Angelique Kerber

Angelique Kerber

Państwo	Niemcy
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1988 Brema
Wzrost	173 cm
Gra	leworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2003
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Torben Beltz
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	14 WTA, 11 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (12 września 2016)
Australian Open	W (2016)
Roland Garros	QF (2012, 2018)
Wimbledon	W (2018)
US Open	W (2016)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	103 (26 sierpnia 2013)
Australian Open	1R (2008, 2011, 2012)
Roland Garros	2R (2012)
Wimbledon	3R (2011)
US Open	3R (2012)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Igrzyska olimpijskie srebro Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny (gra pojedyncza)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Angelique Kerber (ur. 18 stycznia 1988 w Bremie) – niemiecka tenisistka, posiadająca także polskie obywatelstwo^[1], zwyciężczyni trzech turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej – Australian Open 2016, US Open 2016 oraz Wimbledonu 2018. Podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) zdobyła srebrny medal w grze pojedynczej. Liderka rankingu WTA od 12 września 2016 do 29 stycznia 2017, od 20 marca do 23 kwietnia 2017 oraz od 15 maja 2017 do 16 lipca 2017 roku.

Życiorys

Córka Sławomira Kerbera i Beaty Rzeźnik. Wychowywała się w Kilonii, a obecnie mieszka w Puszczykowie^[2], gdzie jej dziadek zbudował Centrum Tenisowe „Angie”. Mówi biegle po angielsku, niemiecku i polsku. Jest przyjaciółką m.in. Agnieszki Radwańskiej i Caroline Wozniackiej. Deklaruje się równocześnie jako Polka i Niemka^[3][4][5][6]. 25 lutego 2023 r. urodziła córkę Lianę^[7]. Ojcem dziecka jest przedsiębiorca Franco Bianco.

Kariera zawodowa

Status profesjonalistki uzyskała w 2003 roku. Zadebiutowała w eliminacjach do turnieju I kategorii w Berlinie, przegrywając w drugiej rundzie z Rossaną de los Ríos. Przez kolejny rok startowała w cyklu ITF, osiągając finał w Warszawie. W kolejnych latach wygrała 11 turniejów ITF, w tym 2 deblowe.

W turnieju głównym imprezy rangi WTA zadebiutowała w 2006, po przejściu kwalifikacji do turnieju w Hasselt. W Wielkim Szlemie zadebiutowała podczas French Open 2007. Pierwszy mecz w zawodach tej najwyższej kategorii wygrała podczas Australian Open 2008. Powtórzyła ten wyczyn na US Open 2009. Dotarła do III rundy Australian Open 2010 oraz Wimbledonu 2010.

2011

Kerber zaczęła grę na US Open jako numer 92. w światowym rankingu tenisistek. Pokonała w pierwszej rundzie Lauren Davis w trzech setach. Następnie zmierzyła się z rozstawioną z numerem 12. Agnieszką Radwańską, wygrywając 6:3, 4:6, 6:3. Dało to jej po raz pierwszy na tym turnieju awans do trzeciej rundy. Tam pokonała Ałłę Kudriawcewą w dwóch setach. W kolejnym meczu pokonała Monikę Niculescu wynikiem 6:4, 6:3. Rozgrywając swój pierwszy wielkoszlemowy ćwierćfinał, Kerber pokonała 6:4, 4:6, 6:3 rozstawioną z numerem 26. Flavię Pennettę. Przegrała walkę o finał z numerem 9. Samanthą Stosur wynikiem 3:6, 6:2, 2:6. Była drugą Niemką (po Sabine Lisicki) od czasu Steffi Graf, która osiągnęła wielkoszlemowy półfinał.

2012

W lutym 2012 roku odnotowała najlepszy turniejowy wynik w dotychczasowej karierze, wygrywając halową imprezę rangi WTA Premier w Paryżu. W półfinale Kerber wyeliminowała rozstawioną z numerem pierwszym Mariję Szarapową, w pojedynku o tytuł zaś wygrała 7:6(3), 5:7, 6:3 z Marion Bartoli^[8]. W kwietniu wygrała turniej rangi WTA International Series w Kopenhadze. W finale zawodów zwyciężyła z Caroline Wozniacki 6:4, 6:4. W czerwcu awansowała do finału rozgrywek w Eastbourne, lecz w finale lepsza od niej okazała się Tamira Paszek.

