Paul Pogba

Paul Pogba
Paul Pogba
Persoonlijke informatie
Volledige naam Paul Labile Pogba
Geboortedatum 15 maart 1993
Geboorteplaats Lagny-sur-Marne, Vlag van Frankrijk Frankrijk
Lengte 191[1] cm
Been Rechts
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Manchester United
Rugnummer 6
Contract tot 30 juni 2022 [1]
Jeugd
1999–2006
2006–2007
2007–2009
2009–2012
Vlag van Frankrijk Roissy-en-Brie
Vlag van Frankrijk Torcy
Vlag van Frankrijk AC Le Havre
Vlag van Engeland Manchester United
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2011–2012
2012–2016
2016–
Vlag van Engeland Manchester United
Vlag van Italië Juventus
Vlag van Engeland Manchester United
3(0)
124(28)
134(28)
Interlands **
2012–2013
2013–
Vlag van Frankrijk Frankrijk –20
Vlag van Frankrijk Frankrijk
14(3)
69(10)

* Bijgewerkt op 6 juli 2020
** Bijgewerkt op 19 oktober 2019
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Paul Labile Pogba (Lagny-sur-Marne, 15 maart 1993) is een Frans voetballer van Guineese afkomst die als centrale middenvelder speelt.[2] Hij tekende in augustus 2016 een contract tot medio 2021 bij Manchester United, dat circa €105.000.000,- voor hem betaalde aan Juventus. Daarmee was hij op dat moment de duurste voetballer aller tijden. Juventus kreeg daarbij tot €5.000.000,- extra aan eventuele bonussen in het vooruitzicht. Pogba debuteerde in 2013 in het Frans voetbalelftal, waarmee hij in 2018 wereldkampioen werd.

Clubcarrière

Jeugd

Pogba werd als zoon van Guineese ouders geboren in het Franse Lagny-sur-Marne. Hij heeft twee oudere broers die ook actief werden in het betaald voetbal; de tweeling Mathias en Florentin. Pogba begon met voetballen bij US Roissy-en-Brie, dicht bij zijn geboortedorp. Na zeven seizoenen maakte hij de overstap naar US Torcy, waar hij aanvoerder was bij het elftal voor spelers onder 13 jaar. Na één seizoen verliet hij Torcy voor profclub AC Le Havre. In zijn tijd bij Le Havre werd Pogba Frans jeugdinternational. Door zijn nationale en internationale prestaties kwam hij in de belangstelling te staan van Arsenal FC en Juventus FC.

Manchester United

Op 31 juli 2009 maakte Pogba bekend dat hij Le Havre zou verlaten voor Manchester United. Hierdoor was Le Havre misnoegd, aangezien zij Pogba wilden houden aan zijn contract. Na tussenkomst van de FIFA kwamen beide clubs alsnog tot een akkoord, waardoor Pogba de overstap maakte naar Engeland. Op 19 februari 2011 werd hij samen met drie andere jeugdspelers door Sir Alex Ferguson bij de selectie gehaald voor het FA Cup-duel tegen Crawley Town. Op 20 september 2011 zat hij opnieuw bij de selectie, ditmaal voor het treffen in de League Cup tegen Leeds United. Hij mocht aan de rust invallen voor Ryan Giggs. Manchester United won met 3–0 van Leeds United na doelpunten van Michael Owen (tweemaal) en Giggs.[3] Op 25 oktober 2011 kreeg Pogba opnieuw een invalbeurt in de bekercompetitie, ditmaal tegen Aldershot Town. Pogba verving na een uur spelen Tom Cleverley. United won met 3–0 na doelpunten van Dimitar Berbatov, Owen en Antonio Valencia.[4] Op 31 januari 2012 speelde Pogba zijn eerste wedstrijd in de Premier League op Old Trafford tegen Stoke City. Hij viel na 73 minuten in voor Javier Hernández. Manchester United won het duel met 2–0 na twee benutte strafschoppen, binnengeschoten door Hernández en Berbatov.[5] Op 15 maart 2012 maakte Pogba zijn Europees debuut in de UEFA Europa League als invaller voor Michael Carrick in de uitwedstrijd tegen Athletic Bilbao. Hij kwam uiteindelijk tot zeven gespeelde wedstrijden in het eerste elftal van Manchester United, waarvan drie in de Premier League en drie in de League Cup. Het competitieduel op 18 maart 2012 tegen Wolverhampton Wanderers (0–5 winst) was zijn laatste optreden in Engeland.[6]

Juventus

Paul Pogba bij Juventus op 2014.

