Nathan Aké

Nathan Aké
Nathan Aké
Persoonlijke informatie
Volledige naam Nathan Benjamin Aké
Bijnaam Baby-Gullit[1]
Geboortedatum 18 februari 1995
Geboorteplaats Den Haag, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 180 cm
Been Links
Positie Centrale verdediger, linksback, verdedigende middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Manchester City
Rugnummer 6
Contract tot 30 juni 2025
Jeugd
2001–2003
2003–2007
2007–2011
2011–2013
Vlag van Nederland Wilhelmus
Vlag van Nederland ADO Den Haag
Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Engeland Chelsea
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2012–2017
2015
2015–2016
2016
2017–2020
2020–
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Engeland Reading
Vlag van Engeland Watford
Vlag van Engeland Bournemouth
Vlag van Engeland Bournemouth
Vlag van Engeland Manchester City
7(0)
5(0)
24(1)
10(3)
105(8)
50(4)
Interlands **
2009–2010
2010–2011
2011–2012
2012–2013
2013–2017
2017–
Vlag van Nederland Nederland –15
Vlag van Nederland Nederland –16
Vlag van Nederland Nederland –17
Vlag van Nederland Nederland –19
Vlag van Nederland Nederland –21
Vlag van Nederland Nederland
5(0)
6(3)
27(3)
9(3)
22(2)
37(5)

* Bijgewerkt op 7 juni 2023
** Bijgewerkt op 14 juni 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Nathan Benjamin Aké (Den Haag, 18 februari 1995) is een Nederlands-Ivoriaans betaald voetballer die met name inzetbaar is als verdediger, maar ook als linksback en verdedigende middenvelder. Hij tekende op 5 augustus 2020 bij Manchester City.[2] Aké debuteerde in mei 2017 in het Nederlands voetbalelftal. Aké won onder anderen de UEFA Europa League met Chelsea en de UEFA Champions League met Manchester City.

Clubcarrière

Jeugd

Aké heeft een Ivoriaanse vader en een Nederlandse moeder. Nadat hij bij VV Wilhelmus in Voorburg met voetballen was begonnen, kwam Aké vanaf de E-jeugd uit voor ADO Den Haag. In Rotterdam doorliep hij het Thorbecke VO. Hij vertrok in 2007 naar Feyenoord, waar hij tot 2011 diverse jeugdteams doorliep.

Chelsea

Aké tekende in 2011 een profcontract bij Chelsea. Daar werd hij in zijn eerste seizoen uitgeroepen tot meest beloftevolle speler van het jaar. Tijdens een League Cup-wedstrijd tegen Manchester United op 31 oktober 2012 zat Aké op de bank bij Chelsea.

Manager Roberto Di Matteo twijfelde om hem uit te lenen, zoals hij eerder deed met Nathaniel Chalobah, of om hem speelminuten te gunnen.

Op 26 december 2012 maakte Aké zijn debuut voor Chelsea onder Rafael Benítez. Hij viel in de 91e minuut in voor Juan Mata tijdens een wedstrijd in de Premier League tegen Norwich City. Op 27 februari 2013 mocht hij voor het eerst in de basiself starten in het FA Cup-duel tegen Middlesbrough. Aké speelde 90 minuten centraal in de verdediging naast aanvoerder John Terry. Chelsea won met 0-2 na doelpunten van Ramires en Victor Moses.

Hij maakte zijn Europees debuut op 11 april 2013 in de kwartfinale van de UEFA Europa League tegen het Russische Roebin Kazan. Hij speelde de volledige wedstrijd uit als defensieve middenvelder. Chelsea verloor de wedstrijd met 3–2 maar is toch geplaatst dankzij een 3–1 zege uit de heenwedstrijd. Aké verloor bij het tweede tegendoelpunt een luchtduel van de amper 1,66 meter lange Gökdeniz Karadeniz.[3] Op 2 mei 2013 speelde hij zijn tweede Europese wedstrijd. In de halve finale van de UEFA Europa League tegen het Zwitserse FC Basel kwam hij als invaller in het veld voor David Luiz.

Op 5 mei 2013 speelde hij zes maanden na zijn debuut zijn tweede wedstrijd in de Premier League, tijdens een 0–1 zege op Old Trafford. Aké mocht in de slotminuten Juan Mata vervangen. Chelsea won de wedstrijd na een eigen doelpunt van Phil Jones.[4] Op 19 mei 2013 deed hij in de laatste competitiewedstrijd van het seizoen 90 minuten mee tegen Everton. Chelsea was op dat moment nog volop in de running voor een ticket voor de UEFA Champions League. Het won de wedstrijd met 2-1 na doelpunten van Fernando Torres en Juan Mata.[5] Op 8 augustus 2013 maakte Chelsea bekend de verbintenis met Aké te hebben verlengd tot medio 2018.[6]

Verhuurd aan Reading

Chelsea verhuurde Aké op 25 maart 2015 voor een maand aan Reading, op dat moment actief in de Championship.[7] Daar kwam hij tot slechts vijf wedstrijden.

