Herman De Croo

Herman De Croo
Herman De Croo bij hem thuis in Michelbeke (2009).
Volledige naam	Herman Francies Joseph De Croo
Geboren	Opbrakel, 12 augustus 1937
Kieskring	Oost-Vlaanderen
Regio	Vlaanderen
Land	België
Partij	PVV / VLD / Open Vld
Functies
1971-1982	Gemeenteraadslid Brakel
1964-1971	Gemeenteraadslid Michelbeke
1964-1971	Burgemeester Michelbeke
1968-1991	Volksvertegenwoordiger
1971-1980	Lid Cultuurraad
1974-1977	Minister van Nationale Opvoeding
1977-1982	Schepen Brakel
1980-1995	Lid Vlaamse Raad[1]
1980	Minister van Pensioenen en PTT
1981-1985	Minister van PTT
1981-1988	Minister van Verkeerswezen
1985-1988	Minister van Buitenlandse Handel
1991-1995	Senator
1994-2012	Gemeenteraadslid Brakel
1994-2000	Schepen Brakel
1995-1997	Partijvoorzitter van de VLD
1995-2014	Volksvertegenwoordiger
1999-2007	Kamervoorzitter
2001-2012	Burgemeester Brakel
2007-2009	Ondervoorzitter Kamer van volksvertegenwoordigers
2010-2011	Fractievoorzitter Kamer van Volksvertegenwoordigers[2]
2014-2019	Vlaams volksvertegenwoordiger
Portaal    België Politiek

Herman Francies Joseph De Croo^[3] (Opbrakel, 12 augustus 1937) is een Belgisch liberaal politicus voor Open Vld.

Levensloop

Verschillende voorouders van De Croo waren politiek actief. Zo was zijn vader, Joannes Baptista Alphonsus Josephus De Croo (1902-1987), burgemeester van Michelbeke.

Herman volgde de klassieke humaniora in het Sint-Stanislascollege van de jezuïeten in Bergen en studeerde er af in 1956. Hij promoveerde in 1960 tot kandidaat in de politieke wetenschappen en in 1961 tot doctor in de Rechten aan de Université Libre de Bruxelles (ULB). Tussen 1957 en 1961 was hij aan de ULB voorzitter van de Liberale Studenten en van 1959 tot 1961 was hij voorzitter van de Liberale Studenten van België. Met een Fulbrightbeurs studeerde hij van 1961 tot 1962 aan de University of Chicago Law School (United States).

Hij vestigde zich als advocaat aan de balie van Oudenaarde. Ook was hij van 1963 tot 1966 voorzitter van de Liberale Jongeren van België; van 1966 tot 1971 nationaal secretaris van de unitaire liberale partij PVV-PLP en van 1964 tot 1968 afgevaardigde voor het Liberaal Syndicaat van het wetenschappelijk personeel van de ULB-VUB.

Lokaal bestuur

Hij werd bij de lokale verkiezingen van 1964 verkozen tot PVV-gemeenteraadslid in Michelbeke en werd onmiddellijk burgemeester. In 1971 werd dit dorp een deelgemeente van Brakel ten gevolge van de fusie van Belgische gemeenten en werd hij politiek actief in de fusiegemeente Brakel.

Na een bestuursperiode in de oppositie, werd hij in 1977 schepen in Brakel en oefende deze functie uit tot einde 1982. In 1994 werd hij opnieuw schepen in zijn thuisgemeente en van 2001 tot 2012 was hij burgemeester.

Bij de lokale verkiezingen van 2012 was hij lijstduwer voor zowel de gemeenteraadsverkiezingen in Brakel als de provincieraadsverkiezingen voor Oost-Vlaanderen in het provinciedistrict Oudenaarde. Om de vernieuwing op de lokale lijst te steunen, zette Herman De Croo een stap opzij ten voordele van zijn zoon Alexander, die lijsttrekker was en kandidaat-burgemeester.^[4] Aangezien familieleden niet gelijktijdig in de gemeenteraad mogen zetelen, verliet Herman De Croo na 48 jaar de Brakelse politiek.^[5][6]

Parlement en regering

In 1968 werd Herman De Croo voor het arrondissement Oudenaarde verkozen tot lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers, waar hij bleef zetelen tot in 1991. Vervolgens was hij van 1991 tot 1995 rechtstreeks gekozen senator in de Senaat. Van 1995 tot 2014 zetelde hij opnieuw in de Kamer.

