Nederlands voetbalelftal (mannen)

Nederland
Bijnaam	Oranje
Kledingsponsor	Nike
FIFA-ranglijst	8 (6 oktober 2022)
Hoogste ranking	1e (augustus 2011)
Laagste ranking	36e (augustus 2017)
Associatie	KNVB
Bondscoach	Louis van Gaal
Stadion	Johan Cruijff ArenA Philips Stadion Stadion Feijenoord De Grolsch Veste
Meeste interlands	Wesley Sneijder (134)
Topscorer	Robin van Persie (50)
Wedstrijden
Eerste interland:  België 1 – 4 Nederland  (Antwerpen, België; 30 april 1905) Grootste overwinning:  Nederland 11 – 0 San Marino  (Eindhoven, Nederland; 2 september 2011) Grootste nederlaag: Engeland (am.) 12 – 2 Nederland  (Darlington, Engeland; 21 december 1907)
Wereldkampioenschap
Optredens	11 (eerste keer: 1934)
Beste resultaat	Tweede plaats (1974, 1978, 2010)
Europees kampioenschap
Optredens	10 (eerste keer: 1976)
Beste resultaat	Winnaar (1988)
Finaleronde UEFA Nations League
Optredens	1 (eerste keer: 2019)
Beste resultaat	Tweede plaats (2019)
Thuis Uit

Het Nederlands voetbalelftal is een team van mannelijke voetballers dat Nederland vertegenwoordigt in interlandwedstrijden. Het team wordt ook wel "Oranje" genoemd, naar de kleur van het shirt, waarmee weer wordt verwezen naar de Nederlandse koninklijke familie Oranje-Nassau.

Het Nederlands elftal speelt zijn thuiswedstrijden doorgaans in Amsterdam, Rotterdam of Eindhoven. Nederland won het EK van 1988 en bereikte in 1974, 1978 en 2010 de finale van het WK. Geen ander land heeft zo vaak in een WK-finale gestaan zonder het toernooi ooit te hebben gewonnen. Verder won het team driemaal brons op de Olympische Spelen en werd het tweede tijdens de eerste editie van de UEFA Nations League. Het Nederlands elftal bereikte in augustus 2011 de eerste plaats op de FIFA-wereldranglijst, voor het eerst sinds de invoering daarvan in 1992. Het dieptepunt werd bereikt in augustus 2017, toen Nederland 36e stond.

Historie

Eerste interland

Het Nederlands elftal speelde zijn eerste officiële interland op 30 april 1905 tegen buurland België. In het Kiel Stadion in Antwerpen was de stand na reguliere speeltijd 1-1. Hierop werd verlengd. Voor Nederland scoorde Eddy de Neve driemaal in de extra tijd, nadat hij ook al het eerste doelpunt had gemaakt, en zo wist het Nederlands elftal onder leiding van Cees van Hasselt voor de ogen van zo'n achthonderd toeschouwers zijn eerste wedstrijd met 4-1 te winnen van de zuiderburen.^[1]

Olympische Spelen

In 1908 nam Nederland voor het eerst deel aan een officieel toernooi. Op de Olympische Spelen, die in Londen werden gehouden, werd een bronzen medaille verdiend door in de troostfinale met 2-0 van Zweden te winnen. Ook in 1912 werd een bronzen plak behaald. Na overwinningen op Zweden (4-3) en Oostenrijk (3-1) werd in de halve finale met 4-1 van Denemarken verloren. In de troostfinale werd Finland met 9-0 ruim verslagen, waarmee het brons veilig gesteld werd. Het eerstvolgende toernooi werd pas in 1920 gehouden vanwege de Eerste Wereldoorlog. Hier wist Nederland wederom een bronzen medaille te behalen. In de strijd om de 3e plaats werd met 3-1 verloren van Spanje. Finalist Tsjecho-Slowakije werd echter gediskwalificeerd, zodat Spanje alsnog de zilveren en Nederland de bronzen medaille kreeg uitgereikt. Op de daaropvolgende Spelen waar Nederland zich voor kwalificeerde, kwam het elftal nooit verder dan de vierde plaats.

• 

  Eerste interland van het Nederlands voetbalelftal, tegen België in Antwerpen (1-4). Achterste rij: secretaris van de Nederlands Elftalcommissie Van Hasselt, De Korver, Lutjens, Belgische official Havenith, Stom, Kessler, Stol, De Neve, grensrechter Willing. Voorste rij: Beeuwkes, Gleenewinkel Kamperdijk, Boomsma, Lotsij, De Vos.

