofea w rozgrywkach Niemiec (stan na: 10-05-2021)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)
Meisterschale.png
Mistrzostwo
I miejsce 31*
(rekord)
1932**[43], 1969, 1972, 1973Star*.svg, 1974, 1980Star*.svgStar*.svg, 1981, 1985, 1986, 1987, 1989Star*.svgStar*.svgStar*.svg, 1990, 1994, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2005, 2006,

2008Star*.svgStar*.svgStar*.svgStar*.svg, 2010, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021Star*.svgStar*.svgStar*.svgStar*.svgStar*.svg

II miejsce 10 1970, 1971, 1988, 1991, 1993, 1996, 1998, 2004, 2009, 2012
III miejsce 5 1966, 1976, 1982, 2002, 2011

Puchar
zdobywca 20*
(rekord)
1957, 1966, 1967, 1969, 1971, 1982, 1984, 1986, 1998, 2000, 2003, 2005, 2006, 2008, 2010, 2013, 2014, 2016, 2019, 2020
finalista 4 1985, 1999, 2012, 2018

Superpuchar
zdobywca 8*
(rekord)
1987, 1990, 2010, 2012, 2016, 2017, 2018, 2020
finalista 6 1989, 1994, 2013, 2014, 2015, 2019
Coppa Lega tedesca.svg
Puchar Ligi
zdobywca 6*
(rekord)
1997, 1998, 1999, 2000, 2004, 2007
finalista 1 2006

Regionalliga
I miejsce 1 1965 (Süd)
II miejsce 1 1964 (Süd)
III miejsce

2. Oberliga
I miejsce
II miejsce 1 1956 (Süd)
III miejsce

Süddeutsche Meisterschaft
I miejsce 3 1926, 1928, 1932 (Gruppe Südost)
II miejsce 4 1908, 1910, 1911, 1929
III miejsce 2 1930, 1931

Gauliga
I miejsce 1 1945 (Südbayern)
II miejsce
III miejsce 4 1934, 1936, 1937, 1944 (Südbayern)

Süddeutsche Pokal
zdobywca 1 1957
finalista

Inne trofea

Statystyki

Ostatnie sezony

Sezon Msc. M Z R P G+ G- G +/− Pkt Puchar LE LM
1995/1996 2 34 19 11 4 76 38 38 62 2R Z
1996/1997 1 34 20 11 3 68 34 34 71 ĆF 1R
1997/1998 2 34 19 11 4 63 39 24 68 Z ĆF
1998/1999 1 34 24 6 4 76 28 48 78 F F
1999/2000 1 34 22 7 5 73 28 45 73 Z PF
2000/2001 1 34 19 6 9 62 37 25 63 2R Z
2001/2002 3 34 20 8 6 62 25 40 68 PF ĆF
2002/2003 1 34 23 6 5 70 25 45 75 Z 1R
2003/2004 2 34 20 8 6 70 39 31 68 ĆF 1/8
2004/2005 1 34 24 5 5 75 33 42 77 Z ĆF
2005/2006 1 34 22 9 3 67 32 35 75 Z 1/8
2006/2007 4 34 18 6 10 55 40 15 60 3R ĆF
2007/2008 1 34 22 10 2 68 21 47 76 Z PF
2008/2009 2 34 20 7 7 71 42 29 67 ĆF ĆF
2009/2010 1 34 20 10 4 72 31 41 70 Z F
2010/2011 3 34 19 8 7 81 40 41 65 PF 1/8
2011/2012 2 34 23 4 7 77 22 55 73 F F
2012/2013 1 34 29 4 1 98 18 80 91 Z Z
2013/2014 1 34 29 3 2 94 23 71 90 Z PF
2014/2015 1 34 25 4 5 80 18 62 79 PF PF
2015/2016 1 34 28 4 2 80 17 63 88 Z PF
2016/2017 1 34 25 7 2 89 22 67 82 PF ĆF
2017/2018 1 34 27 3 4 92 28 64 84 F PF
2018/2019 1 34 24 6 4 88 32 56 78 Z 1/8
2019/2020 1 34 26 4 4 100 32 68 82 Z Z
2020/2021 1 34 24 6 4 99 44 55 78 2R ĆF