In de periode december 1971-oktober 1980 zetelde hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd. Tussen februari 1973 en maart 1974 zat hij er de PVV-fractie voor. Vanaf 21 oktober 1980 tot mei 1995 was hij lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.

Van 1974 tot 1988 was hij bijna ononderbroken minister. Van april 1974 tot juni 1977 was hij minister van Nationale Opvoeding in de regeringen-Tindemans I, -II en -III, ten tijde van de Goede Vrijdagbenoemingen. Daarna was hij van mei tot oktober 1980 minister van PTT en Pensioenen in de Regering-Martens III, van december 1981 tot november 1985 was hij minister van Verkeerswezen en PTT in de Regering-Martens V en van november 1985 tot mei 1988 minister van Verkeerswezen en Buitenlandse Handel in de Regering-Martens VI en de Regering-Martens VII.

Eind jaren 80 verzeilde de PVV op nationaal niveau naar de oppositie en stelde zich op tegen de regeringen Dehaene I en II. De partij onderging een metamorfose tot VLD. In 1995 werd De Croo verkozen tot partijvoorzitter. In deze functie volgde hij Guy Verhofstadt op, die hem op zijn beurt opnieuw opvolgde in 1997.

Op 3 juni 1998 werd De Croo benoemd tot minister van Staat. Toen zijn partij in de federale verkiezingen van 1999 vooruitgang boekte en een paarse coalitie gesloten werd, werd De Croo op 1 juli 1999 Kamervoorzitter. Hij oefende deze functie uit tot 11 juli 2007, waarna hij ondervoorzitter van de Kamer werd. Hij was ook voorzitter van het Federaal Adviescomité voor Europese Aangelegenheden, tot 2010. Van 2010 tot 2011 was hij voorzitter van de Open Vld-fractie in de Kamer.

In april 2007 stelde hij dat Vlaams-nationalisten een mentale handicap hebben.^[7] Op 2 september 2009 deed De Croo opnieuw een uitval naar de Vlaams-nationalisten: "Geert Bourgeois en co mogen het gerust weten: hun zware bottines zijn nostalgie." Dit naar aanleiding van kritiek van Bourgeois op de Clouseau-single Leve België.^[8]

Na de verkiezingen van 25 mei 2014 verhuisde hij naar het Vlaams Parlement. Op 25 april 2018 werd hij in het Vlaams Parlement tijdens een speciale zitting gehuldigd voor 50 jaar ononderbroken parlementair mandaat. Er was afgesproken dat hij zijn mandaat in het Vlaams Parlement niet zou uitdoen en zijn plaats zou afstaan aan Sas van Rouveroij, maar hij besloot het mandaat toch uit te doen. In 2019 werd hij vanop de lijstduwersplaats herkozen. Het was de bedoeling dat hij niet zou zetelen, maar hij besloot de eerste zitting alsnog bij te wonen. Als langst zetelend parlementslid was het zijn taak om de nieuwe legislatuur te openen en de eed af te nemen van de parlementsleden. Hij wilde daarmee vermijden dat Filip Dewinter (Vlaams Belang) de zitting moest openen.^[9] Vanwege de commotie rond parlementsvoorzitter Kris Van Dijck en diens daaropvolgende ontslagname zat Dewinter als eerste ondervoorzitter toch tijdelijk het Vlaams Parlement voor, tot N-VA-parlementslid Wilfried Vandaele op 13 juli tot voorzitter verkozen werd. Tijdens dezelfde zitting werd De Croo vervangen in het parlement door opvolgster Freya Saeys.^[10]

Hoogleraar

Van 1963 tot 1968 was De Croo assistent van ULB-professor Walter Ganshof van der Meersch. In 1968 werd hij docent en in 1973 buitengewoon hoogleraar aan de rechtsfaculteit van de Vrije Universiteit Brussel (VUB). In 1986 werd hij hoogleraar aan dezelfde faculteit.

