Artur Binkowski

  1. Strona główna
  2. Polska Wikipedia
  3. Artur Binkowski
Artur „Art” Binkowski
Ilustracja
Artur Binkowski w trakcie wywiadu (2013)
Pseudonim

The Polish Warrior, Polski wojownik

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1975
Bielawa, Polska

Obywatelstwo

Kanada, Polska

Wzrost

188 cm

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

24

Zwycięstwa

16

Przez nokauty

11

Porażki

5 (2 KO)

Remisy

3

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 26 kwietnia 2014.
Multimedia w Wikimedia Commons

Artur „Art” Binkowski (ur. 19 lutego 1975 w Bielawie) – kanadyjski bokser polskiego pochodzenia, występujący w kategorii ciężkiej, olimpijczyk z Sydney.

W wieku 13 lat wyemigrował z rodziną do Kanady. W 2000 roku jako reprezentant tego kraju wystąpił podczas igrzysk olimpijskich w Sydney, dochodząc do ćwierćfinału. Potem przeszedł na zawodowstwo. Nie przegrał żadnej z pierwszych szesnastu walk (dwa razy remisował) na zawodowym ringu. Większość z nich stoczył w Stanach Zjednoczonych.

Gdy w 2007 roku znokautował go Mike Mollo, zawiesił karierę. Wrócił po pięciu latach, ale przegrał z Jonte Willisem. Od tego czasu głośniej było o jego konfliktach z prawem. Kanadyjski „The Record” pisał również o jego problemach z depresją i uzależnieniu od alkoholu. Tymczasem w Polsce zyskał rozgłos – wygłaszając monologi i udzielając wywiadów, w których obrażał rywali.

Życiorys

Rodzina i wczesne lata

Urodził się 1975 w Bielawie, gdzie również dorastał[1], w rodzinie o sportowych tradycjach. Jego dziadek, Józef Grzelczyk, był bokserem Górnika Wałbrzych i założycielem sekcji bokserskiej klubu Bielawianka Bielawa[2], natomiast matka, Czesława[1], trenowała lekkoatletykę[2]. Ojciec, Andrzej Binkowski, był elektrykiem[1]. Artur Binkowski ma dwóch młodszych braci: Piotra (ang. Peter) i Grzegorza (Greg)[1].

W 1988 w wieku 13 lat Binkowski wyemigrował z rodziną do Kanady. Binkowscy początkowo zamieszkali przy ulicy Chandler Drive niedaleko ulicy Ottawa Street i Westmount Road w Kitchener[1]. Artur Binkowski był wysportowanym chłopcem, który grywał w piłkę nożną. Pracował również w restauracji McDonald’s, uczęszczając równolegle do Kitchener-Waterloo Collegiate i Vocational School, jak również do Bluevale Collegiate Institute w Waterloo[1].

Początki z boksem

What got me into boxing? The fact that it’s an original game. Win or lose, you have nobody to blame but you. That’s one of the things I like

Artur Binkowski[1]

Początkowo Binkowski trenował karate i kung-fu, ale w tych sportach, jak stwierdził, brakowało mu „konkretnego kontaktu z przeciwnikiem”[3]. Jako 15-latek w mieście rozpoczął treningi boksu. Powodem były problemy z rówieśnikami, którzy z początku nie akceptowali obcokrajowca z Polski[4]. Trafił do klubu Waterloo Regional Boxing Academy, gdzie trenował pod okiem Arnie Boehm, wieloletniego trenera Lennoxa Lewisa.

W trakcie amatorskiej kariery jego trenerem był Arnie Boehm[5]. Binkowski jako 19-latek został mistrzem Kanady juniorów, a rok później był już wicemistrzem w kategorii seniorów. W 2000 roku zdobył złoty medal mistrzostw Kanady amatorów[6].

