De beentjes van Sint-Hildegard

De beentjes van Sint-Hildegard
H. Pancratiuskerk in Langeveen, een van de opnamelocaties in Twente
Tagline	Als de liefde te veel wordt
Regie	Johan Nijenhuis
Producent	Johan Nijenhuis Ingmar Menning
Scenario	Radek Bajgar (origineel) Mirka Zlatníková (origineel) Herman Finkers (Nederlandse bewerking)
Gebaseerd op	Teorie tygra
Hoofdrollen	Herman Finkers Johanna ter Steege Leonie ter Braak
Productiebedrijf	Johan Nijenhuis&Co. Omroep MAX
Distributie	September Film
Première	13 februari 2020
Genre	Drama Komedie
Speelduur	103 min.
Taal	Twents Nederlands
Land	Nederland
Aantal bezoekers	700.000
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
Portaal    Film

De beentjes van Sint-Hildegard is een Nederlandse film uit 2020 met in de hoofdrollen Herman Finkers en Johanna ter Steege. De film wordt grotendeels gesproken in de Twentse streektaal. De film is gebaseerd op het scenario van de Tsjechische film Teorie tygra uit 2016.

Verhaal

Het verhaal begint wanneer Arend, de 89-jarige schoonvader van hoofdpersoon Jan (Herman Finkers), besluit om zijn grootste wens in vervulling te laten gaan. Hij is al jaren van plan om een voetreis te maken naar Rüdesheim aan de Rijn waar zich de beenderen van Sint Hildegard bevinden. Zijn vrouw heeft daar echter steeds een stokje voor gestoken. Wanneer hij op een ochtend de stoute schoenen aantrekt en aan de reis begint, stort hij in Bad Bentheim ter aarde en overlijdt hij.

Jan is reeds 35 jaar getrouwd met Gedda en heeft met haar twee kinderen. Hij is veearts, en Gedda werkt aan de Universiteit Twente, waar ze onderzoek heeft gedaan naar de toegenomen levensverwachting van mannen die door vrouwen bij alles worden bijgestaan. Ze is magna cum laude gepromoveerd op dit onderwerp. In de aanloop naar de begrafenis van Arend, die zelf liever gecremeerd en over de Loreley uitgestrooid had willen worden, realiseert Jan zich hoe weinig Arend thuis te zeggen had en hoe veel zijn vrouw Gedda in die zin op haar moeder lijkt. Gedda ziet het huwelijk als een vorm van begeleid wonen en bepaalt daarom alles wat Jan moet doen. Hij besluit het roer om te gooien. Hij gooit het op een akkoordje met de begrafenisondernemer en laat het lichaam van Arend stiekem opgraven en cremeren om toch de laatste wens van zijn schoonvader in vervulling te laten gaan. Daarnaast brengt hij een echtscheiding ter tafel, maar dit neemt ze gewoon niet serieus. Ook worstelt hij met schuldgevoelens waardoor hij Gedda niet wil verlaten. Hij krijgt een bijzonder idee en besluit net te doen alsof hij aan de ziekte van Alzheimer lijdt, zodat hij wordt opgenomen in een verpleeghuis en zo eindelijk bevrijd is van de regelzucht van zijn vrouw.

De directeur van het verpleeghuis heeft echter al snel door dat er niets met Jan aan de hand is en geeft hem een week de tijd om over de situatie na te denken en keuzes te maken voordat hij Jan weer terug naar zijn vrouw zal sturen. Hij stuurt Jan erop uit die vervolgens met de trein naar Bad Bentheim vertrekt, waar hij een ezel huurt om vanaf daar de pelgrimstocht naar Sint Hildegard af te maken die zijn schoonvader begonnen was. Hij neemt zijn beide kinderen in vertrouwen en laat ze naar Duitsland overkomen om hun de hele situatie uit te leggen en hem op zijn reis te vergezellen. De ziekelijk jaloerse vriend van Jans dochter weet de verblijfplaats van het drietal echter te achterhalen en zo valt Jan uiteindelijk bij Gedda door de mand.

Jan maakt aan Gedda duidelijk dat hij heel veel van haar houdt, maar dat hij graag zelf de regie over zijn leven terug wil. Na een kort moment van bezinning over de nieuwe situatie vervalt Gedda echter weer in haar oude gewoonten van regelzucht. Ze geeft aan dat ze niet kan veranderen. Jan pakt hierop zijn jas en besluit de pelgrimstocht af te maken. Terwijl Gedda op haar werk een college geeft over hoe betreurenswaardig het leven van een alleenstaande man is, geniet Jan met zijn ezeltje blijmoedig van zijn tocht langs de Rijn, waarin hij uiteindelijk de as van zijn schoonvader uitstrooit, waarna hij bij Sint Hildegard een kaarsje aansteekt.

Rolverdeling

Ontvangst

De film was een succes in de Nederlandse bioscopen en werd positief gerecenseerd. Binnen enkele weken kreeg de film de Gouden Film status, en vervolgens de Platina Film status. In september 2020 hadden, ondanks beperkingen vanwege de coronacrisis, ruim 700.000 bioscoopbezoekers De Beentjes van Sint-Hildegard gezien. Het is daarmee de best bezochte Nederlandse film van het jaar 2020. Voor de jaarlijkse Gouden Kalveren kreeg de film drie nominaties: Beste film, Beste scenario en Beste montage. Door de Kring van Nederlandse Filmjournalisten (KNF) werd de film verkozen tot 'Beste bioscooptitel van eigen bodem'.^[1] Op Koningsdag 2021 keken er 2,5 miljoen kijkers op televisie, waarmee dit de best bekeken film is sinds de kijkcijfers worden bijgehouden.^[2] Met uitgesteld kijken kwam het tot bijna 4 miljoen kijkers.