Bestuursfuncties

Herman De Croo is sinds 1981 lid van de raad van bestuur van Texaf, een beursgenoteerde investeringsmaatschappij in Congo-Kinshasa. Texaf is er actief in de mijn- en landbouw, industrie, vastgoedsector en dienstverlening.^[11] Texaf is een dochteronderneming van de Belgische holding Cobepa.

In 2012 was hij voorzitter van de 'Bijzondere commissie belast met het onderzoek naar de financiële crisis'. Daarnaast was/is hij:

• stichtend voorzitter en bezieler van 'Autoworld';
• leidinggevend bij het European Transport en Security Council (ETSC);
• voorzitter van de cardiologische stichting Prinses Lilian;
• voorzitter van ECA-CREAC, het Belgisch referentiecentrum voor de expertise over Centraal-Afrika;
• lid van het erecomité van het Olivaint Genootschap van België;
• lid van de raad van beheer Het Laatste Nieuws vzw;
• lid van de raad van beheer van het Egmontinstituut (IRRI-KIIB), het voormalige Koninklijk Instituut voor Internationale Betrekkingen;
• afgevaardigd beheerder Liberty CVBA;
• lid van de raad van beheer Stichting Paul-Henri Spaak;
• lid van de raad van beheer Stichting Virunga vzw.

Privé-leven

Herman De Croo is getrouwd met advocate Françoise Desguin en ze hebben twee kinderen. Hij woont in Michelbeke, een deelgemeente van Brakel. Zijn zoon, Alexander De Croo, werd eveneens actief binnen Open Vld en werd partijvoorzitter, minister en eerste minister.

In 2009 werd De Croo behandeld voor een beginnende kanker aan de rechterstemband. De ziekte bleek niet uitgezaaid en hij werd in oktober van dat jaar genezen verklaard.^[12]

Onderscheidingen

•  België: Minister van Staat
•  België: Grootofficier in de Leopoldsorde
•  België: Grootkruis in de Kroonorde
•  België: Burgerlijk kruis 1ste klasse
•  Nederland: Ridder-Grootkruis in de Orde van Oranje-Nassau
•  Luxemburg: Grootkruis in de Orde van de Eikenkroon
•  Denemarken: Grootkruis in de Orde van de Dannebrog
•  Zweden: Grootkruis Orde van de Poolster
•  Noorwegen: Grootkruis Orde van Verdienste
•  Frankrijk: Ridder in het Legioen van Eer
•  Comoren: Grootofficier Orde van de Groene Halve Maan
•  Mexico: Grootkruis van de Orde van de Azteekse Adelaar
•  Italië: Ridder in de Orde van Verdienste
•  Zuid-Korea: Gwanghua Medal Diplomatic Merit
•  Portugal: Grootkruis in de Orde van de Infant Dom Henrique
•  Finland: Commandeur in de Orde van de Witte Roos
•  Polen: Grootkruis in de Orde van Verdienste
•  Griekenland: Grootkruis in de Orde van Verdienste
• Europaprijs 2005

Publicaties

• Het Nederlandstalig onderwijs: realisaties, problematiek en vooruitzichten, twee jaar beleid, Brussel, Inbel, 1976
• Emancipatie ook in de school, Brussel, Belgisch instituut voor voorlichting en documentatie, 1975
• België barst ? : vragen aan de separatisten, Tielt, Lannoo, 2008
• De wereld volgens Herman De Croo, Antwerpen, Icarus, 1999
• Geworteld in het leven, Mijn autobiografie, Tielt, Lannoo, 2018

Citaten

• Als de kiezer dat wil, blijf ik Kamerlid tot aan mijn dood. Daarna verhuis ik naar de Senaat. (De Croo bij zijn 40ste jaar als parlementslid op 31 maart 2008)
• De Croo staat bekend voor zijn inventief taalgebruik en uitvinder van neologismen of spreuken, die men 'decrooïsmen' noemt. Bijvoorbeeld "Met een krant kun je zowel een minister als een vlieg doodslaan".