• Bioscoopjournaal uit april 1922. Voetbalwedstrijd tussen Nederland en Denemarken.

• Bioscoopjournaal uit september 1947. In het Olympisch Stadion te Amsterdam wordt (in de regen) de voetbalwedstrijd Nederland-Zwitserland gespeeld (6-2). Aan Nederlandse kant (zwarte broeken) spelen mee: Joop Stoffelen; Hennie Möring; Piet Kraak; Henk Schijvenaar; Arie de Vroet; Henk van der Linden; Abe Lenstra; Kees Rijvers; Faas Wilkes; Gé van Dijk; Guus Dräger. Doelpunten van Lenstra, Wilkes, Rijvers en Dräger.

• Bioscoopjournaal uit 1948. Voetbalwedstrijd Noorwegen - Nederland, eindstand 1-2. Aan Nederlandse kant spelen mee: Joop Stoffelen; Jeu van Bun; Piet Kraak; Rinus Terlouw; Arie de Vroet; Henk Schijvenaar; Cock van der Tuijn; Kees Rijvers; André Roosenburg; Faas Wilkes, Mick Clavan. Nederlandse doelpunten van Clavan en Van der Tuyn.

• Bioscoopjournaal uit april 1948. In het Feyenoordstadion te Rotterdam wordt de voetbaldwedstrijd Nederland-België gespeeld (2-2).

WK's en EK's

Het Nederlands elftal onder leiding van de Engelse bondscoach Bob Glendenning begon in 1934 voor het eerst aan de kwalificatie voor het wereldkampioenschap voetbal, dat vier jaar eerder voor het eerst door de FIFA werd georganiseerd. Het elftal kwalificeerde zich voor de eindronde in Italië, maar kon na één wedstrijd zijn koffers alweer pakken door 3-2 te verliezen van Zwitserland. Ook vier jaar later kwalificeerde het elftal zich, maar moest eveneens na één ronde alweer het toernooi verlaten doordat er met 3-0 werd verloren van Tsjecho-Slowakije. Aan de kwalificatie voor de WK's van 1950 en 1954 nam de ploeg niet deel. Pas na invoering van de Eredivisie in 1956 schreef de ploeg zich weer in voor de kwalificaties. Intussen organiseerde de UEFA in 1960 voor het eerst het Europees kampioenschap voetbal, waarbij Nederland niet deelnam aan de kwalificatie voor het eerste toernooi.

Vanaf het 4e kwartaal van 1971 boekte het Nederlands elftal ongeveer een decennium lang constant goede resultaten. In de periode half 1972-eind 1973 wist Nederland zich voor het eerst weer voor een eindtoernooi te plaatsen: het WK 1974. Nederland speelde totaalvoetbal onder aanvoering van Johan Cruijff en onder leiding van Rinus Michels, die deze toen nog revolutionaire speelstijl voor het eerst hadden toegepast in hun gezamenlijke periode bij Ajax (1965-1971). In de periode half 1969-half 1974 wonnen Ajax en Feyenoord ook diverse Europese bekers (Ajax won liefst 3 maal op rij de Europacup I in de seizoenen 1970/71, 1971/72 en 1972/73). Op het WK van 1974 in Duitsland bereikte Nederland de finale, waar het onderuitging tegen gastland West-Duitsland (doelsaldo Nederland hele toernooi: +12 (15-3)). Twee jaar later kwam Nederland voor het eerst uit op een EK. In Joegoslavië verloor Nederland de halve finale met 3-1 na verlenging van Tsjechoslowakije, waarna Nederland in de troostfinale met een door rode kaarten en blessures noodgedwongen gewijzigd team met 2-3 na verlenging van het gastland won. Ondanks een zwakke start eind 1976, wist Nederland zich ook in de periode september 1976-oktober 1977 te kwalificeren, ditmaal voor het WK 1978. Ondanks het ontbreken van Johan Cruijff en Willem van Hanegem en een zwakke 1e ronde op het WK 1978 in juni, werd toen weer de finale bereikt, waarin Nederland ditmaal verloor van gastland Argentinië (3-1 na verlenging). De kwalificatiefase voor het EK 1980 tussen september 1978 en november 1979 verliep goed, met onder andere een uitzege tegen Zwitserland (1-3) en 2 ruime thuiszeges tegen Oost-Duitsland (3-0) en Zwitserland (3-0). Op het EK van 1980 in juni, kwam de ploeg echter niet verder dan de eerste ronde (1-0 zege, 3-2 verlies, 1-1 gelijkspel). De periode oktober 1971-maart 1980 was dus over het algemeen zeer succesvol voor Oranje, met uitzondering van een flinke dip in de eerste 3 kwartalen van 1975. De gouden periode liep van augustus 1972-(juli) 1974, de zilveren periode van oktober 1975-november 1978, de bronzen periode van maart 1979-maart 1980/juni 1980. Bondscoaches waren achtereenvolgens Frantisek Fadrhonc, Rinus Michels, George Knobel, Jan Zwartkruis, Ernst Happel, en opnieuw Jan Zwartkruis. Assistent-trainer was Cor van der Hart (1973-half 1974). Enkele bekende spelers waren Johan Cruijff, Ruud Krol, Arie Haan, Johan Neeskens, Johnny Rep, Ruud Geels, Rob Rensenbrink, Wim Rijsbergen, Wim Jansen, Wim van Hanegem, Theo de Jong, Jan van Beveren, Willy van der Kuylen, Willy van de Kerkhof, René van de Kerkhof. Later vulden Kees Kist, Frans Thijssen, Jan Peters (NEC, AZ'67, 1954 geboren) en Tscheu La Ling de selectie van Oranje aan. Vanaf het WK 1978 werden Piet Wildschut, Ernie Brandts, Jan Poortvliet en Dick Schoenaker aan de selectie toegevoegd, die Nederland de benodigde impulsen gaven in de 2e ronde, waar het in de 1e ronde aan ontbrak. Als laatsten kwamen Huub Stevens, John Metgod, Simon Tahamata, Pierre Vermeulen, Ben Wijnstekers en Michel van de Korput bij de selectie, na het WK 1978.

