Maarten van Rossem
| ||||
---|---|---|---|---|
Maarten van Rossem (september 2017)
| ||||
Persoonlijke gegevens | ||||
Volledige naam | Maarten van Rossem | |||
Geboortedatum | 24 oktober 1943 | |||
Geboorteplaats | Zeist | |||
Nationaliteit | Nederlands | |||
Werkzaamheden | ||||
Vakgebied | Geschiedenis Verenigde Staten | |||
Universiteit | Universiteit Utrecht | |||
Proefschrift | Het radicale temperament. De dubbele politieke bekering van een generatie Amerikaanse intellectuelen (1934-1953) | |||
Promotor | Hermann von der Dunk | |||
Soort hoogleraar | Bijzonder hoogleraar | |||
Beroep | Historicus, presentator en schrijver | |||
Bekende werken | De Verenigde Staten in de Twintigste Eeuw (1984) De draagbare Van Rossem (2016) | |||
Handtekening | ||||
Dbnl-profiel | ||||
|
Maarten van Rossem (Zeist, 24 oktober 1943) is een Nederlandse historicus, presentator, schrijver en voormalig hoogleraar. Hij is gespecialiseerd in de geschiedenis en politiek van de Verenigde Staten. Als Amerika-kenner treedt hij regelmatig op in allerlei televisie-uitzendingen, onder meer tijdens de Golfoorlog van 1990-1991 en houdt hij regelmatig lezingen met betrekking tot een (al dan niet actueel) maatschappelijk thema. Sinds 2020 heeft hij zijn eigen podcast waarin hij de actualiteiten doorneemt en specifieke thema's behandelt.
Van Rossem is telg van het patriciërsgeslacht Van Rossem en groeide op in Wageningen, aan de Javastraat 12,[1] als oudste in een gezin met drie kinderen. Zijn vader Gerard van Rossem (1919-1990) werkte als entomoloog bij de Plantenziektenkundige Dienst en was kunstenaar; zijn grootvader was prof. dr. ir. Arnold van Rossem (1887-1982). Van Rossems grootvader aan moederskant was de elektrotechnisch ingenieur, fabrikant en hoogleraar Henri Nolen (1890-1986). Zijn moeder was met veel luxe opgegroeid. In huize Van Rossem werd veelvuldig geruzied. In 1959 scheidden zijn ouders, waarna zijn vader een nieuw gezin begon.[2] Als jongen was Maarten een eenzaam, serieus kind dat graag leerde. Hij werd op de lagere school geplaagd en thuis geslagen. Maarten leerde zijn vrouw Winnie Robijns (geboren 1942) kennen op een gecombineerd studentensinterklaasfeest (mannen en vrouwen hadden toen nog eigen studentenverenigingen). Zij trouwden in 1969, gingen wonen in Utrecht en kregen zoon Niels, dochter Ottolien en uiteindelijk ook 4 kleinkinderen.[3] Winnie van Rossem was van 1981 tot 1987 hoofdredacteur van weekblad Margriet.
In Wageningen behaalde hij het diploma gymnasium bèta. Vervolgens studeerde hij, na een kort uitstapje bij farmacie, geschiedenis aan de Universiteit Utrecht waar hij lid werd van het Utrechtsch Studenten Corps.[4] Hij werd daar alleen geboeid door de colleges van J.C. Boogman over de Republiek in de zeventiende eeuw. Onder Boogmans toen moderne opvattingen over geschiedschrijving behoorde wat hijzelf 'possibilisme' noemde, het voor een historicus onontbeerlijke besef dat er op elk moment in de geschiedenis alternatieve richtingen waren die de historische ontwikkeling kon gaan. De studie begon pas voor hem te leven bij het lezen van de literatuurlijst voor het kandidaatsexamen, al leverde de lijst voor historiografie hem een afkeer van de theoretische problemen van de geschiedschrijving op, die volgens Van Rossem hooguit tot een writer's block kunnen leiden. De benoeming van Hermann von der Dunk als hoogleraar contemporaine geschiedenis en de kennismaking met diens colleges over de Koude Oorlog bepaalde de onderwerpskeuze van Van Rossems doctoraalscriptie over de revisionistische visie dat de oorsprong van de Koude Oorlog in de Amerikaanse zoektocht naar nieuwe afzetmarkten zou liggen. Het denken over geschiedenis ontwikkelde zich vooral gedurende de twee jaar dat hij aan de omvangrijke scriptie werkte, waarin hij de revisionisten overigens geen gelijk gaf.[5]
Vanaf 1971 was hij wetenschappelijk medewerker en hij promoveerde in 1983 op het proefschrift Het radicale temperament. De dubbele politieke bekering van een generatie Amerikaanse intellectuelen (1934-1953). De dissertatie beschrijft de geschiedenis van de als 'The New York Intellectuals' bekend staande groep intellectuelen, waaronder Hannah Arendt, Saul Bellow en Mary McCarthy. Hun belangrijkste podium was het tijdschrift de Partisan Review, later ook Commentary en, nog later, Dissent. In zijn recensie voor Vrij Nederland wees Bart Tromp de literatuurcriticus Lionel Trilling aan als 'kernfiguur' van de studie, die hij typeerde als 'vóór alles een proeve van ideeëngeschiedenis'. Tromp vond het boek goed geschreven, zij het af en toe iets te ironisch.[6]
