Schouderdystocie

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Schouderdystocie

Schouderdystocie (ICD-10 O66.0) is een wanverhouding tussen het kind en het geboortekanaal van de moeder gedurende een vaginale bevalling, waardoor de schouders ingeklemd raken.^[1]

Bij schouderdystocie blijft de voorste schouder steken (hokken) achter het schaambeen (pubis) van de moeder.^[2] Als het hoofdje geboren is, treedt er daardoor een probleem op bij de afwikkeling van de romp van het kind. Dit komt bij ongeveer 1% van alle bevallingen voor.^[3]

Complicaties

Er zijn twee grote problemen bij een schouderdystocie:

• Asfyxie: het kind kan nog niet ademen doordat het vastzit met de romp in het baringskanaal; hierdoor krijgt het kind zuurstoftekort.
• Mechanische beschadiging van het kind door de pogingen om het kind los te krijgen, zoals een zenuwbeschadiging (Erbse-parese).

Risicofactoren

• groot kind, door o.a. suikerziekte, obesitas van de moeder, serotiniteit
• langdurige ontsluiting/uitdrijving
• bekkenafwijking
• kunstverlossing

50% van de zwangeren heeft geen van deze risico's

Behandeling & procedures gedurende de bevalling

• hulp halen
• episiotomie
• Suprapubische impressie (= Rubin I manoeuvre)
• McRoberts manoeuvre
• Woods manoeuvre
• Rubin II manoeuvre
• "Afhalen" van de achterste armpje (= Barnum manoeuvre)
• Gaskin all fours manoeuvre
• breken van het sleutelbeen (clavicula)
• symfysiotomie
• Zavanelli manoeuvre en keizersnede