Op de voor Nederland succesvolle jaren 70 volgde de periode half 1980-half 1986, waarin het elftal zich voor drie achtereenvolgende eindtoernooien steeds net niet wist te kwalificeren. Tussen september 1980 en februari 1981 lieten Jan Zwartkruis en diens opvolger Rob Baan enkele vrij jonge spelers debuteren: Joop Hiele, Pier Tol, Keje Molenaar en Romeo Zondervan, die echter geen blijvende keus zouden zijn; Nederland reduceerde door slechte resultaten in het 3de trimester van 1980 zijn kansen op deelname aan het WK 1982 sterk. Vanaf september 1981/maart 1982 begon bondscoach Kees Rijvers definitief met het bouwen van een jong team. Hij liet onder anderen Wim Kieft, Frank Rijkaard, Gerald Vanenburg, René van der Gijp, Jurrie Koolhof, Michel Valke en Ruud Gullit debuteren, nadat Edo Ophof in maart 1981 al had gedebuteerd. In 1983 voegden zich voorts nog Ronald Koeman, Erwin Koeman, Marco van Basten en Sonny Silooy bij de selectie. Pas in de periode oktober 1986-december 1987 kwalificeerde Nederland zich weer eens. 1988, het jaar waarin PSV de Europacup I won, was het elftal weer present op een eindtoernooi (EK 1988). Na een moeizame groepsfase werd gastland West-Duitsland met 2-1 verslagen in Hamburg, waarna Nederland in de finale opnieuw tegenover de Sovjet-Unie kwam te staan. Door doelpunten van Ruud Gullit en Marco van Basten en een gestopte strafschop van Hans van Breukelen won Nederland de wedstrijd met 2-0 en werd zodoende Europees kampioen.

25 juni 1988	Nederland	2 - 0 (1 - 0)	Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie	Opstelling Nederland:
Olympiastadion, München 72.308 toeschouwers Michel Vautrot	Ruud Gullit  33' Marco van Basten  54'			Van Breukelen, Van Aerle, Rijkaard, R. Koeman, Van Tiggelen, Vanenburg, Wouters, Mühren, E. Koeman, Van Basten, Gullit Bondscoach: Rinus Michels

Op het WK in 1998 dat in Frankrijk werd gehouden bereikte het Nederlands elftal de halve finale, waar het na strafschoppen van Brazilië verloor. Op de EK's van 1992 en 1996 was Nederland ook al na een strafschoppenserie uitgeschakeld, hetgeen ook gebeurde op het EK in 2000 dat in eigen land werd gehouden. Ditmaal was het Italië dat in de halve finale vanaf elf meter beter was. Nederland had tijdens de wedstrijd ook al twee strafschoppen gemist.

