Angelique Kerber

Angelique Kerber
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1988
Brema

Wzrost

173 cm

Gra

leworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2003

Zakończenie kariery

2024

Trener

Torben Beltz

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

14 WTA, 11 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (12 września 2016)

Australian Open

W (2016)

Roland Garros

QF (2012, 2018)

Wimbledon

W (2018)

US Open

W (2016)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

103 (26 sierpnia 2013)

Australian Open

1R (2008, 2011, 2012)

Roland Garros

2R (2012)

Wimbledon

3R (2011)

US Open

3R (2012)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny
(gra pojedyncza)
Strona internetowa

Angelique Kerber (ur. 18 stycznia 1988 w Bremie) – niemiecka tenisistka, posiadająca także polskie obywatelstwo[1], zwyciężczyni trzech turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej – Australian Open 2016, US Open 2016 oraz Wimbledonu 2018. Podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) zdobyła srebrny medal w grze pojedynczej. Liderka rankingu WTA od 12 września 2016 do 29 stycznia 2017, od 20 marca do 23 kwietnia 2017 oraz od 15 maja do 16 lipca 2017 roku.

31 lipca 2024 roku zakończyła karierę zawodową[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka Sławomira Kerbera i Beaty Rzeźnik. Wychowywała się w Kilonii, a obecnie mieszka w Puszczykowie[3], gdzie jej dziadek zbudował Centrum Tenisowe „Angie”. Mówi biegle po niemiecku, angielsku i polsku. Jest przyjaciółką m.in. Agnieszki Radwańskiej i Caroline Wozniacki. Deklaruje się równocześnie jako Niemka i Polka[4][5][6][7]. 25 lutego 2023 roku urodziła córkę Lianę[8]. Ojcem dziecka jest przedsiębiorca Franco Bianco.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Status profesjonalistki uzyskała w 2003 roku. Zadebiutowała w eliminacjach do turnieju I kategorii w Berlinie, przegrywając w drugiej rundzie z Rossaną de los Ríos. Przez kolejny rok startowała w cyklu ITF, osiągając finał w Warszawie. W kolejnych latach wygrała 11 turniejów ITF, w tym 2 deblowe.

W turnieju głównym imprezy rangi WTA zadebiutowała w 2006, po przejściu kwalifikacji do turnieju w Hasselt. W Wielkim Szlemie zadebiutowała podczas French Open 2007. Pierwszy mecz w zawodach tej najwyższej kategorii wygrała podczas Australian Open 2008. Powtórzyła ten wyczyn na US Open 2009. Dotarła do III rundy Australian Open 2010 oraz Wimbledonu 2010.

Kerber zaczęła grę na US Open jako numer 92. w światowym rankingu tenisistek. Pokonała w pierwszej rundzie Lauren Davis w trzech setach. Następnie zmierzyła się z rozstawioną z numerem 12. Agnieszką Radwańską, wygrywając 6:3, 4:6, 6:3. Dało to jej po raz pierwszy na tym turnieju awans do trzeciej rundy. Tam pokonała Ałłę Kudriawcewą w dwóch setach. W kolejnym meczu pokonała Monikę Niculescu wynikiem 6:4, 6:3. Rozgrywając swój pierwszy wielkoszlemowy ćwierćfinał, Kerber pokonała 6:4, 4:6, 6:3 rozstawioną z numerem 26. Flavię Pennettę. Przegrała walkę o finał z numerem 9. Samanthą Stosur wynikiem 3:6, 6:2, 2:6. Była drugą Niemką (po Sabine Lisicki) od czasu Steffi Graf, która osiągnęła wielkoszlemowy półfinał.

W lutym 2012 roku odnotowała najlepszy turniejowy wynik w dotychczasowej karierze, wygrywając halową imprezę rangi WTA Premier w Paryżu. W półfinale Kerber wyeliminowała rozstawioną z numerem pierwszym Mariję Szarapową, w pojedynku o tytuł zaś wygrała 7:6(3), 5:7, 6:3 z Marion Bartoli[9]. W kwietniu wygrała turniej rangi WTA International Series w Kopenhadze. W finale zawodów zwyciężyła z Caroline Wozniacki 6:4, 6:4. W czerwcu awansowała do finału rozgrywek w Eastbourne, lecz w finale lepsza od niej okazała się Tamira Paszek.

