An-225 Mrija | |
Dane podstawowe | |
Państwo | ZSRR Ukraina |
---|---|
Producent | Zakład Lotniczy Aviant |
Konstruktor | Antonow |
Typ | samolot transportowy |
Załoga | 6 |
Historia | |
Data oblotu | 21 grudnia 1988 |
Wycofanie ze służby | 27 lutego 2022 (zniszczony) |
Liczba egzemplarzy | 1 |
Dane techniczne | |
Napęd | 6 × dwuprzepływowe, silniki odrzutowe Łotariew D-18T |
Ciąg | 229,5 kN każdy |
Wymiary | |
Rozpiętość | 88,40 m |
Długość | 84,00 m |
Wysokość | 18,10 m |
Powierzchnia nośna | 905 m² |
Masa | |
Własna | 200 000 kg |
Użyteczna | 250 000 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 850 km/h |
Prędkość przelotowa | 800 km/h |
Prędkość minimalna | 250 km/h |
Pułap | 10 000 m |
Zasięg | 15 400 km[1] |
Rzuty | |
An-225 Mrija (ukr. Мрiя – marzenie, Kod NATO – Cossack) – sześciosilnikowy samolot transportowy produkcji radzieckiej, pochodzący z biura konstrukcyjnego Antonowa, zbudowany w zakładzie O.K. Antonowa w Kijowie. Do 2022 roku[2] był największym i jednocześnie najcięższym samolotem w historii. Zbudowano tylko jeden egzemplarz (budowy drugiego nie ukończono).
Samolot zaprojektowano w celu przenoszenia wahadłowca kosmicznego Buran oraz części rakiety Energia, jednak – z uwagi na zaniechanie programu Buran – nie używano go dłużej w tym celu.
Jedyny istniejący do 2022 r. An-225 Mrija był używany komercyjnie od 2001 r. przez ukraińskie linie Antonov Airlines do przenoszenia bardzo ciężkich ładunków, Międzynarodowy kod samolotowy tej maszyny to UR-82060, a jej znak wywoławczy ADB350F.
Nie był jednak to największy pod względem wymiarów samolot w historii – był nim amerykański Hughes H-4 Spruce Goose. H-4 miał większą rozpiętość skrzydeł, ale był zdecydowanie krótszy oraz miał mniejszą masę (oparty na drewnianej konstrukcji); H-4 wykonał tylko jeden lot, po którym zrezygnowano z jego eksploatacji i rozbudowy.
Zbudowano jeden kompletny latający egzemplarz samolotu. Maszyna powstała w oparciu o samolot An-124 Rusłan poprzez przedłużenie jego kadłuba o 14,9 m i przeprojektowanie części ogonowej. Podwójne usterzenie ogonowe miało umożliwić loty z Buranem przyczepionym do grzbietu (pojedynczy statecznik pionowy znajdowałby się w aerodynamicznym „cieniu” promu i nie spełniałby swego zadania). Również skrzydła pochodzą z Rusłana, jedynie w części środkowej wstawiono nowy szerszy centropłat z dwoma dalszymi, identycznymi jak u An-124 silnikami, zwiększając rozpiętość o 15,1 m. Prototyp wykonał swój pierwszy lot 21 grudnia 1988 r. 22 marca 1989 roku podczas trzygodzinnego lotu ustanowił 106 rekordów świata. 16 czerwca 2004 r. odbył lot z Pragi do Taszkentu z największym komercyjnym ładunkiem o masie 247 ton. W 2009 samolot przetransportował z Niemiec do Armenii generator do elektrowni, który ważył 189 ton przy wymiarach 16 na 4 m – jest to największy przedmiot przewieziony drogą powietrzną[3].
Drugi An-225 został częściowo zbudowany w późnych latach 80 XX w. w ramach Radzieckiego Programu Kosmicznego. Został wyposażony w tylny luk załadunkowy i przeprojektowany ogon z pojedynczym statecznikiem pionowym. Zmiany miały na celu lepsze przystosowanie samolotu do typowych zadań transportowych[4]. W następstwie rozpadu ZSRR w 1991 r. i przerwaniu Programu Buran, w 1994 r. nieukończony egzemplarz pozostawiono w magazynie; miał on niedokończone poszycie i szkielet.