Aktualne na dzień 20 kwietnia 2021
Miejsce = Miejsce w tabeli Bundesligi na koniec sezonu; M = Mecze; Z = Zwycięstwa; R = Remisy; P = Porażki; G+ = Gole zdobyte; G- = Gole stracone; G +/− = Bilans bramkowy; Pkt = Punkty; Puchar = Puchar Niemiec; LE = Liga Europy UEFA; LM = Liga Mistrzów UEFA.
w = Jeszcze uczestniczy; – = Nie uczestniczył; 1R = 1. runda; 2R = 2. runda; 3R = 3. runda; 1/8 = 1/8 finału; ĆF = Ćwierćfinał; PF = Półfinał; F = Finał; Z = Zwycięstwo

Obiekty

Stadion

 Osobny artykuł: Allianz Arena.

Konstrukcja stadionu Allianz Arena i zastosowane tutaj rozwiązania architektoniczne i techniczne sprawiają, że stadion ten uznawany jest za jeden z najnowocześniejszych sportowych obiektów świata. Całkowita pojemność stadionu wynosi 75 024 miejsc (w tym 13 794 stojących, 2200 dla osobistości, 1374 w loży honorowej i 200 dla niepełnosprawnych). Jest to drugi co do wielkości obiekt piłkarski w Niemczech, po Westfalenstadion (obecnie Signal Iduna Park na mocy umowy sponsorskiej) w Dortmundzie, a przed Stadionem Olimpijskim w Berlinie. Zastosowano tutaj ciekawe rozwiązanie techniczne, które umożliwia zwiększenie pojemności stadionu podczas meczów Bundesligi z 5200 miejsc dolnej kondygnacji południowego i północnego półkola do 6800 miejsc stojących. Osiągnięta dzięki temu większa pojemność równoważy cenę niesprzedanych biletów. Oficjalnie 16 stycznia 2006 r. liczba miejsc została określona na 69 901, czyli dokładnie tyle, ile wynosiła średnia liczba widzów w sezonie 2005/2006. Stadion posiada trzy poziomy trybun i jest skonstruowany tak, że zapewnia doskonałą widoczność z każdego miejsca. Stadion jest wyposażony w nowoczesne nadajniki GSM 900/1800 oraz UMTS. Pod dachem po przeciwległych stronach za bramkami umieszczono dwa telebimy o powierzchni 400 m² każdy.

Obiekty treningowe
Treningowe boisko Bayernu

To co najbardziej wyróżnia tę konstrukcję w porównaniu z innymi obiektami sportowymi, to charakterystyczny dach i fasada stadionu. Są one zbudowane z 2874 bardzo cienkich, foliowych poduszek napełnionych suchym powietrzem o łącznej powierzchni 64 000 m². Jest to największa foliowa konstrukcja świata. Powietrze jest stale pompowane przez wentylatory umieszczone pod stadionem. Każda z poduszek może zostać oddzielnie podświetlona na biało, czerwono, bądź niebiesko, w różnych odcieniach tych barw. Stadion jest podświetlany na kolory zgodne z barwami gospodarzy. Podświetlenie stadionu kosztuje około 60 € na godzinę, a ogromna moc do tego zużyta sprawia, że w przejrzystą noc Allianz Arenę można dostrzec nawet z odległych o 75 km austriackich szczytów. Stadion posiada rozbudowaną infrastrukturę. Na jego terenie znajdują się m.in. trzy żłobki, dwa sklepy dla fanów – „Megastore” Bayernu liczący 800 m² oraz TSV 1860 – z 400 m² powierzchni sklepowej. Poza tym wokół stadionu działa 28 kiosków z artykułami dla kibiców. Znajdują się tu sale konferencyjne, pomieszczenia biurowe, także kilka restauracji, które zajmują łącznie powierzchnię ok. 6500 m². Do stadionu należy także czteropoziomowy parking na 10 500 samochodów i jest to jednocześnie największy samochodowy parking w Europie.

