Romelu Lukaku

Romelu Lukaku
Romelu Lukaku met Chelsea (2021)
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Romelu Menama Lukaku Bolingoli
Bijnaam	Big Rom
Geboortedatum	13 mei 1993
Geboorteplaats	Antwerpen,  België
Lengte	193 cm
Been	Links
Positie	Spits
Clubinformatie
Huidige club	→ Internazionale
Rugnummer	90
Contract tot	30 juni 2026 (bij Chelsea
Verhuurd tot	30 juni 2023
Jeugd
1999–2003 2003–2004 2004–2006 2006–2009 Rupel Boom KFC Wintam Lierse SK RSC Anderlecht
Senioren *
Seizoen Club W 0(G) 2009–2011 2011–2014 2012–2013 2013−2014 2014–2017 2017–2019 2019–2021 2021– 2022– RSC Anderlecht Chelsea → West Bromwich → Everton Everton Manchester United Internazionale Chelsea → Internazionale 550(29) 1000(0) 350(17) 310(15) 1100(53) 660(28) 720(47) 2600(8) 400(1)
Interlands **
2008 2010 2009 2010– België –15 België –18 België –21 België 400(1) 100(0) 500(1) 1020(68)
* Bijgewerkt op 28 oktober 2022
** Bijgewerkt op 29 juni 2022
Portaal    Voetbal

Romelu Menama Lukaku Bolingoli (Antwerpen, 13 mei 1993) is een Belgisch voetballer die doorgaans in de spits speelt. Romelu is een zoon van de Congolese oud-voetballer Roger Lukaku en de oudere broer van Jordan Lukaku. Hij debuteerde op zestienjarige leeftijd bij RSC Anderlecht. Drie jaar later tekende hij zijn eerste contract bij jeugdliefde Chelsea. Omdat een doorbraak bij Chelsea uitbleef door de grote concurrentie, werd hij vervolgens uitgeleend aan West Bromwich Albion en Everton, dat hem definitief overnam. Na vier succesvolle jaren kwam hij terecht bij Manchester United, waar hij twee jaar verbleef. Vervolgens vertrok hij naar de Serie A, waar hij bij Internazionale in twee seizoenen uiterst succesvol was. Hij tekende in augustus 2021 een vijfjarig contract bij Chelsea, dat circa 115 miljoen euro voor hem betaalde aan Internazionale. Na een seizoen werd Lukaku voor een jaar verhuurd aan zijn oude club Internazionale.

Lukaku maakte in 2010 zijn debuut in het Belgisch voetbalelftal, in een oefeninterland tegen Kroatië. Reeds op 24-jarige leeftijd werd hij topscorer aller tijden bij het nationale elftal. Op 28-jarige leeftijd speelde Lukaku reeds honderd interlands.

Carrière

Jeugd

Lukaku begon op zesjarige te voetballen in de jeugd van Rupel Boom, de ploeg waar tien jaar eerder ook de Belgische carrière van zijn vader Roger Lukaku was begonnen. Bij de jeugd onder elf werd hij getraind door Louis De Boeck, vader van trainer Glenn. Na Rupel Boom ging hij naar KFC Wintam, een tweedeprovincialer met jeugdelftallen die in de gewestelijke reeksen voetbalden. Lierse toonde kort na nieuwjaar in het seizoen 2003/04 interesse in hem, maar Lukaku moest van zijn vader het seizoen afmaken bij Wintam. In dat half jaar trainde hij met Lierse wanneer er bij Wintam geen training was. Tussen 2004 en 2006 scoorde hij bij Lierse ruim 121 doelpunten in 68 wedstrijden. Hij vormde een duo met Zinho Gano. Lukaku speelde met de jeugd van Lierse twee keer kampioen. Nadat Lierse degradeerde uit de Eerste klasse kwam RSC Anderlecht in 2006 aan de deur kloppen. Lukaku was toen dertien jaar. Dat jaar haalde Anderlecht overigens ruim elf jeugdspelers weg bij Lierse, waaronder ook zijn jongere broer Jordan Lukaku. Hij speelde drie jaar bij de jeugd van Anderlecht. Hij scoorde 131 doelpunten in 93 wedstrijden. Wat betreft zijn fysieke kwaliteiten liep de jonge spits voor op zijn generatiegenoten. Het aantal keren dat hij zijn identiteitskaart heeft moeten tonen om te bewijzen dat hij wel degelijk in de juiste leeftijdscategorie was ingedeeld, was op den duur niet meer te tellen.^[1][2]

RSC Anderlecht

Op zijn zestiende verjaardag tekende Lukaku een profcontract bij Anderlecht. Op het einde van het voetbalseizoen 2008/09 stonden Anderlecht en Standard Luik op een gedeelde eerste plaats. Om te bepalen wie de landstitel kreeg, werden er twee testwedstrijden georganiseerd. In de tweede testwedstrijd, op 24 mei 2009, mocht Lukaku van trainer Ariël Jacobs na 65 minuten debuteren op het hoogste niveau. Hij viel in die wedstrijd in voor verdediger Víctor Bernárdez. Lukaku liet zich meteen opvallen, maar kon het tij niet keren. De titel was weg.^[3]

Op zaterdag 22 augustus 2009 maakte hij op zestienjarige leeftijd zijn eerste doelpunt voor Anderlecht in Eerste klasse. Hij viel tegen SV Zulte Waregem twintig minuten voor tijd in voor Kanu. Hij scoorde de 0–2 op aangeven van Boussoufa. Het was pas zijn tweede wedstrijd voor paars-wit. Europees maakte Lukaku in augustus 2009 zijn debuut tegen Olympique Lyonnais. In de vierde kwalificatieronde voor de UEFA Champions League verloor Anderlecht met 5–1 in Frankrijk. Lukaku mocht in de tweede helft invallen voor Tom De Sutter.

Op 20 september 2009 startte Lukaku voor de eerste keer in de basis tijdens de competitiewedstrijd Anderlecht–KAA Gent. Hij werd in de 87e minuut vervangen door Tom De Sutter. Op donderdag 24 september wist Anderlecht drie punten te halen in de wedstrijd Moeskroen–Anderlecht, door het beslissende doelpunt van Lukaku. Ook de week daarop maakte Lukaku het enige doelpunt tegen Germinal Beerschot. Op woensdag 13 januari 2010 eindigde Lukaku als derde op het Gala van de Gouden Schoen. In zijn eerste seizoen werd de toen zestienjarige Lukaku meteen topscorer met vijftien competitiedoelpunten, weliswaar een diepterecord in de Belgische topschuttergeschiedenis.^[4] Dat kan deels worden verklaard doordat de competitie afgeslankt werd van achttien naar zestien ploegen, en nadien zelfs naar vijftien ploegen, wegens het wegvallen van Moeskroen halfweg het seizoen. Op het einde van het seizoen werd Lukaku voor de eerste keer in zijn carrière kampioen. In de play-offs wist hij geen enkele keer te scoren. Op het einde van het seizoen stond Lukaku in de belangstelling van Real Madrid, dat een bedrag van twintig miljoen euro gereed had voor de talentvolle aanvaller.^[5]

Op 17 december 2009 scoorde Romelu Lukaku voor het eerst in Europa. Hij maakte twee doelpunten tegen Ajax in de Amsterdam ArenA. Anderlecht won de wedstrijd met 1–3 en plaatste zich voor de volgende ronde van de UEFA Europa League. Daarmee is hij na Nii Lamptey, toen ook bij Anderlecht, en Niklas Bärkroth de jongste doelpuntenmaker ooit in een Europese competitie.^[6] Op 25 februari 2010, in de terugwedstrijd van de zestiende finales, maakte Lukaku het eerste doelpunt tegen Athletic Bilbao (eindstand 4–0). Het werd zijn eerste Europees thuisdoeldoelpunt. Hij scoorde ook nog de 1–1 tegen Hamburger SV (eindstand 4–3). In totaal wist hij dat seizoen vier keer te scoren in Europees verband.