Onder bondscoach Louis van Gaal liep Nederland in 2001 de kwalificatie mis voor het WK in 2002.

Het elftal rekende op het EK 2004 in Portugal af met het penaltysyndroom. In de kwartfinales werd van Zweden eindelijk gewonnen na een strafschoppenserie. In de halve finale was gastland Portugal echter de betere, waardoor de finale niet werd bereikt. De finale werd wel bereikt op het WK 2010 in Zuid-Afrika. De eerste zes wedstrijden werden binnen 90 minuten gewonnen. De finale zelf werd van Spanje na verlenging verloren met 0-1. Het EK dat daarop volgde eindigde in een deceptie. Hoewel de kwalificatie redelijk vlekkeloos verliep, verloor Nederland op het eindtoernooi alle drie de groepswedstrijden. Na dit EK stapte Bert van Marwijk op en keerde Van Gaal terug als bondscoach. Onder zijn leiding bereikte Nederland op het wereldkampioenschap voetbal 2014 de halve finale, waarin werd verloren van Argentinië; in de daaropvolgende troostfinale won Nederland van gastland Brazilië. De Koninklijke Nederlandse Munt bracht ter ere van het WK voetbal in Brazilië een herdenkingspenning uit voor het oranje elftal.

Na het WK 2014 liep het Nederlands elftal onder bondscoach Danny Blind (en Guus Hiddink voor zijn ontslag) in 2015 de kwalificatie voor het EK 2016 mis. Dit was het eerste EK waarop Nederland ontbrak sinds dat van 1984. Ook liep het Nederlands elftal onder bondscoach Dick Advocaat (en Danny Blind voor zijn ontslag) in 2017 de kwalificatie voor het WK 2018 in Rusland mis.

Pas in 2020 zou het Nederlands elftal weer van de partij zijn op een eindronde, nadat het onder leiding van bondscoach Ronald Koeman had geplaatst. Vanwege de coronapandemie werd het toernooi echter een jaar uitgesteld en was Koeman inmiddels hoofdtrainer geworden van Barcelona. Zijn opvolger Frank de Boer was daardoor de eindverantwoordelijke op het EK 2020. Hij mocht, vanwege de pandemie en kans op besmettingen, 26 spelers selecteren. Voor het eerst werden er twee tieners in de definitieve selectie van een eindtoernooi opgenomen; Jurriën Timber en Ryan Gravenberch. Nederland kwam de groepsfase eenvoudig door met drie overwinningen, maar werd in de achtste finale teleurstellend uitgeschakeld door Tsjechië. De Boer stapte daarna, twee dagen na het toernooi, op.

Nederland kwalificeerde zich onder de nieuwe bondscoach Louis van Gaal voor het Wereldkampioenschap voetbal 2022 en werd in de groepsfase ingedeeld in groep A, samen met gastland Qatar, Senegal en Ecuador. Het behaalde 7 punten in zijn groep en werd zodoende groepswinnaar. In de achtste finale speelde Nederland tegen de Verenigde Staten waarvan ze wonnen. Nederland werd in de kwartfinale uitgeschakeld door Argentinië in een strafschoppenreeks.

Prestaties op eindrondes

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930	Niet deelgenomen
1934	1e ronde	1	0	0	1	2	3	(Kwal.)
1938	1e ronde	1	0	0	1	0	3	(Kwal.)
1950	Niet deelgenomen
1954	Niet deelgenomen
1958	Niet gekwalificeerd
1962	Niet gekwalificeerd
1966	Niet gekwalificeerd
1970	Niet gekwalificeerd
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1974	Tweede	7	5	1	1	15	3	(Kwal.)
1978	Tweede	7	3	2	2	15	10	(Kwal.)
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Achtste finale	4	0	3	1	3	4	(Kwal.)
Vlag van Verenigde Staten 1994	Kwartfinale	5	3	0	2	8	6	(Kwal.)
1998	Vierde	7	3	3	1	13	7	(Kwal.)
2002	Niet gekwalificeerd
2006	Achtste finale	4	2	1	1	3	2	(Kwal.)
2010	Tweede	7	6	0	1	12	6	(Kwal.)
2014	Derde	7	5	2	0	15	4	(Kwal.)
2018	Niet gekwalificeerd
2022	Kwartfinale	5	3	2	0	10	4	(Kwal.)
Vlag van Verenigde Staten 2026	Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal	11/22	55	30	14	11	96	52

