Sarina Wiegman

Sarina Wiegman
Wiegman als bondscoach van het Engels vrouwenelftal (2022)
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Sarina Wiegman-Glotzbach
Geboortedatum	26 oktober 1969
Geboorteplaats	Den Haag, Nederland
Lengte	162[1] cm
Clubinformatie
Huidige club	Engeland
Functie	Bondscoach
Contract tot	30 juni 2024
Jeugd
1987–1988 1989–1990 ESDO Celeritas KFC '71 Vlag van Verenigde Staten North Carolina Tar Heels
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1994–2003 Ter Leede
Interlands
1987–2001 Nederland[2] 9900(3)
Getrainde teams
2006–2007 2007–2014 2014–2016 2015 2016 2016–2017 2017–2021 2021– Ter Leede ADO Den Haag Nederland (assistente) Nederland (interim) Jong Sparta (assistente) Nederland (interim) Nederland Engeland
Medailles
Europese kampioenschappen 1 2017 Nederland met Nederland 1 2022 Engeland met Engeland Wereldkampioenschappen 2 2019 Frankrijk met Nederland 2 2023 Australië met Engeland
Portaal    Voetbal

Sarina Wiegman (Den Haag, 26 oktober 1969) is een Nederlandse trainster en voormalig voetbalster. Ze werd in januari 2017 aangesteld als bondscoach van het Nederlands vrouwenelftal dat op 6 augustus 2017 het Europees kampioenschap won. Ze verliet haar positie als bondscoach van de Nederlandse dames na de uitschakeling op de Olympische Spelen in 2021 om bondscoach van Engeland te worden, waarmee ze op 31 juli 2022 eveneens Europees kampioen werd. Op 6 april 2023 won Wiegman met Engeland de eerste editie van de Women's Finalissima. De wedstrijd werd na strafschoppen gewonnen van Brazilië, nadat de wedstrijd in reguliere speeltijd en verlenging was geëindigd in 1–1. In de zomer van 2023 werd Wiegman met haar team tweede bij het wereldkampioenschap voetbal in Australië. Wiegman wordt, naast Vera Pauw, gezien als degene die een grote bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal in Nederland. Ze is het vaakst uitgeroepen tot beste vrouwencoach.

Carrière

Na het vwo aan de Dalton Scholengemeenschap Den Haag^[3] volgde Wiegman een hbo-opleiding aan de Haagse Academie voor Lichamelijke Opvoeding.

Ze begon haar carrière als docent lichamelijk opvoeding aan het Segbroek College in Den Haag.^[4] Als voetballer kwam zij negen jaar uit voor Ter Leede. Daarmee won ze tweemaal de landstitel en eenmaal de KNVB beker. Ze speelde daarnaast 104 interlands in het Nederlands elftal.

Op 24 januari 2006 begon ze aan haar eerste baan als trainster, bij de club waarvoor ze eerder speelde. Met Ter Leede werd ze in haar tweede jaar kampioen en won ze de KNVB beker. Op 24 april 2007 koos ze voor een contract bij ADO Den Haag, met ingang van het seizoen 2007/08. Daarmee kwam ze uit in de Eredivisie en later de Women's BeNe League.

In 2014 werd Wiegman assistent-coach van Roger Reijners van het Nederlands vrouwenelftal. Daarnaast liep zij stage bij Sparta Rotterdam, waarna zij het diploma Coach Betaald Voetbal haalde.^[5]

Na het ontslag van Reijners was ze van 1 augustus tot 1 oktober 2015 interim-bondscoach. Vanaf september 2015 was ze opnieuw assistent-bondscoach, nu naast Arjan van der Laan. Nadat hij in december 2016 zijn ontslag kreeg, stelde de KNVB Wiegman aan als zijn opvolger. Ze tekende een contract tot de zomer van 2019, het toernooi om het wereldkampioenschap in Frankrijk.^[6] Zij kreeg Arjan Veurink en Foppe de Haan als assistent.^[5] Met het Nederlands vrouwenvoetbalelftal wist ze in 2017 in eigen land Europees kampioen te worden. Voor het behalen van deze Europese titel werden Wiegman en de vrouwen van het vrouwenvoetbalteam in hetzelfde jaar benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau.^[7] Twee jaar later, op het wereldkampioenschap in Frankrijk, behaalden ze de tweede plaats door in de finale te verliezen van de Verenigde Staten. Ze ontving daarna van de gemeente Den Haag de stadspenning Den Haag.^[8]

