Andrzej Piaseczny

  1. Strona główna
  2. Polska Wikipedia
  3. Andrzej Piaseczny
Andrzej Piaseczny
Ilustracja
Andrzej Piaseczny (2018)
Imię i nazwisko Andrzej Tomasz[a] Piaseczny
Pseudonim Piasek
Data i miejsce urodzenia 6 stycznia 1971
Pionki
Gatunki pop[1]
Zawód piosenkarz, autor tekstów, aktor niezawodowy
Aktywność od 1992
Wydawnictwo BMG Poland, Sony BMG Music Entertainment Poland, QM Music, Sony Music Entertainment Poland
Powiązania Robert Chojnacki, Seweryn Krajewski, Stanisław Sojka
Zespoły
Mafia (1992–1997)
Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Andrzej Tomasz Piaseczny[a] , znany także jako Piasek (ur. 6 stycznia 1971 w Pionkach[2]) – polski piosenkarz, autor tekstów i osobowość telewizyjna.

Członek Akademii Fonograficznej ZPAV[3]. W latach 1992–1997 wokalista zespołu Mafia, z którym wydał trzy albumy studyjne: Mafia (1993), Gabinety (1995) i FM (1996). Od 1998 artysta solowy, wydał dziesięć albumów studyjnych: Piasek (1998), Popers (2000), Andrzej Piaseczny (2003), Jednym tchem (2005), 15 dni (2008), Spis rzeczy ulubionych (2009), To co dobre (2012), Kalejdoskop (2015), O mnie, o tobie, o nas (2017) i 50/50 (2021) oraz W blasku światła (2011) ze Stanisławem Sojką i Zimowe piosenki (2012) z Sewerynem Krajewskim, a także album koncertowy Na przekór nowym czasom – live (2009). Za sprzedaż albumów odebrał dwie podwójnie platynowe płyty, sześć platynowych i jedną złotą.

Laureat czterech Superjedynek, Wiktora, Fryderyka, Telekamery i Eska Music Award. Zdobywca drugiego miejsca na Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich w 1999. Reprezentant Polski w 46. Konkursie Piosenki Eurowizji w 2001.

W latach 1997–2010 grał Kacpra „Górniaka” Złotopolskiego w serialu TVP2 Złotopolscy. Użyczył głosu jednej z postaci filmu animowanego Magiczny miecz – Legenda Camelotu. Był kapitanem jednej z drużyn w programie Bitwa na głosy i trenerem w kilku edycjach The Voice of Poland i The Voice Senior.

Życiorys

Urodził się 6 stycznia 1971 w Pionkach[2], jest synem nauczycielki biologii i pracownika zakładów chemicznych. Ma dwoje rodzeństwa: starszego o cztery lata brata Krzysztofa[4] i młodszą o dziewięć lat siostrę Barbarę[5]. Będąc uczniem Szkoły Podstawowej nr 1 im. Stefana Żeromskiego w Pionkach, należał do szkolnego zespołu Cavatina, prowadzonego przez Janusza Górskiego[6], z którym uczestniczył w festiwalach piosenki harcerskiej[7]. Ukończył naukę w klasie o biologiczno-chemicznym Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Dąbrowskiej w Pionkach[8], a po zdaniu matury w 1989 podjął studia na kierunku „wychowanie muzyczne” na Wydziale Pedagogicznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach[9][10], które ukończył w 1996[10]. W trakcie studiów pracował na farmie w Szwecji[6][11], w tym okresie rozpoczął także naukę gry na fortepianie, gitarze i flecie[7].