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal mannen
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1960	Niet deelgenomen
1964	Niet gekwalificeerd
1968	Niet gekwalificeerd
1972	Niet gekwalificeerd
1976	Derde	2	1	0	1	4	5	(Kwal.)
1980	1e ronde	3	1	1	1	4	4	(Kwal.)
1984	Niet gekwalificeerd
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1988	Winnaar	5	4	0	1	8	3	(Kwal.)
1992	Halve finale	4	2	2	0	6	3	(Kwal.)
1996	Kwartfinale	4	1	2	1	3	4	(Kwal.)
2000	Halve finale	5	4	1	0	13	3
2004	Halve finale	5	1	2	2	7	6	(Kwal.)
2008	Kwartfinale	4	3	0	1	10	4	(Kwal.)
2012	Groepsfase	3	0	0	3	2	5	(Kwal.)
2016	Niet gekwalificeerd
2020	Achtste finale	4	3	0	1	8	4	(Kwal.)
2024	Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal	10/16	39	20	8	11	65	41

Olympische Spelen

Jaar	Organiserende stad	Prestatie Nederland	Meer informatie
1908	Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen	Derde plaats	Hoofdartikel
1912	Stockholm	Derde plaats	Hoofdartikel
1920	Antwerpen	Derde plaats	Hoofdartikel
1924	Parijs	Vierde plaats	Hoofdartikel
1928	Amsterdam	Eerste ronde	Hoofdartikel
1948	Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen	Eerste ronde	Hoofdartikel
1952	Helsinki	Voorronde	Hoofdartikel
2008*	Peking	Kwartfinale	Hoofdartikel

Enkel de toernooien waar Nederland zich voor wist te kwalificeren zijn weergegeven.
* N.B. In 2008 deed niet het standaard Nederlands elftal mee, maar het Nederlands elftal tot 23, aangevuld met enkele dispensatiespelers.

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018/19	A	2de	6	3	1	2	11	6
2020/21	A	6de	6	3	2	1	7	4
2022/23	A		6	5	1	0	14	6

FIFA-wereldranglijst

Hieronder volgt de positie op de FIFA-wereldranglijst aan het eind van elk kalenderjaar.^[2]

1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022
6	9	22	11	19	8	8	6	4	6	3	7	9	3	3	2	1	8	9	5	14	22	20	14	14	14	10	8

Spelersrecords

Meeste interlands

	Naam	Positie	Carrière	Interlands	Doelpunten
1	Wesley Sneijder	Middenvelder	2003–2018	134	31
2	Edwin van der Sar	Keeper	1995–2008	130	0
3	Frank de Boer	Verdediger	1990–2004	112	13
4	Rafael van der Vaart	Middenvelder	2001–2013	109	25
5	Giovanni van Bronckhorst	Verdediger	1996–2010	106	6
6	Dirk Kuijt	Aanvaller	2004–2014	104	24
7	Robin van Persie	Aanvaller	2005–2017	102	50
8	Phillip Cocu	Middenvelder	1996–2006	101	10
9	Daley Blind	Verdediger	2013–heden	99	3
10	Arjen Robben	Aanvaller	2003–2017	96	37

Laatst bijgewerkt: 10 december 2022

Meeste doelpunten

	Naam	Carrière	Doelpunten	Interlands	Doelpunt/Interland
1	Robin van Persie	2005–2017	50	102	0,49
2	Memphis Depay	2013–heden	43	86	0,50
3	Klaas-Jan Huntelaar	2006–2015	42	76	0,55
4	Patrick Kluivert	1994–2004	40	79	0,51
5	Dennis Bergkamp	1990–2000	37	79	0,47
	Arjen Robben	2003–2017	37	96	0,39
7	Faas Wilkes	1946–1961	35	38	0,92
	Ruud van Nistelrooij	1998–2011	35	70	0,50
9	Abe Lenstra	1940–1959	33	47	0,70
	Johan Cruijff	1966–1977	33	48	0,69

Laatst bijgewerkt: 10 december 2022

Meeste clean sheets

	Naam	Carrière	De nul gehouden	Interlands	De nul/Interland
1	Edwin van der Sar	1995–2008	72	130	0,55
2	Hans van Breukelen	1980–1992	34	73	0,47
3	Maarten Stekelenburg	2004–2021	29	64	0,45
4	Jasper Cillessen	2013–0000	27	63	0,43
5	Piet Schrijvers	1971–1984	20	46	0,43
6	Jan van Beveren	1967–1977	16	32	0,50
7	Jan Jongbloed	1962–1978	14	24	0,58
	Ed de Goey	1992–1998	14	31	0,45
9	Eddy Pieters Graafland	1957–1967	12	47	0,26
10	Michel Vorm	2008–2014	8	15	0,53
	Gejus van der Meulen	1924–1934	8	54	0,15

Laatst bijgewerkt: 25 september 2022

Coaches

Louis van Gaal werd op 4 augustus 2021 aangesteld als bondscoach als opvolger van Frank de Boer. Hij tekende een contract tot en met het WK van 2022.