2000–2003: Igrzyska Olimpijskie i boks zawodowy

W 2000 reprezentował Kanadę na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney. Przed turniejem olimpijskim przygotowywał się m.in. na obozie treningowym w Poconos w Pensylwanii, odbywając sparingi z Lennoxem Lewisem i jego sparingpartnerami[7].

23 września 2000 r. w 1/16 finału pokonał decyzją sędziów reprezentanta Mauritiusa, Michaela Macaque[8]. 27 września w ćwierćfinale walczył z Rustamem Saidovem z Uzbekistanu. Binkowski przegrywał zdecydowanie, a na skutek 15-punktowej (2-17) przewagi rywala walka została zatrzymana 13 sekund przed końcem II rundy[9]. W klasyfikacji końcowej Binkowski zajął 8. miejsce[10].

Po występach na olimpiadzie Binkowski rozpoczął w Stanach Zjednoczonych karierę w boksie zawodowym. Zadebiutował 23 listopada 2001 w 4-rundowej walce z Michaelem Moncriefem, która zakończyła się remisem[11]. Swoje pierwsze zwycięstwo odniósł w kolejnym pojedynku 9 kwietnia 2002, pokonując przez techniczny nokaut w II rundzie Tyrone’a Muexa[12]. Również kolejne 3 starcia kolejno z Jamesem Porterem, Davidem Cherrym i Quintone Osgoodem zakończył przed czasem (TKO)[13]. 27 października 2002 decyzją sędziów pokonał Bryana Blakely’ego[14]. Rok 2003 rozpoczął od wygrania w IV rundzie przez TKO z Brianem McIntyrem. Przez techniczny nokaut wyeliminował także w kolejnej walce Jessie Tuckera (2/6)[13], a po zwycięstwie na punkty 25 kwietnia 2003 nad Thomasem Williamsem zmierzył z Edem Krasnicim w pojedynku o tytuł mistrza stanu Illinois wagi ciężkiej[15]. Binkowski, kończąc walkę w II rundzie, zdobył swój pierwszy pas w zawodowej karierze[13][15]. Następne walki wygrał przez TKO z Mario Cawleyem oraz decyzję sędziów z Kenem Murphym[13].

2004–2006: Udział w filmie Człowiek Ringu, pierwsza porażka

Na początku 2004 Binkowski pracował na planie filmu Człowiek ringu, w którym u boku Russella Crowe zagrał boksera wagi ciężkiej Johna „Corn” Griffina[5], w związku z czym miał kilkumiesięczną przerwę w treningach[16]. Podczas licznych sparingów uczył Crowe’a tajników boksu. Serwis Wirtualna Polska podkreślił, że za rolę Griffina pięściarz otrzymał wyższe honorarium niż za wszystkie jego walki zawodowe razem wzięte[17]. Parę miesięcy po pracy na planie filmowym, 15 czerwca 2004, Binkowski pokonał przez techniczny nokaut w II rundzie Davida Cherry’ego[5][18].

18 czerwca 2005 zmierzył się z Patrice L'Heureux o pas mistrza Kanady wagi ciężkiej. Po 10-rundowej walce przegrał jednogłośną decyzją sędziów[5]. W przedostatniej odsłonie padł na deski[19]. Była to jego pierwsza porażka na zawodowym ringu po stoczonych 16 pojedynkach[13]. Po przegranej walce rozważał zakończenie kariery[17][19]. Po 10-miesięcznej przerwie wrócił na ring, remisując z Tiptonem Walkerem w walce stoczonej w ramach gali Lighting Strikes na Cicero Stadium[20][21].

2007–2011: zwycięstwo z Butlerem, porażka z Mikiem Mollo i problemy z prawem

Na początku 2007 r. skończył pracę na planie do filmu Ressurecting the Champ z udziałem m.in. Samuela L. Jacksona. Po rocznej przerwie Binkowski miał walczyć podczas gali organizowanej w marcu 2007 r. w Nowym Jorku, jednak promotor nie znalazł dla niego rywala. Tymczasem przyjął od przedstawiciela telewizji Showtime propozycję walki z 23-letni Raphaelem Butlerem, z którym miał stoczyć pojedynek 2 tygodnie później[22].

