| ||
Data i miejsce urodzenia | 13 marca 1975 Poznań | |
Zawód, zajęcie | polityk, prawnik, nauczyciel akademicki | |
Alma Mater | Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu | |
Uczelnia | SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny | |
Stanowisko | poseł na Sejm VIII i IX kadencji (od 2015) | |
Partia | Prawo i Sprawiedliwość | |
Strona internetowa |
Bartłomiej Piotr Wróblewski (ur. 13 marca 1975 w Poznaniu[1]) – polski polityk, nauczyciel akademicki i prawnik specjalizujący się w prawie konstytucyjnym, doktor nauk prawnych, poseł na Sejm VIII i IX kadencji (od 2015), zdobywca Korony Ziemi.
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (1994). Ukończył w 2000 studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2003 uzyskał magisterium z prawa porównawczego, kończąc studia podyplomowe na Reńskim Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Bonn. Kształcił się także w zakresie europejskiego prawa wspólnotowego na Uniwersytecie Ottona i Fryderyka w Bambergu. Odbywał staże naukowe w Strasburgu i Berlinie[1]. W 2011 na UAM uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie pracy zatytułowanej Kształtowanie się koncepcji i instytucji odpowiedzialności odszkodowawczej państwa za działania ustawodawcy do połowy XX wieku na tle ogólnych reguł odpowiedzialności państwa napisanej pod kierunkiem Sławomiry Wronkowskiej-Jaśkiewicz[2].
W latach 2001–2009 był pracownikiem naukowym Instytutu Zachodniego w Poznaniu[1], gdzie zajmował się prawem europejskim oraz polskim i niemieckim prawem konstytucyjnym[3]. Następnie od lutego do sierpnia 2010 pracował jako konstytucjonalista w Biurze Prawa i Ustroju Kancelarii Prezydenta RP. W 2011 został dyrektorem Instytutu Prawa na poznańskim Wydziale Zamiejscowym Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej (przekształconej w SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny)[2]. Jest członkiem stowarzyszenia Instytut Zachodni oraz Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego.
Należał do Związku Harcerstwa Polskiego (1980–1993), w tym szczepu Błękitna XIV w Poznaniu. W okresie 1995–2009 działał w korporacjach akademickich, m.in. jako prezes Lechii i kurator Chrobrii. Był inicjatorem reaktywacji poznańskich korporacji Magna-Polonia, Masovia i Surma oraz krakowskiej Arcadii[3]. W 2001 stworzył Archiwum Korporacyjne[4], a w 2007 wirtualne Muzeum Polskich Korporacji Akademickich[5]. Był inicjatorem umieszczenia w Poznaniu tablic pamiątkowych poświęconych korporantom walczącym w powstaniu wielkopolskim oraz korporantom pełniącym funkcję rektora Uniwersytetu Poznańskiego[6]. W 2011 został członkiem Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Poznaniu[3].
W 2011 kandydował bezskutecznie jako bezpartyjny z ramienia Prawa i Sprawiedliwości do Senatu z okręgu obejmującego powiat poznański (otrzymał 29 248 głosów)[7]. W 2013 wstąpił do PiS, a w lutym 2014 został członkiem rady programowej tego ugrupowania[8]. W wyborach samorządowych z listopada tegoż roku z listy tej partii kandydował do sejmiku wielkopolskiego w okręgu nr 3 (powiaty poznański, śremski, średzki, gnieźnieński oraz wrzesiński), otrzymując 6454 głosy i zdobywając mandat radnego[9]. W marcu 2015 objął funkcję pełnomocnika PiS w powiecie poznańskim[10]. Zajmował to stanowisko do listopada 2016, kiedy to został wybrany na wiceprezesa tej partii w okręgu poznańskim[11].
W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartował do Sejmu w okręgu poznańskim. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, startując z 11. miejsca na liście i otrzymując 14 108 głosów[12]. W niższej izbie polskiego parlamentu został powołany w skład w Komisji Ustawodawczej, Komisji do Spraw Unii Europejskiej, Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. W ramach ostatniej z nich objął funkcję przewodniczącego Podkomisji stałej do spraw nowelizacji Kodeksu wyborczego i Kodeksu postępowania administracyjnego[13]. Został również przewodniczącym Polsko-Niemieckiej Grupy Parlamentarnej oraz Polsko-Irlandzkiej Grupy Parlamentarnej, a także wiceprzewodniczącym Polsko-Brytyjskiej Grupy Parlamentarnej[13].