Na przełomie czerwca i lipca 2012 roku awansowała do półfinału wielkoszlemowego Wimbledonu. W pierwszym meczu pokonała Lucie Hradecką 6:4, 6:1. W kolejnej rundzie wygrała z Jekatieriną Makarową 7:5, 6:3. W trzeciej rundzie spotkała się z rozstawioną z numerem 28. Christiną McHale, którą pokonała 6:2, 6:3. W następnym meczu zwyciężyła z byłą liderką rankingu, Kim Clijsters. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Niemki w dwóch setach: obu z jednym oddanym gemem. Jej ćwierćfinałową rywalką była rodaczka Sabine Lisicki; Kerber wygrała z nią 6:3, 6:7(7), 7:5. W spotkaniu o finał uległa Polce Agnieszce Radwańskiej. Jej ostatni mecz w zawodach skończył się wynikiem 3:6, 4:6. W sierpniu osiągnęła finał rozgrywek w Cincinnati, w którym przegrała z Li Na w trzech setach. W październiku po raz pierwszy w karierze wzięła udział w Mistrzostwach WTA, ale przegrała wszystkie trzy mecze fazy grupowej i nie awansowała do półfinału.

Sezon 2013 Kerber zaczęła od udziału w turnieju w Brisbane, gdzie została rozstawiona z numerem czwartym. Niemka osiągnęła ćwierćfinał, w którym uległa Anastasiji Pawluczenkowej, w obydwu setach osiągając rezultat 6:7(3). W następnym tygodniu zagrała w Sydney, gdzie w półfinale uległa Dominice Cibulkovej 2:6, 6:4, 3:6. W wielkoszlemowym Australian Open zwyciężyła z Eliną Switoliną, Lucie Hradecką i Madison Keys, by w czwartej rundzie przegrać z Jekatieriną Makarową 5:7, 4:6. Na turnieju w Dosze w drugiej rundzie uległa Monie Barthel 2:6, 1:6. Podobny los spotkał ją w Dubaju, gdzie przegrała w pierwszym meczu z Robertą Vinci.

Następnie wystąpiła w turnieju w Indian Wells. Awansowała do półfinału dzięki walkowerowi Samanthy Stosur. W meczu o finał przegrała z Caroline Wozniacki 6:2, 4:6, 5:7. W Miami odpadła w trzeciej rundzie, po zwycięstwie 6:7(6), 6:3, 6:2 z Francescą Schiavone i porażce 4:6, 0:6 z Soraną Cîrsteą. W kolejnym tygodniu osiągnęła finał zawodów w Monterrey, w którym uległa Anastasiji Pawluczenkowej 6:4, 2:6, 4:6. W Stuttgarcie doszła do półfinału gry pojedynczej i podwójnej, przegrywając w pierwszym z nich z Mariją Szarapową 3:6, 6:2, 5:7.

Podczas zawodów w Madrycie Niemka osiągnęła ćwierćfinał, w którym lepsza okazała się Ana Ivanović. Wycofała się z udziału w turnieju w Rzymie. Na French Open awansowała do czwartej rundy singla i odpadła po pierwszym meczu debla. Na kortach trawiastych w Eastbourne przegrała w drugiej rundzie z Jekatieriną Makarową 3:6, 4:6. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu również osiągnęła drugą rundę, w której uległa Kai Kanepi 6:3, 6:7(6), 3:6.

Okres gry na kortach amerykańskich rozpoczęła od ćwierćfinału turnieju w Waszyngtonie, w którym nie sprostała późniejszej triumfatorce Magdalénie Rybárikovej 6:7(0), 6:3, 3:6. Start w Toronto zakończyła już w pierwszym meczu, przegrywając z Dominiką Cibulkovą 7:6(0), 2:6, 5:7. Podczas turnieju w Cincinnati przegrała w trzeciej rundzie z Li Na 4:6, 4:6. Przegrała również w pierwszym meczu w New Haven z Jeleną Wiesniną 2:6, 4:6.