Do starcia doszło 6 kwietnia 2007 w Minneapolis. W I rundzie Binkowski był trzykrotnie posyłany na deski, a przed ostatnią rundą przegrywał zdecydowanie na wszystkich kartach sędziowskich. Na 37 sekund przed końcem ostatniej ósmej rundy Binkowski trafił rywala ciosem z prawej ręki, a później prawym podbródkowym. Od tego momentu Butler tylko przyjmował ciosy Kanadyjczyka, który w ciągu 10 sekund sześciokrotnie trafił swojego oponenta. Amerykanin padł w końcu na deski, uderzając głową w matę ringu tak mocno, że wypadł mu ochraniacz na zęby. Sędzia zaczął go liczyć, ale kiedy Butler wypluł po raz kolejny ochraniacz, walka została przerwana[22][23].

W 2007 podpisał kontrakt z promotorem Donem Kingem[24]. 13 października 2007 Binkowski przegrał przez techniczny nokaut z Mikiem Mollo. Amerykanin pomimo różnicy wzrostu przeważał, wyprowadzając mocne ciosy lewe sierpowe. Walka została przerwana w II rundzie po tym, jak Binkowski po raz trzeci padł na deski[25][26]. Po tej porażce postanowił zakończyć karierę[17]. W 2011 r. zaczął popadać w częste konflikty z prawem w Kanadzie[27]. Za pobicie został skazany na pobyt w więzieniu (3,5 miesiąca)[28][29].

Kiedy skończyłem współpracę z Donem Kingiem, wydawało się, że w ogóle odejdę z boksu. Rozmaite kontuzje, długotrwałe przygotowania sprawiły, że moje ciało odmawiało posłuszeństwa. Rozstanie z ringiem i ciągłymi treningami umożliwiło mi bliższe poznanie codziennego kanadyjskiego trybu życia... [Binkowski, 2013][30]

Po 2012: Powrót na ring

Na ring postanowił wrócić po 5-letniej przerwie. W październiku 2012 lokalne kanadyjskie czasopismo „Brampton Guardian” zwróciło uwagę, iż Binkowski przez ostatni okres więcej czasu spędził na sali sądowej niż na treningach[16]. 3 listopada 2012 podejmował walkę z Jonte Willisem w ramach gali Return of the Gladiators organizowanej w Kitchener przez Syda Vanderpoola, długoletniego przyjaciela Binkowskiego[16]. Przegrał jednogłośną decyzją sędziów po sześciu rundach[31][32].

19 października 2013 r. „The Polish Warior” przegrał walkę na punkty z Krzysztofem Zimnochem w ramach gali zorganizowanej w Kopalni Soli w Wieliczce[33]. W trakcie konfrontacji Binkowski pogryzł swojego rywala w bark[34]. Do przebiegu walki odniósł się m.in. serwis Wirtualna Polska, która stwierdził, iż „to nie była promocja tego sportu, tylko kompletna antypromocja szermierki na pięści”[35]. Do ostrej wymiany zdań między bokserami dochodziło już przed walką podczas konferencji prasowej, w której Binkowski nazwał Polaka „konfidentem”[33]. Po walce kanadyjski pięściarz odciął się od konfliktu Zimnocha z Arturem Szpilką i obelg kierowanych w stronę Zimnocha[36].

26 kwietnia 2014 r. zmierzył się z Michałem Cieślakiem. Od początku walki znajdował się w zdecydowanej defensywie. Już w pierwszej rundzie był liczony, natomiast w kolejnej odsłonie został znokautowany[37][38]. Po porażce oświadczył, że był to prawdopodobnie jego ostatni występ w karierze[39].