Obiekty szkoleniowe

W ośrodku szkoleniowym Bayernu Monachium trenują zarówno drużyny juniorskie jaki i pierwszy zespół. Znajduje się on w siedzibie klubu[44][45]. Znajdują się tam cztery boiska trawiaste, w tym jedno z podgrzewaną murawą, jedno boisko ze sztuczną murawą oraz wielofunkcyjna hala sportowa[46].

Ośrodek został otwarty w 1990 i przed sezonem 2007/08 przebudowany zgodnie z sugestiami ówczesnego szkoleniowca Jürgena Klinsmanna, który czerpał inspiracje z różnych utytułowanych klubów sportowych. W ośrodku znajdują się teraz m.in. centrum odnowy biologicznej, biura trenerów, szatnie oraz sala konferencyjna. Oprócz tego na jego terenie wybudowano kawiarnię, bibliotekę, pokój do e-learningu oraz pokój rodzinny[44].

W siedzibie Bayernu znajduje się także Akademia Młodzieżowa, a w niej m.in. domy dla talentów spoza miasta. Zawodnicy juniorskich zespołów mają tu warunki zapewniające im dobry piłkarski rozwój. W Akademii wychowali się tacy zawodnicy jak Owen Hargreaves, Bastian Schweinsteiger, Holger Badstuber i Thomas Müller[45].

Trenerzy

 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Bayernu Monachium.

Dotychczasowi trenerzy

Od chwili awansu do Bundesligi w 1965 Bayern prowadziło 22 trenerów. Udo Lattek, Franz Beckenbauer, Giovanni Trapattoni, Ottmar Hitzfeld prowadzili zespół dwukrotnie[47], a Jupp Heynckes czterokrotnie.