Van 1997 tot 2008 was Van Rossem bijzonder hoogleraar Geschiedenis aan de Universiteit Utrecht.[7]
Door het Historisch Nieuwsblad werd hij gekozen tot 'Historicus van het jaar 2003' omdat hij "Nederlanders met veel humor historisch verantwoord door dit nare oorlogsjaar heeft geloodst". Na zijn nuchtere commentaar op de aanslagen van 11 september 2001 werd hij aanvankelijk hevig bekritiseerd en vond men hem te relativerend. Met name in de Nova-uitzending, direct na de aanslagen op het WTC, vielen zijn relativerende opmerkingen bij de presentatoren, Pieter Jan Hagens en Kees Driehuis, niet in goede aarde.[8][9] Later leek het tij te keren en werd Van Rossems nuchtere kijk op de wereld meer gewaardeerd. Frits Abrahams schreef bijvoorbeeld in zijn column voor de NRC: "Kort na '11 september' werd hij tot mijn ontsteltenis afgedankt, men vond hem te relativerend, hoewel relativering juist in de periode daarna zo nodig was."[10]
Ook na zijn pensionering als bijzonder hoogleraar in 2008 bleef hij nog tot 2010 aan de Universiteit Utrecht verbonden voor de verzorging van twee modulen onderwijs, waaronder 'Geschiedenis van de actualiteit'.
Van Rossem is een frequente gast bij diverse talkshows. Zijn eerste optreden was naar eigen zeggen in 1984: een gesprek over de Amerikaanse verkiezingen in een middaguitzending van de NRCV. [11]
Maarten van Rossem was goed bevriend met Theo van Gogh.[12][13] Ze leerden elkaar kennen toen Maarten op 27 mei 1995 te gast was bij het programma 'Een prettig gesprek' van Van Gogh.[14] Samen maakten zij in 1997 het programma 'Elke dag gehaktdag'. "We hebben samen veel plezier gehad bij het praatprogramma Gehaktdag bij de Amsterdamse zender AT5. Wij waren enthousiast. AT5 niet en we vlogen eruit," blikte Van Rossem terug in De Volkskrant.[15] Ook speelde hij een rol in Van Goghs film 'In het belang van de staat'.
Daarna duurde het tot 2006 dat hij weer zelf presenteerde bij de universiteitsquiz UQ2006 van de VPRO. In januari 2009 presenteerde hij voor de Evangelische Omroep het tv-programma Van Rossem in Amerika, een vierdelige serie met name over het christelijk geloof in de Verenigde Staten. In 2009 verzorgde hij in de Vlaamse talkshow De laatste show op Eén (VRT) bij Frieda Van Wijck de maandagse vaste rubriek over geschiedenis. In 2009 nam Van Rossem kijkers mee door het Nederlandse landschap in de zesdelige NCRV-serie Op reis met Van Rossem, geproduceerd door Dirk-Jan Bijker en Viviera Films. In 2010 was hij de presentator in de tweedelige documentaire Maliebaan in Beweging van RTV Utrecht in samenwerking met Het Utrechts Archief. In deze documentaire werd de geschiedenis van de Maliebaan belicht.
Begin 2011 werkte hij mee aan het televisieprogramma Verborgen verleden, waarbij hij een overzicht gaf van zijn familiehistorie naar aanleiding van de publicatie van zijn genealogie in de serie Nederland's Patriciaat. Hierbij bleek, onder andere, dat Van Rossem een rechtstreekse afstammeling is van Maarten Harpertszoon Tromp.[16] Tijdens het NOS Monarchiedebat in 2011 sprak Van Rossem zich uit voor een republiek.[17] Vanaf 2012 is hij eenmansjurylid in de NCRV-kennisquiz De Slimste Mens, waarin hij zijn zienswijze geeft over de kandidaten, de vragen en antwoorden. Ook stelt presentator Philip Freriks hem vragen over onderwerpen die tijdens de quiz aan de orde komen. Van Rossem presenteerde in 2012 in de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen Van Rossem for President, een documentaireserie van de EO. In 2013 was hij werkzaam als gastpresentator van het EO-praatprogramma Knevel & Van den Brink.
Van 2012 tot op heden heeft hij met RTV Utrecht elk jaar een serie opnamen gemaakt voor Van Rossem vertelt, hierin wordt in korte afleveringen een stuk geschiedenis van de provincie Utrecht belicht.[18] In 2014 en 2015 was Van Rossem ook te zien in RTL Autovisie, een praatprogramma over auto's op RTL 7. Hierin had hij een eigen item waarin hij auto's testte.