W październiku 2017 podpisał kontrakt na walkę z Marcinem Najmanem podczas Narodowej Gali Boksu 25 maja 2018 na Stadionie Narodowym w Warszawie[40]. W kwietniu 2018 po interwencji Stowarzyszenia „Nigdy Więcej” w sprawie publicznych rasistowskich wypowiedzi Binkowskiego[41] jego udział w gali został odwołany[42].

Życie prywatne

Był żonaty z Polką, Agatą, którą poślubił 2 lipca 2005 w Katedrze Najświętszego Imienia Jezus w Chicago. Wcześniej para wzięła ślub cywilny[5]. Rozwiodła się w 2014 roku[27]. Z tego związku Artur Binkowski ma 2 synów: Mikołaja i Aleksandra[43].

Binkowski studiował psychologię na Wilfrid Laurier University w Waterloo[44]. Równolegle z karierą bokserską pracował m.in. jako trener personalny. Był również pracownikiem firmy produkującej meble kuchenne[45].

Lista walk na zawodowym ringu

Wynik Rekord Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Przegrana 16-5-3 Polska Michał Cieślak TKO 2/6 26.04.2014 Polska Arena Legionowo [46]
Przegrana 16-4-3 Polska Krzysztof Zimnoch UD 8/8 19.10.2013 Polska Kopalnia Soli, Wieliczka [47]
Przegrana 16-3-3 Stany Zjednoczone Jonte Willis UD 6/6 03.11.2012 Kanada Bingeman’s Marshall Hall, Kitchener [48]
Przegrana 16-2-3 Stany Zjednoczone Mike Mollo TKO 2/10 13.10.2007 Stany Zjednoczone Sears Centre, Hoffman Estates [49]
Zwycięstwo 16-1-3 Stany Zjednoczone Toto Mubenga TKO 8/8 26.05.2007 Polska Spodek, Katowice [50]
Zwycięstwo 15-1-3 Stany Zjednoczone Raphael Butler TKO 8/8 06.04.2007 Stany Zjednoczone Target Center, Minneapolis [51]
Remis 14-1-3 Stany Zjednoczone Tipton Walker PTS 6/6 21.04.2006 Stany Zjednoczone Cicero Stadium, Cicero [52]
Przegrana 14-1-2 Kanada Patrice L'Heureux UD 10/10 18.06.2005 Kanada Bell Centre, Montreal walka o pas mistrza Kanady wagi ciężkiej[53]
Zwycięstwo 14-0-2 Stany Zjednoczone Demetrice King UD 8/8 14.05.2005 Kanada Montreal Casino, Montreal [54]
Remis 13-0-2 Stany Zjednoczone Charles Hatcher PTS 8/8 24.11.2004 Stany Zjednoczone Ramada Inn, Rosemont [55]
Zwycięstwo 13-0-1 Stany Zjednoczone Vinson Durham UD 6/6 03.11.2004 Stany Zjednoczone Shark City Sports Bar, Glendale Heights [56]
Zwycięstwo 12-0-1 Stany Zjednoczone David Cherry KO 2/4 15.06.2004 Stany Zjednoczone The Belvedere, Elk Grove Village [18]
Zwycięstwo 11-0-1 Stany Zjednoczone Ken Murphy UD 6/6 19.12.2003 Stany Zjednoczone Ramada Inn, Rosemont [57]
Zwycięstwo 10-0-1 Stany Zjednoczone Mario Cawley TKO 7/10 26.11.2003 Stany Zjednoczone Ramada Inn, Rosemont [58]
Zwycięstwo 9-0-1 Stany Zjednoczone Ed Krasnici TKO 2/6 10.07.2003 Stany Zjednoczone Allstate Arena, Chicago walka o pas mistrza stanu Illinois wagi ciężkiej[15]
Zwycięstwo 8-0-1 Stany Zjednoczone Thomas Williams UD 6/6 25.04.2003 Stany Zjednoczone Ramada Inn, Rosemont [59]
Zwycięstwo 7-0-1 Stany Zjednoczone Jessie Tucker TKO 2/6 15.03.2003 Stany Zjednoczone UIC Pavilion, Chicago [60]
Zwycięstwo 6-0-1 Stany Zjednoczone Brian McIntyre TKO 4/6 24.01.2003 Stany Zjednoczone Ramada Inn, Southfield [61]
Zwycięstwo 5-0-1 Stany Zjednoczone Bryan Blakely UD 6/6 27.09.2002 Stany Zjednoczone Ramada Inn, Southfield [14]
Zwycięstwo 4-0-1 Stany Zjednoczone Quinton Osgood TKO 2/4 27.09.2002 Stany Zjednoczone Ramada Inn, Southfield [62]
Zwycięstwo 3-0-1 Stany Zjednoczone David Cherry TKO 3/4 16.08.2002 Stany Zjednoczone Ramada Inn, Southfield [63]
Zwycięstwo 2-0-1 Stany Zjednoczone James Porter TKO 3/4 30.05.2002 Stany Zjednoczone Hanging Gardens, River Grove, Illinois [64]
Zwycięstwo 1-0-1 Stany Zjednoczone Tyrone Muex TKO 2/4 09.04.2002 Stany Zjednoczone Ramada Inn, Southfield [12]
Remis 0-0-1 Stany Zjednoczone Michael Moncrief PTS 4/4 23.11.2001 Stany Zjednoczone Ramada Inn, Southfield debiut zawodowy[11]

Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów

Filmografia

Wizerunek medialny

Kanada i Stany Zjednoczone

Artur Binkowski po wygraniu kilku pierwszych walk w karierze zawodowej, zdaniem jego menedżera Briana Nixa traktowany był jak idol przez dużą część młodzieży w Mississauga[66]. Według niego popularność pięściarza wynikała z faktu, że wypełniał on pustkę pozostawioną przez zawodnika wagi ciężkiej Andrzeja Gołotę po przegranych jego walkach z Michaelem Grantem i Mikiem Tysonem. Binkowskiego opisywano jako sympatycznego i rozmownego, czym kontrastował się z Gołotą, który znany był z lekceważenia dziennikarzy i kibiców[5]. Zdaniem miejscowej Polonii „The Polish Warrior” pozostawał skromną osobą podkreślającą, skąd pochodzi. Podczas walk z jego udziałem na trybunach obecnych było wielu Polaków z narodowymi flagami i biało-czerwonymi szalikami[66]. W 2002 roku pięściarz otrzymał nagrodę Polonijnego Sportowca Roku przyznawaną przez Wietrzne Radio[2]. Zawsze wchodził do ringu w polskich barwach narodowych. Jego trener i menadżer mimo innej narodowości również byli ubrani w polskie symbole[67].

W 2004 r. czasopismo „Wprost” typowało go jako następcę osiągnięć Gołoty[68].

Binkowski już jako junior był zarozumiały i właściwie nie słuchał nikogo, dlatego też niczego nie osiągnął. W kanadyjskiej kadrze mówili na niego „Bigmouthki”, bo ciągle gadał. Kiedyś udzielił w Toronto wywiadu dla tamtejszej Polonii, w którym powiedział, że dokończy to, co zaczął Gołota, czyli będzie mistrzem świata w trzy lata. Niezależnie od tego, w sumie to miły chłopak, z którym często grałem w tenisa

Maciej „Matt” Mizerski, 2009[69]

Poznałem go na igrzyskach w Sydney (2000). Miał wtedy 25 lat i pewność, że może pobić każdego. Nie bał się nikogo, co widziałem w jego oczach, ale na więcej niż ćwierćfinał to nie starczyło. [...] Miał w sobie dużo uroku, szczerze opowiadał o sobie i swoim boksie. Nie miał złudzeń, zbyt dobrze znał Lennoxa Lewisa, którego podobnie jak jego boksu uczył Adrian Teodorescu, by sądzić, że może zrobić podobną karierę, ale gdyby zaistniała taka konieczność, biłby się też z nim.