W 1992 zwyciężył w Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki we Wrocławiu, dzięki czemu został zakwalifikowany do udziału w koncercie „Debiutów” na 29. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[12]. Wkrótce został wokalistą zespołu Mafia, z którym w listopadzie 1993 wydał pierwszy album studyjny, również zatytułowany Mafia[13]. W lutym 1995 wydał z Mafią album pt. Gabinety[9]. Pozostając członkiem Mafii, nawiązał współpracę z saksofonistą Robertem Chojnackim, który początkowo zaproponował mu napisanie tekstów do piosenek na jego debiutancki album[14], następnie – nagranie wersji demo utworów, a ostatecznie także właściwych partii wokalnych na płycie[15][16]. Wydany w grudniu 1995 album pt. Sax & Sex[17] promowali utworami „Budzikom śmierć”, „Prawie do nieba” i „Niecierpliwi”, które stały się przebojami. Za album uzyskali certyfikat dwukrotnej platynowej płyty[18]. Za nagranie piosenek z pierwszej płyty otrzymał honorarium w wysokości 7 tys. złotych[15]. W ramach promocji albumu, w kwietniu i maju 1996 odbył trasę koncertową z Chojnackim[10]. Mimo sukcesu komercyjnego płyty, odmówił nagrań kolejnego albumu z Chojnackim[15] i zakończył współpracę z muzykiem w atmosferze konfliktu wywołanego m.in. kwestiami finansowymi[19][15]. Również w 1996 wydał z Mafią album pt. FM[20], a w 1997 nagrał z zespołem piosenkę „Wolność w nas” na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu Macieja Ślesickiego pt. Sara[9]. Wkrótce odszedł z Mafii, skupiając się na karierze solowej.

W latach 1997–2010 występował w roli Kacpra Złotopolskiego w serialu telewizyjnym TVP2 Złotopolscy[2].

14 stycznia 1998 wydał debiutancki, solowy album pt. Piasek[21], który promował singlami „Mocniej” i „Jeszcze bliżej”, notowanymi na listach przebojów Polskiego Radia, a także piosenką „Pogodniej (Złoty środek)”, wykorzystaną jako główny motyw muzyczny serialu TVP2 Złotopolscy[9]. Również w 1998 wydał singel „Wciąż bardziej obcy”, który nagrał z gościnnym udziałem Jana Borysewicza, a także „Jesteś blisko mnie” i „Znam drogę swą”, które nagrał z Natalia Kukulską na potrzeby ścieżki dźwiękowej filmu animowanego Magiczny miecz – Legenda Camelotu. Także w 1998 premierę miała książka biograficzna Piasek. O sobie samym, będąca wywiadem-rzeką z Piasecznym, który przeprowadziła Marta Szelichowska-Kiziniewicz. W 1999, reprezentując Polskę z piosenką „Jeszcze bliżej”, zajął drugie w finale Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn[9], a także otrzymał Nagrodę Publiczności[9].

16 lutego 2000 wydał drugi solowy album studyjny pt. Popers[22]. W ramach promocji płyty zagrał koncert pod nazwą Piasek i Przyjaciele w Teatrze Polskim w Warszawie[9]. W 2001 został wybrany wewnętrznie przez Telewizję Polską na reprezentanta Polski podczas 46. Konkursu Piosenki Eurowizji w Kopenhadze[9]. 12 maja z piosenką „2 Long”, stworzoną z Robertem Chojnackim i Johnem Porterem, zajął 20. miejsce w finale konkursu[9]. W trakcie występu miał na sobie futro, za które otrzymał tytuł najgorzej ubranego uczestnika konkursu[23][24][25]. W 2002 nagrał utwór „Oj Kot”, który promował film kostiumowy Andrzeja Wajdy Zemsta[9], a także był jednym z właścicieli gejowskiego klubu „Soho” w Krakowie[26][27].

Piaseczny (2007)

10 listopada 2003 wydał trzeci solowy album studyjny, zatytułowany po prostu Andrzej Piaseczny[28], który promował singlami „Szczęście jest blisko”, „Teraz płacz” i „Jedna na milion”. W 2004 zaśpiewał gościnnie w singlu Krzysztofa Krawczyka „Przytul mnie życie”[9], uczestniczył w sztafecie z ogniem olimpijskim podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atenach[9], zagrał Andrzeja w filmie Trzymajmy się planu i otrzymał tytuł „Zasłużony dla Miasta Pionki” podczas uroczystości z okazji 50-lecia nadania Pionkom praw miejskich. W 2005 wziął udział w nagraniach płyty pt. Słowa, zawierającej piosenki skomponowane do wierszy Jana Pawła II. 3 września za piosenkę „Z głębi duszy” zdobył główną nagrodę Bursztynowego Słowika podczas Festiwalu w Sopocie[9]. 19 września wydał kolejny album solowy pt. Jednym tchem[29], za który odebrał certyfikat platynowej płyty. Również w 2005 pojawił się na kolejnym albumie Roberta Chojnackiego pt. Saxophonic[30] oraz wystąpił w programie rozrywkowym Arie z uśmiechem, podczas którego zaśpiewał dwie arie operetkowe: „Dziewczyno Ty moja” i „Usta milczą, dusza śpiewa” z Katarzyną Cerekwicką[9]. W 2007 wystąpił podczas festiwalu TOPtrendy w Sopocie, wziął udział w recitalu Seweryna Krajewskiego pt. Niebo z moich stron, który odbył się podczas 44. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[9], a także pojawił się gościnnie w 46. odcinku serialu Niania.