Podczas US Open wygrała w drugiej rundzie z Eugenie Bouchard 6:4, 2:6, 6:3, a w trzeciej zrewanżowała się Kai Kanepi za porażkę z Wimbledonu, wygrywając 6:0, 6:4. W meczu o ćwierćfinał nie sprostała jednak Carli Suárez Navarro, odpadając z turnieju wynikiem 6:4, 3:6, 6:7(3).

Występy w Azji zaczęła bardzo dobrym startem w Tokio, gdzie doszła do finału, eliminując kolejno: w drugiej rundzie Anę Ivanović 6:4, 6:2, w ćwierćfinale Agnieszkę Radwańską 6:4, 6:4, a w półfinale Caroline Wozniacki 6:4, 7:6(5). W meczu mistrzowskim uległa Petrze Kvitovej 2:6, 6:0, 3:6. Tydzień później doszła do ćwierćfinału turnieju rangi WTA Premier Mandatory w Pekinie – porażka z Agnieszką Radwańską 6:7(7), 4:6. Na początku października wygrała turniej w Linzu, zwyciężając w finale nad Aną Ivanović 6:4, 7:6(6), dzięki czemu awansowała do Turnieju Mistrzyń w Stambule. W Turcji Angelique Kerber odpadła po fazie grupowej, odnosząc tylko jedno zwycięstwo – nad Agnieszką Radwańską 6:2, 6:2; przegrała z Sereną Williams 3:6, 1:6 i Petrą Kvitovą 7:6(3), 2:6, 3:6. Sezon zakończyła po raz drugi z rzędu w TOP 10 – na 9. miejscu rankingu WTA Tour.

Sezon rozpoczęła od ćwierćfinału w Brisbane (porażka z Jeleną Janković 7:6(8), 3:6, 1:6) oraz finału w Sydney, w którym ulegała kwalifikantce Cwetanie Pironkowej 4:6, 4:6. Podczas wielkoszlemowego Australian Open powtórzyła swój zeszłoroczny najlepszy rezultat w Melbourne – czwartą rundę (porażka z Flavią Pennettą 1:6, 6:4, 5:7).

W lutym osiągnęła kolejny finał turnieju WTA – w Dosze mecz mistrzowski przegrała z Simoną Halep 2:6, 3:6. Porażki w pierwszych meczach w Dubaju i Indian Wells powetowała sobie ćwierćfinałem w Miami, w którym musiała jednak uznać wyższość liderki rankingu Sereny Williams 2:6, 2:6.

Sezon na mączce rozpoczęła od porażek w pierwszych meczach na turniejach w Stuttgarcie (uległa Carli Suárez Navarro 5:7, 4:6), Madrycie (w meczu z Caroline Garcią przy stanie 3:6, 0:2 skreczowała) i Rzymie (przegrała z kwalifikantką Petrą Cetkovską 6:4, 3:6, 4:6).

Na French Open doszła do czwartej rundy (porażka z późniejszą półfinalistką Eugenie Bouchard 1:6, 2:6). Później, eliminując w ćwierćfinale Jekatierinę Makarową 6:1, 6:2 oraz w półfinale Caroline Wozniacki 3:6, 7:6(3), 6:3, osiągnęła finał turnieju w Eastbourne (porażka z Madison Keys 3:6, 6:3, 5:7) oraz ćwierćfinał Wimbledonu, ulegając w nim ponownie Bouchard, ale wcześniej eliminując m.in. Mariję Szarapową 7:6(4), 4:6, 6:4.

US Open Series Kerber zaczęła finałem w Stanford, w którym przegrała ponownie z Sereną Williams 6:7(1), 3:6. Później Niemka wygrała tylko po jednym meczu w Montrealu i Cincinnati (porażki odpowiednio z Venus Williams 3:6, 6:3, 4:6 i Caroline Wozniacki 5:7, 2:6). Podczas wielkoszlemowych zmagań w Nowym Jorku Kerber rozstawiona z numerem szóstym przegrała w trzeciej rundzie z siedemnastoletnią Belindą Bencic 1:6, 5:7.