 Janusz Pindera, 2013[70]

Od 2011 r. na wizerunek Binkowskiego w Kanadzie zaczęły składać się częste konflikty z prawem, m.in. pobicie kobiety, napaść na policjanta czy nękanie byłej żony[27][6][71]. W 2014 roku kanadyjski dziennik „The Record” opisał, że Binkowski popadł w alkoholizm oraz pobiera rentę inwalidzką z powodu problemów psychicznych i emocjonalnych, w tym depresji[27].

Polska

W Polsce Artur Binkowski dla szerszego grona fanów boksu był dość anonimowym zawodnikiem[72][73]. Rozgłos medialny zyskał w 2013 r. za sprawą udzielonych wywiadów przed walką z Krzysztofem Zimnochem[6]. Hitem internetu okazał się filmik „Co boks robi z ludźmi”. Jego wywiad obejrzały i skomentowały tysiące osób[74].

Popularność zyskały jego liczne monologi, których treść pozbawiona była jakiejkolwiek logiki. Wielokrotnie podkreślał również, że jest wielkim patriotą. W swoich swobodnych i komicznych wypowiedziach obrażał swojego rywala[6]. Śmiał się też z siebie i swojego życia[75]. Wywiady z pięściarzem stały się popularne, gdyż ten wypowiada się w nich bardzo nieskładnie, poruszając nadmierną liczbę wątków[6]. W wielu rozmowach Binkowski zapominał zadawanych wcześniej pytań, gwałtownie zmieniał tematy, a zdania najczęściej rozpoczynał od zwrotu „Ty...”. Prezentował swoje niekonwencjonalne pojmowanie rzeczywistości, analizy polityczno-społeczne, z których płynnie przechodził do śpiewania piosenek wojskowych z czasów wojny polsko-bolszewickiej[76].

W maju 2014 roku telewizja TVN24 określiła Binkowskiego jako najbardziej obśmiewanego boksera obok Najmana[77]. W 2017 serwis Sport.pl oznajmił, iż Binkowski „bardziej jest znany z filmików w internecie niż z wysokich umiejętności pięściarskich. Podobnie jak Marcin Najman, który w środowisku bokserskim jest raczej uznawany za celebrytę niż za poważnego pięściarza”[78]. W lutym 2018 portal Interia.pl ocenił, że pięściarz „jest cieniem człowieka z dawnych lat, tak pod względem sportowym, jak również sposobu zachowania”[79].