Na przełomie czerwca i lipca 2012 roku awansowała do półfinału wielkoszlemowego Wimbledonu. W pierwszym meczu pokonała Lucie Hradecką 6:4, 6:1. W kolejnej rundzie wygrała z Jekatieriną Makarową 7:5, 6:3. W trzeciej rundzie spotkała się z rozstawioną z numerem 28. Christiną McHale, którą pokonała 6:2, 6:3. W następnym meczu zwyciężyła z byłą liderką rankingu, Kim Clijsters. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Niemki w dwóch setach: obu z jednym oddanym gemem. Jej ćwierćfinałową rywalką była rodaczka Sabine Lisicki; Kerber wygrała z nią 6:3, 6:7(7), 7:5. W spotkaniu o finał uległa Polce Agnieszce Radwańskiej. Jej ostatni mecz w zawodach skończył się wynikiem 3:6, 4:6. W sierpniu osiągnęła finał rozgrywek w Cincinnati, w którym przegrała z Li Na w trzech setach. W październiku po raz pierwszy w karierze wzięła udział w Mistrzostwach WTA, ale przegrała wszystkie trzy mecze fazy grupowej i nie awansowała do półfinału.

2013

Sezon 2013 Kerber zaczęła od udziału w turnieju w Brisbane, gdzie została rozstawiona z numerem czwartym. Niemka osiągnęła ćwierćfinał, w którym uległa Anastasiji Pawluczenkowej, w obydwu setach osiągając rezultat 6:7(3). W następnym tygodniu zagrała w Sydney, gdzie w półfinale uległa Dominice Cibulkovej 2:6, 6:4, 3:6. W wielkoszlemowym Australian Open zwyciężyła z Eliną Switoliną, Lucie Hradecką i Madison Keys, by w czwartej rundzie przegrać z Jekatieriną Makarową 5:7, 4:6. Na turnieju w Dosze w drugiej rundzie uległa Monie Barthel 2:6, 1:6. Podobny los spotkał ją w Dubaju, gdzie przegrała w pierwszym meczu z Robertą Vinci.

Następnie wystąpiła w turnieju w Indian Wells. Awansowała do półfinału dzięki walkowerowi Samanthy Stosur. W meczu o finał przegrała z Caroline Wozniacki 6:2, 4:6, 5:7. W Miami odpadła w trzeciej rundzie, po zwycięstwie 6:7(6), 6:3, 6:2 z Francescą Schiavone i porażce 4:6, 0:6 z Soraną Cîrsteą. W kolejnym tygodniu osiągnęła finał zawodów w Monterrey, w którym uległa Anastasiji Pawluczenkowej 6:4, 2:6, 4:6. W Stuttgarcie doszła do półfinału gry pojedynczej i podwójnej, przegrywając w pierwszym z nich z Mariją Szarapową 3:6, 6:2, 5:7.

Podczas zawodów w Madrycie Niemka osiągnęła ćwierćfinał, w którym lepsza okazała się Ana Ivanović. Wycofała się z udziału w turnieju w Rzymie. Na French Open awansowała do czwartej rundy singla i odpadła po pierwszym meczu debla. Na kortach trawiastych w Eastbourne przegrała w drugiej rundzie z Jekatieriną Makarową 3:6, 4:6. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu również osiągnęła drugą rundę, w której uległa Kai Kanepi 6:3, 6:7(6), 3:6.

Okres gry na kortach amerykańskich rozpoczęła od ćwierćfinału turnieju w Waszyngtonie, w którym nie sprostała późniejszej triumfatorce Magdalénie Rybárikovej 6:7(0), 6:3, 3:6. Start w Toronto zakończyła już w pierwszym meczu, przegrywając z Dominiką Cibulkovą 7:6(0), 2:6, 5:7. Podczas turnieju w Cincinnati przegrała w trzeciej rundzie z Li Na 4:6, 4:6. Przegrała również w pierwszym meczu w New Haven z Jeleną Wiesniną 2:6, 4:6.

