Nina Derwael

Nina Derwael
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Volledige naam Nina Derwael
Bijnaam Gouden Nina
Geboortedatum 26 maart 2000
Geboorteplaats Sint-Truiden
Geboorteland België
Nationaliteit Vlag van België België
Lengte 1,70 m[1]
Gewicht 46 kg
Sportieve informatie
Discipline Gymnastiek
Onderde(e)l(en) Brug, vloer, sprong, balk
Trainer/coach Marjorie Heuls, Yves Kieffer, Irina Shadrina (choreograaf)
Club TK Sta Paraat-P.H.H. Hasselt VZW
Olympische Spelen 2016, 2020
Medailleoverzicht
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Sport

Nina Derwael (Sint-Truiden, 26 maart 2000) is een Belgisch turnster en olympisch kampioen. Ze veroverde goud tijdens de wereldkampioenschappen turnen 2018[2] en 2019 en de Olympische Zomerspelen 2020 op de brug met ongelijke leggers.[3] Ze is de dochter van ex-voetballer Nico Derwael.

Loopbaan

Derwael startte met turnen op 2,5-jarige leeftijd. 12 jaar later nam ze voor het eerst deel aan de Belgische kampioenschappen voor junioren waar ze 5e werd in de individuele meerkamp. Op het Europees kampioenschap van dat jaar behaalde ze met het Belgische team de 6e plaats.

In 2015 won ze goud op de Belgische kampioenschappen voor junioren.[4]

In 2016 nam ze deel aan de Olympische Zomerspelen 2016. Ze mocht als enige van het Belgische team naar de finale van de meerkamp, waar ze de 19e plaats haalde[5], wat het beste Belgische resultaat ooit is voor deze discipline op de Olympische Spelen.

Op het EK 2017 wist ze zich te kwalificeren voor de finales van de all-around en die van de brug met ongelijke leggers. In de kwalificatieronde van de all-around eindigde ze 13e met 52,465 punten. In de finale op de brug met ongelijke leggers pakte ze de Europese gouden medaille met 14,643 punten. Het was de eerste Belgische gouden medaille ooit op een EK turnen.[6]

Op het WK 2017 scoorde Derwael 15,033 punten en won daarmee brons in de finale van de brug met de ongelijke leggers. Ze is hiermee de eerste Belgische vrouw die een medaille haalt op een wereldkampioenschap.[7][8] Op het WK wist ze zich ook te plaatsen voor de all-aroundfinale en werd ze 8ste met een score van 53.498.[5]

Op het EK 2018 wist ze haar Europese titel op de brug met ongelijke leggers succesvol te verdedigen. Daarnaast won ze ook zilver op de balk.[9]

Tijdens het wereldkampioenschappen turnen in 2018 haalde ze met een score van 15,200 goud op de brug met ongelijke leggers.[10] Ze werd hiermee de eerste Belgische ooit die goud veroverde op een WK turnen.[11] In 2019 verlengde ze haar titel.[3]

Op de Olympische Zomerspelen 2020 haalde ze een score van 15,200 op de brug met de ongelijke leggers en won daarmee goud.[12]

Palmares

Kampioenschappen

Jaar Wedstrijd All-around Onderdeel
Indiv. Team Sprong Balk Brug Vloer
2021 Olympische Spelen
6
8
Goud
2019 Wereldkampioenschap
5
12
Goud
forfait
Europese Spelen
Goud
4
2018 Wereldkampioenschap
4
11
4
Goud
Europees kampioenschap
forfait
Zilver
Goud
2017 Wereldkampioenschap
8
Brons
Europees kampioenschap
7
Goud
2016
Olympische Spelen
19
12
Europees kampioenschap
9

Wereldbeker

Jaar Wedstrijd Onderdeel
Balk Brug
2021
Osijek
Goud
Goud
2019
Doha
Zilver
Goud
2018 Doha
Brons
Goud
Cottbus
Goud
2017
Parijs
6e
Goud

Derwael-Fenton

In 2017 kreeg Derwael een routine op haar naam, de Derwael-Fenton. Om deze uit te voeren start de turnster in handstand op de hoogste legger, zwaait dan onderdoor met de benen, om er vervolgens achterwaarts over te zweven. Hier wordt de hoogste legger gegrepen met gekruiste armen om zo het lichaam te draaien en achterwaarts door te draaien.[13] Ze voerde deze routine voor het eerst uit op het EK in Cluj, maar omdat de FIG enkel routines erkent die uitgevoerd worden op wereldkampioenschappen of op de Olympische Spelen was het wachten op het wereldkampioenschap in Montreal. Ook de Britse Georgia-Mae Fenton voerde deze routine op datzelfde WK foutloos uit. Hierdoor werd besloten om de routine de Derwael-Fenton te noemen.[14]

Prijzen

Privé

Ze heeft een relatie met profvoetballer Siemen Voet.[21]

Externe links

1982 Annie Lambrechts · 1983 Eddy Annys · 1984 Ingrid Berghmans · 1985 niet uitgereikt · 1986 William Van Dijck · 1987 Wim Van Belleghem · 1988 Robert Van de Walle · 1989 niet uitgereikt · 1990 Ulla Werbrouck · 1991 Sabine Appelmans · 1992 Annelies Bredael · 1993 Gella Vandecaveye · 1994 Brigitte Becue · 1995 Fred Deburghgraeve · 1996 Luc Van Lierde · 1997 Stefan Everts · 1998 Sven Nys · 1999 Marleen Renders · 2000 Filip Meirhaeghe · 2001 Kim Clijsters · 2002 Kim Gevaert · 2003 Benny Vansteelant · 2004 Gino De Keersmaeker · 2005 Kathleen Smet · 2006 Tia Hellebaut · 2007 estafetteploeg 4x100m dames · 2008 Kenny De Ketele · 2009 Tom Goegebuer · 2010 Cédric Van Branteghem · 2011 Evi Van Acker · 2012 Hans Van Alphen and Marieke Vervoort · 2013 Frederik Van Lierde · 2014 Bart Swings · 2015 Jaouad Achab · 2016 Peter Genyn · 2017 Seppe Smits · 2018 Nina Derwael · 2019 Emma Meesseman · 2020 niet uitgereikt

Informatie

Artikel Nina Derwael in de Nederlandse Wikipedia nam de volgende plaatsen in de lokale populariteitsranglijst in beslag:

De gepresenteerde inhoud van het Wikipedia-artikel werd in 2021-08-13 geëxtraheerd op basis van https://nl.wikipedia.org/?curid=4601947