Jesienne zmagania w Azji Niemka rozpoczęła od turnieju w Tokio, w którym Kerber nie obroniła finału, przegrywając rundę wcześniej z Aną Ivanović 5:7, 3:6. W Chinach, podczas nowego turnieju w Wuhanie, przegrała w ćwierćfinale z dwudziestoletnią Eliną Switoliną 4:6, 6:7(3). Porażką w trzeciej rundzie w turnieju rangi WTA Premier Mandatory w Pekinie oraz rezygnacją z obrony tytułu w Linzu zaprzepaściła swoje szanse na awans do WTA Finals i sezon zakończyła na 10. miejscu rankingu WTA Tour.

Nowy sezon rozpoczęła od obrony ćwierćfinału w Brisbane (kolejna porażka ze Switoliną 6:4, 5:7, 3:6). W Sydney przegrała w półfinale z Karolíną Plíškovą 3:6, 2:6, a podczas Australian Open odpadła niespodziewanie (była rozstawiona z 9. numerem) już w pierwszej rundzie, ulegając Irinie-Camelii Begu 4:6, 6:0, 1:6.

Później po serii wczesnych porażek (pierwszy mecz w Antwerpii z Francescą Schiavone 1:6, 1:6, trzecia runda w Dubaju z Flavią Pennettą 2:6, 6:3, 1:6, pierwsze mecze w Dosze z Wiktoryją Azaranką 0:6, 3:6 i Indian Wells ze Sloane Stephens 6:7(6), 2:6 oraz trzecia runda Miami Open ze Swietłaną Kuzniecową 3:6, 6:3, 3:6) Kerber spadła na 16. miejsce w rankingu WTA Tour. Sytuację poprawiła serią jedenastu kolejnych zwycięstw (triumfy w Charleston i Stuttgarcie oraz zwycięski mecz w Pucharze Federacji).

W maju awansowała do półfinału w Norymberdze, który to mecz oddała walkowerem Robercie Vinci. Jednak podczas French Open odpadła już w trzeciej rundzie, przegrywając z Garbiñe Muguruzą 6:4, 2:6, 2:6.

Występy na trawiastej nawierzchni zainaugurowała w Birmingham, gdzie po finale z Karolíną Plíškovą (6:7(5), 6:3, 7:6(4)) sięgnęła po swój trzeci triumf turnieju rangi WTA Premier w roku. Na Wimbledonie nie obroniła ćwierćfinału sprzed roku i w trzeciej rundzie musiała, drugi raz w ciągu półtora miesiąca, uznać wyższość Garbiñe Muguruzy – porażka 6:7(12), 6:1, 2:6.

US Open Series 2015 Kerber zaczęła jeszcze lepiej niż rok wcześniej, gdyż wygrała w Stanford. Na drodze do finału pokonała m.in. Agnieszkę Radwańską 4:6, 6:4, 6:4 i Elinę Switolinę 6:3, 6:1, a w decydującym meczu ponownie okazała się lepsza od Karolíny Plíškovej – 6:3, 5:7, 6:4. Później jednak Niemka przegrała w Toronto w trzeciej rundzie z Simoną Halep 3:6, 7:5, 4:6 i pierwszy mecz w Cincinnati z Belindą Bencic 5:7, 3:6. Na US Open uległa w trzeciej rundzie Wiktoryji Azarance 5:7, 6:2, 4:6.

Pod koniec sezonu osiągnęła ćwierćfinały w Tokio i Pekinie, półfinał w Wuhanie (kolejna porażka z Muguruzą – 4:6, 6:7(5)) oraz finał w Hongkongu – porażka z Jeleną Janković 6:3, 6:7(4), 1:6. Dzięki dobrej postawie awansowała po raz trzeci do Turnieju Mistrzyń. W Singapurze pokonała w pierwszym meczu Petrę Kvitovą 6:2, 7:6(3). W drugim spotkaniu uległa, po raz czwarty w sezonie, Garbiñe Muguruzie 4:6, 4:6. By awansować do półfinału, musiała pokonać Lucie Šafářovą. Czeszka jednak rozegrała najlepszy mecz w turnieju i Kerber po raz kolejny nie wyszła z grupy i sezon drugi raz z rzędu zakończyła na 10. miejscu rankingu WTA Tour.