Hans-Dieter Flick – obecny trener Bayernu Monachium.
Nr Trener Od Do Dni Sukcesy
1 Čajkovski, ZlatkoZlatko Čajkovski 01/07/63 30/06/68 1096 3 Coppacoppe.png
2 Zebec, BrankoBranko Zebec 01/07/68 13/03/70 621 2 Meisterschale.png
3 Niemcy Lattek, UdoUdo Lattek 14/03/70 02/01/75 1756 5 Coppacampioni.png Meisterschale.png Meisterschale.png Meisterschale.png
4 Niemcy Cramer, DettmarDettmar Cramer 16/01/75 01/12/77 1051 3 Coppacampioni.png Coppacampioni.png
5 Węgry Lorant, GyulaGyula Lorant 02/12/77 28/02/79 454
6 Węgry Csernai, PalPal Csernai 01/03/79 16/05/83 1538 3 Meisterschale.png Meisterschale.png
7* Niemcy Saftig, ReinhardReinhard Saftig 17/05/83 30/06/83 45
8 Niemcy Lattek, UdoUdo Lattek 01/07/83 30/06/87 1461 5 Meisterschale.png Meisterschale.png Meisterschale.png
9 Niemcy Heynckes, JuppJupp Heynckes 01/07/87 08/10/91 1561 4 Meisterschale.png Meisterschale.png
10 Dania Lerby, SørenSøren Lerby 09/10/91 11/03/92 155
11 Niemcy Ribbeck, ErichErich Ribbeck 12/03/92 27/12/93 656
12 Niemcy Beckenbauer, FranzFranz Beckenbauer 07/01/94 30/06/94 175 1 Meisterschale.png
13 Włochy Trapattoni, GiovanniGiovanni Trapattoni 01/07/94 30/06/95 365
14 Niemcy Rehhagel, OttoOtto Rehhagel 01/07/95 27/04/96 302
15* Niemcy Beckenbauer, FranzFranz Beckenbauer 29/04/96 30/05/96 63 1 UEFA Cup (adjusted).png
16 Włochy Trapattoni, GiovanniGiovanni Trapattoni 01/07/96 30/06/98 730 3 Meisterschale.png DFB-Ligapokal.svg
17 Niemcy Hitzfeld, OttmarOttmar Hitzfeld 01/07/98 30/06/04 2192 11 Coppacampioni.png Meisterschale.png Meisterschale.png Meisterschale.png Meisterschale.png DFB-Ligapokal.svg DFB-Ligapokal.svg DFB-Ligapokal.svg
18 Niemcy Magath, FelixFelix Magath 01/07/04 31/01/07 945 5 Meisterschale.png Meisterschale.png DFB-Ligapokal.svg
19 Niemcy Hitzfeld, OttmarOttmar Hitzfeld 01/02/07 30/06/08 516 3 Meisterschale.png DFB-Ligapokal.svg
20 Niemcy Klinsmann, JürgenJürgen Klinsmann 01/07/08 27/04/09 302
21* Niemcy Heynckes, JuppJupp Heynckes 27/04/09 31/05/09 35
22 Holandia Gaal, Louis vanLouis van Gaal 01/07/09 10/04/11 649 3 Meisterschale.png
23* Holandia Jonker, AndriesAndries Jonker 10/04/11 01/06/11 125
24 Niemcy Heynckes, JuppJupp Heynckes 01/07/11 30/06/13 730 4 Coppacampioni.png Meisterschale.png
25 Hiszpania Guardiola, JosepJosep Guardiola 01/07/13 30/06/16 1095 7 Supercup.png Meisterschale.png Meisterschale.png Meisterschale.png
26 Włochy Ancelotti, CarloCarlo Ancelotti 01/07/16 28/09/17 454 3 Meisterschale.png
27* Francja Sagnol, WillyWilly Sagnol 28/09/17 06/10/17 8
28 Niemcy Heynckes, JuppJupp Heynckes 06/10/17 30/06/18 264 1 Meisterschale.png
29 Chorwacja Kovač, NikoNiko Kovač 01/07/18 03/11/19 490 3

Meisterschale.png DFB-Pokal trophy.jpg

30 Niemcy Flick, Hans-DieterHans-Dieter Flick 03/11/19 01/07/21 499** 6**

Coppacampioni.png Meisterschale.png DFB-Pokal trophy.jpg

31 Niemcy Julian Nagelsmann 01/07/21

* Trenerzy tymczasowi.

** Stan na 16 marca 2021 roku


Obecny sztab szkoleniowy

Aktualne na dzień 23 listopada 2019[48]
Niemcy Hans-Dieter Flick Trener
Niemcy Danny Röhl Asystent trenera
Niemcy Hermann Gerland Asystent trenera
Niemcy Toni Tapalovic Trener bramkarzy
Włochy Simon Martinello Trener przygotowania fizycznego
Niemcy Holger Broich Trener przygotowania fizycznego
Niemcy Egon Coordes Trener analityk
Niemcy Gerry Hoffmann Fizjoterapeuta
Niemcy Stephan Weickert Fizjoterapeuta
Włochy Gianni Bianchi Fizjoterapeuta
Niemcy Helmut Erhard Fizjoterapeuta

Zawodnicy

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Bayernu Monachium.

Wybitni gracze

"Greatest Ever" to skład wybrany przez ponad 66 000 fanów w 2005. Trenerem wybrano Ottmara Hitzfelda[49].

W swoim pożegnalnym spotkaniu Oliver Kahn został wybrany na honorowego kapitana Bayernu Monachium[50]. Sylwetki zawodników przedstawionych poniżej są częścią muzeum zasłużonych Bayernu Monachium[51].