Stał się „freak fighterem” i celebrytą, którego walki zyskały więcej aspektu rozrywkowego niż sportowego[80].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Artur Binkowski: Portrait of a fighter | TheRecord.com, www.therecord.com [dostęp 2018-11-11] (ang.).
  2. ↑ a b c Artur Binkowski: „Każdą Moją Walkę Traktujcie Jakby Była Ostatnia” | Polskiboks.Pl, www.polskiboks.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  3. ↑ Artur Binkowski zadebiutuje na ringu w Polsce – Sport – wydarzenia sportowe – piłka nożna, piłka ręczna, euro 2012, koszykówka, siatkówka dziennik.pl, sport.dziennik.pl [dostęp 2018-04-19].
  4. ↑ W SOBOTĘ ZIMNOCH WALCZY Z BINKOWSKIM – Adrenalina Boxing Club, adrenalina.wroclaw.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  5. ↑ a b c d e f http://www.cyberboxingzone.com/news/archives/00000239.htm.
  6. ↑ a b c d e Rasizm, skini, groźby i wyzwiska. Oto Binkowski i film, który bawi internautów – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  7. ↑ Lewis gives Canadian amateur boxer a hand, www.weather.canoe.ca [dostęp 2018-04-19].
  8. ↑ Art Binkowski Bio, Stats, and Results | Olympics at Sports-Reference.com, www.sports-reference.com [dostęp 2018-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-11] (ang.).
  9. ↑ Boxers hit end of line at Games – The Globe and Mail, www.theglobeandmail.com [dostęp 2018-04-19] (ang.).
  10. ↑ Boxing at the 2000 Sydney Summer Games: Men’s Super-Heavyweight | Olympics at Sports-Reference.com, www.sports-reference.com [dostęp 2018-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-12] (ang.).
  11. ↑ a b BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  12. ↑ a b BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  13. ↑ a b c d e BoxRec: Art Binkowski, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  14. ↑ a b BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  15. ↑ a b c BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  16. ↑ a b c Former Olympic fighter steps back in the ring | BramptonGuardian.com, www.bramptonguardian.com [dostęp 2018-04-19] (ang.).
  17. ↑ a b c Oscar dla Russella Crowe’a z pomocą Binkowskiego? – Sport – WP.PL, sport.wp.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  18. ↑ a b BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  19. ↑ a b Patrice L’Heureux vs. Art Binkowski – BoxRec, boxrec.com [dostęp 2018-11-23] (ang.).
  20. ↑ http://www.cyberboxingzone.com/news/archives/00001917.htm.
  21. ↑ http://www.cyberboxingzone.com/news/archives/00001861.htm.
  22. ↑ a b Sensacyjny nokaut polskiego boksera! – eurosport.interia.pl, eurosport.interia.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  23. ↑ BOKS – Andrzeja Gołoty nie będzie w „Spodku” – wielkopolskie – NaszeMiasto.pl, wielkopolskie.naszemiasto.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  24. ↑ Polak trafił pod skrzydła promotora Dona Kinga – Sport – wydarzenia sportowe – piłka nożna, piłka ręczna, euro 2012, koszykówka, siatkówka dziennik.pl, sport.dziennik.pl [dostęp 2018-04-19].
  25. ↑ Mollo Stops Binkowski » Boxing News, www.boxingnews24.com [dostęp 2018-04-19] (ang.).
  26. ↑ http://www.cyberboxingzone.com/news/archives/00003629.htm.
  27. ↑ a b c d Former boxer admits to drunken assault of local police officer | TheRecord.com, www.therecord.com [dostęp 2018-04-19] (ang.).
  28. ↑ Powalczą w… kopalni soli (sport.tvp.pl), sport.tvp.pl [dostęp 2018-04-19].
  29. ↑ „Brzydki imigrant” – z więzienia na ring – dziennikpolski24.pl, www.dziennikpolski24.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  30. ↑ Krzysztof Zimnoch nie wie, że igra z losem: przejdzie przez tortury – Sport – polskieradio.pl, www.polskieradio.pl [dostęp 2018-04-19].
  31. ↑ Nieudany Powrót Binkowskiego, www.bokser.org [dostęp 2018-04-19].
  32. ↑ Binkowski falls short in comeback fight | Mississauga.com, www.mississauga.com [dostęp 2018-04-19] (ang.).
  33. ↑ a b Krzysztof ZIMNOCH – Artur BINKOWSKI. Zobacz wideo z walki i napiętą atmosferę na trybunach – Kraków – NaszeMiasto.pl, krakow.naszemiasto.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  34. ↑ Walka Zimnoch – Binkowski: gala chamstwa zamiast walki [ZDJĘCIA] – NaszeMiasto.pl, krakow.naszemiasto.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  35. ↑ Zimnoch wygrywa z Binkowskim po brzydkiej walce. sport.wp.pl. [dostęp 2013-10-20]. (pol.).