Bij aanvang van het seizoen 2010/11 liep Lukaku een blessure op en moest hij met trainingsachterstand aan de competitie beginnen. Ook al was hij nog niet topfit, toch wist hij meteen twee keer te scoren in de UEFA Champions League-kwalificatiewedstrijd tegen The New Saints uit Wales. Hij speelde met Anderlecht ook in de volgende ronde tegen Partizan Belgrado. In de thuiswedstrijd in Brussel (eindstand 2–2) scoorde Lukaku de aansluitingstreffer.

In de competitie liep het aanvankelijk moeilijk, maar na enkele moeilijke weken begon Lukaku weer te scoren. Op de 6de speeldag in en tegen STVV scoorde Lukaku zijn eerste doelpunten. Hij was de man van de avond met twee doelpunten. Een week later scoorde hij tegen KV Kortrijk zijn derde doelpunt van de competitie, maar Lukaku kon aanvankelijk de prestaties van het vorige seizoen niet evenaren. Eind oktober 2010 kwam daar verandering in en tussen de 24ste van die maand tot de winterstop maakte Lukaku bijna elke week een doelpunt. Zo maakte hij onder andere de winnende treffer in de topper tegen KRC Genk. Ondertussen had hij ook zijn eerste doelpunten voor de Rode Duivels gemaakt in de oefeninterland tegen Rusland. Na de winterstop kon de trots van Anderlecht zijn vorm van voor de jaarwisseling niet aanhouden en hij moest tot de voorlaatste speeldag van de reguliere competitie wachten op een doelpunt. Daarna scoorde hij in de play-offs vier keer in negen wedstrijden. Hij scoorde dit seizoen in de competitie en play-off's te samen zestien keer. Hij kon er niet voor zorgen dat de landstitel van Anderlecht verlengd werd.

Romelu Lukaku won in mei 2011 de Ebbenhouten Schoen, de trofee die de beste speler uit Afrika of van Afrikaanse afkomst in de Belgische eerste klasse bekroont. De aanvaller van Anderlecht eindigde voor twee Standard-spelers, Mémé Tchité en Mehdi Carcela. In 2010 was Lukaku tweede geëindigd na ploeggenoot Boussoufa.^[7]

Lukaku startte het seizoen 2011/12 furieus. Hij scoorde de eerste twee wedstrijden, tegen Oud-Heverlee Leuven en KV Mechelen, telkens een keer. Het waren meteen zijn laatste doelpunten voor Anderlecht.

Chelsea

Chelsea was al van kinds af aan de favoriete club van Lukaku. Tijdens een door de VRT georganiseerd bezoek aan het stadion in 2010 zei hij: "De dag dat ik hier speel, is de enige dag dat ze me thuis zullen zien wenen.".^[8]

Op 22 juni 2011 werd de Portugees André Villas-Boas hoofdtrainer van Chelsea. Op 22 juli 2011 sprak Villas-Boas de geruchten over een nakende aankoop van Lukaku voor een bedrag van € 20.000.000,- (£ 18.000.000,-) tegen.^[9] Kort voor het ondertekenen van het akkoord verklaarde hij echter: "Hij is een heel interessant jong talent en we moeten onszelf kunnen plaatsen om dergelijk talent aan te trekken" ^[10].

Na maanden van geruchten bereikten Anderlecht en Chelsea op 6 augustus 2011 een akkoord over de transfer van Lukaku voor een bedrag van €12.000.000,-, dat op termijn door bonussen kon oplopen tot € 20.000.000,-.^[11] Christoph Henrotay, de zaakwaarnemer van Lukaku, verklaarde dat met beide clubs afgesproken was de transfersom niet bekend te maken, "Het is alleszins een van de grootste Belgische transfers ooit".^[12] Lukaku tekende een contract van vijf jaar bij de Engelse club. Lukaku was na Thibaut Courtois de tweede Rode Duivel die een contract bij 'The Blues' tekende.

Op 27 augustus 2011 maakte Lukaku zijn officieel debuut voor Chelsea. Hij viel in de 82e minuut in de competitiewedstrijd tegen Norwich City in voor Fernando Torres. Dat seizoen werd hij echter niet geselecteerd om in de UEFA Champions League te spelen. Het eerste seizoen bij Chelsea speelde Lukaku in totaal slechts twaalf wedstrijden voor Chelsea, zonder daarin te scoren. Ondanks de geringe speeltijd in zijn eerste seizoen, was Lukaku niet ontevreden met zijn miljoenentransfer. Bij Chelsea had hij zich op training kunnen verbeteren door te werken met de beste spelers ter wereld.

Verhuur aan West Bromwich Albion

Na interesse van Fulham raakte op 10 augustus 2012 bekend dat Lukaku voor een seizoen uitgeleend werd aan West Bromwich Albion. Hij kreeg er het rugnummer 20. West Bromwich Albion werd gezien als een goede leerschool, waar aanvallend voetbal gespeeld werd. Bij West Bromwich Albion wou hij meer speelminuten vergaren dan bij Chelsea mogelijk was. Hij wordt er ploeggenoot van Yassine El Ghanassy.^[13]

Romelu maakt op zaterdag 18 augustus 2012 zijn debuut voor West Bromwich Albion tegen Liverpool. Hij mocht twintig minuten voor tijd invallen en bedankte meteen met zijn eerste doelpunt in de Premier League; het werd 3–0. Een veelbelovende start voor Lukaku.^[14] Op 12 september 2012 stond Lukaku voor het eerste in het basiselftal tegen Reading. WBA won de wedstrijd met 1–0 dankzij een doelpunt van Lukaku.

In de terugronde van de competitie, op 11 februari 2013 maakte hij zijn tiende competitiedoelpunt op Anfield Road. In februari 2013 werd Lukaku verkozen tot 'Speler van de Maand' bij West Bromwich Albion. De verkiezing wordt maandelijks georganiseerd door de club zelf en enkel de fans kunnen hun stem uitbrengen.^[15]

Op 19 mei 2013 scoorde hij op de laatste speeldag een hattrick tegen Manchester United. Hij werd na Samuel Eto'o, David Bentley en Dirk Kuijt de vierde speler ooit die daar in geslaagd is. De wedstrijd eindigde in 5–5. Het was een speciale wedstrijd aangezien Sir Alex Ferguson voor de 1.500e keer op de bank zat bij Manchester United en het tevens zijn laatste wedstrijd was als manager van "The Mancunians". Na de kwalificatiewedstrijd van de Rode Duivels tegen Servië op 7 juni 2013, maakte Lukaku bekend dat hij een gesprek had gehad met José Mourinho en dat hij het volgende seizoen voor Chelsea zou spelen. Voor West Bromwich Albion scoorde Lukaku zeventien doelpunten in 35 competitie wedstrijden.

Terugkeer naar Chelsea

Lukaku leek bij aanvang van het seizoen 2013/14 niet verhuurd te worden, mede doordat hij drie keer in actie was gekomen voor de ploeg uit Londen. Lukaku diende eind augustus 2013, een dag nadat hij in de UEFA Super Cup tegen Bayern München een strafschop had gemist, een transferverzoek in. Mourinho, die in hem niet meer zag als een back-up, stemde in met een verhuur tot het einde van het seizoen bij Everton. Door de enorme concurrentie bij Chelsea, van onder anderen Fernando Torres, Demba Ba en Samuel Eto'o, was de kans op speeltijd voor Lukaku niet zo groot.^[16]

Verhuur aan Everton

Lukaku scoorde tijdens zijn debuut op 21 september 2013 voor Everton. Hij maakte de 0–3 tegen West Ham United. Nadat Lukaku met een kopbaldoelpunt had gescoord botste hij tegen een verdediger van West Ham en viel hij bewusteloos neer. Achteraf moest hij aan de dokter vragen wie er gescoord had. Tijdens zijn thuisdebuut voor The Toffees, tegen Newcastle United, scoorde hij twee keer en gaf hij een assist. Dit was goed voor een 3–2-overwinning. De volgende wedstrijd opende hij de score in een 3–1 nederlaag tegen Manchester City. Hij zette zijn goede start bij de club voort door de openingstreffer te scoren in een 2–0 overwinning tegen Aston Villa. Lukaku scoorde vijf keer in de eerste zes wedstrijden voor Everton. Hij kreeg in september de trofee voor Everton-speler van de maand.^[17] Lukaku scoorde vervolgens twee keer in de eerste Merseyside-derby van het seizoen, toen Everton met 3–3 gelijk speelde tegen Liverpool. Uiteindelijk scoorde Lukaku dat seizoen vijftien keer in 34 competitiewedstrijden.