Sezon olimpijski niemiecka tenisistka rozpoczęła od finału w Brisbane, w którym po raz szósty w karierze przegrała z Wiktoryją Azaranką (3:6, 1:6); w turnieju tym razem z Andreą Petković dotarła także do finału deblowego, gdzie przegrała z najlepszą wtedy parą świata Martina HingisSania Mirza. W Sydney po pokonaniu w pierwszej rundzie Switoliny 4:6, 6:0, 6:3, mecz drugiej oddała walkowerem.

Wielkoszlemowy Australian Open rozpoczęła jako rozstawiona z numerem siódmym. Już w pierwszej rundzie musiała bronić piłek meczowych w meczu przeciwko Misaki Doi, zakończonym ostatecznie 6:7(4), 7:6(6), 6:3. Później nastąpiła seria występów kończonych w dwóch setach. W ćwierćfinale zmierzyła się z Wiktoryją Azaranką i powrocie w drugim secie ze stanu 2:5, Niemka po raz pierwszy w karierze pokonała Białorusinkę wynikiem 6:3, 7:5 i awansowała do półfinału. W meczu o finał pokonała Johannę Kontę 7:5, 6:2. W meczu mistrzowskim spotkała się z liderką rankingu Sereną Williams. Spotkanie Kerber rozstrzygnęła na swoją korzyść 6:4, 3:6, 6:4 i zdobyła swój pierwszy tytuł wielkoszlemowy. Zwycięstwo przyniosło ze sobą kilka nowych rekordów: dzięki niemu awansowała na najwyższe w historii 2. miejsce w rankingu, została pierwszą Niemką od siedemnastu lat (Steffi Graf w Paryżu), która wygrała turniej wielkoszlemowy, a ponadto najniżej sklasyfikowaną zwyciężczynią od triumfu Sereny Williams w 2007 roku.

Pierwszym występem Niemki po triumfie w Melbourne był mecz przeciwko Szwajcarkom w rozgrywkach Pucharu Federacji, który zakończyła z jedną porażką i jedną wygraną, by później wycofać się z rozgrywanego w Dubaju turnieju z powodu kontuzji uda. Po tygodniu absencji Kerber uczestniczyła w turnieju w Dosze, przegrywając w drugiej rundzie (w pierwszej miała wolny los), podobnie jak w Indian Wells. W Miami dotarła do półfinału. Ten sam etap zaliczyła w Charleston. Niemiecka tenisistka na zwycięską ścieżkę wróciła podczas rozgrywek w Stuttgarcie, pokonując w meczu mistrzowskim Laurę Siegemund i tym samym broniąc tytułu.

W największych turniejach na kortach ziemnych (Madryt, Rzym i Paryż) nie wygrała ani jednego meczu.

Typowe dla Kerber uderzenie z przysiadu podczas US Open 2016

Na Wimbledonie pokonała takie zawodniczki jak Simona Halep i Venus Williams, dochodząc do finału. W nim przegrała jednak z Sereną Williams 5:7, 3:6.

W Montrealu Kerber osiągnęła półfinał, ale tym razem Halep okazała się lepsza. W finale turnieju olimpijskiego w Rio de Janerio Niemka uległa Mónice Puig 4:6, 6:4, 1:6. W Cincinnati również doszła do ostatniej rundy, w której pokonała ją Karolína Plíšková. Zwieńczeniem tych udanych występów był triumf na US Open, w którym w meczu mistrzowskim pokonała Karolínę Plíškovą 6:3, 4:6, 6:4. Po tym turnieju awansowała na pierwsze miejsce w rankingu, zostając najstarszą debiutującą liderką i powstrzymując Serenę od pobicia rekordu Steffi Graf – 186 tygodni z rzędu na prowadzeniu (który został jednak wyrównany).

Po osiągnięciu trzecich rund w Wuhanie i Pekinie Kerber odniosła sukces w WTA Finals, wygrywając wszystkie mecze grupowe, w półfinale pokonując broniącą tytułu Radwańską i dopiero w ostatnim meczu ulegając Dominice Cibulkovej.