Podczas US Open wygrała w drugiej rundzie z Eugenie Bouchard 6:4, 2:6, 6:3, a w trzeciej zrewanżowała się Kai Kanepi za porażkę z Wimbledonu, wygrywając 6:0, 6:4. W meczu o ćwierćfinał nie sprostała jednak Carli Suárez Navarro, odpadając z turnieju wynikiem 6:4, 3:6, 6:7(3).

Występy w Azji zaczęła bardzo dobrym startem w Tokio, gdzie doszła do finału, eliminując kolejno: w drugiej rundzie Anę Ivanović 6:4, 6:2, w ćwierćfinale Agnieszkę Radwańską 6:4, 6:4, a w półfinale Caroline Wozniacki 6:4, 7:6(5). W meczu mistrzowskim uległa Petrze Kvitovej 2:6, 6:0, 3:6. Tydzień później doszła do ćwierćfinału turnieju rangi WTA Premier Mandatory w Pekinie – porażka z Agnieszką Radwańską 6:7(7), 4:6. Na początku października wygrała turniej w Linzu, zwyciężając w finale nad Aną Ivanović 6:4, 7:6(6), dzięki czemu awansowała do Turnieju Mistrzyń w Stambule. W Turcji Angelique Kerber odpadła po fazie grupowej, odnosząc tylko jedno zwycięstwo – nad Agnieszką Radwańską 6:2, 6:2; przegrała z Sereną Williams 3:6, 1:6 i Petrą Kvitovą 7:6(3), 2:6, 3:6. Sezon zakończyła po raz drugi z rzędu w TOP 10 – na 9. miejscu rankingu WTA Tour.

2014

Sezon rozpoczęła od ćwierćfinału w Brisbane (porażka z Jeleną Janković 7:6(8), 3:6, 1:6) oraz finału w Sydney, w którym ulegała kwalifikantce Cwetanie Pironkowej 4:6, 4:6. Podczas wielkoszlemowego Australian Open powtórzyła swój zeszłoroczny najlepszy rezultat w Melbourne – czwartą rundę (porażka z Flavią Pennettą 1:6, 6:4, 5:7).

W lutym osiągnęła kolejny finał turnieju WTA – w Dosze mecz mistrzowski przegrała z Simoną Halep 2:6, 3:6. Porażki w pierwszych meczach w Dubaju i Indian Wells powetowała sobie ćwierćfinałem w Miami, w którym musiała jednak uznać wyższość liderki rankingu Sereny Williams 2:6, 2:6.

Sezon na mączce rozpoczęła od porażek w pierwszych meczach na turniejach w Stuttgarcie (uległa Carli Suárez Navarro 5:7, 4:6), Madrycie (w meczu z Caroline Garcią przy stanie 3:6, 0:2 skreczowała) i Rzymie (przegrała z kwalifikantką Petrą Cetkovską 6:4, 3:6, 4:6).

Na French Open doszła do czwartej rundy (porażka z późniejszą półfinalistką Eugenie Bouchard 1:6, 2:6). Później, eliminując w ćwierćfinale Jekatierinę Makarową 6:1, 6:2 oraz w półfinale Caroline Wozniacki 3:6, 7:6(3), 6:3, osiągnęła finał turnieju w Eastbourne (porażka z Madison Keys 3:6, 6:3, 5:7) oraz ćwierćfinał Wimbledonu, ulegając w nim ponownie Bouchard, ale wcześniej eliminując m.in. Mariję Szarapową 7:6(4), 4:6, 6:4.

