Ronnie O'Sullivan

  1. Startpagina
  2. Nederlandse Wikipedia
  3. Ronnie O'Sullivan
Ronnie O'Sullivan
Ronnie O'Sullivan (2015)
Persoonlijke informatie
Bijnaam The Rocket
The Essex Exocet
Geboortedatum 5 december 1975
Land Vlag van Engeland Engeland
Sportieve informatie
Hoogste ranking #1
Huidige ranking #1 (per 02-05-2023)
Hoogste break 147 (15x)
Toernooizeges
Ranking 39
Minor-ranking 3
Niet-ranking 35
Wereldkampioen 2001, 2004, 2008, 2012, 2013, 2020, 2022
Portaal  Portaalicoon   Sport

Ronald Antonio "Ronnie" O'Sullivan (Wordsley, 5 december 1975) is een Engels professioneel snookerspeler. Zijn bijnaam is The Rocket, omdat hij meestal op een hoog tempo speelt. O'Sullivan wordt door vele snookerspelers en -commentators, onder wie zesvoudig wereldkampioen Steve Davis, beschouwd als een van de beste snookerspelers aller tijden.[1][2]

O'Sullivan begon op 7-jarige leeftijd met het spelen van snooker. Hij maakte zijn eerste century break toen hij 10 jaar was en zijn eerste maximumbreak toen hij 15 jaar was. Hij werd in 1992 op 16-jarige leeftijd professional en won een jaar later het UK Championship, waardoor hij de jongste winnaar ooit werd van een rankingtoernooi.

O'Sullivan won een recordaantal van eenentwintig Triple Crown-toernooien, hij won zeven keer het wereldkampioenschap, zeven keer de Masters en zeven keer het UK Championship. Hij won in totaal 39 rankingtoernooien, drie meer dan het oude record van Stephen Hendry. O'Sullivan maakte een recordaantal van meer dan duizend century breaks en een recordaantal van vijftien maximumbreaks. Zijn eerste professionele maximumbreak in 1997 is nog steeds de snelste ooit gemaakt in 5 minuten en 8 seconden.

Levensloop

Rond de tijd dat O'Sullivans professionele carrière begon, belandden zowel zijn vader als zijn moeder in de gevangenis. De eerste voor moord, de andere voor belastingontduiking. O'Sullivan kreeg te kampen met depressies, en ontwikkelde een drugsprobleem. O'Sullivan raakte in 1998 zijn titel op de Irish Masters kwijt aan Ken Doherty toen uit een dopingtest bleek dat hij hasj had gebruikt. Ook toonde hij zich in zijn commentaren regelmatig weinig loyaal tegenover zijn collega-snookerspelers. Toen O'Sullivan voor het eerst linkshandig speelde in het wereldkampioenschap, beschuldigde de Canadese speler Alain Robidoux hem van een gebrek aan respect. Hij antwoordde: "Mijn links is beter dan zijn rechts."

In het seizoen 2005-2006 speelde O'Sullivan naast de belangrijkste snookertoernooien ook pooltoernooien in de Verenigde Staten, voor zover die elkaar niet overlapten. Tijdens de kwartfinale van het UK Championship in 2006 stopte O'Sullivan met spelen nadat hij in het zesde frame bij een 1-4-achterstand een relatief makkelijke rode bal had gemist. O'Sullivan stapte naar zijn tegenstander, Stephen Hendry, schudde hem de hand en verliet de speelzaal met de woorden: "Ik heb er genoeg van." Toen hij enkele uren later weer aanspreekbaar was, vertelde hij aan de pers dat hij zich enorm had geërgerd aan zijn eigen slechte spel en zijn geduld had verloren. Hij vond wel dat hij niet weg had mogen lopen.

O'Sullivan keerde in januari 2007 terug en versloeg in de finale van de SAGA Insurance Masters de Chinees Ding Junhui met 10-3. Hij verloor vervolgens in de halve finale van het wereldkampioenschap van John Higgins. In december 2007 versloeg hij in de finale van het UK Championship Stephen Maguire met 10-2.

O'Sullivan werd op 5 mei 2008 voor de derde keer wereldkampioen. Hij versloeg in de finale Allister Carter met 18-8. Op 30 oktober 2010 won O'Sullivan het eerste internationale powersnookertoernooi in Londen. In de finale versloeg hij Ding Junhui met 572-258. O'Sullivan werd op 7 mei 2012 voor de vierde keer wereldkampioen. In de finale versloeg hij opnieuw Carter, nu met 18-11. Na zijn vierde wereldtitel trok O'Sullivan zich korte tijd terug uit de snookerwereld. Hij maakte uiteindelijk zijn rentree op het wereldkampioenschap in 2013. Hierop prolongeerde O'Sullivan zijn wereldtitel en bracht hij zijn totale aantal op vijf. Ditmaal versloeg hij Barry Hawkins in de finale met 18-12. O'Sullivan bereikte in 2014 zijn derde opeenvolgende WK-finale op rij, zijn zesde in totaal. Het werd daarbij de eerste die hij verloor. Mark Selby versloeg hem met 18-14.

