Jasper Stuyven

Jasper Stuyven
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	17 april 1992
Geboorteplaats	Leuven, België
Lengte	186 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Trek-Segafredo
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klassiekerrenner, sprinter
Ploegen
2012–2013 2014–2015 2016–	Bontrager Cycling Team Trek Factory Racing Trek-Segafredo
Beste prestaties
Milaan-San Remo	1e (2021)
Gent-Wevelgem	9e (2018)
Ronde van Vlaanderen	4e (2021)
Parijs-Roubaix	4e (2017)
Ronde van Spanje	1 etappezege
Overige
Zeges:
Omloop Het Nieuwsblad	2020
Portaal    Wielersport

Jasper Stuyven (Leuven, 17 april 1992) is een Belgisch wielrenner die sinds 2014 voor dezelfde ploeg rijdt, vanaf 2016 Trek-Segafredo geheten. Stuyven staat bekend als een goed sprinter.^[1] In 2021 won hij Milaan-Sanremo.

Biografie

Jeugd

Stuyven brak door in 2007 met zijn provinciale tijdrittitel bij de nieuwelingen van Vlaams-Brabant. Een jaar later won hij deze titel in de wegrit. Op het Belgisch kampioenschap in Hooglede wist hij zijn eerste nationale titel te veroveren. In augustus betwistte hij de Asvö Radjugendtour in Oostenrijk, een meerdaagse wedstrijd waar ook Peter Sagan, Sebastian Lander en Lasse Norman Hansen op de erelijst staan. Hij won er de vierde etappe, en werd tweede in het eindklassement na de Deen Andreas Dencker.

In 2009 maakte hij de overstap naar de junioren. Na een goed seizoen vol ereplaatsen was hij een schaduwfavoriet voor het wereldkampioenschap in de Russische hoofdstad Moskou. Hij en zijn Belgische teamgenoten controleerden de gehele wedstrijd, toen er in de slotfase twaalf renners wegreden was Stuyven samen met ploegmaat Sean De Bie mee. In de laatste ronde reed hij weg en wist solo te eindigen voor Arnaud Démare uit Frankrijk en de Oostenrijker Marco Haller.

Als gevolg van zijn wereldtitel^[2] mocht Stuyven in 2010 rondrijden in de regenboogtrui. Hij deed deze alle eer aan door Le Pavé de Roubaix te winnen, de zogenaamde Parijs-Roubaix voor junioren. Verder won hij in de Driedaagse van Axel en de Tre Giorni Orobica. Het wereldkampioenschap werd dat jaar in het Italiaanse Offida gereden. Op het heuvelachtige parcours werden hem kansen op titelprolongatie toegedicht. Uiteindelijk wist de Fransman Olivier Le Gac te winnen, in de spurt om de tweede plek moest Stuyven nipt de duimen leggen voor Jay McCarthy uit Australië. Door zijn goed seizoen kreeg hij de prijs Junior Flandrien van het jaar, een verkiezing van Het Nieuwsblad.

Het jaar 2011 betekende voor Stuyven de overstap naar de beloften. Hij won dat jaar de Brabantse titel in de tijdrit en wist ereplaatsen te behalen in de Ronde van Namen, Heistse Pijl en in de Parijs-Roubaix voor beloften na Ramon Sinkeldam. In 2012 tekende hij een contract bij het Bontrager Livestrong Team. Dit betekende dat hij vanaf toen meerdere wedstrijden tussen de profs zou rijden. Door zijn goede seizoen kreeg hij de prijs Beloften Flandrien van het jaar, een verkiezing van Het Nieuwsblad die hij in 2010 ook al eens als junior won. 2013 was zijn laatste seizoen bij de beloften. In dat seizoen won hij een rit en het eindklassement in de Ronde van Alentejo bij de profs en werd hij derde in Luik-Bastenaken-Luik voor beloften.

2014

In 2014 reed Stuyven voor het Amerikaanse World Tour-team Trek Factory Racing, hij reed er onder meer aan de zijde van Fabian Cancellara, Fränk Schleck, Jens Voigt en Stijn Devolder. Zijn eerste wedstrijd voor het team was de Ronde van Qatar. In zijn eerste seizoen als neo-prof mocht hij onmiddellijk starten in topklassiekers als Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, dit in steun van Cancellara. In zijn eerste profjaar mocht Stuyven ook zijn debuut maken in een grote ronde, namelijk de Ronde van Spanje. Hij verraste door in elke vlakke etappe mee te sprinten voor de ereplaatsen, zo werd hij driemaal vierde, na topsprinters als Nacer Bouhanni, John Degenkolb en Michael Matthews.

2015

In 2015 was hij te zien in de driedelige documentairereeks Jonge benen.

Op 29 augustus 2015 won Stuyven de achtste rit in de Ronde van Spanje, na een sprint met een man of dertig.^[3] Eerder die etappe was Stuyven betrokken bij een valpartij waarbij de Belg een handwortelbeentje brak. Als gevolg van deze blessure ging hij de volgende etappe niet meer van start.

2016

Op 28 februari 2016 won Stuyven Kuurne-Brussel-Kuurne, na een solo van zeventien kilometer. In de tweede etappe van de Ronde van Frankrijk reed Stuyven een hele dag in de aanval. Hij werd gegrepen op 450 meter van de meet. Hij hield er wel de bolletjestrui en de prijs voor de strijdlust aan over.^[4]

Overwinningen

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 2014 88e   2015 opgave (1)  2016 99e   2017 98e   2018 63e   2019 43e   2020 71e   2021 (*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Ronde van Lombardije E3 Harelbeke Omloop Het Nieuwsblad Kuurne-Brussel-Kuurne WK op de weg Wereld­ranglijsten 2014 61e 55e opgave 165e (UWT) 2015 32e 49e 127e (UWT) 2016 118e 39e opgave 5e 9e 1  ↑ 24e 109e (UWT) 2017 39e 46e 51e 4e opgave 8e 2  ↑ 89e 31e (UWT) 2018 10e 9e 7e 5e opgave 6e 4e 38e 19e (UWT) 2019 79e 17e 19e 27e 58e 40e 41e (UWR) 2020 38e 26e 1  ↑ 5e opgave 2021 1  ↑ 4e opgave 14e 83e 22e

Ploegen

• 2012 – Bontrager Livestrong Team
• 2013 – Bontrager Cycling Team
• 2014 – Trek Factory Racing
• 2015 – Trek Factory Racing
• 2016 – Trek-Segafredo
• 2017 – Trek-Segafredo
• 2018 – Trek-Segafredo
• 2019 – Trek-Segafredo
• 2020 – Trek-Segafredo
• 2021 – Trek-Segafredo

Zie de categorie Jasper Stuyven van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.