  • 1970:

Franz Beckenbauer (OB), Paul Breitner (PO), Dieter Hoeneß (NA), Uli Hoeneß (NA), Sepp Maier (BR), Gerd Müller (NA), Hans-Georg Schwarzenbeck (OB)

  • 1980:

Klaus Augenthaler (OB), Karl-Heinz Rummenigge (NA), Roland Wohlfarth (NA)

  • 1990:

Stefan Effenberg (PO), Lothar Matthäus (OB/PO), Jürgen Klinsmann (NA), Mario Basler (PO)

  • 2000:

Giovane Elber (NA), Bixente Lizarazu (OB), Mehmet Scholl (PO)

  • 2010:

Philipp Lahm (OB)

Kapitanowie

Manuel Neuer – obecny kapitan Bayernu Monachium

Po tym, jak po sezonie 2007/08 karierę zakończył dotychczasowy kapitan Oliver Kahn, Jürgen Klinsmann na jego następcę wybrał Marka van Bommela. Van Bommel został pierwszym kapitanem Bayernu Monachium bez niemieckiego obywatelstwa[52]. W sezonie 2009/10 menadżer Louis van Gaal postanowił podtrzymać decyzję Klinsmanna i van Bommel zachował opaskę kapitańską[53].

Lata Kapitan
1965–1970 Niemcy Werner Olk (OB)
1970–1977 Niemcy Franz Beckenbauer (OB)
1977–1979 Niemcy Sepp Maier (BR)
1979 Niemcy Gerd Müller (NA)
1979–1980 Niemcy Georg Schwarzenbeck (OB)
1980–1983 Niemcy Paul Breitner (PO)
1983–1984 Niemcy Karl-Heinz Rummenigge (NA)
1984–1991 Niemcy Klaus Augenthaler (OB)
1991–1994 Niemcy Raimond Aumann (BR)
1994–1996 Niemcy Lothar Matthäus (OB)
1997–1999 Niemcy Thomas Helmer (OB)
1999–2002 Niemcy Stefan Effenberg (PO) / Oliver Kahn (BR)
2002–2008 Niemcy Oliver Kahn (BR)
2008–2011 Holandia Mark van Bommel (PO)
2011–2017 Niemcy Philipp Lahm (OB)
2017–obecnie Niemcy Manuel Neuer (BR)

Obecny skład

Stan na 22 maja 2021[54]

Nr Poz. Piłkarz
1 BR Niemcy Manuel Neuer (kapitan)
4 OB Niemcy Niklas Süle
5 OB Francja Benjamin Pavard
6 PO Niemcy Joshua Kimmich
7 NA Niemcy Serge Gnabry
8 PO Hiszpania Javi Martínez
9 NA Polska Robert Lewandowski (3. kapitan)
10 NA Niemcy Leroy Sané
11 NA Brazylia Douglas Costa (wypożyczony z Juventusu)
13 NA Kamerun Éric Maxim Choupo-Moting
17 OB Niemcy Jérôme Boateng
18 PO Niemcy Leon Goretzka
19 OB Kanada Alphonso Davies
Nr Poz. Piłkarz
20 OB Francja Bouna Sarr
21 OB Francja Lucas Hernández
22 PO Hiszpania Marc Roca
23 OB Francja Tanguy Nianzou
24 PO Francja Corentin Tolisso
25 NA Niemcy Thomas Müller (wicekapitan)
27 OB Austria David Alaba
28 PO Portugalia Tiago Dantas (wypożyczony z Benfiki)
29 NA Francja Kingsley Coman
35 BR Niemcy Alexander Nübel
39 BR Niemcy Ron-Thorben Hoffmann
42 NA Niemcy Jamal Musiala

Wypożyczeni

Nr Poz. Piłkarz
14 NA Holandia Joshua Zirkzee (w Parmie do 30 czerwca 2021)
30 PO Niemcy Adrian Fein (w PSV do 30 czerwca 2021)
33 OB Niemcy Lars Lukas Mai (w Darmstadt 98 do 30 czerwca 2021)
Nr Poz. Piłkarz
36 BR Niemcy Christian Früchtl (w 1. FC Nürnberg do 30 czerwca 2021)
41 OB Stany Zjednoczone Chris Richards (w 1899 Hoffenheim do 30 czerwca 2021)
PO Francja Michaël Cuisance (w Olympique Marsylii do 30 czerwca 2021)
Zastrzeżone numery

12Niemcy dla fanów klubu (tzw. dwunasty zawodnik)

Inne sekcje klubu

Bayern Monachium II

 Osobny artykuł: Bayern Monachium II.

