Andrzej Mrozek

Andrzej Mrozek
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1940 Tarnopol
Data i miejsce śmierci	3 kwietnia 2020 Warszawa
Zawód	aktor
Lata aktywności	1958–2007
Odznaczenia

Andrzej Zbigniew Mrozek (ur. 8 czerwca 1940 w Tarnopolu, zm. 3 kwietnia 2020^[1]) – polski aktor teatralny i filmowy.

Życiorys

W 1962 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSTiF w Łodzi. Występował w teatrach: Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze (1962–63), Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu (1963–69), Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu (1982–85 i 1986–87) i im. Stefana Jaracza w Łodzi (1985–86). Przez ponad 30 lat (w latach 1969–82 i 1987–2007) był związany z wrocławskim Teatrem Polskim, gdzie grał u najlepszych reżyserów, m.in.: Jakuba Rotbauma, Krystyny Skuszanki, Jerzego Krasowskiego, Henryka Tomaszewskiego, Jerzego Grzegorzewskiego, Krystiana Lupy, Andrzeja Wajdy, Jana Szurmieja, Pawła Miśkiewicza i Moniki Strzępki^[2].

W 1974 otrzymał nagrodę Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru.

Pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu (kwatera 80 K8 – 23 – Blok 8).

Wybrana filmografia

• 1961: Zuzanna i chłopcy – uczestnik Jazz Campingu
• 1963: Ubranie prawie nowe – Roguszczak
• 1964: Giuseppe w Warszawie – żołnierz podziemia; niewymieniony w czołówce
• 1965: Błękitny pokój – porucznik Simon
• 1965: Zawsze w niedzielę – „wrażliwy” zawodnik (niedziela 2)
• 1966: Bumerang – Tadeusz Mularczyk, narzeczony Wandy
• 1966: Cała naprzód – oficer na statku (opowieść 3)
• 1967: Fatalista – oficer
• 1967: Sami swoi – Saszka, żołnierz radziecki
• 1970: Legenda – partyzant
• 1970: Martwa fala – marynarz
• 1971: Motodrama – inżynier w klubie automobilowym
• 1971: Trąd – członek gangu Matusiaka
• 1974: Godzina za godziną – pracownik we Wrocławiu
• 1974: To ja zabiłem – kolega Morawskiego
• 1979: Janek – nauczyciel
• 1979: Wiśnie – sprzedawca
• 1980: Ukryty w słońcu – Majski
• 1981: Amnestia – milicjant legitymujący Ryszarda
• 1981: Kobieta samotna – ksiądz
• 1981: On, ona, oni – sędzia (nowela Oni)
• 1981: Wierne blizny – sędzia na procesie Madejskiego
• 1981: Wolny strzelec – towarzysz
• 1982: Hotel Polanów i jego goście – fryzjer Hromadko
• 1982: Popielec – policjant Radała (odc. 1-3, 6)
• 1983: Dzień kolibra – instruktor LOK-u
• 1983: Synteza – poeta Fung
• 1984: Jak się pozbyć czarnego kota – kelner
• 1984: Trzy stopy nad ziemią – major
• 1985: Dom Sary – lekarz
• 1985: Lubię nietoperze – pacjent w klinice Junga
• 1985: Ognisty anioł – wędrowiec
• 1985: Przyłbice i kaptury – hrabia Baldwin von Helwenstein (odc. 5)
• 1985: Sezon na bażanty – uchodźca Czesio
• 1986: Na kłopoty... Bednarski – dziennikarz (odc. 2-3, 5-6)
• 1986: Ostatni dzwonek – dyrektor izby wytrzeźwień
• 1986: Rykowisko – leśniczy
• 1987: Ucieczka z miejsc ukochanych – Franciszek Lipkowski (odc. 4-6)
• 1988: Alchemik – brat Albert
• 1988: Alchemik Sendivius – brat Albert (serial)
• 1988: Crimen – Froim (odc. 3)
• 1988: Pogranicze w ogniu – Karl Anlich, współpracownik Abwehry (odc. 5)
• 1988: Powrót do Polski – strażak
• 1988: Prywatne niebo – malarz Habar
• 1989: Chce mi się wyć – kapitan Jaworski z SB
• 1989: Czarny wąwóz – adiutant pruskiego następcy tronu
• 1989: Konsul – Stefan, pracownik wojewody
• 1989: Marcowe migdały − Haneman, dyrektor fabryki
• 1989: Szklany dom – Czesław, dziennikarz w redakcji
• 1989: Wiatraki z Ranley – major Cwynar, lekarz dywizjonu
• 1997: Wojenna narzeczona – kasjer (odc. 4)
• 1998: Dom Pirków – lekarz
• 1998–1999: Życie jak poker – dr Adam Kownacki
• 2003: Świat według Kiepskich – Popkorn; emeryt (odc. 148, 154)

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (5 lipca 2004)^[3],
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (16 grudnia 2010)^[4][5].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Andrzej Mrozek w bazie filmpolski.pl
• Andrzej Mrozek w bazie IMDb (ang.)
• Andrzej Mrozek w bazie Filmweb
• Andrzej Mrozek w Internetowej Bazie Filmowej (fdb.pl)