In december 2019 verlengde ze haar contract − dat eind 2017 reeds verlengd was en met de Olympische Spelen van 2020 − tot en met het EK in 2021.^[9] Op 14 augustus 2020 werd echter bekend dat ze na de Olympische Spelen van Tokio in 2021 de opvolgster zou worden van Phil Neville als bondscoach van het vrouwenteam van Engeland.^[10] Wiegman werd op haar beurt bij het Nederlands elftal opgevolgd door de Engelsman Mark Parsons.^[11] Tijdens de Olympische Spelen reikte de Oranje Leeuwinnen tot aan de kwartfinale, waarin het na strafschoppen werd uitgeschakeld door de Verenigde Staten. Hiermee kwam er een einde aan het succesvolle tijdperk van Wiegman bij het Nederlandse vrouwenvoetbalelftal.

Als dank voor haar grote bijdrage als speler en trainer aan de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal in Nederland is een standbeeld van Wiegman toegevoegd aan de beeldentuin op de KNVB Campus in Zeist op 1 juni 2021. Wiegman is de eerste vrouw die een beeld kreeg in de KNVB-beeldentuin.^[12] Op 31 augustus 2021 trad ze op als gast in het KRO-NCRV televisieprogramma College Tour met Twan Huys in Stadion Galgenwaard.^[13] In november 2021 onthulde ze in Monster een Cruyff Court dat naar haar genoemd is.^[14]

Na afloop van de Olympische Spelen ging ze aan de slag bij de Engelse voetbalbond. Ze kwam met het Engelse vrouwenelftal terecht in de kwalificatie voor het wereldkampioenschap in 2023 en de voorbereiding op het Europees kampioenschap voetbal in eigen land in 2022. Gedurende haar eerste maanden oogstte Wiegman lof voor haar aanpak en manier van communiceren. De ploeg zette een indrukwekkende zegereeks neer en op het eindtoernooi in Engeland plaatsten The Lionesses zich voor de finale.^[15] Deze finale werd met 2-1 gewonnen van Duitsland na verlenging.^[16]

Op 21 december 2022 werd ze verkozen tot Coach van het Jaar in het Verenigd Koninkrijk. Ze is hiermee de eerste vrouw die verkozen werd voor de prijs georganiseerd door de BBC. In december 2022 ontving Wiegman een hoge Britse koninklijke onderscheiding waarbij zij werd benoemd tot honorair commandeur in de Orde van het Britse Rijk (CBE in the Foreign Office list), dit voor haar rol in het behalen van de Europese titel op het EK door het Engelse vrouwenteam.^[17][18] Op 27 februari 2023 werd Wiegman uitgeroepen tot beste FIFA-coach bij een vrouwenteam voor het jaar 2022. Ze kreeg die prijs tweemaal eerder voor 2017 en 2020.^[19]