Wyjątkowe w sezonie 2016 było to, że osiągała lepsze wyniki w największych zawodach, niż w tych mniej ważnych. Dzięki temu rok ten jako całość był najbardziej udany w jej dotychczasowej karierze. Zebrała 9080 punktów, co dało jej zdecydowane pierwsze miejsce. Została też drugą zawodniczką w historii, która przekroczyła 10 milionów dolarów amerykańskich w jednym roku (wcześniej dwukrotnie dokonała tego młodsza z sióstr Williams)[10]. Wygrała ponadto plebiscyt na najlepszą sportsmenkę Niemiec i została nominowana do Laureus World Sportswoman of the Year.

Cały pierwszy miesiąc Kerber spędziła w Australii, gdzie nie odniosła jednak większych sukcesów, tracąc pierwsze miejsce w rankingu singlowym na rzecz Sereny Williams. Lepiej powodziło jej się w Dubaju, gdzie doszła do półfinału. W Indian Wells przegrała w czwartej rundzie z późniejszą triumfatorką turnieju, Jeleną Wiesniną, i powróciła na pozycję liderki. Zawody w Miami zakończyła na ćwierćfinale, w którym została pokonana przez Venus Williams. W turnieju w Monterrey doszła do pierwszego w sezonie finału, w którym lepsza okazała się jednak Anastasija Pawluczenkowa.

Wiosenny okres gry na kortach ziemnych rozpoczęła od porażki w Stuttgarcie z Kristiną Mladenovic; w ten sposób straciła pierwsze miejsce w rankingu. Następnie skreczowała podczas trzeciego meczu w Madrycie, ale dzięki nieobecności Sereny Williams ponownie awansowała na pierwsze miejsce w rankingu singlowym. w Rzymie i na French Open przegrała pierwsze mecze.

Okres gry na kortach trawiastych rozpoczęła od rezygnacji z udziału w Birmingham z powodu kontuzji, ale w Eastbourne doszła do ćwierćfinału, ulegając Johannie Koncie. Na Wimbledonie zawodniczka w trzeciej rundzie była bliska porażki z Shelby Rogers. Tym niemniej już w kolejnym pojedynku trafiła na późniejszą zdobywczynię tytułu Garbiñe Muguruzę. Kerber okazała się jedyną w tym turnieju, która wygrała z nią seta, a w całym spotkaniu zdobyła więcej punktów od niej. Ostatecznie straciła jednak tysiąc punktów i status najlepszej zawodniczki świata.

W Toronto przegrała w trzeciej rundzie ze Sloane Stephens, a w Cincinnati w drugiej rundzie z Jekatieriną Makarową.

Kolejny sezon, z nowym trenerem Wimem Fissette, Angelique Kerber rozpoczęła od wygrania wszystkich meczów singlowych w Pucharze Hopmana. Następnie triumfowała w Sydney, gdzie pokonała między innymi Venus Williams. Podczas Australian Open wygrała nad Mariją Szarapową i Madison Keys, ale w półfinale uległa liderce rankingu Simonie Halep 3:6, 6:4, 7:9.

W Dosze awansowała do ćwierćfinału, a w Dubaju – rundę dalej (zwycięstwo nad Plíškovą). Następnie osiągała ćwierćfinał w Indian Wells, Miami, Rzymie i French Open.

Na nawierzchni trawiastej dotarła do półfinału w Eastbourne. Na Wimbledonie awansowała do finału, w którym pokonała Serenę Williams wynikiem 6:3, 6:3.

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Angelique Kerber preferowała grę z głębi kortu. Słynęła z defensywy, z której potrafiła nagle kontrować i zagrywać uderzenie kończące. Była waleczna i silna psychicznie, radziła sobie dobrze w kluczowych momentach. Dodatkowym problemem dla rywalek była jej leworęczność, która wymagała innej niż zwykle taktyki. Nieco słabszym elementem gry był serwis, dlatego podczas meczów z jej udziałem było zwykle dużo przełamań z obu stron[11][12].

