Zenon Plech

Zenon Plech
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 1 stycznia 1953
Zwierzyn
Data i miejsce śmierci 25 listopada 2020
Gdańsk
Kariera seniorska
Lata Klub
Liga polska
1970–1976 Stal Gorzów Wielkopolski
1977–1987 Wybrzeże Gdańsk
Liga angielska
1975–1976, 1979–1981 Hackney Hawks
1982 Sheffield Tigers
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja
1972–1986 Polska Polska
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1996–1997, 1998 Stal Gorzów Wielkopolski
1999 Sparta Wrocław
2001 Polska
2008 Polonia Bydgoszcz
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
brąz 1972 drużynowo
brąz 1973 indywidualnie
brąz 1973 parowo
brąz 1974 drużynowo
srebro 1976 drużynowo
brąz 1978 drużynowo
srebro 1979 indywidualnie
brąz 1979 parowo
brąz 1980 drużynowo
srebro 1980 parowo
brąz 1981 parowo
Zenon Plech – mural w Gdańsku

Zenon Plech (ur. 1 stycznia 1953 w Zwierzynie[1], zm. 25 listopada 2020 w Gdańsku[2]) – polski żużlowiec i trener sportu żużlowego. Reprezentant Polski. W trakcie kariery zawodnik często określany pseudonimem Super-Zenon[1].

Życiorys

Wychowanek Stali Gorzów Wielkopolski, w której startował od 1970 do 1976[3]. Następnie przeniósł się do Wybrzeża Gdańsk, które reprezentował do końca kariery w 1987. Pięciokrotny mistrz Polski (1972, 1974, 1979, 1984, 1985), ponadto w latach 1981 i 1983 srebrny medalista. Trzykrotnie zdobywał Złoty Kask (1973, 1974, 1978), a w 1975 zajął drugie miejsce. W jego dorobku jest też Srebrny Kask w 1971.

Wielokrotny reprezentant Polski na arenie międzynarodowej. Ośmiokrotny uczestnik finałów indywidualnych mistrzostw świata, w tym dwukrotny medalista (brązowy w 1973 i srebrny w 1979 – oba medale na torze w Chorzowie), ponadto medalista mistrzostw drużynowych (srebrny i trzy brązowe) oraz mistrzostw par (srebrny i cztery brązowe).

Plech ma na koncie starty w brytyjskiej lidze żużlowej, gdzie znany był pod przydomkiem Golden Boy. Był zawodnikiem drużyny „Jastrzębi” (Hackney Londyn) w latach 1975–1976 oraz 1979–1981. W sezonie 1982 bronił barw „Tygrysów” z Sheffield.

Po zakończeniu kariery próbował sił jako trener Wybrzeża Gdańsk, Stali Gorzów oraz WTS-u Wrocław. W 2001 prowadził kadrę Polski w Drużynowym Pucharze Świata i zdobył z drużyną srebrny medal. W 1999, gdy prowadził WTS, miał wkład w zdobycie przez zespół srebrnego medalu Drużynowych Mistrzostw Polski, ale na kilka meczów przed końcem sezonu rozstał się z drużyną. Pod jego okiem karierę na dużym torze zaczynał m.in. Krzysztof Cegielski.

Założył Fundację Wspierania Rozwoju Kultury Fizycznej i Sportu. Jego fundacja od 2006 prowadzi szkółkę miniżużlową przy Wybrzeżu Gdańsk dla najmłodszych adeptów sportu żużlowego. Prowadzona przez niego drużyna miniżużlowa w sezonie 2006 sięgnęła po brązowy medal DMP, a w 2007 po srebrny. W sezonie 2008, gdańska drużyna miniżużla, której trenerem był Jarosław Olszewski, prowadzona przez Fundację Zenona Plecha, zdobyła tytuł drużynowych mistrzów Polski. Zawodnik z Gdańska, Krystian Pieszczek, zdobył srebrny medal IMP w miniżużlu.

Przed sezonem 2008 objął funkcję trenera w drużynie Polonii Bydgoszcz, która pierwszy raz w historii nie startowała w najwyższej klasie rozgrywkowej. Zrealizował plany włodarzy klubu doprowadzając drużynę do awansu do żużlowej ekstraligi. Trenerem bydgoskiej Polonii był też w sezonie 2009[4]. 1 września 2018 został włączony do Galerii Sław Żużlowej Reprezentacji Polski.

Zmarł 25 listopada 2020. Pochowany 28 listopada 2020 na gdańskim cmentarzu Srebrzysko[5].

Osiągnięcia

Indywidualne mistrzostwa świata

Drużynowe mistrzostwa świata

  • srebro: 1976
  • brąz: 1972, 1974, 1978, 1980

Mistrzostwa świata par

  • srebro: 1980
  • brąz: 1973, 1979, 1981

Indywidualne mistrzostwa Polski

  • złoto: 1972 Bydgoszcz, 1974 Gorzów, 1979 Gorzów, 1984 Gorzów, 1985 Gorzów
  • srebro: 1981 Leszno, 1983 Gdańsk

Młodzieżowe indywidualne mistrzostwa Polski

  • do uzupełnienia

Złoty Kask

  • złoto: 1973, 1974, 1978
  • srebro: 1975

Srebrny Kask

  • złoto: 1971

Inne ważniejsze turnieje

Memoriał Alfreda Smoczyka w Lesznie

  • 1972 – 1 miejsce – 15 pkt → wyniki
  • 1973 – 2 miejsce – 12 pkt → wyniki
  • 1978 – 1 miejsce – 14 pkt → wyniki
  • 1979 – 1 miejsce – 15 pkt → wyniki

Przypisy

Bibliografia

  • Wiesław Dobruszek: Żużlowe ABC (Tom II). Leszno: Danuta, 2004, s. 178–179, seria: Żużlowe ABC. ISBN 83-920216-2-2.

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Zenon Plech w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=160378