Vanaf 6 februari 2015 is hij samen met zijn broer Vincent, architectuurhistoricus, en zus Mary, bijgenaamd Sis, kunsthistorica, te zien in het programma Hier zijn de Van Rossems[19] van de NTR op NPO 2. Het is een programma waar zij met hun drieën een bezoek brengen aan steden in Nederland, België en Duitsland en daar elkander verhalen vertellen over objecten in die steden.[20] De verbindende teksten worden uitgesproken door Philip Freriks. Inmiddels is seizoen 8 in de maak om in 2022 uit te zenden.[21]
Vanaf 2019 heeft Sis problemen met haar gezondheid, waardoor ze niet mee kan doen aan de opnames. Op 4 mei 2022 komt zij uiteindelijk te overlijden. De broers Van Rossem zijn vanaf 24 oktober 2019 te zien in het programma Broeders in Berlijn. De opzet is vergelijkbaar met Hier zijn de van Rossems, maar specifiek gericht op Duitsland, de val van de Berlijnse Muur en de periode daarna.
Voor de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen 2010 was Van Rossem in Utrecht lijstduwer voor de PvdA; hij behaalde met 1176 stemmen een voorkeurszetel, maar stond deze af. Hij stond als lijstduwer als nummer 74 op de lijst van de Tweede Kamerverkiezingen 2012 voor de PvdA. De lijst had 79 kandidaten. Hij haalde 5929 stemmen, het hoogste aantal van alle lijstduwers.[22][23] Maarten gaf later aan dat hij spijt heeft van zijn lijstduwerschap. Hij vindt dat de PvdA zijn erfenis heeft verknoeid in het kabinet Rutte II.[24] Bij de verkiezingen voor de gemeenteraad in 2022 duikt hij toch weer op als lijstduwer van de PvdA Utrecht; op plaats 41 van de kandidatenlijst.[25] In zijn podcast van 18 november 2021 zegt hij daarover: "(...) en toen kreeg ik een brief namens het PvdA-bestuur Utrecht, waarin stond: Ja, de PvdA Utrecht bestond uit allemaal enthousiaste jonge mensen die niets te maken hadden met het verraad van Rutte II. En ik kon toch ook niet eeuwig boos blijven en was er niet een reden om te kijken of ik mijn support kon uitspreken voor die jonge idealistische lieden in de PvdA-fractie in Utrecht. En toen dacht ik: Nou ja, daar zit wat in. Op nationaal niveau zie ik het nog steeds niet zitten, maar op plaatselijk niveau; ik moet ook een keertje over mijn woede heen stappen."[26]
In de zomer van 2008 werkte Maarten van Rossem als gast-hoofdredacteur mee aan een - als glossy vormgegeven - uitgave van het Historisch Nieuwsblad: Maarten!, weliswaar als parodie op de trend van glossy's van bekende Nederlanders zoals de LINDA., maar dan met een serieuze inhoud. Daarin schreef hij met andere historici over de Amerikaanse presidentsverkiezingen, de jaren vijftig en de opkomst van het populisme in de Nederlandse politiek. De uitgave was eenmalig, maar bleek dermate populair met meer dan 47.000 verkochte exemplaren, dat in juni 2009 een tweede Maarten! werd uitgegeven, die geheel in het teken stond van de Verenigde Staten. Een derde uitgave verscheen in het najaar 2009. Vanaf 2010 verschijnt Maarten! elke twee maanden. Inmiddels ligt dit aantal op viermaal per jaar. Het blad bevat informatieve en opiniërende artikelen en interviews. Vaste medewerkers zoals Paul Schnabel, Max Westerman, Jan Tromp, Robert van de Roer en Maartens broer en zus Vincent en Mary ('Sis') van Rossem verzorgen rubrieken. De betaalde oplage van Maarten! is 9.500 exemplaren.[27]
In 2020 begon Van Rossem een podcast met Tom Jessen. Daarin bespreekt Van Rossem allerlei onderwerpen uit onder andere de actualiteit en de geschiedenis.[28] Op 13 maart 2021 haalde deze podcast het nieuws vanwege de mededeling dat Van Rossem met een telefoontje naar de GGD een vaccinatie tegen het coronavirus had afgesproken. Daardoor ontstond ophef; minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Hugo de Jonge typeerde op Twitter het initiatief als egoïstisch voordringen.[29] In zijn podcast nr. 30[30] diende Van Rossem de minister van repliek: hij had op eigen initiatief getelefoneerd om een afspraak te maken omdat hij geen uitnodiging had gekregen. De landelijke GGD had er ook al kwaad van gesproken, maar Van Rossem had daarna een telefoontje gekregen van de GGD Utrecht, waarin hem werd verzekerd dat de hele ophef ten onrechte was omdat hij op basis van zijn leeftijd op het vaccinatiemoment (dat overigens nog moest komen) 'gewoon aan de beurt was'. De affaire leverde twee neologismen op: 'vaccinvoordringer' en 'een Van Rossempje'.
Zie de categorie Maarten van Rossem van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
Artikel Maarten van Rossem in de Nederlandse Wikipedia nam de volgende plaatsen in de lokale populariteitsranglijst in beslag:
De gepresenteerde inhoud van het Wikipedia-artikel werd in 2022-05-13 geëxtraheerd op basis van https://nl.wikipedia.org/?curid=48665