Op 23 juli 2012 bevestigde Alex Ferguson het vertrek van Pogba, nadat hij weigerde zijn contract te verlengen. Op 27 juni 2012 bevestigde Juventus op haar website dat Pogba een medische keuring onderging in Italië. Op 3 augustus 2012 zette hij zijn handtekening onder een vierjarig contract bij Juventus. Op 22 september 2012 maakte Pogba voor Juventus zijn debuut in de Serie A tegen Chievo Verona. De centrale middenvelder speelde de volledige wedstrijd, die gewonnen werd met 2–0 na twee doelpunten van Fabio Quagliarella.[7] Op 20 oktober 2012 maakte hij zijn eerste doelpunt in het shirt van Juventus in de thuiswedstrijd tegen SSC Napoli. In de seizoenen 2012/13, 2013/14 en 2014/15 won Pogba met Juventus de landstitel. In december 2013 werd hij uitgeroepen tot Golden Boy, de prijs die wordt uitgereikt aan de beste jonge voetballer in Europa. Op 28 oktober 2014 werd Pogba samen met 22 andere spelers genomineerd voor de Ballon d'Or. Met 21 jaar was hij de jongste speler op de lijst.[8] In 2014 won Pogba ook de Trofeo Bravo, de onderscheiding voor Europees voetballer van het jaar onder 21; hij volgde de Spanjaard Isco op, die in 2013 de prijs won.[9] Na in maart en april 2015 enkele wedstrijden gemist te hebben door een hamstringblessure speelde Pogba op 20 mei de finale van de Coppa Italia 2014/15, die na verlenging met 2–1 van SS Lazio werd gewonnen.[10]

Paul Pogba bij Manchester United op 2017.

Twee weken later verloor Pogba met Juventus de finale van de UEFA Champions League met 1–3 van FC Barcelona. In het seizoen 2014/15 speelde Pogba in alle competities tezamen 41 wedstrijden; daarin maakte hij tien doelpunten en leverde hij elf assists.[11]

Manchester United

Pogba tekende in augustus 2016 een contract tot medio 2021 bij Manchester United. Dat betaalde circa €105.000.000,- voor hem aan Juventus. De Italiaanse club kreeg daarbij tot €5.000.000,- extra aan eventuele bonussen in het vooruitzicht.[12] Daarmee was Pogba op dat moment de duurste voetballer aller tijden, ruim €4.000.000 duurder dan de vorige recordhouder Gareth Bale in 2013. Hij won in zijn eerste seizoen bij Manchester zowel de League Cup als de UEFA Europa League. Hij maakte het eerste doelpunt in de met 0–2 gewonnen finale van het laatstgenoemde toernooi, tegen Ajax.

Clubstatistieken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Europa Supercup Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2011/12 Manchester United Vlag van Engeland Premier League 3 0 3 0 1 0 0 0 7 0
Club totaal 3 0 3 0 1 0 0 0 7 0
2012/13 Juventus Vlag van Italië Serie A 27 5 2 0 8 0 0 0 37 5
2013/14 36 7 0 0 14 1 1 1 51 9
2014/15 26 8 4 1 10 1 1 0 41 10
2015/16 35 8 5 1 8 1 1 0 49 10
Club totaal 124 28 11 2 40 3 3 1 178 34
2016/17 Manchester United Vlag van Engeland Premier League 30 5 6 1 15 3 0 0 51 9
2017/18 27 6 4 0 5 0 0 0 36 6
2018/19 35 13 3 1 9 2 0 0 47 16
2019/20 16 1 3 0 3 0 0 0 22 1
2020/21 20 3 5 1 7 1 0 0 32 5
Club totaal 128 28 21 3 39 6 0 0 188 37
Carrière totaal 255 56 35 5 80 9 3 1 373 71