O'Sullivan won op 13 januari 2015 met 6-4 van Ricky Walden in de eerste ronde van de Masters. Daarbij maakte hij century breaks in het zesde (100 punten) en in het laatste (116 punten) frame van de wedstrijd. De laatste was de 775e in zijn carrière, waarmee hij het record aller tijden van Stephen Hendry evenaarde.[3] Toen hij op 15 januari de kwartfinale speelde tegen Marco Fu maakte hij in het eerste frame zijn 776e century break en werd hij alleen recordhouder.[4]

Op 24 maart 2019 won hij het voor het eerst georganiseerde Tour Championsship in Wales, een toernooi met de 8 best geplaatste spelers op de wereldranglijst. In de finale won hij met 13-11 van de Australiër Neil Robertson. O'Sullivan veroverde daarmee voor het eerst sinds mei 2010 de leiderspositie op de wereldranglijst.[5]

Op 19 december 2021 won hij de World Grand Prix, in de finale versloeg hij Neil Robertson met 10-8.[6]

Speelstijl

Ronnie O'Sullivan speelt linkshandig op de Snooker German Masters in 2015

O'Sullivan is rechtshandig, maar zijn linkerarm is zodanig goed ontwikkeld dat hij ook linkshandig op professioneel niveau kan spelen. Daardoor kan hij het gebruik van een hulpstuk tot een minimum beperken bij lastig geplaatste ballen. Hij was degene die dit tweehandig snookerspel introduceerde, sindsdien is het door een aantal andere spelers overgenomen.

Records

  • Hij won op 17-jarige leeftijd als jongste speler ooit een rankingtoernooi, het UK Championship in 1993.
  • Hij maakte op het wereldkampioenschap van 1997 een maximumbreak in 5 minuten en 8 seconden, de snelste ooit.
  • Hij maakte op 17 oktober 2018 zijn vijftiende officiële maximumbreak, een record.
  • Hij maakte op 15 januari 2015 zijn 776ste century break, een verbetering van het record van Stephen Hendry.[7] Anno 2022 staat zijn teller op ruim 1100.
  • Hij maakte tijdens de Masters van 2014 in de match tegen Ricky Walden 556 onbeantwoorde punten.
  • Hij heeft sinds zijn winst op het wereldkampioenschap snooker van 2022 het meest aantal Triple Crown-zeges op zijn naam staan, met een totaal van eenentwintig.
  • Bij het breken van het record van het aantal Triple Crown-zeges werd hij eveneens alleen recordhouder met zeven zeges op het UK Championship, een record dat hij voordien deelde met Steve Davis.[8]
  • Hij is eveneens recordhouder met zeven zeges op de Masters.