Verhuur aan Watford

Aké verlengde in augustus 2015 zijn contract bij Chelsea tot medio 2020.[8] De club verhuurde hem diezelfde dag voor een jaar aan Watford, dat in het voorgaande seizoen promoveerde naar de Premier League. Hij eindigde het seizoen 2015/16 met de club op plaats dertien. Zelf was hij voornamelijk basisspeler bij Watford. Hij speelde 28 wedstrijden voor Watford.

Bournemouth

Chelsea verhuurde Aké in juni 2016 voor een jaar aan Bournemouth, de nummer zestien van de Premier League in het voorgaande jaar. Chelsea was dermate tevreden over de manier waarop hij daar presteerde, dat de club hem in januari 2017 vervroegd terughaalde. Aké kwam na zijn terugkeer bij Chelsea opnieuw weinig aan spelen toe. Uiteindelijk speelde hij tussen 2012 en 2017 zeventien wedstrijden voor The Blues. Daarom verhuisde hij in juni 2017 definitief naar AFC Bournemouth. Dat betaalde een clubrecord van circa 22,7 miljoen euro voor hem aan Chelsea.[9] In drie seizoenen kwam Aké tot 109 officiële wedstrijden. In zijn laatste seizoen degradeerde hij met Bournemouth. Wel genoot hij de interesse van onder meer Manchester City en zijn oude club Chelsea.

Manchester City

In augustus 2020 maakte Aké voor 45 miljoen euro de overstap naar het Manchester City van Pep Guardiola, waar hij een contract tekende voor vijf seizoenen, tot de zomer van 2025. Op 27 september 2020 scoorde Aké zijn eerste competitiedoelpunt voor Manchester City in de met 2–5 verloren thuiswedstrijd tegen Leicester City. Na een veelbelovende start wierpen problemen aan de hamstring Aké terug, grepen andere spelers hun kans, en kwam hij maar weinig aan spelen toe.[10]

Later verbeterde zijn situatie sterk. In seizoen 2022/23 presteerde Aké erg goed.[11] Dat seizoen won hij met zijn club zowel het kampioenschap, als de beker, als de Champions League. Hiermee werd de treble behaald. In januari 2023 scoorde Aké de enige en winnende treffer in een wedstrijd tegen Arsenal in de FA Cup. Naderhand werd hij geprezen door Guardiola, mede doordat Aké als wisselspeler nooit heeft geklaagd en tijdens zijn speelminuten altijd liet zien waarvoor hij was gehaald.[12]

Clubstatistieken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2012/13 Chelsea Vlag van Engeland Premier League 3 0 1 0 2 0 0 0 6 0
2013/14 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
2014/15 0 0 3 0 1 0 0 0 4 0
Reading Vlag van Engeland Championship 5 0 0 0 0 0 5 0
Chelsea Vlag van Engeland Premier League 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
2015/16 Watford 24 1 4 0 0 0 28 1
2016/17 Bournemouth 10 3 2 0 0 0 12 3
Chelsea 2 0 3 0 0 0 5 0
2017/18 Bournemouth 38 2 2 0 0 0 40 2
2018/19 38 4 1 0 0 0 39 4
2019/20 29 2 1 0 0 0 30 2
2020/21 Manchester City 10 1 1 0 2 0 0 0 13 1
2021/22 14 2 6 0 6 1 1 0 27 3
2022/23 26 1 6 2 7 0 1 0 40 3
Carrière totaal 201 16 30 2 18 1 2 0 251 19
Bijgewerkt op 7 juni 2023

Interlandcarrière

Aké kwam uit voor Oranje –15, Oranje –16 en Oranje –17. Hij won op 16 mei 2012 met Oranje –17 het EK –17. Zijn teamgenoten en hij wonnen de finale na strafschoppen van Duitsland –17. In een team met onder anderen Jorrit Hendrix en Tonny Vilhena was Aké aanvoerder.