Interlandcarrière

Pogba in zijn eerste interland, het kwalificatieduel tegen Georgië op 22 maart 2013

In 2013 won Pogba met Frankrijk –20 het wereldkampioenschap voetbal onder 20 in Turkije. In de finale werd Uruguay verslagen na strafschoppen.[13] Pogba werd uitgeroepen tot beste speler van het toernooi.[14]

Op 22 maart 2013 maakte Pogba zijn debuut in het Frans voetbalelftal in een interland in het kwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap voetbal 2014 tegen Georgië. Hij speelde de volledige wedstrijd mee, die met 3–1 gewonnen werd na doelpunten van Olivier Giroud, Mathieu Valbuena en Franck Ribéry. Ook Raphaël Varane (Real Madrid) maakte zijn debuut voor Frankrijk in de wedstrijd tegen Georgië.[15] Vier dagen later mocht Pogba opnieuw starten in het EK-kwalificatieduel tegen Spanje in het Stade de France. De Hongaarse scheidsrechter Viktor Kassai stuurde hem na 78 minuten speeltijd met twee gele kaarten van het veld. Twintig minuten eerder had de Spanjaard Pedro Rodríguez Ledesma het enige doelpunt van de wedstrijd gescoord.[15] Op 10 september 2013 maakte Pogba zijn eerste interlanddoelpunt in een EK-kwalificatiewedstrijd tegen Wit-Rusland.

WK 2014

Op 6 juni 2014 werd bekend dat Pogba onderdeel zou uitmaken van de Franse selectie op het wereldkampioenschap voetbal 2014 in Brazilië. Op 15 juni 2014 startte hij in het basiselftal in de eerste groepswedstrijd tegen Honduras (0–3 winst). Aan het einde van de eerste helft beging Wilson Palacios een overtreding op Pogba, waarna hij een rode kaart kreeg (tweede gele kaart) en de Braziliaanse arbiter Sandro Ricci Frankrijk een strafschop toekende, die Karim Benzema benutte. In de 72ste minuut bepaalde Benzema op aangeven van Pogba de eindstand op 3–0.[16] Hij speelde in alle vijf wedstrijden van Frankrijk op het toernooi. In de achtste finale tegen Nigeria (0–2 winst) maakte Pogba na 79 minuten het openingsdoelpunt, waarna Joseph Yobo met een eigen doelpunt in de tweede minuut van de blessuretijd beslissend was. De FIFA riep Pogba na afloop van het duel uit tot man van de wedstrijd.[17] Hij speelde mee in de kwartfinale tegen latere kampioen Duitsland op 4 juli 2014, die met 0–1 werd verloren. Na afloop van het toernooi werd Pogba uitgeroepen tot beste jonge speler van het toernooi, met Memphis Depay (Nederland) en Raphaël Varane (Frankrijk) op de tweede en derde plaats.[18]

EK 2016

Na het wereldkampioenschap voetbal 2014 speelde Pogba met het Frans elftal twee jaar vriendschappelijke interlands. Bondscoach Didier Deschamps nam hem op 12 mei 2016 op in de Franse selectie voor het EK 2016, in eigen land.[19] Hierop bereikten zijn ploeggenoten en hij de finale, die ze met 0–1 verloren van Portugal.

In 2018 werd Pogba wereldkampioen met zijn land. Hij scoorde in de openingswedstrijd en in de finale.


Bijgewerkt op 11 juli 2016.[20]

Erelijst

Vlag van Italië Juventus
Vlag van Engeland Manchester United
Vlag van Frankrijk Frankrijk onder 20
Vlag van Frankrijk Frankrijk

Individueel

Zie de categorie Paul Pogba van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Informatie

Artikel Paul Pogba in de Nederlandse Wikipedia nam de volgende plaatsen in de lokale populariteitsranglijst in beslag:

De gepresenteerde inhoud van het Wikipedia-artikel werd in 2021-07-04 geëxtraheerd op basis van https://nl.wikipedia.org/?curid=2808404