Belangrijkste resultaten

Rankingtitels

Legenda
Wereldkampioenschap (7)
UK Championship (7)
Overige (25)
Nr. Jaar Toernooi Tegenstander in finale Score
1. 1993 UK Championship Vlag van Schotland Stephen Hendry 10–6
2. 1994 British Open Vlag van Thailand James Wattana 9–4
3. 1996 Asian Classic Vlag van Engeland Brian Morgan 9–8
4. 1996 German Open Vlag van Canada Alain Robidoux 9–7
5. 1997 UK Championship (2) Vlag van Schotland Stephen Hendry 10–6
6. 1998 Scottish Open Vlag van Schotland John Higgins 9–5
7. 1999 China Open Vlag van Engeland Stephen Lee 9–2
8. 2000 Scottish Open (2) Vlag van Wales Mark Williams 9–1
9. 2000 China Open (2) Vlag van Wales Mark Williams 9–3
10. 2001 Wereldkampioenschap Vlag van Schotland John Higgins 18–14
11. 2001 UK Championship (3) Vlag van Ierland Ken Doherty 10–1
12. 2003 European Open Vlag van Schotland Stephen Hendry 9–6
13. 2003 Irish Masters Vlag van Schotland John Higgins 10–9
14. 2004 Welsh Open Vlag van Engeland Steve Davis 9–8
15. 2004 Wereldkampioenschap (2) Vlag van Schotland Graeme Dott 18–8
16. 2004 Grand Prix Vlag van Engeland Ian McCulloch 9–5
17. 2005 Welsh Open (2) Vlag van Schotland Stephen Hendry 9–8
18. 2005 Irish Masters (2) Vlag van Wales Matthew Stevens 10–8
19. 2007 UK Championship (4) Vlag van Schotland Stephen Maguire 10–2
20. 2008 Wereldkampioenschap (3) Vlag van Engeland Ali Carter 18–8
21. 2008 Northern Ireland Trophy Vlag van Engeland Dave Harold 9–3
22. 2009 Shanghai Masters Vlag van China Liang Wenbo 10–5
23. 2012 German Masters (2) Vlag van Schotland Stephen Maguire 9–7
24. 2012 Wereldkampioenschap (4) Vlag van Engeland Ali Carter 18–11
25. 2013 Wereldkampioenschap (5) Vlag van Engeland Barry Hawkins 18–12
26. 2014 Welsh Open (3) Vlag van China Ding Junhui 9–3
27. 2014 UK Championship (5) Vlag van Engeland Judd Trump 10–9
28. 2016 Welsh Open (4) Vlag van Australië Neil Robertson 9–5
29. 2017 English Open Vlag van Engeland Kyren Wilson 9–2
30. 2017 Shanghai Masters (2) Vlag van Engeland Judd Trump 10–3
31. 2017 UK Championship (6) Vlag van Engeland Shaun Murphy 10–5
32. 2018 World Grand Prix Vlag van China Ding Junhui 10–3
33. 2018 Players Championship Vlag van Engeland Shaun Murphy 10–4
34. 2018 UK Championship (7) Vlag van Noord-Ierland Mark Allen 10–6
35. 2019 Players Championship (2) Vlag van Australië Neil Robertson 10–4
36. 2019 Tour Championship Vlag van Australië Neil Robertson 13–11
37. 2020 Wereldkampioenschap (6) Vlag van Engeland Kyren Wilson 18–8
38. 2021 World Grand Prix Vlag van Australië Neil Robertson 10–8
39. 2022 Wereldkampioenschap (7) Vlag van Engeland Judd Trump 18–13

Minor-rankingtitels

Nr. Jaar Toernooi Tegenstander in finale Score
1. 2011 Players Tour Championship – 1 Vlag van Engeland Joe Perry 4–0
2. 2011 Players Tour Championship – 7 Vlag van Wales Matthew Stevens 4–2
3. 2013 Players Tour Championship – 4 Vlag van Noord-Ierland Gerard Greene 4–0

Niet-rankingtitels

Legenda
Masters (7)
Champion of Champions (3)
Premier League (10)
Overige (12)
Nr. Jaar Toernooi Tegenstander in finale Score
1. 1993 Extra Challenge Vlag van Thailand James Wattana Round-robin
2. 1993 Benson & Hedges Championship Vlag van Schotland John Lardner 9–6
3. 1995 Masters Vlag van Schotland John Higgins 9–3
4. 1996 Charity Challenge Vlag van Schotland John Higgins 9–6
5. 1997 European League Vlag van Schotland Stephen Hendry 10–8
6. 1997 Superstar International Vlag van Engeland Jimmy White 5–3
7. 1998 Scottish Masters Vlag van Schotland John Higgins 9–7
8. 2000 Champions Cup (2) Vlag van Wales Mark Williams 7–5
9. 2000 Scottish Masters (2) Vlag van Schotland Stephen Hendry 9–6
10. 2001 Irish Masters Vlag van Schotland Stephen Hendry 9–8
11. 2001 Premier League (2) Vlag van Schotland Stephen Hendry 9–7
12. 2002 Premier League (3) Vlag van Schotland John Higgins 9–4
13. 2002 Scottish Masters (3) Vlag van Schotland John Higgins 9–4
14. 2005 Masters (2) Vlag van Schotland John Higgins 10–3
15. 2005 Premier League (4) Vlag van Wales Mark Williams 6–0
16. 2005 Premier League (5) Vlag van Schotland Stephen Hendry 6–0
17. 2006 Premier League (6) Vlag van Engeland Jimmy White 7–0
18. 2007 Masters (3) Vlag van China Ding Junhui 10–3
19. 2007 Irish Masters (2) Vlag van Engeland Barry Hawkins 9–1
20. 2007 Premier League (7) Vlag van Schotland John Higgins 7–4
21. 2008 Premier League (8) Vlag van Engeland Mark Selby 7–2
22. 2008 Hamm Invitational Vlag van Engeland Barry Hawkins 6–2
23. 2009 Masters (4) Vlag van Engeland Mark Selby 10–8
24. 2010 Premier League (9) Vlag van Engeland Shaun Murphy 7–1
25. 2011 Premier League (10) Vlag van China Ding Junhui 7–1
26. 2013 Champion of Champions Vlag van Engeland Stuart Bingham 10–8
27. 2014 Masters (5) Vlag van Engeland Mark Selby 10–4
28. 2014 Champion of Champions (2) Vlag van Engeland Judd Trump 10–7
29. 2016 Masters (6) Vlag van Engeland Barry Hawkins 10–1
30. 2017 Masters (7) Vlag van Engeland Joe Perry 10–7
31. 2018 Shanghai Masters (3) Vlag van Engeland Barry Hawkins 11–9
32. 2018 Champion of Champions (3) Vlag van Engeland Kyren Wilson 10–9
33. 2019 Shanghai Masters (4) Vlag van Engeland Shaun Murphy 11–9
34. 2022 Hong Kong Masters Vlag van Hongkong Marco Fu 6–4