Eind april 2017 berichtte De Telegraaf dat Aké overwoog om zijn interlandcarrière voort te zetten bij Ivoorkust. De international van Jong Oranje voerde daarover gesprekken met de nieuwe bondscoach Marc Wilmots van het West-Afrikaanse land.[13] Interim-bondscoach Fred Grim van Nederland zou een vertrek betreuren, zo liet hij optekenen in de Nederlandse pers. "Nathan is in potentie een Nederlands elftal-speler", aldus de oud-doelman. "Niet voor niets heeft hij alle Oranje-jeugdelftallen doorlopen en was hij er alle duels van Jong Oranje bij. Hij wordt ook nauwlettend in de gaten gehouden voor het Nederlands elftal."

Op 18 mei 2017 werd Aké, net als doelman Sergio Padt van FC Groningen, door de nieuwbakken bondscoach Dick Advocaat opgenomen in de voorlopige selectie van het Nederlands elftal. Beiden werden voor de eerste keer geïnviteerd. Het ging om de selectie voor de oefenwedstrijden tegen Marokko (31 mei) en Ivoorkust (4 juni) en de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Luxemburg (9 juni). Onder leiding van interim-bondscoach Fred Grim maakte Aké op woensdag 31 mei 2017 zijn daadwerkelijke debuut in het Nederlands elftal in de vriendschappelijke wedstrijd in en tegen Marokko (1-2). Negen dagen later viel hij acht minuten voor tijd in voor de jarige jubilaris Wesley Sneijder (131ste interland) in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Luxemburg (5-0). Die wissel lag niet voor de hand: een verdediger voor een spelmaker bij een 4-0 stand. Logischer was om Davy Klaassen het veld op te sturen. Maar door hem in te brengen tijdens een WK-kwalificatieduel kon Aké definitief niet meer uitkomen voor Ivoorkust. "Normaal had ik Davy Klaassen voor Sneijder gebracht", erkende bondscoach Dick Advocaat na afloop. "Maar ik vond het wel handig dat Aké ook een officiële interland zou meemaken. Hij speelde al vriendschappelijk mee tegen Marokko, maar dat telt niet. Nu is hij echt aan ons verbonden."[14]

Ook bondscoach Ronald Koeman maakte in 2018 nog regelmatig gebruik van Aké. Hij maakte op 4 juni 2018 zijn eerste doelpunt in het shirt van Oranje. Hij zorgde die dag met een kopbal voor de 1–1 tijdens een oefeninterland in en tegen Italië, tevens de eindstand. Vanaf november 2018 kreeg Aké bijna geen speeltijd meer, en werd de linksback-positie overgenomen door Daley Blind. Wel bleef hij deel uitmaken van de selectie.

In 2021 maakte Aké deel uit van de selectie van Oranje voor het Europees kampioenschap. Zijn speeltijd op dit EK bleef beperkt tot twee invalbeurten in de groepsfase.

Aké speelde bijna nooit tijdens de in 2021 gespeelde kwalificatiewedstrijden voor het WK 2022, maar in 2022 kreeg hij wel veel speeltijd in oefenwedstrijden. Hij werd geselecteerd voor deelname aan het WK 2022. Tijdens dit WK was hij basisspeler als de meest linkse van drie centrumverdedigers.