Everton

Op 30 juli 2014 werd bekend dat Lukaku definitief naar Everton verhuisde. Hij tekende een vijfjarig contract. Everton betaalde circa € 35.000.000,- voor hem aan Chelsea.^[18].

Op 4 februari 2017 scoorde Lukaku vier keer voor het Everton van trainer Ronald Koeman in een competitiewedstrijd tegen Bournemouth (6–3). Zijn eerste treffer volgde 31 seconden na de aftrap. Het was het snelste thuisdoelpunt van Everton ooit in de Premier League.^[19]

Op zaterdag 25 februari 2017 speelde Lukaku zijn 129e wedstrijd in de Premier League voor Everton. Hij scoorde het tweede doelpunt in de met 2–0 gewonnen wedstrijd tegen Sunderland, hiermee evenaarde hij het record van Duncan Ferguson die zestig doelpunten in 239 Premier League wedstrijden wist te scoren voor Everton.^[20] Op zondag 5 maart scoorde Lukaku in de met 3–2 verloren Premier League-wedstrijd tegen Tottenham Hotspur, hierdoor werd hij alleen recordhouder van meeste doelpunten gescoord voor Everton in de Premier League.^[21] Op zaterdag 18 maart scoorde Lukaku tweemaal in de met 4–0 gewonnen Premier League-wedstrijd tegen Hull City. Het was zijn 20e en 21e doelpunt in de Premier League van het seizoen, hiermee vestigde hij een nieuw clubrecord voor Everton, nog nooit wist een Everton speler sinds de oprichting van de Premier League twintig doelpunten te scoren in een seizoen.^[22] Op vrijdag 31 maart werd Lukaku vekozen tot Premier League Player of the Month van de maand maart.^[23] Op 9 april 2017 scoorde Lukaku tweemaal in de met 4–2 gewonnen thuiswedstrijd tegen Leicester City. Hiermee vestigde hij een nieuw clubrecord, nog nooit slaagde een Everton speler sinds de oprichting van de Premier League er in zeven opeenvolgende thuiswedstrijden te scoren.^[24]

Manchester United

Lukaku tekende in juli 2017 een vijfjarig contract bij Manchester United, dat circa €84.700.000,- voor hem betaalde aan Everton. Everton kreeg daarbij tot circa € 17.000.000,- aan eventuele bonussen.^[25] In zijn contract werd een optie voor nog een seizoen opgenomen.^[26] Voor het nieuwe seizoen kreeg Lukaku het rugnummer 9 van Zlatan Ibrahimovic^[27]

Seizoen 2017/18

Op 8 augustus 2017 maakte Lukaku zijn debuut voor Manchester United tegen Real Madrid in de strijd om de UEFA Super Cup van 2017. Er werd met 2–1 verloren, maar Lukaku maakte wel zijn eerste doelpunt voor zijn nieuwe club. Vijf dagen later maakte hij ook zijn debuut in de Premier League. Tijdens een 4–0 overwinning tegen West Ham United scoorde hij twee keer. Op 17 september 2017 speelde hij tegen zijn oude club Everton en ook hier maakte hij een doelpunt nadat hij de gehele wedstrijd was uitgefloten door de fans van Everton. Op 13 maart maakte hij zijn 200e doelpunt in zijn carrière tijdens een 2–1 nederlaag tegen Sevilla in de UEFA Champions League. Op 31 maart 2018 scoorde Lukaku tegen Swansea zijn 100e Premier League doelpunt tijdens een 2–0 thuisoverwinning. Hiermee werd hij de op vier na jongste speler en de jongste buitenlander ooit, die deze mijlpaal had bereikt.^[28]

Seizoen 2018/19

Lukaku begon het nieuwe seizoen met vier doelpunten in de eerste vijf wedstrijden, waarna hij twaalf wedstrijden achter elkaar niet scoorde. Deze doelpuntloze periode duurde van 19 september tot 27 november. Nadat Lukaku weer begon te scoren, werd al snel manager José Mourinho ontslagen en vervangen door Ole Gunnar Solskjaer. De nieuwe trainer liet Lukaku tijdens zijn eerste twee wedstrijden buiten de wedstrijdselectie. Vervolgens liet hij hem invallen tegen Bournemouth en Newcastle United, waarbij Lukaku twee keer binnen twee minuten na zijn invalbeurt scoorde. Ondanks zijn basisplaats en doelpunt in de volgende wedstrijd, voor de FA Cup tegen Reading, bleef Solskjaer een voorkeur hebben voor Marcus Rashford in de spits, waardoor Lukaku weinig speeltijd kreeg voor de rest van het seizoen.

Internazionale

Op 8 augustus 2019 tekende Lukaku een vijfjarig contract bij Internazionale. Met deze overgang was naar verluidt €70.000.000,- gemoeid, wat met eventuele bonussen op kon lopen tot € 83.000.000,-.^[29] Lukaku kwam er op voorspraak van trainer Antonio Conte, die Lukaku eerder al naar Chelsea en Juventus had proberen halen.^[30]

Seizoen 2019/20

Op 26 augustus 2019 maakte hij zijn debuut voor Internazionale in de eerste competitiewedstrijd van het seizoen tegen Lecce. Tijdens deze wedstrijd maakte hij meteen zijn eerste doelpunt voor de club tijdens een 4–0 overwinning.^[31] Lukaku scoorde na 29 wedstrijden gespeeld te hebben voor Inter zijn twintigste doelpunt. Hiermee verbrak hij het record van de Braziliaanse Ronaldo, die 31 wedstrijden nodig had om aan dat doelpuntenaantal te geraken.^[32]

Lukaku scoorde tegen Bayer 04 Leverkusen in de halve finales voor de negende keer op een rij in de UEFA Europa League en werd hierdoor recordhouder, vijf wedstrijden met Everton en dan vier met Internazionale. Hiermee verbrak hij het record van Alan Shearer, die acht keer wist te scoren.^[33] Tijdens de verloren finale van de UEFA Europa League 2019/20 tegen Sevilla maakte Lukaku een eigen doelpunt door een omhaal van Diego Carlos in eigen doel te werken. Dit bleek de winnende treffer.^[34]

Seizoen 2020/21

In januari 2021 tijdens een derby tussen Internazionale en AC Milan kreeg Lukaku het zwaar aan de stok met zijn ex-ploeggenoot van Manchester United, Zlatan Ibrahimovic, wat lokale graffitispuiters inspireerde om er een fresco van te maken vlakbij het San Siro stadium waar beide ploegen hun thuiswedstrijden spelen.^[35]

Elf jaar na de laatste Italiaanse landstitel van Internazionale had Lukaku met 24 doelpunten en 11 assists in de Serie A een belangrijk aandeel in het heroveren van deze prijs. Zijn club doorbrak daarmee de hegemonie van Juventus dat gedurende negen opeenvolgende Serie A seizoenen de Scudetto had veroverd. Voor Lukaku was het zijn eerste buitenlandse landstitel.^[36][37] Na winst van de Scudetto met Inter verzekerde Lukaku de fans dat hij zou blijven, maar hij vertrok naar zijn oude werkgever Chelsea. Omdat er geen nieuw verbeterd contract op tafel kwam, besloot hij om te pushen voor deze transfer.^[38]

Lukaku was voor Inter goed voor 64 goals en 16 assists in 95 wedstrijden.

