Hafid Bouazza

Hafid Bouazza
Hafid Bouazza bij zijn benoeming tot Vrijdenker van het Jaar door De Vrije Gedachte (2014).
Algemene informatie
Volledige naam	Abdelhafid Bouazza
Geboren	8 maart 1970
Overleden	29 april 2021
Land	Marokko
Werk
Jaren actief	1996–2021
Dbnl-profiel
Portaal    Literatuur

Hafid Bouazza (Arabisch: حفيظ بوعزة, ḥafīẓ būʿazza) (Oujda, 8 maart 1970 – Amsterdam, 29 april 2021^[1]) was een Marokkaans-Nederlandse schrijver.

Biografie

Hafid Bouazza is geboren in Oujda aan de Marokkaans-Algerijnse grens. Het gezin kwam in oktober 1977 naar Nederland, waar de kinderen opgroeiden in Arkel. Bouazza heeft in Amsterdam de studie Arabische taal- en letterkunde gevolgd. Daarna schreef hij verschillende boeken.

Bouazza behoorde samen met Moses Isegawa en Abdelkader Benali tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de zogeheten 'migrantenliteratuur'. Hij stond voorts bekend om zijn kritiek op de islam. Bouazza publiceerde onder meer vertaalde poëzie op het weblog Loor Schrijft.^[2]

In 2003 was Bouazza een van de gasten in het programma Zomergasten. Dat jaar won ook hij de Amsterdamprijs voor de Kunst. In 2004 won hij De Gouden Uil voor zijn roman Paravion. In 2014 huldigde vrijdenkersvereniging De Vrije Gedachte hem als "Vrijdenker van het Jaar".^[3]

Bouazza kampte met verschillende verslavingen en werd meermalen opgenomen in het ziekenhuis met leverfalen.^[4] Hij overleed op 51-jarige leeftijd in het OLVG-ziekenhuis in Amsterdam.^[5]

Bibliografie

• 1996: - De voeten van Abdullah (verhalen - E. du Perronprijs 1996)
• 1998: - Momo (novelle)
• 1998: - Apollien (toneel)
• 2000: - Schoon in elk oog is wat het bemint (poëziebloemlezing)
• 2001: - Een beer in bontjas: autobiografische beschouwingen (Boekenweekessay)
• 2001: - De slachting in Parijs (toneel)
• 2001: - Salomon (roman)
• 2002: - Rond voor rond of als een pikhouweel (essay)
• 2003: - Othello (toneel)
• 2003: - Het monster met de twee ruggen: een kameropera (libretto)
• 2003: - Paravion (roman - De Gouden Uil 2004; nominatie AKO Literatuurprijs 2004)
• 2004: - Een beer in bontjas (herziene, uitgebreide versie)
• 2005: - Het temmen van een feeks (William Shakespeare, vertaling toneel voor Toneelgroep Amsterdam)
• 2005: - Schoon in elk oog is wat het bemint (herziene, uitgebreide versie)
• 2006: - De zon kussen op dit nachtuur (bloemlezing van gedichten van Abdullah ibn al-Mu'tazz)
• 2006: - De vierde gongslag (met cd) (bundel literaire essays over opera's)
• 2006: - Om wat er nog komen moet: pornografica (poëziebloemlezing, geïllustreerd door Dick Matena)
• 2009: - Spotvogel (roman)
• 2011: - Heidense vreugde (gebundelde essays)
• 2014: - Meriswin
• 2015: - De akker en de mantel, over de vrouw in de islam
• 2019: - Venus en Adonis (William Shakespeare, vertaling met illustraties van Marlene Dumas)
• 2020: - Smekelingen (Aischylos, vertaling toneel voor De Balie)

Over Hafid Bouazza's werk

• Henriëtte Louwerse, 'Het mijne is het uwe; Culturele integriteit in Hafid Bouazza’s "De verloren zoon"', in: Michiel van Kempen, Piet Verkruijsse en Adrienne Zuiderweg (red.), Wandelaar onder de palmen. Opstellen over koloniale en postkoloniale literatuur en cultuur, Leiden, KITLV, 2004, pp. 43–51.
• Mohammed Benzakour, 'Een groteske woordkunstenaar in domineesland', in: Rosemarie Buikema en Maaike Meijer (red.), Kunsten in Beweging, SDU Uitgevers, 2004.

Avond van de Polemiek

Op 2 november 2011 won Bouazza tijdens de Avond van de Polemiek in De Balie Amsterdam het Scalpel 2011, voor zijn polemiek over de Arabische Lente.

Externe links

Wikiquote heeft een of meer citaten van of over Hafid Bouazza.