Juniorzy

W juniorskich zespołach Bayernu Monachium wychowało się wielu znanych później w Europie zawodników, m.in. Owen Hargreaves, Thomas Hitzlsperger, Philipp Lahm i Bastian Schweinsteiger. Sekcja ta została utworzona w 1902, zaś obecnie zajmują się nią Werner Kern i Björn Andersson. Ogólnie Bayern posiada jedenaście zespołów juniorskich, w których występuje w sumie 170 zawodników (od lat 10 wzwyż).

Drużyny juniorów Bayern Monachium w sezonie 2017/18 występują w:

  • Drużyna U-19 w Bundeslidze Süd/Südwest (1. poziom).
  • Drużyna U-17 w Bundeslidze Süd/Südwest (1. poziom).
  • Drużyna U-15 w Regionallidze Süd (1. poziom).

Piłka nożna kobiet

Drużyna kobiet Bayern Monachium w sezonie 2017/18 występuje w Bundeslidze kobiet (1. poziom).

Sekcja ta powstała w 1970 i obecnie obejmuje 4 zespoły, w których występuje 90 zawodniczek. Drużyna kobiet prowadzona jest przez Thomasa Wörle. W sezonach 2014/15 i 2015/16 zespół zdobył mistrzostwo Bundesligi kobiet. Największym sukcesem kobiecej drużyny było także zdobycie Mistrzostwa Niemiec w 1976[55].

Skład
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Fei Wang
2 OB Stany Zjednoczone Gina Lewandowski
3 NA Anglia Leah Galton
4 OB Niemcy Kristin Demann
5 OB Francja Laura Georges
6 PO Holandia Lineth Beerensteyn
7 PO Niemcy Melanie Behringer
8 PO Niemcy Melanie Leupolz
9 NA Serbia Jovana Damnjanović
10 PO Holandia Jill Roord
11 NA Niemcy Lena Lotzen
12 PO Niemcy Sydney Lohmann
13 NA Czechy Lucie Voňková
14 NA Szwecja Fridolina Rolfö
Nr Poz. Piłkarz
17 PO Niemcy Verena Wieder
18 PO Słowacja Dominika Škorvánková
19 OB Austria Carina Wenninger
20 OB Niemcy Leonie Maier
21 OB Niemcy Simone Laudehr
22 PO Niemcy Verena Faißt
23 NA Niemcy Mandy Islacker
25 OB Austria Viktoria Schnaderbeck
27 OB Niemcy Anna Gerhardt
28 BR Holandia Jacintha Weimar
29 NA Niemcy Nicole Rolser
31 BR Austria Manuela Zinsberger
33 PO Niemcy Sara Däbritz
Sztab szkoleniowy
Niemcy Thomas Wörle Trener
Niemcy Roman Langer Asystent trenera
Niemcy Peter Kargus Trener bramkarzy
Niemcy Simone Schubert Trener odnowy biologicznej
Niemcy Karin Danner Menadżer
Niemcy Andrea Ernst Pomoc i organizacja
Niemcy Ute von Stuckrad Lekarz
Niemcy Herman Kandemir Fizjoterapeuta
Niemcy Tanja Wörle Menadżer zespołu
Niemcy Heinz Plank Organizacja zespołu

Stadion

Klub rozgrywa swoje mecze domowe na stadionie Grünwalder Stadion w mieście Monachium, który może pomieścić 12,500 widzów.