US Open Series Kerber zaczęła finałem w Stanford, w którym przegrała ponownie z Sereną Williams 6:7(1), 3:6. Później Niemka wygrała tylko po jednym meczu w Montrealu i Cincinnati (porażki odpowiednio z Venus Williams 3:6, 6:3, 4:6 i Caroline Wozniacki 5:7, 2:6). Podczas wielkoszlemowych zmagań w Nowym Jorku Kerber rozstawiona z numerem szóstym przegrała w trzeciej rundzie z siedemnastoletnią Belindą Bencic 1:6, 5:7.

Jesienne zmagania w Azji Niemka rozpoczęła od turnieju w Tokio, w którym Kerber nie obroniła finału, przegrywając rundę wcześniej z Aną Ivanović 5:7, 3:6. W Chinach, podczas nowego turnieju w Wuhanie, przegrała w ćwierćfinale z dwudziestoletnią Eliną Switoliną 4:6, 6:7(3). Porażką w trzeciej rundzie w turnieju rangi WTA Premier Mandatory w Pekinie oraz rezygnacją z obrony tytułu w Linzu zaprzepaściła swoje szanse na awans do WTA Finals i sezon zakończyła na 10. miejscu rankingu WTA Tour.

2015

Nowy sezon rozpoczęła od obrony ćwierćfinału w Brisbane (kolejna porażka ze Switoliną 6:4, 5:7, 3:6). W Sydney przegrała w półfinale z Karolíną Plíškovą 3:6, 2:6, a podczas Australian Open odpadła niespodziewanie (była rozstawiona z 9. numerem) już w pierwszej rundzie, ulegając Irinie-Camelii Begu 4:6, 6:0, 1:6.

Później po serii wczesnych porażek (pierwszy mecz w Antwerpii z Francescą Schiavone 1:6, 1:6, trzecia runda w Dubaju z Flavią Pennettą 2:6, 6:3, 1:6, pierwsze mecze w Dosze z Wiktoryją Azaranką 0:6, 3:6 i Indian Wells ze Sloane Stephens 6:7(6), 2:6 oraz trzecia runda Miami Open ze Swietłaną Kuzniecową 3:6, 6:3, 3:6) Kerber spadła na 16. miejsce w rankingu WTA Tour. Sytuację poprawiła serią jedenastu kolejnych zwycięstw (triumfy w Charleston i Stuttgarcie oraz zwycięski mecz w Pucharze Federacji).

W maju awansowała do półfinału w Norymberdze, który to mecz oddała walkowerem Robercie Vinci. Jednak podczas French Open odpadła już w trzeciej rundzie, przegrywając z Garbiñe Muguruzą 6:4, 2:6, 2:6.

Występy na trawiastej nawierzchni zainaugurowała w Birmingham, gdzie po finale z Karolíną Plíškovą (6:7(5), 6:3, 7:6(4)) sięgnęła po swój trzeci triumf turnieju rangi WTA Premier w roku. Na Wimbledonie nie obroniła ćwierćfinału sprzed roku i w trzeciej rundzie musiała, drugi raz w ciągu półtora miesiąca, uznać wyższość Garbiñe Muguruzy – porażka 6:7(12), 6:1, 2:6.

US Open Series 2015 Kerber zaczęła jeszcze lepiej niż rok wcześniej, gdyż wygrała w Stanford. Na drodze do finału pokonała m.in. Agnieszkę Radwańską 4:6, 6:4, 6:4 i Elinę Switolinę 6:3, 6:1, a w decydującym meczu ponownie okazała się lepsza od Karolíny Plíškovej – 6:3, 5:7, 6:4. Później jednak Niemka przegrała w Toronto w trzeciej rundzie z Simoną Halep 3:6, 7:5, 4:6 i pierwszy mecz w Cincinnati z Belindą Bencic 5:7, 3:6. Na US Open uległa w trzeciej rundzie Wiktoryji Azarance 5:7, 6:2, 4:6.