Meeste wedstrijden

	Naam	Periode(s)	Duels	Winst	Winst %
1	Bob Glendenning	1923, 1925–1940	87	36	41,38
2	Louis van Gaal	2000–2001, 2012–2014, 2021–2022	63	40	64,49
3	Dick Advocaat	1992–1994, 2002–2004, 2017	62	37	59,68
4	Rinus Michels	1974, 1984, 1986–1988, 1990–1992	53	30	56,60
5	Marco van Basten	2004–2008	52	35	67,31
	Bert van Marwijk	2008–2012	52	34	65,38
7	Guus Hiddink	1995–1998, 2014–2015	49	26	53,06
8	Elek Schwartz	1957–1964	49	19	38,78
9	Jaap van der Leck	1949–1954	29	5	17,24
10	Jan Zwartkruis	1976–1977, 1977, 1978–1981	28	12	42,86
	Georg Keßler	1966–1970	28	10	35,71

Laatst bijgewerkt: 10 december 2022

Huidige selectie

Spelers

De volgende spelers maken deel uit van de definitieve selectie voor het WK 2022 in Qatar. Bijgewerkt t/m de wedstrijd  Nederland -  Argentinië (2 - 2) van 9 december 2022.

Nr.	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club	Debuut
Doel
13	Justin Bijlow	6	0	Feyenoord	2021
23	Andries Noppert	5	0	sc Heerenveen	2022
1	Remko Pasveer	2	0	Ajax	2022
Verdediging
17	Daley Blind	99	3	Ajax	2013
6	Stefan de Vrij	59	3	Internazionale	2012
4	Virgil van Dijk	54	6	Liverpool	2015
22	Denzel Dumfries	42	6	Internazionale	2018
3	Matthijs de Ligt	40	2	FC Bayern München	2017
5	Nathan Aké	34	3	Manchester City	2017
2	Jurriën Timber	14	0	Ajax	2021
16	Tyrell Malacia	6	0	Manchester United	2021
26	Jeremie Frimpong	0	0	Bayer Leverkusen	n.v.t.
Middenveld
21	Frenkie de Jong	50	2	FC Barcelona	2018
11	Steven Berghuis	43	2	Ajax	2016
14	Davy Klaassen	39	10	Ajax	2014
15	Marten de Roon	35	0	Atalanta Bergamo	2016
20	Teun Koopmeiners	15	1	Atalanta Bergamo	2020
24	Kenneth Taylor	3	0	Ajax	2022
25	Xavi Simons	1	0	PSV	2022
Aanval
10	Memphis Depay	86	43	FC Barcelona	2013
9	Luuk de Jong	39	8	PSV	2011
7	Steven Bergwijn	28	7	Ajax	2018
18	Vincent Janssen	22	7	Royal Antwerp FC	2016
19	Wout Weghorst	19	5	Beşiktaş	2018
8	Cody Gakpo	14	6	PSV	2021
12	Noa Lang	6	1	Club Brugge	2021

Recent opgeroepen

De volgende spelers zijn het afgelopen jaar opgeroepen voor het elftal en zijn nog beschikbaar, maar zaten niet bij de laatste selectie of zijn afgevallen nadat ze geselecteerd zijn.