7 kwietnia 2008 wydał kolejny solowy album studyjny pt. 15 dni, który nagrał z okazji 15-lecia działalności artystycznej[31]. Na płycie umieścił najpopularniejsze piosenki w karierze oraz dwie premierowe kompozycje: „Komu potrzebny żal” i „15 dni”[9]. Pod koniec marca 2009 wydał album pt. Spis rzeczy ulubionych z muzyką skomponowaną przez Seweryna Krajewskiego[32]. Płytę promował singlem „Chodź, przytul, przebacz”, który został wyróżniony m.in. w programie muzycznym Hit Generator. 30 listopada wraz z Krajewskim wydał wspólny album koncertowy pt. Na przekór nowym czasom – live[33].

Piaseczny podczas występu na 46. KFPP w Opolu (2009)

W styczniu 2010 odebrał Telekamerę w kategorii Muzyka, a miesiąc później – Złotego Dzioba za album pt. Spis rzeczy ulubionych. Również w 2010 zagrał dyrektora szkoły w improwizowanym spektaklu telewizyjnym Spadkobiercy[2]. 15 kwietnia 2011 wspólnie ze Stanisławem Sojką wydał album pt. W blasku światła[34], na którym znalazła się muzyka Sojki i Seweryna Krajewskiego ilustrująca poematy Karola Wojtyły[9]. Również w 2011 został trenerem w pierwszej edycji programu rozrywkowego The Voice of Poland[35].

23 stycznia 2012 wydał siódmy solowy album pt. To co dobre, który promował singlami: „To co dobre, to co lepsze” i „Z dwojga ciał”. Płyta dotarła do pierwszego miejsca listy OLiS. Również w 2012 zwyciężył w finale trzeciej edycji programu TVP2 Bitwa na głosy, prowadząc grupę wokalną z Kielc, a także nagrał z Sewerynem Krajewskim płytę pt. Zimowe piosenki, która w dniu premiery uzyskała status platynowej płyty. W 2014 był gościem muzycznym finału pierwszej polsatowskiej edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami.

Pod koniec marca 2015 wydał kolejny album pt. Kalejdoskop, który nagrał z orkiestrą Metropole Orkest[36]. Album promował singlami: „Kalejdoskop szczęścia” i „O sobie samym”. Również 2015 ponownie został trenerem w The Voice of Poland, zasiadając w gronie trenerów szóstej edycji programu[37]. 5 marca 2016 był gościem muzycznym finału krajowych eliminacji do 61. Konkursu Piosenki Eurowizji, w trakcie koncertu zaśpiewał piosenki „Kalejdoskop szczęścia” i „W świetle dnia” i przebój Edyty Bartosiewicz „Ostatni”. Jesienią 2016 zasiadł w gronie trenerów w siódmej edycji The Voice of Poland[38].

W 2017 otrzymał tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Pionki”[39], był jednym z trenerów w ósmej edycji The Voice of Poland[40] i wydał album pt. O mnie, o tobie, o nas. Jesienią 2018 wspołprowadził poranne pasmo Twój dzień z Melo w Meloradiu[41]. W 2019 zasiadał w gronie trenerów w pierwszej polskiej edycji The Voice Senior[42] oraz wystąpił wraz z matką w jednym z odcinków reality show TVN Starsza pani musi fiknąć[43]. W styczniu 2021 był jednym z trenerów w drugiej edycji The Voice Senior. Od kwietnia prowadzi audycję 50/50 w Meloradiu[44]. W maju wydał płytę pt. 50/50, którą promował singiel „Przedostatni”[45].

Życie prywatne

W latach 90. XX wieku jego partnerką była Mirka, z którą wziął udział w sesji zdjęciowej dla dwutygodnika „Viva!” i z którą wychowywał jej synów[26].