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A Q1 2R 1R 3R 1R 3R 4R 4R 1R W 4R SF 4R 4R 1R 1R A 1R 1 / 16 32 – 15
French Open A A A A 1R 1R Q2 2R 1R QF 4R 4R 3R 1R 1R QF 1R 1R 1R 3R A 1R 0 / 16 19 – 16
Wimbledon A A A A 1R 1R Q2 3R 1R SF 2R QF 3R F 4R W 2R NH SF 3R A 1R 1 / 15 38 – 14
US Open A A A A 1R Q1 2R 1R SF 4R 4R 3R 3R W 1R 3R 1R 4R 4R A A 1 / 14 31 – 13
Ranking na koniec roku 433 375 261 214 84 108 106 47 32 5 9 10 10 1 21 2 20 25 16 103 3 / 61 120 – 58

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 1R A A 1R 1R A A A A A A A A A A A A 0 / 3 0 – 3
French Open A A A A A A A 1R 1R 2R 1R A A A A A A A A A A A 0 / 4 1 – 4
Wimbledon A A A A A A A 1R 3R 1R A A A A A A A NH A A A A 0 / 3 2 – 3
US Open A A A A 1R A A 1R A 3R A A A A A A A A A A A 0 / 3 2 – 3
Ranking na koniec roku 429 205 190 240 859 156 165 138 407 214 380 0 / 13 5 – 13

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A A A A A A A A A A A A A NH A A A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A A A A A A 2R A A A A A A A NH A A A A 0 / 1 1 – 1
US Open A A A A A A A A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
0 / 1 1 – 1

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 32 (14–18)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 21 lutego 2010 Bogota Ceglana Kolumbia Mariana Duque Mariño 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 12 lutego 2012 Paryż Twarda (hala) Francja Marion Bartoli 7:6(3), 5:7, 6:3
Zwyciężczyni 2. 15 kwietnia 2012 Kopenhaga Twarda (hala) Dania Caroline Wozniacki 6:4, 6:4
Finalistka 2. 23 czerwca 2012 Eastbourne Trawiasta Austria Tamira Paszek 7:5, 3:6, 5:7
Finalistka 3. 19 sierpnia 2012 Cincinnati Twarda Li Na 6:1, 3:6, 1:6
Finalistka 4. 7 kwietnia 2013 Monterrey Twarda Rosja Anastasija Pawluczenkowa 6:4, 2:6, 4:6
Finalistka 5. 28 września 2013 Tokio Twarda Czechy Petra Kvitová 2:6, 6:0, 3:6
Zwyciężczyni 3. 13 października 2013 Linz Twarda (hala) Serbia Ana Ivanović 6:4, 7:6(6)
Finalistka 6. 10 stycznia 2014 Sydney Twarda Bułgaria Cwetana Pironkowa 4:6, 4:6
Finalistka 7. 16 lutego 2014 Doha Twarda Rumunia Simona Halep 2:6, 3:6
Finalistka 8. 21 czerwca 2014 Eastbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Madison Keys 3:6, 6:3, 5:7
Finalistka 9. 3 sierpnia 2014 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 6:7(1), 3:6
Zwyciężczyni 4. 12 kwietnia 2015 Charleston Ceglana Stany Zjednoczone Madison Keys 6:2, 4:6, 7:5
Zwyciężczyni 5. 26 kwietnia 2015 Stuttgart Ceglana (hala) Dania Caroline Wozniacki 3:6, 6:1, 7:5
Zwyciężczyni 6. 21 czerwca 2015 Birmingham Trawiasta Czechy Karolína Plíšková 6:7(5), 6:3, 7:6(4)
Zwyciężczyni 7. 9 sierpnia 2015 Stanford Twarda Czechy Karolína Plíšková 6:3, 5:7, 6:4
Finalistka 10. 18 października 2015 Hongkong Twarda Serbia Jelena Janković 6:3, 6:7(4), 1:6
Finalistka 11. 9 stycznia 2016 Brisbane Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka 3:6, 1:6
Zwyciężczyni 8. 30 stycznia 2016 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 6:4, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni 9. 24 kwietnia 2016 Stuttgart Ceglana (hala) Niemcy Laura Siegemund 6:4, 6:0
Finalistka 12. 9 lipca 2016 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams 5:7, 3:6
Finalistka 13. 13 sierpnia 2016 Rio de Janeiro Twarda Portoryko Mónica Puig 4:6, 6:4, 1:6
Finalistka 14. 21 sierpnia 2016 Cincinnati Twarda Czechy Karolína Plíšková 3:6, 1:6
Zwyciężczyni 10. 10 września 2016 US Open Twarda Czechy Karolína Plíšková 6:3, 4:6, 6:4
Finalistka 15. 30 października 2016 Singapur Twarda (hala) Słowacja Dominika Cibulková 3:6, 4:6
Finalistka 16. 9 kwietnia 2017 Monterrey Twarda Rosja Anastasija Pawluczenkowa 4:6, 6:2, 1:6
Zwyciężczyni 11. 13 stycznia 2018 Sydney Twarda Australia Ashleigh Barty 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 12. 14 lipca 2018 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams 6:3, 6:3
Finalistka 17. 17 marca 2019 Indian Wells Twarda Kanada Bianca Andreescu 4:6, 6:3, 4:6
Finalistka 18. 29 czerwca 2019 Eastbourne Trawiasta Czechy Karolína Plíšková 1:6, 4:6
Zwyciężczyni 13. 26 czerwca 2021 Bad Homburg vor der Höhe Trawiasta Czechy Kateřina Siniaková 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 14. 21 maja 2022 Strasburg Ceglana Słowenia Kaja Juvan 7:6(5), 6:7(0), 7:6(5)