Interlands  Nederland onder leiding van Sarina Wiegman
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Competitie
1	20 januari 2017	Roemenië – Nederland	1 – 7	Oefeninterland
2	24 januari 2017	Rusland – Nederland	0 – 4
3	1 maart 2017	Nederland – China	1 – 0	Algarve Cup
4	3 maart 2017	Australië – Nederland	3 – 2
5	6 maart 2017	Zweden – Nederland	0 – 1
6	8 maart 2017	Japan – Nederland	2 – 3
7	7 april 2017	Nederland – Frankrijk	1 – 2	Oefeninterland
8	11 april 2017	Nederland – IJsland	4 – 0
9	9 juni 2017	Nederland – Japan	0 – 1
10	13 juni 2017	Nederland – Oostenrijk	3 – 0
11	8 juli 2017	Nederland – Wales	5 – 0
12	16 juli 2017	Nederland – Noorwegen	1 – 0	EK 2017
13	20 juli 2017	Nederland – Denemarken	1 – 0
14	24 juli 2017	België – Nederland	1 – 2
15	29 juli 2017	Nederland – Zweden	2 – 0
16	3 augustus 2017	Nederland – Engeland	3 – 0
17	6 augustus 2017	Nederland – Denemarken	4 – 2
18	19 oktober 2017	Oostenrijk - Nederland	0 - 2	Oefeninterland
19	24 oktober 2017	Nederland - Noorwegen	1 - 0	WK-kwalificatie
20	24 november 2017	Slowakije - Nederland	0 - 5
21	28 november 2017	Nederland - Ierland	0 - 0
22	20 januari 2018	Spanje - Nederland	2 - 0	Oefeninterland
23	28 februari 2018	Japan - Nederland	2 - 6	Algarve Cup
24	2 maart 2018	Denemarken - Nederland	2 - 3
25	5 maart 2018	IJsland - Nederland	0 - 0
26	6 april 2018	Nederland - Noord-Ierland	7 - 0	WK-kwalificatie
27	10 april 2018	Ierland - Nederland	0 - 2
28	8 juni 2018	Noord-Ierland - Nederland	0 - 5
29	12 juni 2018	Nederland - Slowakije	1 - 0
30	4 september 2018	Noorwegen - Nederland	2 - 1
31	5 oktober 2018	Nederland - Denemarken	2 - 0	WK-kwalificatie, play-off
32	9 oktober 2018	Denemarken - Nederland	1 - 2
33	9 november 2018	Nederland - Zwitserland	3 - 0
34	13 november 2018	Zwitserland - Nederland	1 - 1
35	19 januari 2019	Zuid-Afrika - Nederland	1 - 2	Vriendschappelijk
36	27 februari 2019	Spanje - Nederland	2 - 0	Algarve Cup
37	4 maart 2019	Nederland - Polen	0 - 1
38	6 maart 2019	China - Nederland  wns	1 - 1
39	5 april 2019	Nederland - Mexico	2 - 0	Vriendschappelijk
40	9 april 2019	Nederland - Chili	7 - 0
41	1 juni 2019	Nederland - Australië	3 - 0
42	11 juni 2019	Nieuw-Zeeland - Nederland	0 - 1	WK 2019
43	15 juni 2019	Nederland - Kameroen	3 - 1
44	20 juni 2019	Nederland - Canada	2 - 1
45	25 juni 2019	Nederland - Japan	2 - 1
46	29 juni 2019	Italië - Nederland	0 - 2
47	3 juli 2019	Nederland - Zweden	1 - 0
48	7 juli 2019	Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten - Nederland	2 - 0
49	30 augustus 2019	Estland - Nederland	0 - 7	EK-kwalificatie
50	3 september 2019	Nederland - Turkije	3 - 0
...

Erelijst

Als speelster

Competitie
	Aantal	Jaren
KFC '71
KNVB beker	1x	1986/87
Vlag van Verenigde Staten North Carolina Tar Heels
NCAA Division I Women's Soccer Championship	1x	1989
Ter Leede
Hoofdklasse	2x	2000/01, 2002/03
KNVB beker	1x	2006/07

Als trainster

Competitie
	Aantal	Jaren
Ter Leede
Hoofdklasse	1x	2006/07
KNVB beker	1x	2006/07
ADO Den Haag
Eredivisie	1x	2011/12
KNVB beker	2x	2011/12, 2012/13

Competitie	Winnaar		Runner-up		Derde
	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren
Nederland
UEFA EK	1x	1 2017
Algarve Cup	1x	1 2018
FIFA WK			1x	2 2019
Engeland
UEFA EK	1x	1 2022
Women's Finalissima	1x	1 2023
Arnold Clark Cup	2x	1 2022, 2023
FIFA WK			1x	2 2023

Onderscheidingen

	Bondsridder van de KNVB	1x	2012
	Ridder in de Orde van Oranje-Nassau	1x	2017
	The Best FIFA Women's Coach	3x	2017, 2020, 2022
	UEFA Women's Coach of the Year	1x	2022
	IFFHS World's Best National Coach	1x	2020
Vlag van Verenigd Koninkrijk	Honorair commandeur in de Orde van het Britse Rijk	1x	2022[17]

Privé

Wiegman is getrouwd en heeft twee kinderen.^[20]