Derde keer Chelsea

Lukaku tekende in augustus 2021 een vijfjarig contract bij Chelsea, dat circa € 115.000.000,- voor hem betaalde aan Internazionale.^[39] Dit maakte van hem toen de voetbalspeler die het meeste transfergeld ooit genereerde in zijn gehele carrière, een totaal van 327,56 miljoen euro.^[40] Op 22 augustus 2021 wist hij te scoren in zijn debuutwedstrijd tegen Arsenal. Dat was hem eerder ook gelukt was bij zijn vier vorige ploegen West Bromwich Albion, Everton, Manchester United en Internazionale.^[41] Dit doelpunt bij Arsenal viel exact twaalf jaar na zijn eerste prodoelpunt voor Anderlecht op zestienjarige leeftijd.^[42] Twee speeldagen later scoorde Lukaku twee keer tegen Aston Villa. Het waren zijn eerste goals ooit op Stamford Bridge.^[43]. Op 14 september 2021 scoorde hij tegen Zenit Sint-Petersburg in de UEFA Champions League zijn allereerste Europese doelpunt ooit voor Chelsea.^[44] Daarna kwam hij mede door een blessure, een Coronabesmetting en de beslissing van de coach Tuchel om een ander systeem te spelen minder in actie. Ondanks doelpunten tegen respectivelijk Aston Villa (1-3 zege) en Brighton & Hove Albion (1-1) was Lukaku niet verzekerd van een basisplek. Daarom verklaarde hij eind december 2021 in een interview met Sky Sport Italia zijn liefde voor Inter.^[45] Tuchel werd onaangenaam verrast door de woorden van zijn spits.^[46] Hierdoor werd hij als sanctie in de daaropvolgende wedstrijd tegen Liverpool uit de selectie verwijderd.^[47] Lukaku werd, nadat hij zich openlijk geexcuseerd had, gestraft met een forse boete.^[48] In februari 2022 wint Lukaku een eerste prijs met Champions League-houder. De Engelsen wonnen met 2-1 van Copa Libertadores-winnaar Palmeiras. In Abu Dhabi kroonde Lukaku zich in de verlengingen tot matchwinnaar met twee doelpunten. Eerder was hij ook al trefzeker in de halve finale.^[49] Na een lange periode van droogte in de Premier League had Lukaku tegen Wolverhampton komaf gemaakt met twee doelpunten in een tijdsbestek van amper twee minuten. Zijn doelpunten leverden Chelsea een punt op (2-2).^[50] Een week later tegen Leeds was Lukaku weer goed voor een doelpunt.^[51]

Lukaku scoort voor Chelsea in 26 competitiewedstrijden acht doelpunten en was goed voor één assist. In alle competities samen was hij goed voor 15 doelpunten in 44 wedstrijden.

Verhuur aan Internazionale

Minder dan een jaar na zijn recordtransfer naar jeugdliefde Chelsea keerde Lukaku terug naar Inter. Inter deed er alles aan om dat voor 1 juli te laten lukken, dat is fiscaal een pak interessanter. Lukaku, vorig jaar voor meer dan € 100.000.000,- verkocht, zou voor een seizoen gehuurd worden voor een som die 10 keer lager lag. Inter leende zijn voormalige kampioenenmaker voor één seizoen voor een huursom van € 8.000.000,-, aangevuld met nog wat bonussen en zonder aankoopoptie. Hij zou 30 à 35 procent van zijn Chelsea-jaarsalaris inleveren. De spits het absolute speerpunt van zijn ambitieuze ploeg worden van trainer Simone Inzaghi.^[52] Bij zijn vorige passage bij Inter bewees Lukaku zijn enorme waarde.^[53] Bij Inter zal hij spelen met het rugnummer 90. Het spitsennummer 9, waarmee Lukaku de voorbije vijf seizoenen speelde, was al ingenomen door Edin Dzeko.^[54]

Op 13 augustus debuteerde Lukaku tegen Lecce. Hij heeft amper 81 seconden nodig om te scoren. Het bleek meteen ook een belangrijke goal, want mede daardoor won Inter uiteindelijk van de promovendus (1-2).^[55] Eind augustus liep hij een hamstringblessure op. Ruim twee maand later was hij hiervan hersteld. In de Champions League tegen Viktoria Pilzen vierde hij zijn wederoptreden. Hij mocht hij tien minuten voor tijd invallen en trapte hij de 4-0 eindstand tegen de touwen.^[56]

Clubstatistieken

Seizoen	Club	Competitie	Competitie			Beker			Europa			Totaal
			Wed.	Dlp.	Ass.	Wed.	Dlp.	Ass.	Wed.	Dlp.	Ass.	Wed.	Dlp.	Ass.
2008/09	RSC Anderlecht	Eerste klasse	1	0	0	0	0	0	0	0	0	1	0	0
2009/10			33	15	8	1	0	0	11	4	5	45	19	13
2010/11			37	16	8	2	0	0	12	4	0	51	20	8
2011/12			2	2	0	0	0	0	0	0	0	2	2	0
Club Totaal			73	33	16	3	0	0	23	8	5	99	41	21
2011/12	Chelsea	Premier League	8	0	1	4	0	0	0	0	0	12	0	1
Club Totaal			8	0	1	4	0	0	0	0	0	12	0	1
2012/13	→ West Bromwich Albion	Premier League	37	17	7	3	0	0	—			40	17	7
Club Totaal			37	17	7	3	0	0	0	0	0	40	17	7
2013/14	Chelsea	Premier League	2	0	0	0	0	0	1	0	0	3	0	0
Club Totaal			10	0	1	4	0	0	1	0	0	15	0	1
2013/14	→ Everton	Premier League	31	15	9	2	1	0	—			33	16	9
2014/15	Everton		36	10	5	3	2	0	9	8	2	48	20	7
2015/16			37	18	8	9	7	0	—			46	25	8
2016/17			37	25	7	2	1	1				39	26	8
Club Totaal			141	68	29	16	11	1	9	8	2	166	87	32
2017/18	Manchester United	Premier League	34	16	7	8	5	2	9	6	0	51	27	9
2018/19			32	12	1	4	1	2	9	2	1	45	15	4
Club Totaal			66	28	8	12	6	4	18	8	1	96	42	13
2019/20	Internazionale	Serie A	36	23	3	4	2	0	11	9	5	51	34	8
2020/21			36	24	13	3	2	0	5	4	0	44	30	13
Club Totaal			72	47	16	7	4	0	16	13	5	95	64	21
2021/22	Chelsea	Premier League	26	8	1	10	3	0	8	4	1	44	15	2
Club Totaal			36	8	2	14	3	0	9	4	1	59	15	3
2022/23	→ Internazionale	Serie A	4	1	1	0	0	0	1	1	0	5	2	1
Club Totaal			76	48	17	7	4	0	17	14	5	100	66	22
TOTAAL			429	202	79	55	24	5	76	42	14	560	268	98

* alle periodes bij Chelsea FC.

Interlandcarrière

In februari 2010 werd Lukaku aan de definitieve selectie voor de Rode Duivels toegevoegd. Hiermee werd hij de op twee na jongste Rode Duivel ooit, na Fernand Nisot (16 jaar en 19 dagen, 1911) en Anthony Vanden Borre (16 jaar en 187 dagen, 2004). Op 3 maart maakte hij zijn debuut in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Kroatië. Hij kreeg van bondscoach Dick Advocaat het nummer 9 en stond in de basis, na 75 minuten werd hij vervangen door Jonathan Blondel. Ook verdediger Steve Colpaert van Zulte Waregem maakte in deze wedstrijd zijn debuut voor de Rode Duivels.

Na het vroege ontslag van Advocaat werd Georges Leekens opnieuw bondscoach. Ook hij haalde Lukaku bij de selectie. Hij ziet de jonge aanvaller in de toekomst een vaste waarde worden in de aanvalslinie van de Rode Duivels. Op 17 november 2010 maakte hij zijn eerste doelpunt voor de nationale ploeg. In een oefeninterland tegen het Rusland van bondscoach Advocaat maakte hij al na twee minuten een doelpunt. In de tweede helft maakte hij ook de 0–2, en bepaalde daarmee de eindstand.