Gra podwójna 2 (0–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 20 czerwca 2008 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Łotwa Līga Dekmeijere Nowa Zelandia Marina Erakovic
Holandia Michaëlla Krajicek
3:6, 2:6
Finalistka 2. 9 stycznia 2016 Brisbane Twarda Niemcy Andrea Petković Szwajcaria Martina Hingis
Indie Sania Mirza
5:7, 1:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2012 Faza grupowa Stany Zjednoczone Serena Williams
Białoruś Wiktoryja Azaranka
Li Na
4:6, 1:6
7:6(11), 6:7(2), 4:6
4:6, 3:6
2013 Faza grupowa Stany Zjednoczone Serena Williams
Polska Agnieszka Radwańska
Czechy Petra Kvitová
3:6, 1:6
6:2, 6:2
7:6(3), 2:6, 3:6
2014 zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła)
2015 Faza grupowa Czechy Petra Kvitová
Hiszpania Garbiñe Muguruza
Czechy Lucie Šafářová
6:2, 7:6(3)
4:6, 4:6
4:6, 3:6
2016 Finał Słowacja Dominika Cibulková 3:6, 4:6
2018 Faza grupowa Holandia Kiki Bertens
Japonia Naomi Ōsaka
Stany Zjednoczone Sloane Stephens
6:1, 3:6, 4:6
6:4, 5:7, 6:4
3:6, 3:6

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2017 Faza grupowa Rosja Anastasija Pawluczenkowa
Australia Ashleigh Barty
3:6, 6:3, 2:6
3:6, 4:6
2019 zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. gloswielkopolski.pl: Angelique Kerber: Mój dom jest też w Puszczykowie. [dostęp 2016-02-02]. (pol.).
  2. Piotr Bernaciak: Angelique Kerber zakończyła karierę! Była o krok od wielkiej sensacji. Przegląd Sportowy, 2024-07-31. [dostęp 2024-07-31]. (pol.).
  3. Tomasz Sikorski: W drodze po Wielkiego Szlema, w: „Prasowa Powiatowa 17”, nr 11/21/2018, s. 4, ISSN 2544-3925
  4. Angelique Kerber, Niemka polskiego pochodzenia. [dostęp 2017-01-15].
  5. Andżelika Kerber wraca do domu: Reportaż z Puszczykowa. [dostęp 2017-01-15].
  6. Angelique Kerber ma dom i... płaci podatki w Puszczykowie. [dostęp 2017-01-15].
  7. Angelique Kerber – bohaterka dwojga narodów. [dostęp 2017-01-15].
  8. WTA Staff: Kerber announces birth of daughter Liana. wtatennis.com, 2023-02-28. [dostęp 2023-03-01]. (ang.).
  9. Kerber Conquers Paris, Wins First WTA Title. wtatennis.com, 2012-02-12. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  10. Top 10 prize money leaders in 2016. [dostęp 2017-01-15].
  11. Kerber has found a way to pick her spots, stand ground at right time. [dostęp 2017-01-15].
  12. Angelique Kerber biography snd detailed game analysis. [dostęp 2017-01-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Informacja

Artykuł Angelique Kerber w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2024-08-06 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=1083376