Pod koniec sezonu osiągnęła ćwierćfinały w Tokio i Pekinie, półfinał w Wuhanie (kolejna porażka z Muguruzą – 4:6, 6:7(5)) oraz finał w Hongkongu – porażka z Jeleną Janković 6:3, 6:7(4), 1:6. Dzięki dobrej postawie awansowała po raz trzeci do Turnieju Mistrzyń. W Singapurze pokonała w pierwszym meczu Petrę Kvitovą 6:2, 7:6(3). W drugim spotkaniu uległa, po raz czwarty w sezonie, Garbiñe Muguruzie 4:6, 4:6. By awansować do półfinału, musiała pokonać Lucie Šafářovą. Czeszka jednak rozegrała najlepszy mecz w turnieju i Kerber po raz kolejny nie wyszła z grupy i sezon drugi raz z rzędu zakończyła na 10. miejscu rankingu WTA Tour.

2016

Sezon olimpijski niemiecka tenisistka rozpoczęła od finału w Brisbane, w którym po raz szósty w karierze przegrała z Wiktoryją Azaranką (3:6, 1:6); w turnieju tym razem z Andreą Petković dotarła także do finału deblowego, gdzie przegrała z najlepszą wtedy parą świata Martina Hingis–Sania Mirza. W Sydney po pokonaniu w pierwszej rundzie Switoliny 4:6, 6:0, 6:3, mecz drugiej oddała walkowerem.

Wielkoszlemowy Australian Open rozpoczęła jako rozstawiona z numerem siódmym. Już w pierwszej rundzie musiała bronić piłek meczowych w meczu przeciwko Misaki Doi, zakończonym ostatecznie 6:7(4), 7:6(6), 6:3. Później nastąpiła seria występów kończonych w dwóch setach. W ćwierćfinale zmierzyła się z Wiktoryją Azaranką i powrocie w drugim secie ze stanu 2:5, Niemka po raz pierwszy w karierze pokonała Białorusinkę wynikiem 6:3, 7:5 i awansowała do półfinału. W meczu o finał pokonała Johannę Kontę 7:5, 6:2. W meczu mistrzowskim spotkała się z liderką rankingu Sereną Williams. Spotkanie Kerber rozstrzygnęła na swoją korzyść 6:4, 3:6, 6:4 i zdobyła swój pierwszy tytuł wielkoszlemowy. Zwycięstwo przyniosło ze sobą kilka nowych rekordów: dzięki niemu awansowała na najwyższe w historii 2. miejsce w rankingu, została pierwszą Niemką od siedemnastu lat (Steffi Graf w Paryżu), która wygrała turniej wielkoszlemowy, a ponadto najniżej sklasyfikowaną zwyciężczynią od triumfu Sereny Williams w 2007 roku.

Pierwszym występem Niemki po triumfie w Melbourne był mecz przeciwko Szwajcarkom w rozgrywkach Pucharu Federacji, który zakończyła z jedną porażką i jedną wygraną, by później wycofać się z rozgrywanego w Dubaju turnieju z powodu kontuzji uda. Po tygodniu absencji Kerber uczestniczyła w turnieju w Dosze, przegrywając w drugiej rundzie (w pierwszej miała wolny los), podobnie jak w Indian Wells. W Miami dotarła do półfinału. Ten sam etap zaliczyła w Charleston. Niemiecka tenisistka na zwycięską ścieżkę wróciła podczas rozgrywek w Stuttgarcie, pokonując w meczu mistrzowskim Laurę Siegemund i tym samym broniąc tytułu.

W największych turniejach na kortach ziemnych (Madryt, Rzym i Paryż) nie wygrała ani jednego meczu.

Na Wimbledonie pokonała takie zawodniczki jak Simona Halep i Venus Williams, dochodząc do finału. W nim przegrała jednak z Sereną Williams 5:7, 3:6.

W Montrealu Kerber osiągnęła półfinał, ale tym razem Halep okazała się lepsza. W finale turnieju olimpijskiego w Rio de Janerio Niemka uległa Mónice Puig 4:6, 6:4, 1:6. W Cincinnati również doszła do ostatniej rundy, w której pokonała ją Karolína Plíšková. Zwieńczeniem tych udanych występów był triumf na US Open, w którym w meczu mistrzowskim pokonała Karolínę Plíškovą 6:3, 4:6, 6:4. Po tym turnieju awansowała na pierwsze miejsce w rankingu, zostając najstarszą debiutującą liderką i powstrzymując Serenę od pobicia rekordu Steffi Graf – 186 tygodni z rzędu na prowadzeniu (który został jednak wyrównany).

Po osiągnięciu trzecich rund w Wuhanie i Pekinie Kerber odniosła sukces w WTA Finals, wygrywając wszystkie mecze grupowe, w półfinale pokonując broniącą tytułu Radwańską i dopiero w ostatnim meczu ulegając Dominice Cibulkovej.

Wyjątkowe w sezonie 2016 było to, że osiągała lepsze wyniki w największych zawodach, niż w tych mniej ważnych. Dzięki temu rok ten jako całość był najbardziej udany w jej dotychczasowej karierze. Zebrała 9080 punktów, co dało jej zdecydowane pierwsze miejsce. Została też drugą zawodniczką w historii, która przekroczyła 10 milionów dolarów amerykańskich w jednym roku (wcześniej dwukrotnie dokonała tego młodsza z sióstr Williams)^[9]. Wygrała ponadto plebiscyt na najlepszą sportsmenkę Niemiec i została nominowana do Laureus World Sportswoman of the Year.

2017

Cały pierwszy miesiąc Kerber spędziła w Australii, gdzie nie odniosła jednak większych sukcesów, tracąc pierwsze miejsce w rankingu singlowym na rzecz Sereny Williams. Lepiej powodziło jej się w Dubaju, gdzie doszła do półfinału. W Indian Wells przegrała w czwartej rundzie z późniejszą triumfatorką turnieju, Jeleną Wiesniną, i powróciła na pozycję liderki. Zawody w Miami zakończyła na ćwierćfinale, w którym została pokonana przez Venus Williams. W turnieju w Monterrey doszła do pierwszego w sezonie finału, w którym lepsza okazała się jednak Anastasija Pawluczenkowa.

Wiosenny okres gry na kortach ziemnych rozpoczęła od porażki w Stuttgarcie z Kristiną Mladenovic; w ten sposób straciła pierwsze miejsce w rankingu. Następnie skreczowała podczas trzeciego meczu w Madrycie, ale dzięki nieobecności Sereny Williams ponownie awansowała na pierwsze miejsce w rankingu singlowym. w Rzymie i na French Open przegrała pierwsze mecze.

Okres gry na kortach trawiastych rozpoczęła od rezygnacji z udziału w Birmingham z powodu kontuzji, ale w Eastbourne doszła do ćwierćfinału, ulegając Johannie Koncie. Na Wimbledonie zawodniczka w trzeciej rundzie była bliska porażki z Shelby Rogers. Tym niemniej już w kolejnym pojedynku trafiła na późniejszą zdobywczynię tytułu Garbiñe Muguruzę. Kerber okazała się jedyną w tym turnieju, która wygrała z nią seta, a w całym spotkaniu zdobyła więcej punktów od niej. Ostatecznie straciła jednak tysiąc punktów i status najlepszej zawodniczki świata.

W Toronto przegrała w trzeciej rundzie ze Sloane Stephens, a w Cincinnati w drugiej rundzie z Jekatieriną Makarową.

2018

Kolejny sezon, z nowym trenerem Wimem Fissette, Angelique Kerber rozpoczęła od wygrania wszystkich meczów singlowych w Pucharze Hopmana. Następnie triumfowała w Sydney, gdzie pokonała między innymi Venus Williams. Podczas Australian Open wygrała nad Mariją Szarapową i Madison Keys, ale w półfinale uległa liderce rankingu Simonie Halep 3:6, 6:4, 7:9.

W Dosze awansowała do ćwierćfinału, a w Dubaju – rundę dalej (zwycięstwo nad Plíškovą). Następnie osiągała ćwierćfinał w Indian Wells, Miami, Rzymie i French Open.

Na nawierzchni trawiastej dotarła do półfinału w Eastbourne. Na Wimbledonie awansowała do finału, w którym pokonała Serenę Williams wynikiem 6:3, 6:3.

Styl gry

Angelique Kerber preferuje grę z głębi kortu. Słynie z defensywy, z której potrafi nagle kontrować i zagrywać uderzenie kończące. Jest waleczna i silna psychicznie, radząc sobie dobrze w kluczowych momentach. Dodatkowym problemem dla rywalek jest jej leworęczność, która wymaga innej niż zwykle taktyki. Nieco słabszym elementem gry jest serwis, dlatego podczas meczów z jej udziałem jest zwykle dużo przełamań z obu stron^[10][11].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	Q1	2R	1R	3R	1R	3R	4R	4R	1R	W	4R	SF	4R	4R	1R	1R	A	1R	1 / 16	32 – 15
French Open	A	A	A	A	1R	1R	Q2	2R	1R	QF	4R	4R	3R	1R	1R	QF	1R	1R	1R	3R	A		0 / 15	19 – 15
Wimbledon	A	A	A	A	1R	1R	Q2	3R	1R	SF	2R	QF	3R	F	4R	W	2R	NH	SF	3R	A		1 / 14	38 – 13
US Open	A	A	A	A	1R	Q1	2R	1R	SF	4R	4R	3R	3R	W	1R	3R	1R	4R	4R	A	A		1 / 14	31 – 13
Ranking na koniec roku	433	375	261	214	84	108	106	47	32	5	9	10	10	1	21	2	20	25	16	103	–		3 / 59	120 – 56

Występy w grze podwójnej

Turniej	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	1R	A	A	1R	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 3	0 – 3
French Open	A	A	A	A	A	A	A	1R	1R	2R	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A		0 / 4	1 – 4
Wimbledon	A	A	A	A	A	A	A	1R	3R	1R	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A	A		0 / 3	2 – 3
US Open	A	A	A	A	1R	A	A	1R	A	3R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A		0 / 3	2 – 3
Ranking na koniec roku	–	–	429	–	205	190	240	859	156	165	138	–	407	214	–	–	–	–	380	–	–		0 / 13	5 – 13

Występy w grze mieszanej

Turniej	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A		0 / 0	0 – 0
French Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A	A		0 / 0	0 – 0
Wimbledon	A	A	A	A	A	A	A	A	A	2R	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A	A		0 / 1	1 – 1
US Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A	A		0 / 0	0 – 0
																							0 / 1	1 – 1

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od 2021
	WTA 1000 (obowiązkowe)
	WTA 1000 (nieobowiązkowe)
	WTA 500
	WTA 250
	WTA 125

Gra pojedyncza 32 (14–18)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	21 lutego 2010	Bogota	Ceglana	Mariana Duque Mariño	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	12 lutego 2012	Paryż	Twarda (hala)	Marion Bartoli	7:6(3), 5:7, 6:3
Zwyciężczyni	2.	15 kwietnia 2012	Kopenhaga	Twarda (hala)	Caroline Wozniacki	6:4, 6:4
Finalistka	2.	23 czerwca 2012	Eastbourne	Trawiasta	Tamira Paszek	7:5, 3:6, 5:7
Finalistka	3.	19 sierpnia 2012	Cincinnati	Twarda	Li Na	6:1, 3:6, 1:6
Finalistka	4.	7 kwietnia 2013	Monterrey	Twarda	Anastasija Pawluczenkowa	6:4, 2:6, 4:6
Finalistka	5.	28 września 2013	Tokio	Twarda	Petra Kvitová	2:6, 6:0, 3:6
Zwyciężczyni	3.	13 października 2013	Linz	Twarda (hala)	Ana Ivanović	6:4, 7:6(6)
Finalistka	6.	10 stycznia 2014	Sydney	Twarda	Cwetana Pironkowa	4:6, 4:6
Finalistka	7.	16 lutego 2014	Doha	Twarda	Simona Halep	2:6, 3:6
Finalistka	8.	21 czerwca 2014	Eastbourne	Trawiasta	Madison Keys	3:6, 6:3, 5:7
Finalistka	9.	3 sierpnia 2014	Stanford	Twarda	Serena Williams	6:7(1), 3:6
Zwyciężczyni	4.	12 kwietnia 2015	Charleston	Ceglana	Madison Keys	6:2, 4:6, 7:5
Zwyciężczyni	5.	26 kwietnia 2015	Stuttgart	Ceglana (hala)	Caroline Wozniacki	3:6, 6:1, 7:5
Zwyciężczyni	6.	21 czerwca 2015	Birmingham	Trawiasta	Karolína Plíšková	6:7(5), 6:3, 7:6(4)
Zwyciężczyni	7.	9 sierpnia 2015	Stanford	Twarda	Karolína Plíšková	6:3, 5:7, 6:4
Finalistka	10.	18 października 2015	Hongkong	Twarda	Jelena Janković	6:3, 6:7(4), 1:6
Finalistka	11.	9 stycznia 2016	Brisbane	Twarda	Wiktoryja Azaranka	3:6, 1:6
Zwyciężczyni	8.	30 stycznia 2016	Australian Open	Twarda	Serena Williams	6:4, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni	9.	24 kwietnia 2016	Stuttgart	Ceglana (hala)	Laura Siegemund	6:4, 6:0
Finalistka	12.	9 lipca 2016	Wimbledon	Trawiasta	Serena Williams	5:7, 3:6
Finalistka	13.	13 sierpnia 2016	Rio de Janeiro	Twarda	Mónica Puig	4:6, 6:4, 1:6
Finalistka	14.	21 sierpnia 2016	Cincinnati	Twarda	Karolína Plíšková	3:6, 1:6
Zwyciężczyni	10.	10 września 2016	US Open	Twarda	Karolína Plíšková	6:3, 4:6, 6:4
Finalistka	15.	30 października 2016	Singapur	Twarda (hala)	Dominika Cibulková	3:6, 4:6
Finalistka	16.	9 kwietnia 2017	Monterrey	Twarda	Anastasija Pawluczenkowa	4:6, 6:2, 1:6
Zwyciężczyni	11.	13 stycznia 2018	Sydney	Twarda	Ashleigh Barty	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	12.	14 lipca 2018	Wimbledon	Trawiasta	Serena Williams	6:3, 6:3
Finalistka	17.	17 marca 2019	Indian Wells	Twarda	Bianca Andreescu	4:6, 6:3, 4:6
Finalistka	18.	29 czerwca 2019	Eastbourne	Trawiasta	Karolína Plíšková	1:6, 4:6
Zwyciężczyni	13.	26 czerwca 2021	Bad Homburg vor der Höhe	Trawiasta	Kateřina Siniaková	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	14.	21 maja 2022	Strasburg	Ceglana	Kaja Juvan	7:6(5), 6:7(0), 7:6(5)

Gra podwójna 2 (0–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	20 czerwca 2008	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Līga Dekmeijere	Marina Erakovic Michaëlla Krajicek	3:6, 2:6
Finalistka	2.	9 stycznia 2016	Brisbane	Twarda	Andrea Petković	Martina Hingis Sania Mirza	5:7, 1:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2012	Faza grupowa	Serena Williams Wiktoryja Azaranka Li Na	4:6, 1:6 7:6(11), 6:7(2), 4:6 4:6, 3:6
2013	Faza grupowa	Serena Williams Agnieszka Radwańska Petra Kvitová	3:6, 1:6 6:2, 6:2 7:6(3), 2:6, 3:6
2014	zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła)
2015	Faza grupowa	Petra Kvitová Garbiñe Muguruza Lucie Šafářová	6:2, 7:6(3) 4:6, 4:6 4:6, 3:6
2016	Finał	Dominika Cibulková	3:6, 4:6
2018	Faza grupowa	Kiki Bertens Naomi Ōsaka Sloane Stephens	6:1, 3:6, 4:6 6:4, 5:7, 6:4 3:6, 3:6

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2017	Faza grupowa	Anastasija Pawluczenkowa Ashleigh Barty	3:6, 6:3, 2:6 3:6, 4:6
2019	zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2024-01-16]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2024-01-16]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2024-01-16]  (ang.).