Ook op 11 oktober 2013, tijdens een beslissende kwalificatiewedstrijd tegen Kroatië voor het wereldkampioenschap 2014 in Brazilië, scoorde Lukaku tweemaal: beide in de eerste helft. België won de wedstrijd met 1–2 en werd hierdoor reekshoofd, en rechtstreeks geplaatst voor het WK. Op 13 mei 2014 kondigde Marc Wilmots aan dat Lukaku ook deel zal uitmaken van de selectie van België op het wereldkampioenschap voetbal 2014 waar hij opnieuw met het nummer 9 speelde.

Op 26 mei 2014 scoorde hij bij de nationale ploeg voor het eerst een hattrick tijdens een vriendschappelijke interland tegen Luxemburg. Hij was de eerste duivel die daarin slaagde sinds Bob Peeters op 28 februari 2001 driemaal scoorde tegen San Marino. De FIFA erkent deze wedstrijd officieel niet omdat er een keer te veel werd gewisseld door België.^[57]

Minder dan een week later scoorde hij op 1 juni 2014 zijn vierde doelpunt in een week tijd. Hij maakte dan de 1–0 tegen Zweden. Op 1 juli 2014 op het wereldkampioenschap in Brazilië scoorde hij zijn eerste doelpunt op een groot toernooi, tegen de Verenigde Staten. Hij viel in bij de verlengingen en scoorde de 0–2.

Na een trefzeker seizoen bij Everton en een minder vormpeil van concurrent Christian Benteke eiste hij een hoofdrol op in de voorbereidende wedstrijden op Euro 2016. In de laatste vier oefenwedstrijden voor het EK scoorde hij vier keer op rij.

Nadat hij twee jaar later tegen Japan zijn 31ste doelpunt voor de Rode Duivels had gemaakt, werd hij topschutter aller tijden bij de nationale ploeg van België.

Op 10 oktober 2019 maakte Lukaku tegen San Marino zijn 50e (en 51e) doelpunt voor de Belgische nationale ploeg.

Na het EK 2020 kreeg Lukaku van de UEFA als enige Belg een plaats in het "Elftal van het Toernooi", specifiek de diepe spits positie.^[58]

Op 5 september 2021 speelde hij zijn honderdste interland. Hij luisterde zijn viering op door zijn zevenenzestigste doelpunt voor de Rode Duivels te scoren in die met 3–0 gewonnen wedstrijd tegen Tsjechië.^[59]

Voorafgaande aan het WK 2022 in Qatar kampte hij met een hamstringblessure. Hij werd toch geselecteerd, en kon in de tweede en derde (en laatste) wedstrijd van België minuten maken. In de laatste groepswedstrijd tegen Kroatië miste hij verschillende kansen om zijn land naar de overwinning en de knock-out fase te schieten.^[60][61]