Prowadził kilkanaście punktów bezpłatnej pomocy prawnej na terenie Poznania i powiatu poznańskiego[14][15]. Był sprawozdawcą przedłożonego przez prezydenta RP projektu ustawy dotyczącego nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej[16]. W 2017 opracował wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją RP ustawy antyaborcyjnej w części dotyczącej aborcji ze względu na poważne wady płodu[17]. Inicjatywa ta spotkała się z krytyką środowisk feministycznych oraz apelem o wycofanie wniosku[18].
W 2015 tygodnik „W Sieci” umieścił go na liście największych wygranych kampanii parlamentarnej z tegoż roku[19]. Dwa lata później „Głos Wielkopolski” uznał go za „najbardziej aktywnego” spośród posłów regionu[20]. „Dziennik Gazeta Prawna” umieścił go dwukrotnie w rankingu pięćdziesięciu najbardziej wpływowych prawników w Polsce[21][22]. Został członkiem rady Fundacji Pomocy Humanitarnej „Redemptoris Missio” w Poznaniu[23] oraz rady społecznej Szpitala Klinicznego Przemienienia Pańskiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.
W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 22 181 głosów[24]. W Sejmie IX kadencji został m.in. członkiem Komisji Ustawodawczej, wiceprzewodniczącym Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach oraz przewodniczącym Podkomisji stałej do spraw nowelizacji prawa karnego[25]. W 2020 powołany na polskiego reprezentanta w kuratorium Polsko-Niemieckiej Fundacji na rzecz Nauki[26].
Jako poseł podejmował działania na rzecz upamiętniania ważnych wydarzeń, organizacji i instytucji czy postaci z historii Polski. Był członkiem działającego w czasie VIII kadencji Parlamentarnego Zespołu Tradycji i Pamięci Żołnierzy Wyklętych[27], inicjował i opracowywał liczne uchwały o tematyce historycznej, które były następnie przyjmowane przez Sejm[28][29][30][31][32][33].
W 2019 był jednym z dwóch autorów wniosku grupy posłów PiS, Konfederacji i Kukiz’15, którzy wystąpili do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie, że dopuszczalność aborcji z powodu dużego prawdopodobieństwa ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu jest niezgodna z Konstytucją RP[34][35]. W październiku 2020 Trybunał Konstytucyjny uznał tę argumentację, co doprowadziło do protestów ulicznych przeciw zaostrzeniu prawa.
We wrześniu 2020 został przez prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego zawieszony w prawach członka partii za złamanie dyscypliny klubowej, głosując przeciwko nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt[36]; zawieszenie wygasło w listopadzie tegoż roku[37].
W marcu 2021 został kandydatem na stanowisko rzecznika praw obywatelskich rekomendowanym przez Prawo i Sprawiedliwość[38]. 15 kwietnia 2021 został wybrany przez Sejm na to stanowisko („za” zagłosowało 240 posłów, „przeciw” 201, a 11 wstrzymało się od głosu)[39]. Senat odrzucił jego kandydaturę 13 maja 2021 („przeciw” zagłosowało 49 senatorów, „za” 48, a 2 wstrzymało się od głosu)[40].
8 lipca 2017 zawarł w Poznaniu związek małżeński z Martą Królikiewicz[41]. Deklaruje znajomość języków obcych: angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego oraz francuskiego[3].
W latach 1998–2014 zdobył Koronę Ziemi[42], zdobywając kolejno szczyty: Elbrus (1998), Kilimandżaro (2002), Mont Blanc (2003), Aconcagua (2007), Denali (2008), Góra Kościuszki (2011), Puncak Jaya (2011), Masyw Vinsona (2012) i Mount Everest (2014)[43]. Należy do Klubu Wysokogórskiego w Poznaniu. Był członkiem komitetu organizacyjnego Narodowej Zimowej Wyprawy na K2 w 2017/18[44].
Artykuł Bartłomiej Wróblewski w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=3181264