Sukcesy

  • Mistrzostwo Niemiec kobiet:
    • zdobywca: 1976, 2015 i 2016.
  • Oberliga Bayern kobiet (III):
    • mistrzostwo: 1972–1990 (19 razy z rzędu), 2000 i 2004
  • DFB-Pokal (Puchar Niemiec kobiet):
    • zdobywca: 2012.
  • Bundesliga Cup (Puchar Bundesligi kobiet):
    • zdobywca: 2003 i 2011.
  • Bayern Cup (Puchar Bawarii kobiet):
    • zdobywca: 1982, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989 i 1990.

Profil klubu

Inne sekcje sportowe

Bayern ma swoich przedstawicieli[13] także w innych sportach:

Przypisy

  1. Przydomek używany w Hiszpanii.
  2. Bundesliga - Wszyscy zdobywcy mistrzostwa, _ [dostęp 2021-03-25] (pol.).
  3. FC Bayern München | Statistics | Bundesliga, bundesliga.com - the official Bundesliga website [dostęp 2021-03-25] (ang.).
  4. DFB-Pokal - Wszyscy zdobywcy mistrzostwa, _ [dostęp 2021-03-25] (pol.).
  5. Liga Mistrzów UEFA - Wszyscy zdobywcy mistrzostwa, _ [dostęp 2021-03-25] (pol.).
  6. Puchar Europy Mistrzów Klubowych - Wszyscy zdobywcy mistrzostwa, _ [dostęp 2021-03-25] (pol.).
  7. UEFA Super Cup - Wszyscy zdobywcy mistrzostwa, _ [dostęp 2021-03-25] (pol.).
  8. Dietrich Schulze-Marmeling: Die Bayern. Die Geschichte des deutschen Rekordmeisters. Die Werkstatt, 2003, s. 17–33. ISBN 3-89533-426-X. (niem.)
  9. Success from the Outset. W: Oficjalna strona Bayernu Monachium [on-line]. 2003. [dostęp 11 sierpnia 2008].
  10. Dietrich Schulze-Marmeling: Die Bayern. Die Geschichte des deutschen Rekordmeisters. Die Werkstatt, 2003, s. 134. ISBN 3-89533-426-X. (niem.)
  11. a b Dietrich Schulze-Marmeling: Die Bayern. Die Geschichte des deutschen Rekordmeisters. Die Werkstatt, 2003, s. 581. ISBN 3-89533-426-X. (niem.)
  12. a b Jahresabschluss der FC Bayern München AG (niem.). W: Bayern Monachium [on-line]. 7 listopada 2008. [dostęp 9 listopada 2008].
  13. a b Other Sports. W: Oficjalna strona Bayernu Monachium [on-line]. 2007. [dostęp 3 lipca 2008].
  14. Partner – FC Bayern München AG. [dostęp 30 września 2015].
  15. Germany – Foundation Dates Clubs.
  16. Bundesliga. Luis Van Gaal po sezonie odchodzi z Bayernu (pol.). sport.pl. [dostęp 2011-03-07].
  17. Jupp Heynckes nowym trenerem Bayernu (pol.). onet.pl. [dostęp 2011-03-25].
  18. Bayern zwolnił van Gaala (pol.). bayern.munchen.pl. [dostęp 2011-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-12)].
  19. Guardiola ujawnił nazwiska swoich współpracowników (pol.). 2013-06-24.
  20. FC Bayern verpflichtet Robert Lewandowski. W: Oficjalna strona Bayernu Monchium [on-line]. 4 stycznia 2014. [dostęp 5 stycznia 2014].
  21. Bayern Monachium - Transfery 19/20 (Szczegóły), _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  22. DFL-Supercup - Przegląd kolejki 19/20, _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  23. DFB-Pokal 19/20, _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  24. Liga Mistrzów UEFA 19/20, _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  25. Trzęsienie w Bayernie. Niko Kovac zwolniony, TVN24.pl [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  26. Niko Kovac - Kluby (Szczegóły), _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  27. Niko Kovac - Sukcesy, _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  28. Wirtualna Polska Media, Bundesliga. Od trenera tymczasowego do