Interlands

Interlands van Romelu Lukaku voor  België
No.	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Soort Wedstrijd	Doelpunten
Als speler bij RSC Anderlecht
1.	3 maart 2010	België – Kroatië	0 – 1	Vriendschappelijk	-
2.	19 mei 2010	België – Bulgarije	2 – 1	Vriendschappelijk	-
3.	11 augustus 2010	Finland – België	1 – 0	Vriendschappelijk	-
4.	3 september 2010	België – Duitsland	0 – 1	Kwalificatie EK 2012	-
5.	7 september 2010	Turkije – België	3 – 2	Kwalificatie EK 2012	-
6.	8 oktober 2010	Kazachstan – België	0 – 2	Kwalificatie EK 2012	-
7.	12 oktober 2010	België – Oostenrijk	4 – 4	Kwalificatie EK 2012	-
8.	17 november 2010	Rusland – België	0 – 2	Vriendschappelijk	2'  73'
9.	9 februari 2011	België – Finland	1 – 1	Vriendschappelijk	-
Als speler bij Chelsea
10.	10 augustus 2011	België – Slovenië	0 – 0	Vriendschappelijk	-
11.	2 september 2011	Azerbeidzjan – België	1 – 1	Kwalificatie EK 2012	-
12.	6 september 2011	België – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten	1 – 0	Vriendschappelijk	-
13.	11 oktober 2011	Duitsland – België	3 – 1	Kwalificatie EK 2012	-
14.	29 februari 2012	Griekenland – België	1 – 1	Vriendschappelijk	-
15.	2 juni 2012	Engeland – België	1 – 0	Vriendschappelijk	-
Als speler bij West Bromwich Albion
16.	15 augustus 2012	België – Nederland	4 – 2	Vriendschappelijk	77'
17.	7 september 2012	Wales – België	0 – 2	Kwalificatie WK 2014	-
18.	14 november 2012	Roemenië – België	2 – 1	Vriendschappelijk	-
19.	06 februari 2013	België – Slowakije	2 – 1	Vriendschappelijk	-
20.	29 mei 2013	Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – België	2 – 4	Vriendschappelijk	-
21.	07 juni 2013	België – Servië	2 – 1	Kwalificatie WK 2014	-
Als speler bij Chelsea
22.	14 augustus 2013	België – Frankrijk	0 – 0	Vriendschappelijk	-
Als speler bij Everton
23.	11 oktober 2013	Kroatië – België	1 – 2	Kwalificatie WK 2014	15'  38'
24.	15 oktober 2013	België – Wales	1 – 1	Kwalificatie WK 2014	-
25.	14 november 2013	België – Colombia	0 – 2	Vriendschappelijk	-
26.	19 november 2013	België – Japan	2 – 3	Vriendschappelijk	-
27.	5 maart 2014	België – Ivoorkust	2 – 2	Vriendschappelijk	-
28.	26 mei 2014	België – Luxemburg	5 – 1	Vriendschappelijk	3'  23'  54'
29.	1 juni 2014	Zweden – België	0 – 2	Vriendschappelijk	34'
30.	7 juni 2014	België – Tunesië	1 – 0	Vriendschappelijk	-
31.	17 juni 2014	Algerije – België	1 – 2	WK 2014	-
32.	22 juni 2014	België – Rusland	1 – 0	WK 2014	-
33.	1 juli 2014	België – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten	2 – 1	WK 2014	105'
34.	5 juli 2014	Argentinië – België	1 – 0	WK 2014	-
35.	10 oktober 2014	België – Andorra	6 – 0	Kwalificatie EK 2016	-
36.	13 oktober 2014	Bosnië en Herzegovina – België	1 – 1	Kwalificatie EK 2016	-
37.	12 november 2014	België – IJsland	3 – 1	Vriendschappelijk	73'
38.	7 juni 2015	Frankrijk – België	3 – 4	Vriendschappelijk	-
39.	12 juni 2015	Wales – België	1 – 0	Kwalificatie EK 2016	-
40.	3 september 2015	België – Bosnië en Herzegovina	3 – 1	Kwalificatie EK 2016	-
41.	13 oktober 2015	België – IJsland	3 – 1	Kwalificatie EK 2016	-
42.	13 november 2015	België – Italië	3 – 1	Vriendschappelijk	-
43.	29 maart 2016	Portugal – België	2 – 1	Vriendschappelijk	62'
44.	28 mei 2016	Zwitserland – België	1 – 2	Vriendschappelijk	34'
45.	1 juni 2016	België – Finland	1 – 1	Vriendschappelijk	89'
46.	5 juni 2016	België – Noorwegen	3 – 2	Vriendschappelijk	3'
47.	13 juni 2016	België – Italië	0 – 2	EK 2016	-
48.	18 juni 2016	België – Ierland	3 – 0	EK 2016	48'  70'
49.	22 juni 2016	Zweden – België	0 – 1	EK 2016	-
50.	26 juni 2016	Hongarije – België	0 – 4	EK 2016	-
51.	1 juli 2016	Wales – België	3 – 1	EK 2016	-
52.	1 september 2016	België – Spanje	0 – 2	Vriendschappelijk	-
53.	6 september 2016	Cyprus – België	0 – 3	Kwalificatie WK 2018	13'  61'
54.	7 oktober 2016	België – Bosnië en Herzegovina	4 – 0	Kwalificatie WK 2018	79'
55.	9 november 2016	Nederland – België	1 – 1	Vriendschappelijk	-
56.	13 november 2016	België – Estland	8 – 1	Kwalificatie WK 2018	83'  88'
57.	25 maart 2017	België – Griekenland	1 – 1	Kwalificatie WK 2018	89'
58.	25 maart 2017	Rusland – België	3 – 3	Vriendschappelijk	-
59.	5 juni 2017	België – Tsjechië	2 – 1	Vriendschappelijk	-
60.	9 juni 2017	Estland – België	0 – 2	Kwalificatie WK 2018	-
Als speler bij Manchester United
61.	31 augustus 2017	België – Gibraltar	9 – 0	Kwalificatie WK 2018	21'  38'  84' (pen.)
62.	3 september 2017	Griekenland – België	1 – 2	Kwalificatie WK 2018	74'
63.	10 oktober 2017	België – Cyprus	4 – 0	Kwalificatie WK 2018	78'
64.	10 november 2017	België – Mexico	3 – 3	Vriendschappelijk	55'  70'
65.	14 november 2017	België – Japan	1 – 0	Vriendschappelijk	72'
66.	27 maart 2018	België – Saoedi-Arabië	4 – 0	Vriendschappelijk	13'  39'
67.	2 juni 2018	België – Portugal	0 – 0	Vriendschappelijk	-
68.	6 juni 2018	België – Egypte	3 – 0	Vriendschappelijk	27'
69.	11 juni 2018	België – Costa Rica	' 4 – 1'	Vriendschappelijk	42'  50'
70.	18 juni 2018	België – Panama	3 – 0	WK 2018 groepsfase	69'  75'
71.	23 juni 2018	België – Tunesië	5 – 2	WK 2018 groepsfase	16'  45'
72.	2 juli 2018	België – Japan	3 – 2	WK 2018 achtste finale	-
73.	6 juli 2018	Brazilië – België	1 – 2	WK 2018 kwartfinale	-
74.	10 juli 2018	Frankrijk – België	1 – 0	WK 2018 halve finale	-
75.	14 juli 2018	België – Engeland	2 – 0	WK 2018 troostfinale	-
76.	7 september 2018	Schotland – België	0 – 4	Vriendschappelijk	28'
77.	11 september 2018	IJsland - België	0 – 3	UEFA Nations League 2018/19	31'  81'
78.	12 oktober 2018	België - Zwitserland	2 – 1	UEFA Nations League 2019/19	58'  84'
79.	16 oktober 2018	België – Nederland	1 – 1	Vriendschappelijk	-
80.	8 juni 2019	België - Kazachstan	3 – 0	Kwalificatie EK 2020	50'
81.	11 juni 2019	België - Schotland	3 – 0	Kwalificatie EK 2020	45+1'  57'
Als speler bij Internazionale
82.	9 september 2019	Schotland - België	0 – 4	Kwalificatie EK 2020	9'
83.	10 oktober 2019	België - San Marino	9 – 0	Kwalificatie EK 2020	28'  41'
84.	16 november 2019	Rusland - België	1 – 4	Kwalificatie EK 2020	72'
85.	5 september 2020	Denemarken – België	0 – 2	UEFA Nations League 2020/21	-
86.	11 oktober 2020	Engeland – België	2 – 1	UEFA Nations League 2020/21	16'
87.	14 oktober 2020	IJsland – België	1 – 2	UEFA Nations League 2020/21	9'  39'
88.	15 november 2020	België – Engeland	2 – 0	UEFA Nations League 2020/21	–
89.	18 november 2020	België – Denemarken	4 – 2	UEFA Nations League 2020/21	57'  69'
90.	24 maart 2021	België – Wales	3 – 1	Kwalificatie WK 2022	73' (pen.)
91.	27 maart 2021	Tsjechië – België	1 – 1	Kwalificatie WK 2022	60'
92.	3 juni 2021	België – Griekenland	1 – 1	Vriendschappelijk	-
93.	6 juni 2021	België – Kroatië	1 – 0	Vriendschappelijk	38'
94.	12 juni 2021	België - Rusland	3 – 0	EK 2020 groepsfase	10'  88'
95.	17 juni 2021	Denemarken - België	1 – 2	EK 2020 groepsfase	-
96.	21 juni 2021	Finland - België	0 – 2	EK 2020 groepsfase	81'
97.	27 juni 2021	België - Portugal	1 – 0	EK 2020 achtste finale	-
98.	2 juli 2021	België - Italië	1 – 2	EK 2020 kwartfinale	45+2' (pen.)
Als speler bij Chelsea
99.	2 september 2021	Estland - België	2 – 5	Kwalificatie WK 2022	29'  52'
100.	5 september 2021	België −  Tsjechië	3 – 0	Kwalificatie WK 2022	8'
101.	7 oktober 2021	België – Frankrijk	2 – 3	UEFA Nations League 2020/21 halve finale	40'
102.	3 juni 2022	België – Nederland	1 – 4	UEFA Nations League 2022/23	-
103.	27 november 2022	België – Marokko	0 – 2	WK 2022 groepsfase	-
104.	1 december 2022	Kroatië – België	0 – 0	WK 2022 groepsfase	-
Totaal					68
Bijgewerkt op 1 december 2022[62][63]

Erelijst

RSC Anderlecht

• Eerste klasse: 2009/10

Internazionale

• Serie A: 2020/21

Chelsea

• FIFA Club World Cup: 2021

Individueel

• IFFHS – World's Best International Goal Scorer: 2020
• Belgisch Sportman van het Jaar: 2009
• Belgische Bronzen Schoen: 2009
• Belgische Zilveren Schoen: 2010
• Ebbenhouten Schoen: 2011
• Everton – Young Player of the Season: 2015/16
• Everton – Goal of the Season: 2015/16
• Premier League – Player of the Month: March 2017
• PFA – Team of the Year: 2016/17 (Premier League)
• Everton – Player of the Season: 2016/17
• Everton – Players' Player of the Season: 2016/17
• PFA – Fans' Player of the Month: augustus/september 2017
• FIFA WK – Bronzen Schoen: 2018
• Hall of Fame van het Italiaans voetbal (Davide Astori Fair Play Award): 2019
• Premio internazionale Giacinto Facchetti: 2020
• UEFA Europees Kampioenschap Team van het Toernooi: 2020
• UEFA Europa League – Elftal van het Seizoen: 2019/20
• UEFA Europa League – Speler van het Seizoen: 2019/20
• Serie A – Speler van de Maand: februari 2021
• Serie A – Meest Waardevolle Speler: 2020/21
• UEFA Nations League – Topscorer: 2020/21
• Beste Belgische Voetballer in het Buitenland: 2020, 2021
• Serie A – Team van het Jaar: 2020/21
• Serie A – Voetballer van het Jaar: 2021

De school van Lukaku

In het najaar van 2010 begon één met het uitzenden van het tv-programma De school van Lukaku. In dat programma werden leerlingen van het Sint-Guido Instituut uit Anderlecht gevolgd. Lukaku, die tijdens de opnames als profvoetballer was doorgebroken, was een van die leerlingen. Omdat hij de bekendste leerling was, en door zijn voetbalcarrière ook een buitenbeentje, kreeg het programma de titel De school van Lukaku mee.

Belastingontwijking

Eind 2014 werd bekend dat Romelu Lukaku samen met zijn broer Jordan via hun vader in Luxemburg een vennootschap had opgericht om geld naartoe te sluizen om belastingen te ontwijken.^[64][65] De firma heet "Rojoluk", naar de voorletters van de voornamen en de familienaam.

Naam

De naam Romelu bestaat uit drie lettergrepen: Ro-me-lu. Dat zijn telkens de eerste twee letters van alle namen van zijn vader Roger Menama Lukaku.

Black Lives Matter

Na de tragische dood van George Floyd door politiegeweld in Amerika eerde Lukaku hem kort daarna door te knielen met één vuist lucht na zijn goal met Inter tegen Sampdoria op 21 juni 2020.^[66] Hij noemde het een vreedzaam protest tegen racisme, in steun voor de Amerikaanse beweging Black Lives Matter.^[67] Later verruimde hij die boodschap naar bestrijding van enige vorm van discriminatie.^[68] In navolging van andere voetballers is hij een voortrekker van te knielen met zijn ploegmaten voor de start van elke match om die boodschap blijven te verspreiden. Soms met gemengde reacties van het publiek.

Zie ook

• Lijst van spelers in de Premier League
• Lijst van spelers met 100 of meer doelpunten in de Premier League
• Lijst van Belgische doelpuntenmakers in de UEFA Champions League
• Lijst van spelers van Internazionale
• Lijst van spelers van Manchester United FC
• Lijst van spelers van RSC Anderlecht
• Lijst van spelers van Chelsea FC
• Belgisch voetbalelftal onder 21
• Belgisch voetbalelftal

Bronnen Mediabestanden Commons heeft mediabestanden in de categorie Romelu Lukaku. Profiel en statistieken van Lukaku op Worldfootball.net Officiële website van Romelu Lukaku (gearchiveerd) De school van Lukaku Voetnoten ↑ 'Romelu Lukaku: topschutter bij Boom, Wintam en Lierse' Het Nieuwsbled, 15 juni 2020 ↑ 'The making of Romelu Lukaku: hoe is hij zo goed geworden?' Voetbal International, 25 november 2020 ↑ '10 jaar geleden maakte Romelu Lukaku zijn profdebuut' Sporza, 24 mei 2019 ↑ 'Romelu Lukaku jongste Belgische topschutter ooit' De Standaard, 21 april 2010 ↑ 'Mourinho wil Romelu Lukaku naar Real Madrid halen' De Morgen, 10 augustus 2010 ↑ 'Romelu Lukaku Blitzing Belgian Football' Inside Futbol.com, 25 maart 2010 ↑ 'Romelu Lukaku wint Ebbenhouten Schoen 2011' Het Nieuwsblad, 9 mei 2011 ↑ Fragment uit het VRT-programma "De School van Lukaku", youtube.com, geraadpleegd op 10 november 2014 ↑ "We have plenty of availability in terms of forwards. On that decision - to bring in another forward - I don't think we will.", London Evening Standard, geraadpleegd op 7 augustus 2011 ↑ "He is a very interesting young prospect and we have to be able to position ourselves to be able to get this kind of talent", Lukaku Deal Agreed - www.chelseafc.com, geraadpleegd op 7 augustus 2011 ↑ Romelu Lukaku crosses the bridge from dream to reality at Chelsea, The Guardian, 7 augustus 2011 ↑ Chelsea betaalt 12 miljoen voor Lukaku (maar het kan oplopen tot 20 miljoen),www.nieuwsblad.be, geraadpleegd op 7 augustus 2011 ↑ 'Chelsea leent Lukaku uit aan West Bromwich' Het Laatste Nieuws, 10 augustus 2012 ↑ 'Lukaku scoort meteen bij debuut tegen Liverpool' Het Laatste Nieuws, 18 augustus 2012 ↑ 'Lukaku ‘Speler van de Maand' bij West Brom' Het Nieuwsblad, 20 februari 2013 ↑ 'José Mourinho prijst Duivels, Lukaku én De Bruyne' De Morgen, 10 februari 2015 ↑ 'Romelu Lukaku Speler van de Maand bij Everton', De Morgen, 31 oktober 2013 ↑ Everton geeft een recordbedrag uit van £28.000.000,- voor Lukaku ↑ Lukaku schrijft historie met doelpuntenregen, Voetbal International, 4 februari 2017 ↑ Lukaku schrijft geschiedenis met zijn 60e competitiegoal voor Everton, Sporza, 25 februari 2017 ↑ Lukaku is PL-topschutter aller tijden bij Everton, Sporza, 5 maart 2017 ↑ Hij scoort twee keer en breekt zo clubrecord, Sporza, 18 maart 2017 ↑ Awards, Premier League, 31 maart 2017 ↑ 'Opnieuw clubrecord voor Lukaku', Sporza, 10 april 2017 ↑ Romelu Lukaku: Man Utd sign Everton striker for initial £75m on five-year deal BBC, 10 juli 2017 ↑ United sign Romelu Lukaku Manchester United, 10 juli 2017 ↑ Ibrahimovic gunde Lukaku nummer 9 Goal.com, 25 augustus 2017 ↑ Historisch: Lukaku jongste buitenlander ooit met 100 doelpunten in Premier League Nieuwsblad.be 31 maart 2018 ↑ Inter legt 80 miljoen neer voor Romelu Lukaku AD.nl, 8 augustus 2019 ↑ Onderhandelingen bevestigd: Juventus werkt aan komst Romelu Lukaku Het Laatste Nieuws, 31 juli 2019 ↑ Inter geeft signaal af en ziet Lukaku scoren bij Serie A-debuut VI.nl, 26 augustus 2019 ↑ 'Lukaku heeft clubrecord beet bij Inter en stoot Ronaldo van de troon' Voetbalplimeur, 9 februari 2020 ↑ Lukaku knalt Inter met recordgoal naar de halve finales van de Europa League. sporza.be (10 augustus 2020). Geraadpleegd op 11 augustus 2020. ↑ Extra zout in de wonde: UEFA kent own goal nu ook officieel toe aan Lukaku, nieuwsblad.be, 22 augustus 2020 ↑ Relletje tussen Lukaku en Zlatan vereeuwigd in Milaan, morgen nieuwe derby. sporza.be (20 februari 2021). Geraadpleegd op 2 juli 2021. ↑ Campione! Romelu Lukaku en Inter zijn Italiaans kampioen na gelijkspel van Atalanta. sporza.be (2 mei 2021). Geraadpleegd op 2 juli 2021. ↑ Huilende Romelu Lukaku na Scudetto: "Ik had het mijn grootvader beloofd". sporza.be (23 mei 2021). Geraadpleegd op 30 juli 2021. ↑ 'Vandaag verzoeningsgesprek tussen Tuchel en Lukaku: “Er is altijd een weg terug”' Het Laatste Nieuws, 3 januari 2022 ↑ Eindelijk officieel: Romelu Lukaku keert door de grote poort terug naar Chelsea. sporza.be (12 augustus 2021). Geraadpleegd op 13 augustus 2021. ↑ 327,56 miljoen: Romelu Lukaku is de duurste speler ooit na 5 transfers. sporza.be (12 augustus 2021). Geraadpleegd op 13 augustus 2021. ↑ Droomdebuut voor Lukaku! "Dominante" spits schiet al snel raak en klopt Arsenal. sporza.be (22 augustus 2021). Geraadpleegd op 24 augustus 2021. ↑ Lukaku: "Ik had voorgevoel: 12 jaar geleden scoorde ik 1e goal voor Anderlecht". sporza.be (23 augustus 2021). Geraadpleegd op 24 augustus 2021. ↑ 'Schitterende Romelu Lukaku scoort tweeklapper op Stamford Bridge en schiet Chelsea naar gedeelde leidersplaats' Het Nieuwsblad, 11 september 2021 ↑ Dodelijk efficiënte Lukaku schenkt Chelsea volle buit tegen Zenit. sporza.be (14 september 2021). Geraadpleegd op 15 september 2021. ↑ 'Ontevreden Lukaku verklaart liefde aan Internazionale' Voetbal International, 30 december 2021 ↑ 'Tuchel baalt van interview ontevreden Lukaku: 'Dit helpt ons niet Voetbal International, 31 december 2021 ↑ 'Chelsea-coach Tuchel verklaart waarom hij Romelu Lukaku uit de kern zette voor topper tegen Liverpool: “Het voorval werd te groot”' Het Nieuwsblad, 2 januari 2022 ↑ 'Tuchel accepteert excuses Lukaku, maar megaboete blijft staan' Algemeen Dagblad, 4 januari 2022 ↑ 'Scorende Romelu Lukaku wint met Chelsea WK voor clubs door goal in slot van de verlengingen' Het Nieuwsblad, 12 februari 2022 ↑ 'Eindelijk! Romelu Lukaku scoort eerste competitietreffers voor Chelsea sinds 29 december' Het Nieuwsblad, 7 mei 2022 ↑ 'Nieuwe basisplaats, nieuwe goal: Lukaku helpt Chelsea aan vlotte zege tegen laagvlieger Leeds' Het Laatste Nieuws, 11 mei 2022 ↑ 'Romelu Lukaku keert terug naar Inter: het verhaal van de vroegtijdig ingeloste belofte' Sporza.be, 29 juni 2022 ↑ 'Dolenthousiaste Inter-fans bestormen wagen van Romelu Lukaku en weten het zeker: “Hij zal ons weer kampioen maken”' Het Nieuwblad, 29 juni 2022 ↑ 'Romelu Lukaku krijgt bij Inter deze keer nummer ... 90 (en dat is opvallend)' Het Nieuwsblad, 29 juni 2022 ↑ 'Wat een terugkeer: Romelu Lukaku heeft amper 81 seconden nodig om te scoren voor Inter in eerste officiële wedstrijd' Het Nieuwsblad, 13 augustus 2022 ↑ 'Wat een comeback! Romelu Lukaku heeft amper tien minuten nodig voor eerste Champions League-goal na blessure' De Gazet van Antwerpen, 26 oktober 2022 ↑ Wilmots wisselt één keer te veel: debuut Bossut en Januzaj ongeldig. De Standaard. Geraadpleegd op 14 september 2021. ↑ UEFA maakt Elftal van het EK bekend: mét Lukaku, 18-jarige parel en 5 Europese kampioenen. sporza.be (13 juli 2021). Geraadpleegd op 14 juli 2021. ↑ Lukaku scoort in zijn 100e interland, Courtois blinkt uit met prachtsaves. sporza.be (5 september 2021). Geraadpleegd op 6 september 2021. ↑ Missers Lukaku worden rode duivels fataal VI, 1 december 2022 ↑ Lukaku krijgt de volle laag VI, 2 december 2022 ↑ Spelersprofiel van Romelu Lukaku op Royal Belgian FA. www.rbfa.be. Geraadpleegd op 3 september 2021. ↑ (en) Gespeelde interlands - Romelu Lukaku. eu-football.info. Geraadpleegd op 6 september 2021. ↑ Belastingontwijking in De Standaard ↑ Belastingontwijking in De Morgen ↑ Lukaku fleurt herstart van Serie A op met zijn 18e competitiegoal. sporza.be (21 juni 2020). Geraadpleegd op 6 september 2021. ↑ Romelu Lukaku: "Blijf vreedzaam betogen, black lives matter". sporza.be (3 juni 2020). Geraadpleegd op 6 september 2021. ↑ Is het een goede zaak dat de Rode Duivels en andere voetballers knielen voor Black Lives Matter?. HLN. Geraadpleegd op 6 september 2021.