Wereldkampioenschap

# Seizoen Editie Prestatie Extra
1. 1992/1993 WK 1993 Laatste 32 Verloor met 10-7 van Alan McManus [9]
2. 1993/1994 WK 1994 Laatste 16 Verloor met 13-3 van John Parrott
3. 1994/1995 WK 1995 Kwartfinale Verloor met 13-8 van Stephen Hendry
4. 1995/1996 WK 1996 Halve finale Verloor met 16-14 van Peter Ebdon
5. 1996/1997 WK 1997 Laatste 16 Verloor met 13-12 van Darren Morgan
6. 1997/1998 WK 1998 Halve finale Verloor met 17-9 van John Higgins
7. 1998/1999 WK 1999 Halve finale Verloor met 17-13 van Stephen Hendry
8. 1999/2000 WK 2000 Laatste 32 Verloor met 10-9 van David Gray
9. 2000/2001 WK 2001 Wereldkampioen Won met 18-14 van John Higgins
10. 2001/2002 WK 2002 Halve finale Verloor met 17-13 van Stephen Hendry
11. 2002/2003 WK 2003 Laatste 32 Verloor met 10-6 van Marco Fu
12. 2003/2004 WK 2004 Wereldkampioen Won met 18-8 van Graeme Dott
13. 2004/2005 WK 2005 Kwartfinale Verloor met 13-11 van Peter Ebdon
14. 2005/2006 WK 2006 Halve finale Verloor met 17-11 van Graeme Dott
15. 2006/2007 WK 2007 Kwartfinale Verloor met 13-9 van John Higgins
16. 2007/2008 WK 2008 Wereldkampioen Won met 18-8 van Ali Carter
17. 2008/2009 WK 2009 Laatste 16 Verloor met 13-11 van Mark Allen
18. 2009/2010 WK 2010 Kwartfinale Verloor met 13-11 van Mark Selby
19. 2010/2011 WK 2011 Kwartfinale Verloor met 13-10 van John Higgins
20. 2011/2012 WK 2012 Wereldkampioen Won met 18-11 van Ali Carter
21. 2012/2013 WK 2013 Wereldkampioen Won met 18-12 van Barry Hawkins
22. 2013/2014 WK 2014 Finale Verloor met 18-14 van Mark Selby
23. 2014/2015 WK 2015 Kwartfinale Verloor met 13-9 van Stuart Bingham
24. 2015/2016 WK 2016 Laatste 16 Verloor met 13-12 van Barry Hawkins
25. 2016/2017 WK 2017 Kwartfinale Verloor met 13-10 van Ding Junhui
26. 2017/2018 WK 2018 Laatste 16 Verloor met 13-9 van Ali Carter
27. 2018/2019 WK 2019 Laatste 32 Verloor met 10-8 van James Cahill
28. 2019/2020 WK 2020 Wereldkampioen Won met 18-8 van Kyren Wilson
29. 2020/2021 WK 2021 Laatste 16 Verloor met 13-12 van Anthony McGill
30. 2021/2022 WK 2022 Wereldkampioen Won met 18-13 van Judd Trump
31. 2022/2023 WK 2023 Kwartfinale Verloor met 13-10 van Luca Brecel

Externe link

Informatie

Artikel Ronnie O'Sullivan in de Nederlandse Wikipedia nam de volgende plaatsen in de lokale populariteitsranglijst in beslag:

Over de pagina

De gepresenteerde inhoud van het Wikipedia-artikel werd in 2023-05-11 geëxtraheerd op basis van https://nl.wikipedia.org/?curid=162822