szkoleniowca na lata. Hansi Flick odmienił Bayern Monachium - WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 17 czerwca 2020 [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  29. a b Tomasz Dębek, Historyczny finał dla Bayernu Monachium. Niepokonani, potrójna korona, strzeleckie rekordy Lewandowskiego..., Sportowy24, 24 sierpnia 2020 [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  30. a b Bayern Monachium - Transfery 20/21, _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  31. a b Bayern Monachium - Plan rozgrywek 20/21, _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  32. UEFA Super Cup - Przegląd kolejki 20/21, _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  33. DFL-Supercup - Przegląd kolejki 20/21, _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  34. Telewizja Polska S.A, Bayern w szoku po porażce. Najgorszy wynik od 21 lat, sport.tvp.pl, 14 stycznia 2021 [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  35. Klubowe Mistrzostwa Świata 2021, _ [dostęp 2021-03-26] (pol.).
  36. Bayern wygrywa, ale odpada z Ligi Mistrzów..., www.dieroten.pl [dostęp 2021-04-19] (pol.).
  37. Bayern mistrzem Niemiec! Lewandowski nawet nie musiał wyjść na boisko, Sport.pl [dostęp 2021-05-09] (pol.).
  38. Bayern Monachium świętuje 31. tytuł mistrza Niemiec - Sport w INTERIA.PL, sport.interia.pl [dostęp 2021-05-09] (pol.).
  39. LEWANDOWSKI PO RAZ 41! POLAK POBIŁ 49-LETNI REKORD GERDA MUELLERA!, Sport.pl [dostęp 2021-05-23] (pol.).
  40. a b DFS-Wappen.de.
  41. Klubstatistik. W: Oficjalna strona Bayernu Monachium [on-line]. czerwiec 2008. [dostęp 11 sierpnia 2008].
  42. Ze względu na pandemię COVID-19 turniej został rozegrany w 2021.
  43. Mistrzostwo zdobyte przed utworzeniem Bundesligi.
  44. a b Performance centre. W: Oficjalna strona Bayernu Monchium [on-line]. 2008. [dostęp 12 sierpnia 2008].
  45. a b Youth academy. W: Oficjalna strona Bayernu Monchium [on-line]. 2008. [dostęp 12 sierpnia 2008].
  46. Training ground. W: Oficjalna strona Bayernu Monchium [on-line]. 2008. [dostęp 14 sierpnia 2008].
  47. Dietrich Schulze-Marmeling: Die Bayern. Die Geschichte des deutschen Rekordmeisters. Die Werkstatt, 2003, s. 595. ISBN 3-89533-426-X. (niem.)
  48. Bayern Monachium, [w:] baza Transfermarkt (drużyny-sztab trenerski) [online] [dostęp 2020-12-19].
  49. Fans name greatest Reds of all time. W: Oficjalna strona Bayernu Monachium [on-line]. 1 czerwca 2005. [dostęp 24 listopada 2007].
  50. Kahn wird Ehrenspielführer des FCB (niem.). W: Oficjalna strona Bayernu Monachium [on-line]. 15 sierpnia 2008. [dostęp 2 września 2008].
  51. Hall of Fame. W: Oficjalna strona Bayernu Monachium [on-line]. 2008. [dostęp 11 sierpnia 2008].
  52. Van Bommel named new Bayern captain. W: Oficjalna strona Bayernu Monachium [on-line]. 8 sierpnia 2008. [dostęp 11 sierpnia 2008].
  53. Van Bommel bleibt Bayern-Kapitän (niem.). W: Oficjalna strona Bayernu Monachium [on-line]. 2 sierpnia 2009. [dostęp 2 sierpnia 2008].
  54. FC Bayen Munich first team squad (ang.). fcbayern.com. [dostęp 10 marca 2021].
  55. Women. W: Oficjalna strona Bayernu Monachium [on-line]. 2005. [dostęp 7 lipca 2008].

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Bayern Monachium w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=28817