Voor het laatst bijgewerkt op 11 november 2022

Naam	Wed.	Dlpnt.	Huidige club	Laatste oproep
Doel
Jasper Cillessen	63	0	N.E.C.	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Mark Flekken	4	0	SC Freiburg	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Kjell Scherpen	0	0	Vitesse	Wales thuis, 14 juni 2022
Tim Krul	15	0	Norwich City	België uit, 3 juni 2022
Joël Drommel	0	0	PSV	Denemarken thuis, 26 maart 2022
Verdediging
Mitchel Bakker	0	0	Bayer Leverkusen	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Sven Botman	0	0	Newcastle United	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Devyne Rensch	1	0	Ajax	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Pascal Struijk	0	0	Leeds United	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Micky van de Ven	0	0	VfL Wolfsburg	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Bruno Martins Indi	36	2	AZ	Polen uit, 22 september 2022
Hans Hateboer	13	0	Atalanta Bergamo	Wales thuis, 14 juni 2022
Jordan Teze	3	0	PSV	Wales thuis, 14 juni 2022
Owen Wijndal	11	0	Ajax	België uit, 3 juni 2022 (voorselectie)
Rick Karsdorp	3	0	AS Roma	België uit, 3 juni 2022 (voorselectie)
Middenveld
Jordy Clasie	17	0	AZ	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Ryan Gravenberch	11	1	FC Bayern München	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Guus Til	5	1	PSV	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Joey Veerman	0	0	PSV	Polen uit, 22 september 2022 (voorselectie)
Jerdy Schouten	1	0	Bologna	Wales thuis, 14 juni 2022
Georginio Wijnaldum	86	26	AS Roma	Denemarken thuis, 26 maart 2022
Aanval
Donyell Malen	19	4	Borussia Dortmund	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Arnaut Danjuma	6	2	Villarreal	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022
Brian Brobbey	0	0	Ajax	Voorselectie WK 2022 in Qatar, 11 november 2022

Staf

Naam	Functie
Technische staf
Louis van Gaal	Bondscoach
Danny Blind	Assistent-bondscoach
Edgar Davids	Assistent-bondscoach
Frans Hoek	Keeperstrainer
Medische staf
Luc van Agt	Inspanningsfysioloog
Jan Kluitenberg	Fysieke trainer
Gert-Jan Goudswaard	Fysio- en manueel therapeut
Rob Koster	Masseur
Edwin Goedhart	Manager sportgeneeskunde
Piet Bon	Arts
Rien Heijboer	Orthopeed
Overige staf
Fernando Arrabal	Teammanager
Bas Ticheler	Perschef
Max Reckers	Video-analist
Steijn Spreij	Performance-analist
Arend de Kruijf	Materiaalman
Rob Koster	Materiaalman

Erelijst

Een overzicht van de gewonnen prijzen en medailles.

Competitie	Winnaar		Runner-up		Derde
	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren
Intercontinentaal
Wereldkampioenschap			3×	2 1974, 1978, 2010	1×	3 2014
Olympische Spelen					3×	3 1908, 1912, 1920
Continentaal
Europees kampioenschap	1×	1 1988			1×	3 1976
UEFA Nations League			1×	2 2019

Interlands

De interlands in de onderstaande tabellen zijn wedstrijden van vriendschappelijke ontmoetingen of toernooien tot ± 12 maanden geleden. Ook de toekomstige interlands van het huidige jaar zijn hier te vinden. Wedstrijden voor een EK/WK hebben op deze pagina een apart stuk of zijn terug te vinden in het uitgebreide overzicht.