W 2006 roku podjęto decyzję o dokończeniu budowy, wykończenie poszycia miało nastąpić około 2008 roku[5], potem się opóźniło. Do sierpnia 2009 r. prace nie zostały ukończone i dalsze działania w tym kierunku zostały wstrzymane[6][7]. Według doniesień prasowych z maja 2011 roku, dyrektor generalny Antonowa Petro Balabujew oszacował koszt ukończenia drugiego egzemplarza An-225 na przynajmniej 300 milionów USD. Gdyby dysponował rzeczoną kwotą, samolot mógłby zostać przekazany operatorowi w ciągu 3 lat[8]. 30 sierpnia 2016 chiński koncern lotniczy Airspace Industry Corporation of China (AVIC) podpisał z Antonov Corporation umowę, zgodnie z którą ukończona ma być budowa drugiego egzemplarza An-225 i będą produkowane kolejne maszyny podobne do oryginalnego An-225. W przyszłych jednostkach inne mają być silniki; pojawi się też cyfrowa awionika[9].
Podczas inwazji Rosji na Ukrainę w lutym 2022 roku samolot pozostawał w hangarze na lotnisku Hostomel pod Kijowem i został zbombardowany[10]. 27 lutego 2022 roku producent samolotu informował, że nie jest w stanie określić dokładnego stanu technicznego samolotu po ataku, do momentu sprawdzenia Mriji przez rzeczoznawców, o czym miał informować w późniejszym czasie[11]. Poważnie uszkodzony samolot albo jego szczątki były widziane w tle relacji kanału pierwszego rosyjskiej telewizji państwowej z terenu lotniska. 4 marca 2022 roku w mediach opublikowano filmy i zdjęcia doszczętnie zniszczonego samolotu[12].
Samolot o konstrukcji metalowej, półskorupowej, wykonanej z duraluminium, hermetyzowanej kabinie dla 23-osobowej załogi. Ładownia mieści do 250 000 kg, a załadunek może odbywać się tylko przez wrota przednie po uniesieniu nosa kadłuba. Na grzbiecie znajdują się dwa wysięgniki i węzły do mocowania ładunku zewnętrznego, pierwotnie przewidziane do mocowania Burana. Podwozie samolotu chowane do kadłuba, 32-kołowe, w układzie trójpodporowym: podwozie główne składa się z dwóch zespołów po siedem dwukołowych goleni po obu stronach kadłuba, podwozie przednie z dwóch dwukołowych goleni.
W fazie projektu znajdują się olbrzymie bagażniki, które będą mocowane w miejscu, w którym miał znajdować się Buran. Przeznaczone one będą do przewozu towarów, które nie mieszczą się w ładowni samolotu.
Samolot można było kilkukrotnie oglądać w Polsce. Między innymi 14 sierpnia 2003 r. na lotnisku Poznań-Ławica w Poznaniu, gdy dostarczał elementy linii produkcyjnej (bęben korujący) o masie 128 ton dla fabryki zajmującej się produkcją płyt wiórowych w Szczecinku[13][14], czy 3 marca 2005 r. na lotnisku Katowice-Pyrzowice w Pyrzowicach skąd zabrał 3 helikoptery Mi-2[15] (na pokładzie miał ich już 5, zabranych wcześniej z Kiszyniowa) do Algierii. 14 kwietnia 2020 r. lądował na Lotnisku imienia F. Chopina w Warszawie[16], dostarczając z Chin materiały medyczne do walki z SARS-CoV-2 w Polsce (m.in. maseczki medyczne). Lotnisko im. F. Chopina w Warszawie prowadziło transmisję na żywo z lądowania, którą oglądało na żywo niemal 100 tysięcy widzów[17]. Wówczas pierwszy raz w historii lotnictwa przemieszczono ładunek o objętości prawie 1000 m³[18], przewieziony w przedziale ładunkowym o =1200 m³.
Artykuł An-225 Mrija w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2022-03-15 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=83132