Interlands van Nathan Aké voor Vlag van Nederland Nederland
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij Chelsea
1. 31 mei 2017 Vlag van Marokko MarokkoNederland Vlag van Nederland 1 – 2 Vriendschappelijk
2. 9 juni 2017 Vlag van Nederland NederlandLuxemburg Vlag van Luxemburg 5 – 0 Kwalificatie WK 2018
Als speler bij AFC Bournemouth 2
3. 10 oktober 2017 Vlag van Nederland NederlandZweden Vlag van Zweden 2 – 0 Kwalificatie WK 2018
4. 9 november 2017 Vlag van Schotland SchotlandNederland Vlag van Nederland 0 – 1 Vriendschappelijk
5. 14 november 2017 Vlag van Roemenië RoemeniëNederland Vlag van Nederland 0 – 3
6. 26 maart 2018 Vlag van Portugal PortugalNederland Vlag van Nederland 0 – 3
7. 4 juni 2018 Vlag van Italië ItaliëNederland Vlag van Nederland 1 – 1 Goal 88'
8. 13 oktober 2018 Vlag van Nederland NederlandDuitsland Vlag van Duitsland 3 – 0 UEFA Nations League 2018/19
9. 16 oktober 2018 Vlag van België BelgiëNederland Vlag van Nederland 1 – 1 Vriendschappelijk
10. 6 november 2018 Vlag van Nederland NederlandFrankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 0 UEFA Nations League 2018/19
11. 6 september 2019 Vlag van Duitsland DuitslandNederland Vlag van Nederland 2 – 4 Kwalificatie EK 2020
12. 16 november 2019 Vlag van Noord-Ierland Noord-IerlandNederland Vlag van Nederland 0 – 0
13. 19 november 2019 Vlag van Nederland NederlandEstland Vlag van Estland 5 – 0 Goal 19'
Als speler bij Manchester City 3
14. 4 september 2020 Vlag van Nederland NederlandPolen Vlag van Polen 1 – 0 UEFA Nations League 2020/21
15. 7 september 2020 Vlag van Nederland NederlandItalië Vlag van Italië 0 – 1
16. 7 oktober 2020 Vlag van Nederland NederlandMexico Vlag van Mexico 0 – 1 Vriendschappelijk
17. 11 oktober 2020 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Her.Nederland Vlag van Nederland 0 – 0 UEFA Nations League 2020/21
18. 14 oktober 2020 Vlag van Italië ItaliëNederland Vlag van Nederland 1 – 1
19. 11 november 2020 Vlag van Nederland NederlandSpanje Vlag van Spanje 1 – 1 Vriendschappelijk
20. 6 juni 2021 Vlag van Nederland NederlandGeorgië Vlag van Georgië 3 – 0
21. 13 juni 2021 Vlag van Nederland NederlandOekraïne Vlag van Oekraïne 3 – 2 EK 2020
22. 17 juni 2021 Vlag van Nederland NederlandOostenrijk Vlag van Oostenrijk 2 – 0
23. 16 november 2021 Vlag van Nederland NederlandNoorwegen Vlag van Noorwegen 2 – 0 Kwalificatie WK 2022
24. 26 maart 2022 Vlag van Nederland NederlandDenemarken Vlag van Denemarken 4 – 2 Vriendschappelijk Goal 29'
25. 29 maart 2022 Vlag van Nederland NederlandDuitsland Vlag van Duitsland 1 – 1
26. 3 juni 2022 Vlag van België BelgiëNederland Vlag van Nederland 1 – 4 UEFA Nations League 2022/23
27. 11 juni 2022 Vlag van Nederland NederlandPolen Vlag van Polen 2 – 2
28. 22 september 2022 Vlag van Polen PolenNederland Vlag van Nederland 0 – 2
29. 25 september 2022 Vlag van Nederland NederlandBelgië Vlag van België 1 – 0
30. 21 november 2022 Vlag van Senegal SenegalNederland Vlag van Nederland 0 – 2 Groepsfase WK 2022
31. 25 november 2022 Vlag van Nederland NederlandEcuador Vlag van Ecuador 1 – 1
32. 29 november 2022 Vlag van Nederland NederlandQatar Vlag van Qatar 2 – 0
33. 3 december 2022 Vlag van Nederland NederlandVerenigde Staten Vlag van de Verenigde Staten 3 – 1 Achtste finale WK 2022
34. 9 december 2022 Vlag van Nederland NederlandArgentinië Vlag van Argentinië 2 – 2 Kwartfinale WK 2022
35. 24 maart 2023 Vlag van Frankrijk FrankrijkNederland Vlag van Nederland 4 – 0 Kwalificatie EK 2024
36. 27 maart 2023 Vlag van Nederland NederlandGibraltar Vlag van Gibraltar 3 – 0 Goal 50' Goal 82'
37. 14 juni 2023 Vlag van Nederland NederlandKroatië Vlag van Kroatië 2 – 4 UEFA Nations League 2022/23

Bijgewerkt t/m 14 juni 2023.

Erelijst

Competitie Aantal Jaren
Vlag van Engeland Chelsea
Continentaal
UEFA Europa League 1x 2012/13
Nationaal
Premier League 2x 2014/15, 2016/17
Football League Cup 1x 2014/15
Vlag van Engeland Manchester City
Continentaal
UEFA Champions League 1x 2022/23
Nationaal
Premier League 3x 2020/21, 2021/22, 2022/2023
FA Cup 1x 2022/23
EFL Cup 1x 2020/21
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Nederland Nederland –17
UEFA EK onder 17 2x Goud 2011, 2012 - - - -
Vlag van Nederland Nederland
UEFA Nations League - - 1x Zilver 2018/19 - -

Zie ook

Informatie

Artikel Nathan Aké in de Nederlandse Wikipedia nam de volgende plaatsen in de lokale populariteitsranglijst in beslag:

De gepresenteerde inhoud van het Wikipedia-artikel werd in 2023-06-17 geëxtraheerd op basis van https://nl.wikipedia.org/?curid=3016924