Internazionale – selectie 2021/22
1 Handanovič  · 2 Dumfries · 5 Gagliardini · 6 De Vrij · 7 Sánchez · 8 Vecino · 9 Džeko · 10 Martínez · 11 Kolarov · 12 Sensi · 13 Ranocchia · 14 Perišić · 19 Correa · 20 Çalhanoğlu · 21 Cordaz · 22 Vidal · 23 Barella · 24 Eriksen · 32 Dimarco · 33 D'Ambrosio · 36 Darmian · 37 Škriniar · 48 Satriano · 77 Brozović · 95 Bastoni · 97 Radu · Coach: Inzaghi

	België – WK 2014 (kwartfinalist)
1 Courtois · 2 Alderweireld · 3 Vermaelen · 4 Kompany  · 5 Vertonghen · 6 Witsel · 7 De Bruyne · 8 Fellaini · 9 Lukaku · 10 Hazard · 11 Mirallas · 12 Mignolet · 13 Bossut · 14 Mertens · 15 Van Buyten · 16 Defour · 17 Origi · 18 Lombaerts · 19 Dembélé · 20 Januzaj · 21 Vanden Borre · 22 Chadli · 23 Ciman · Coach: Wilmots

	België – EK 2016 (kwartfinalist)
1 Courtois · 2 Alderweireld · 3 Vermaelen · 4 Nainggolan · 5 Vertonghen · 6 Witsel · 7 De Bruyne · 8 Fellaini · 9 R. Lukaku · 10 Hazard  · 11 Carrasco · 12 Mignolet · 13 Gillet · 14 Mertens · 15 Denayer · 16 Meunier · 17 Origi · 18 Kabasele · 19 Dembélé · 20 Benteke · 21 J. Lukaku · 22 Batshuayi · 23 Ciman · Coach: Wilmots

	België – WK 2018 3 (derde)
1 Courtois · 2 Alderweireld · 3 Vermaelen · 4 Kompany · 5 Vertonghen · 6 Witsel · 7 De Bruyne · 8 Fellaini · 9 Lukaku · 10 E. Hazard  · 11 Carrasco · 12 Mignolet · 13 Casteels · 14 Mertens · 15 Meunier · 16 T. Hazard · 17 Tielemans · 18 Januzaj · 19 Dembélé · 20 Boyata · 21 Batshuayi · 22 Chadli · 23 Dendoncker · Coach: Martínez

	België – EK 2020 (kwartfinalist)
1 Courtois · 2 Alderweireld · 3 Vermaelen · 4 Boyata · 5 Vertonghen · 6 Witsel · 7 De Bruyne · 8 Tielemans · 9 Lukaku · 10 E. Hazard  · 11 Carrasco · 12 Mignolet · 13 Sels · 14 Mertens · 15 Meunier · 16 T. Hazard · 17 Vanaken · 18 Denayer · 19 Dendoncker · 20 Benteke · 21 Castagne · 22 Chadli · 23 Batshuayi · 24 Trossard · 25 Doku · 26 Praet · Coach: Martínez

	België – WK 2022 (groepsfase)
1 Courtois · 2 Alderweireld · 3 Theate · 4 Faes · 5 Vertonghen · 6 Witsel · 7 De Bruyne · 8 Tielemans · 9 Lukaku · 10 E. Hazard  · 11 Carrasco · 12 Mignolet · 13 Casteels · 14 Mertens · 15 Meunier · 16 T. Hazard · 17 Trossard · 18 Onana · 19 Dendoncker · 20 Vanaken · 21 Castagne · 22 De Ketelaere · 23 Batshuayi · 24 Openda · 25 Doku · 26 Debast · Coach: Martínez

Club van 100 in de Premier League — elitegroep van 33 voetballers met 100 of meer doelpunten in de hoogste Engelse voetbalcompetitie (1992–Heden)
Agüero · Anelka · Bent · Cole · Crouch · Defoe · Drogba · Dublin · Ferdinand · Fowler · Gerrard · Giggs · Hasselbaink · Henry · Heskey · Kane · Keane · Lampard · Le Tissier · Lukaku · Mané · Owen · Van Persie · Ronaldo · Rooney · Salah · Scholes · Shearer · Sheringham · Sterling · Vardy · Wright · Yorke

Voorganger: Jaime Ruiz

Topschutter Belgische Eerste Klasse 2009/10

Opvolger: Ivan Perišić

Voorganger: Elise Matthysen

Sportbelofte van het Jaar 2009

Opvolger: Luca Brecel

Voorganger: Mbark Boussoufa

Ebbenhouten Schoen 2011

Opvolger: Dieumerci Mbokani