Orientacja seksualna Piasecznego była przez wiele lat przedmiotem plotek, w których pojawiały się sugestie o jego dawnym związku z Michałem Pirogiem[46][47], jednak przez lata wokalista unikał publicznych deklaracji w tej kwestii, a jego nieliczne wypowiedzi odnoszące się do metod działania ruchu LGBT[48][49] spotkały się z krytyką polskiej społeczności LGBT[50]. W maju 2021 przy okazji premiery płyty 50/50 w wywiadzie dla Radia Zet dokonał homoseksualnego coming outu[51][52], przyznając, że piosenka „Miłość”, której tekst nawiązuje do miłości między dwoma mężczyznami, jest piosenką o nim[53].

Dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia Andrzeja Piasecznego.

Filmografia

Tytuł Rok Uwagi Źródło
Złotopolscy 1997–2010 jako Kacper Złotopolski (Kacper Górniak), reżyseria: różni reżyserzy (serial telewizyjny) [2]
Magiczny miecz – Legenda Camelotu 1998 rola dubbingowana, jako Garrett (wykonanie piosenek), reżyseria: Frederik Du Chau
Gwiazdka w Złotopolicach 1999 reżyseria: Radosław Piwowarski
Trzymajmy się planu 2004 jako Andrzej, reżyseria: Marcin Sobociński, Maciej Łęgowski
Niania 2007 jako on sam, gościnnie, odc. 46. pt. „Królowa pocałunku”, reżyseria: Jerzy Bogajewicz
Spadkobiercy 2010 jako dyrektor szkoły, gościnnie odc. 34. (128.), reżyseria: Dariusz Kamys

Nagrody i wyróżnienia

Rok Kategoria Nagroda Uwagi Źródło
1996 Najlepszy wokalista Mikrofony Popcornu Wygrana [9]
Fryderyk Wygrana [54]
Idol roku Plebiscyt magazynu Machina Wygrana [9]
Najlepszy wokalista Playbox '96 Wygrana
Srebrne Otto '96 Wygrana
1998 Dance Music Award Wygrana
Mikrofony Popcornu Wygrana
Wokalista roku Fantastyczność '98 Wygrana
Przebój roku Wygrana
Fonograficzny debiut Fryderyk Nominacja [55]
Album roku – pop (Piasek) Nominacja
1999 Najlepszy wokalista Mikrofony Popcornu Wygrana [9]
Wokalista roku Fantastyczność '99 Wygrana
Konkurs główny Festiwal Piosenki Krajów Nadbałtyckich 2. miejsce
Nagroda publiczności Wygrana
2005 Bursztynowy Słowik Sopot Festival Wygrana [9]
Przyjaciel Zaczarowanego Ptaszka Fundacja Anny Dymnej „Mimo Wszystko” Wygrana
Wykonawca roku Złote Dzioby Wygrana
Wokalista roku Fryderyk Nominacja [56]
2006 Autor roku Nominacja [57]
2008 Główna nagroda i statuetka ( za piosenkę „Chociaż ty” ) Program w TVP wspierający budowę sztucznego serca
– „Serce masz tylko jedno”. 		Wygrana [58]
2009 Artysta roku Superjedynki Wygrana [9]
Przebój roku („Chodź, przytul, przebacz”) Wygrana
SuperWystęp Wygrana
2010 Muzyka Telekamera Wygrana
Najlepszy album (Spis rzeczy ulubionych) Złote Dzioby Wygrana
Najlepszy wokalista Eska Music Awards Wygrana
Koncert TOP (Spis rzeczy ulubionych) TOPtrendy 2010 Wygrana [59]
Autor roku Fryderyk Nominacja [60]
Wokalista roku Nominacja
Piosenka roku („Chodź, przytul, przebacz”) Nominacja
2011 Wokalista roku Nominacja [61]
Muzyka Wiktory 2011 Wygrana [62]
2013 Koncert TOP („To co dobre” i „Zimowe piosenki”) TOPtrendy2013 Wygrana [58]
2015 Gwiazda Dobroczynności za udział w spocie „Porozmawiaj ze mną" Wygrana
Złoty Mikrofon Made in Kielce Mikrofony Made in Kielce Wygrana [63]
2016 Superalbum (Kalejdoskop szczęścia) Superjedynki Wygrana [64]

Uwagi

  1. ↑ a b Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów A. Piasecznego.

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Piaseczny, Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-05] (pol.).
  2. ↑ a b c d e Andrzej „Piasek” Piaseczny, Filmweb.pl [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  3. ↑ Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej), ZPAV [dostęp 2010-10-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-03] (pol.).
  4. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 27.
  5. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 28.
  6. ↑ a b https://web.archive.org/web/20160831204534/http://redakcjapolska.dk/radiosteno080501piasek.mp3[martwy link]
  7. ↑ a b Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 34—35
  8. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 19, 20.
  9. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Biografia Andrzeja Piasecznego, piasek.art.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-29] (pol.).
  10. ↑ a b c Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 133
  11. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 40.
  12. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 51.
  13. ↑ Mafia – „Mafia”, piasek.art.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-07] (pol.).
  14. ↑ Kuba Frołow: Andrzej Krzywy – Na krzywy ryj. Warszawa: Edipresse Polska, 2016, s. 209. ISBN 978-83-7945-271-2.
  15. ↑ a b c d Kuba Frołow: Andrzej Krzywy – Na krzywy ryj. Warszawa: Edipresse Polska, 2016, s. 210–211. ISBN 978-83-7945-271-2.
  16. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 60–61.
  17. ↑ „Sax & Sex” – Robert Chojnacki, Wirtualna Polska [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-14] (pol.).
  18. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2006, ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2008, ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2009, ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2011, ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2012, ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2013, ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2015, ZPAV [dostęp 2015-04-02] (pol.).</
  19. ↑ Ewa Smolińska-Borecka: Robert Chojnacki i Andrzej Piaseczny (pol.). W: Gala [on-line]. kobieta.onet.pl, 2006-10-16. [dostęp 2020-06-06].
  20. ↑ „FM” – Mafia, Wirtualna Polska [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-14] (pol.).
  21. ↑ „Piasek” – Andrzej Piaseczny, Wirtualna Polska [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-27] (pol.).
  22. ↑ Andrzej Piaseczny – „Popers”, Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-14] (pol.).
  23. ↑ Barbara Dex Award (ang.). W: House of Eurovision [on-line]. www.eurovisionhouse.nl. [dostęp 2013-02-11].
  24. ↑ Tomasz Jacyków, Andrzej Piaseczny: Wyciszona elegancja, Puls Biznesu, 26 lutego 2010 [dostęp 2013-05-26].
  25. ↑ Bartosz Sadulski, Eurokoszmar, Onet.pl, 25 maja 2012 [dostęp 2013-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-22].
  26. ↑ a b Marcin Prokop: Andrzej PIASEK Piaseczny (pol.). W: Gala [on-line]. kobieta.pl, 2003-10-23. [dostęp 2021-03-04].
  27. ↑ kr: Gwiazdy za barem (pol.). dziennikpolski24.pl, 2002-06-11. [dostęp 2021-03-04].
  28. ↑ Płyta „Andrzej Piaseczny” – Andrzej Piaseczny, Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-14] (pol.).
  29. ↑ Płyta „Jednym tchem” – Andrzej Piaseczny, Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-11] (pol.).
  30. ↑ Robert Chojnacki – „Saxophonic”, Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-13] (pol.).
  31. ↑ Płyta „15 dni” (2CD+DVD) – Andrzej Piaseczny, Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-10] (pol.).
  32. ↑ Płyta „Spis rzeczy ulubionych” – Andrzej Piaseczny, Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-10] (pol.).
  33. ↑ „Na przekór nowym czasom – Live” – Andrzej Piaseczny, Seweryn Krajewski, Wirtualna Polska [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-24] (pol.).
  34. ↑ Stanisław Soyka i Andrzej Piaseczny dla Jana Pawła II, Interia.pl, 5 kwietnia 2011 [dostęp 2011-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-02] (pol.).
  35. ↑ Poznaj Trenerów „The Voice of Poland”, TVP, 1 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-14] (pol.).
  36. ↑ Andrzej Piaseczny – „Kalejdoskop” już 24 marca 2015, Radiowawa.pl [dostęp 2015-04-30] (pol.).
  37. ↑ Maria Sadowska w szóstej edycji „The Voice of Poland”. "Zdarzyło mi się zapłakać, zwariować i szaleć" (pol.). W: Wirtualne Media [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2015-08-25. [dostęp 2019-07-12].
  38. ↑ Natalia Kukulska, Maria Sadowska, Andrzej Piaseczny, Baron i Tomson w „The Voice of Poland 7” (pol.). W: Wirtualne Media [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2016-07-14. [dostęp 2019-07-12].
  39. ↑ Andrzej Piaseczny otrzyma tytuł „Honorowy Obywatel Pionek”, Pionki24, 24 sierpnia 2017 [dostęp 2017-09-23] (pol.).
  40. ↑ Łukasz Brzezicki: Maria Sadowska, Andrzej Piaseczny i duet Afromental trenerami w „The Voice of Poland 8” (pol.). W: Wirtualne Media [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2017-06-12. [dostęp 2019-07-12].
  41. ↑ Andrzej Piaseczny w Meloradiu, SATKurier.pl.
  42. ↑ Trenerzy „The Voice Senior” na scenie, TVP, 30 listopada 2019 [dostęp 2019-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-03] (pol.).
  43. ↑ Ujawniamy listę uczestników nowego programu TVN „Starsza pani musi fiknąć”!, TVN, 25 stycznia 2019 [dostęp 2019-09-13] (pol.).
  44. ↑ Andrzej Piaseczny z programem w Meloradiu, newsroom.eurozet.pl.
  45. ↑ Andrzej Piaseczny udostępnił teledysk do singla 'Przedostatni', Złote Przeboje, 4 maja 2021.
  46. ↑ Bartosz Świderski, Michał Piróg komentuje coming-out Piaska. Przed laty sugerował, że byli parą, natemat.pl, 10 maja 2021 [dostęp 2021-05-11] (pol.).
  47. ↑ Piasek: „Można być bardzo wierzącym gejem i kochać Boga”!, Viva.pl [dostęp 2021-05-08] (pol.).
  48. ↑ Włodzimierz Szczepański, "Mamy wiele ludzi, którzy znani są z tego, że są krzykaczami". Andrzej Piaseczny znowu uderzył w homoseksualistów, naTemat.pl, 16 grudnia 2017 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-20].
  49. ↑ Andrzej Piaseczny szczerze o swojej wierze i orientacji: „Pozostawcie mi prawo do tego jak chcę siebie pokazywać”, Viva.pl [dostęp 2021-05-08] (pol.).
  50. ↑ Społeczność LGBT oburzona wypowiedzią Andrzeja Piasecznego, Onet Kultura, 20 listopada 2017 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-05].
  51. ↑ Andrzej Piaseczny pierwszy raz mówi o „nim”. Szczery wywiad dla Radia ZET [WIDEO] - Radio ZET, www.radiozet.pl, 1620 [dostęp 2021-05-08] (pol.).
  52. ↑ Rafał Kowalski, Andrzej Piaseczny śpiewa o miłości do mężczyzny. Zaskakujące wyznanie: „To piosenka o mnie”, Viva.pl, 8 maja 2021 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-08].
  53. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Coming out Andrzeja Piasecznego. "Mówię o tym z uśmiechem", o2.pl, 8 maja 2021 [dostęp 2021-05-09] (pol.).
  54. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 1996, ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  55. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 1998, ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  56. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2005, ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  57. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2006, ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  58. ↑ a b Andrzej Piaseczny / Biografia, andrzejpiaseczny.art.pl [dostęp 2018-02-05] (pol.).
  59. ↑ Piaseczny najlepszy na Sopot TOPtrendy Festival 2010, Onet.pl, 29 maja 2010 [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  60. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2010, ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  61. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2011, ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  62. ↑ Katarzyna Gierula, Wiktory 2011 - wyniki głosowania, Ofeminin.pl, 25 października 2011 [dostęp 2011-10-30].
  63. ↑ Paweł Solarz, Wręczyliśmy „Specjalne Mikrofony Made in Kielce”, Radio Kielce, 31 stycznia 2015 [dostęp 2018-01-27] (pol.).
  64. ↑ SuperJedynki 2016: Wyniki! Kto wygrał Super Jedynki na festiwalu Opole 2016? Lista zwycięzców!, Eska.pl, 5 czerwca 2016 [dostęp 2017-09-14].

Bibliografia

  • Andrzej Piaseczny, Marta Szelichowska-Kiziniewicz: O sobie samym. Poznań: In Rock Music Press, 1998. ISBN 83-86365-19-6.

Linki zewnętrzne

Andrzej Piaseczny
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Kompilacje
Single
Reprezentanci Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji

EuroPolonia.svg

  1. ↑ Konkurs odwołany
Zwycięzcy festiwalu piosenki w Sopocie
1961–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1998
2005–2009
2012–

Informacja

Artykuł Andrzej Piaseczny w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

O stronie

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=422021