Trivia

• Herman de Croo dook in de stripreeks Nero van Marc Sleen op in het album "Het Kasteel der Zuchten" (1980). Hij staat in strook 111-112 tussen andere regeringsleden.
• In het album "Het Spook uit de Zandstraat" (1995) is hij in strook 80 op een "Gezocht"-affiche te zien in een politiebureau, samen met overigens Willy Claes.
• De Croo werd gepersifleerd in de satirische strip Pest in 't Paleis (1983) door Guido van Meir en Jan Bosschaert. Hij speelt er de rol van een Spaanse edelman (Don Hernàn de Croodobes) die als voogd optreedt voor de kleine Gwij Verafstoot (Guy Verhofstadt).
• Hij had een cameo in de serie Familie.

Literatuur

• Karel CAMBIEN, De Croo met twee nullen: 1001 Decrooïsmen, Roeselare, Roularta Books, 2009
• Walter PREVENIER e.a., Herman De Croo, visionair liberaal, Gent, Liberaal Archief, 2018.

Bronnen, noten en/of referenties ↑ Biografische fiche Herman De Croo; Vlaams Parlement ↑ Biografie Herman De Croo ↑ Algemene informatie - Kandidaat-titularissen - verkiezingen senaat 2003; ibz ↑ Alexander De Croo wordt lijsttrekker in Brakel, papa Herman lijstduwer; Het Laatste Nieuws; 8 juli 2012 ↑ Alexander De Croo lijsttrekker in Brakel, Herman lijstduwer. Knack (8 juni 2012). Geraadpleegd op 11 juni 2012. ↑ Herman De Croo neemt na 48 jaar emotioneel afscheid van gemeenteraad. Het Nieuwsblad (18 december 2012). Geraadpleegd op 19 december 2012. ↑ 'Op 11 juni zal de partij rekening moeten houden met De Croo.'; De Morgen; 11 april 2007 ↑ Clouseau-single 'Leve België' veroorzaakt controverse; Het Laatste Nieuws; 2 september 2009 ↑ Herman De Croo (Open VLD) wil Vlaams Parlement installeren in plaats van Filip Dewinter (Vlaams Belang). VRT NWS (2 juni 2019). Geraadpleegd op 2 juni 2019. ↑ Na carrière van ruim 50 jaar is het mooi geweest: Herman De Croo (Open VLD) geeft zijn ontslag als Vlaams Parlementslid. Het Nieuwsblad (13 juli 2019). Geraadpleegd op 13 juli 2019. ↑ Texaf, investeringsmaatschappij actief in de Democratische Republiek Congo ↑ Herman De Croo na stembandkanker: 'Ik ben geen millimeter veranderd'; Vlaamse Liga tegen Kanker; april 2010

Bibliografische informatie
Gemeinsame Normdatei: 171317491 International Standard Name Identifier: 0000 0000 3134 9249 Library of Congress Control Number: n78084012 Nederlandse Thesaurus van Auteursnamen Persoon ID: 070604665 Système universitaire de documentation: 146951123 Virtual International Authority File: 48026373 WorldCat Identities (via VIAF): 48026373

Voorganger: Willy Calewaert	Minister van Nationale Opvoeding 1974-1977	Opvolger: Jef Ramaekers
Voorganger: Alfred Califice	Minister van Pensioenen 1980	Opvolger: Pierre Mainil
Voorganger: André Baudson	Minister van PTT 1980	Opvolger: Freddy Willockx
Voorganger: Valmy Féaux	Minister van Verkeerswezen 1981-1988	Opvolger: Jean-Luc Dehaene
Voorganger: Freddy Willockx	Minister van PTT 1981-1985	Opvolger: Paula D'Hondt
Voorganger: Jean Gol	Minister van Buitenlandse Handel 1985-1988	Opvolger: Robert Urbain
Voorganger: Guy Verhofstadt	Partijvoorzitter van de VLD 1995-1997	Opvolger: Guy Verhofstadt
Voorganger: Raymond Langendries	Voorzitter van de Kamer van volksvertegenwoordigers 1999-2007	Opvolger: Herman Van Rompuy
Voorganger: ?	Burgemeester van Michelbeke 1964-1971	Opvolger: geen
Voorganger: Marnix De Groote	Burgemeester van Brakel 2001-2012	Opvolger: Alexander De Croo

Zie de categorie Herman De Croo van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.