  36. ↑ Binkowski: ugryzłem, bo zasłużył – Sport – WP.PL, sport.wp.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  37. ↑ Wojak Boxing Night: efektowna wygrana Michała Cieślaka z Arturem Binkowskim – Sport, sport.onet.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  38. ↑ W Legionowie Rekowski Zrewanżował Się Mccallowi. Bitwa Głażewskiego Z Miszkiniem | Polskiboks.Pl, www.polskiboks.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  39. ↑ Binkowski Kończy Karierę, www.bokser.org [dostęp 2018-04-19].
  40. ↑ Boxing Night 14 „Narodowa Gala Boksu” – strona 1 > PGE Narodowy w Warszawie, www.pgenarodowy.pl [dostęp 2018-05-08] (pol.).
  41. ↑ RASISTA NA STADIONIE NARODOWYM?, „Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”” [dostęp 2018-04-17] (pol.).
  42. ↑ 'Lewaki, judasze, zatrute mózgi’ przeważyły. Nie chcą mieć rasisty na narodowej gali, „wyborcza.pl” [dostęp 2018-04-17] (pol.).
  43. ↑ Nie walczyłem dla Polski, ale kolory na fladze były te same. Tyle że my mamy orzełka, który nas chroni, a nie jakiś tam liść – weszlo.com, weszlo.com [dostęp 2018-04-19] (ang.).
  44. ↑ SLAM! Sports: 2000 Summer Games Photo Gallery, www.canoe.ca [dostęp 2018-04-19].
  45. ↑ Ex-Olympic boxer in custody over domestic incidents | TheRecord.com, www.therecord.com [dostęp 2018-04-19] (ang.).
  46. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  47. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  48. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  49. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  50. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  51. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  52. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  53. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  54. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  55. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  56. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  57. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  58. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  59. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  60. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  61. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  62. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  63. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  64. ↑ BoxRec: Bout, boxrec.com [dostęp 2019-09-03].
  65. ↑ a b Art Binkowski – IMDb, www.imdb.com [dostęp 2018-04-19].
  66. ↑ a b Binkowski śladami Janikowskiego – Sport – WP.PL, sport.wp.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  67. ↑ Polski bokser na wielkim ekranie, www.ny.pl [dostęp 2018-04-19].
  68. ↑ Dobry zły – WPROST.pl, www.wprost.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  69. ↑ Miał Dokończyć To, Co Zaczął Gołota I Zostać Mistrzem Świata | Polskiboks.Pl, www.polskiboks.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  70. ↑ Pindera: Binkowski – bokser po przejściach, który nie bał się nikogo, www.polsatsport.pl:80 [dostęp 2018-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-20].
  71. ↑ Boxing star appeals conviction | Woodstock Sentinel Review, www.woodstocksentinelreview.com [dostęp 2018-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-19] (ang.).
  72. ↑ Artur Binkowski – „Zimnoch, dostaniesz po mordzie!”, www.sport.banzaj.pl [dostęp 2018-04-19].
  73. ↑ Gala boksu: Krzysztof Zimnoch – Artur Binkowski | wMeritum.pl, wmeritum.pl [dostęp 2018-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-19] (pol.).
  74. ↑ Artur Binkowski hitem internetu. Zobacz, co mówi! – Bielawa – NaszeMiasto.pl, bielawa.naszemiasto.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  75. ↑ Zimnoch – Binkowski. Transmisja W Internecie. Wojak Boxing Night (Wideo) – Poranny.Pl, www.poranny.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  76. ↑ Bokserzy to nie są normalni ludzie – VICE, www.vice.com [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  77. ↑ Binkowski kontra Najman, czyli w Polsce żart z boksu ciągle modny | Boks w Sport TVN24, sport.tvn24.pl [dostęp 2018-04-19].
  78. ↑ Boks. Artur Binkowski zmierzy się z Marcinem Najmanem na Narodowym, www.sport.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  79. ↑ Artur Binkowski aresztowany. Marcin Najman zabrał głos – eurosport.interia.pl, eurosport.interia.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  80. ↑ Wyborcza.pl, warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2018-04-27].

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Artur Binkowski w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

O stronie

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2023-06-26 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=3047958