Datum	Competitie	Tegenstander	Locatie	Uitslag	Doelpuntenmakers
26-03-2022	Vriendschappelijk	Denemarken	Johan Cruijff ArenA, Amsterdam	4 – 2	16' Bergwijn 1-0, 20' Vestergaard 1-1, 29' Aké 2-1, 37' Depay 3-1 (pen.), 47' Eriksen 3-2, 71' Bergwijn 4-2
29-03-2022		Duitsland		1 – 1	45+1 Müller 0-1, 68' Bergwijn 1-1
03-06-2022	Nations League 2022/23	België	Koning Boudewijnstadion, Brussel	1 – 4	40' Bergwijn 0-1, 51' Depay 0-2, 61' Dumfries 0-3, 65' Depay 0-4, 90+3' Batshuayi 1-4
08-06-2022		Wales	Cardiff City Stadium, Cardiff	1 – 2	50' Koopmeiners 0-1, 90+2' Norrington-Davies 1-1, 90+4' Weghorst 1-2
11-06-2022		Polen	Stadion Feijenoord, Rotterdam	2 – 2	18' Cash 0-1, 49' Zieliński 0-2, 51' Klaassen 1-2, 54' Dumfries 2-2
13-06-2022		Wales		3 – 2	17' Lang 1-0, 23' Gakpo 2-0, 26' Johnson 2-1, 90+2' (pen.) Bale 2-2, 90+3' Depay 3-2
22-09-2022		Polen	Nationaal Stadion, Warschau	0 – 2	13' Gakpo 0-1, 60' Bergwijn 0-2
25-09-2022		België	Johan Cruijff ArenA, Amsterdam	1 – 0	73' Van Dijk 1-0
21-11-2022	WK 2022	Senegal	Al Thumamastadion, Doha	0 – 2	84' Gakpo 0-1, 90+9' Klaassen 0-2
25-11-2022		Ecuador	Khalifa Internationaal Stadion, Ar Rayyan	1 – 1	6' Gakpo 1-0, 49' Valencia 1-1
29-11-2022		Qatar	Al Baytstadion, Al Khawr	2 – 0	26' Gakpo 1-0, 49' F. de Jong 2-0
03-12-2022		Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten	Khalifa Internationaal Stadion, Ar Rayyan	3 – 1	10' Depay 1-0, 45+1' Blind 2-0, 76' Wright 2-1, 81' Dumfries 3-1
09-12-2022		Argentinië	Lusailstadion, Lusail	2 (3) – 2 (4)	7' Molina 0-1, 73' (pen.) Messi 0-2, 83' Weghorst 1-2, 90+11' Weghorst 2-2
24-03-2023	EK-kwalificatie 2024	Frankrijk	Stade de France, Saint-Denis	–
27-03-2023		Gibraltar	Stadion Feijenoord, Rotterdam	–
14-06-2023	Nations League 2022/23			–
18-06-2023				–
07-09-2023	EK-kwalificatie 2024	Griekenland	Philips Stadion, Eindhoven	–
10-09-2023		Ierland	Avivastadion, Dublin	–
13-10-2023		Frankrijk	Johan Cruijff ArenA, Amsterdam	–
16-10-2023		Griekenland		–
18-11-2023		Ierland	Johan Cruijff ArenA, Amsterdam	–
21-11-2023		Gibraltar	Estádio Algarve, Faro/Loulé (Portugal)	–

Bronnen, noten en/of referenties Officiële website OnsOranje UEFA FIFA World Cup 1930-2006 - rsssf.com European Championship - rsssf.com Alle statistieken van het Nederlands Elftal - voetbalstats.nl Alle statistieken en nieuws van het Nederlands Elftal - meemetoranje.nl ↑ M.J. Adriani Engels, Voetbalprestaties in oranjeshirt. J.J. Kuurstra (1959). Geraadpleegd op 21 november 2017. ↑ FIFA-ranking

Voetbal georganiseerd door de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond

Nationaal elftal · Nationaal vrouwenelftal · Jong Oranje · Olympisch elftal · Nationaal B-elftal · Betaald voetbal · Johan Cruijff Schaal · KNVB Beker · Eredivisie · Nacompetitie/Play-offs · Eerste divisie · Tweede divisie · Derde divisie · Amateurvoetbal · Beloften Eredivisie · Beloften Eerste Divisie · Beloften KNVB Beker · A-Junioren Eredivisie · B-Junioren Eredivisie · Eredivisie Vrouwen · KNVB Beker vrouwen · Eredivisie Cup · Supercup vrouwen · Zaalvoetbal · KNVB Schoolvoetbal

Elftallen van bij de UEFA aangesloten voetbalbonden

Huidige nationale elftallen  Albanië ·  Andorra ·  Armenië ·  Azerbeidzjan ·  België ·  Bosnië en Herzegovina ·  Bulgarije ·  Cyprus ·  Denemarken ·  Duitsland ·  Engeland ·  Estland ·  Faeröer ·  Finland ·  Frankrijk ·  Georgië ·  Gibraltar ·  Griekenland ·  Hongarije ·  Ierland ·  IJsland ·  Israël ·  Italië ·  Kazachstan ·  Kosovo ·  Kroatië ·  Letland ·  Liechtenstein ·  Litouwen ·  Luxemburg ·  Malta ·  Moldavië ·  Montenegro ·  Nederland ·  Noord-Ierland ·  Noord-Macedonië ·  Noorwegen ·  Oekraïne ·  Oostenrijk ·  Polen ·  Portugal ·  Roemenië ·  Rusland ·  San Marino ·  Schotland ·  Servië ·  Slovenië ·  Slowakije ·  Spanje ·  Tsjechië ·  Turkije ·  Wales ·  Wit-Rusland ·  Zweden ·  Zwitserland Voormalige nationale elftallen  Bohemen ·  Bohemen en Moravië ·  Duitse Democratische Republiek ·  Ierland ·  Joegoslavië ·  Servië en Montenegro ·  Tsjecho-Slowakije ·  GOS ·  Saarland · Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie