Wojciech Zabłocki

  1. Strona główna
  2. Polska Wikipedia
  3. Wojciech Zabłocki
Wojciech Zabłocki
Ilustracja
Kraj działania  Polska
Data i miejsce urodzenia 6 grudnia 1930
Warszawa
Data śmierci 5 grudnia 2020
Profesor nauk technicznych
Specjalność: architektura obiektów sportowych, projektowanie architektoniczne
Alma Mater Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie
Doktorat 1968
Politechnika Warszawska
Habilitacja 1981
Politechnika Krakowska
Profesura 1999
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Ecce Homo
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Gwiazda w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie
ilustracja
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
Reprezentacja  Polska
srebro Melbourne 1956 szermierka
szabla drużynowo
srebro Rzym 1960 szermierka
szabla drużynowo
brąz Tokio 1964 szermierka
szabla drużynowo

Wojciech Mikołaj Zabłocki (ur. 6 grudnia 1930 w Warszawie, zm. 5 grudnia 2020[1]) – polski architekt, szermierz (olimpijczyk), wychowanek węgierskiego szablisty Jánosa Keveya, znawca architektury sportowej, wykładowca w Instytucie Architektury Politechniki Łódzkiej i na Wydziale Architektury Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania w Warszawie. Był mężem aktorki Aliny Janowskiej oraz ojcem Michała Zabłockiego, poety i reżysera.

Specjalista szabli, brał udział w czterech igrzyskach olimpijskich, na których zdobył trzy medale – dwa srebrne i brązowy. Zdobył dziewięć medali mistrzostw świata, a także pięć tytułów mistrza Polski. W 1953 został indywidualnym mistrzem świata juniorów. W czasie kilkunastoletniej kariery zawodniczej reprezentował kluby: MKS Katowice, Budowlani Kraków, Krakowski Klub Szermierzy i Marymont Warszawa.

Kariera sportowa

Starty olimpijskie:

  • Helsinki 1952 – w drużynie zajął dzielone 5–8. miejsce, indywidualnie odpadł w ćwierćfinałowych walkach grupowych
  • Melbourne 1956 – w drużynie zdobył srebrny medal, indywidualnie zajął 6. miejsce
  • Rzym 1960 – w drużynie zdobył srebrny medal, indywidualnie zajął 5. miejsce
  • Tokio 1964 – w drużynie zdobył medal brązowy, nie startował indywidualnie

Starty w mistrzostwach świata:

  • 1953 – 3. miejsce (drużynowo)
  • 1954 – 2. miejsce (drużynowo)
  • 1955 – 4. miejsce (indywidualnie)
  • 1957 – 3. miejsce (drużynowo)
  • 1958 – 3. miejsce (drużynowo)
  • 1959 – 1. miejsce (drużynowo)
  • 1961 – 1. miejsce (drużynowo), 3. miejsce (indywidualnie)
  • 1962 – 1. miejsce (drużynowo)
  • 1963 – 1. miejsce (drużynowo)

Życie pozasportowe

Niezależnie od kariery sportowej pracował zawodowo jako architekt. W 1954 ukończył studia na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i w 1955 został członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich. W 1968 obronił doktorat, a w 1980 habilitował się. Zajmował się przede wszystkim architekturą obiektów sportowych, zaprojektował m.in. salę gier Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, Ośrodek Przygotowań Olimpijskich w Warszawie, kompleks sportowy w Koninie, Centrum Sportowe w Zgorzelcu, halę sportową w Puławach przy ul. Partyzantów, ośrodek sportowy w Aleppo, Ośrodek Olimpijski w Syrii w Latali Latakii[2]), był także wraz z rzeźbiarzem prof. Gustawem Zemłą współtwórcą m.in. Pomnika Powstańców Śląskich w Katowicach (1964–1967, 1968 nagroda resortowa).

Był wielokrotnie nagradzany zarówno za sukcesy sportowe, jak i prace architektoniczne. W 1995 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3], a w 1998 – Krzyżem Komandorskim tego orderu[4]. 29 maja 2011 za wspaniałą karierę sportową, olbrzymią charyzmę w działaniu na rzecz sportowców i sportu oraz magiczne piękno zaklęte w Jego architekturze został uhonorowany Orderem Ecce Homo[5].

Pięciokrotnie otrzymał złoty Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, był laureatem szeregu architektonicznych nagród resortowych. W 1952 znalazł się na szóstym miejscu Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszych sportowców Polski, w 1954 był w tej klasyfikacji dziesiąty, a w 1955 – siódmy.

W 1992 roku, wspólnie z Ryszardem Parulskim zgłosił projekt i opracował szczegółową koncepcję organizacyjno-architektoniczną zorganizowania w Warszawie w 2012 roku XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich.

Autor książek, m.in.:

  • Z workiem szermierczym po świecie (1962)
  • Podróże z szablą (1965)
  • Piórkiem i szablą (1982)
  • Architektura dla potrzeb czynnej rekreacji w aglomeracjach miejskich (1968)
  • Cięcia prawdziwą szablą (1989)
  • Polskie sztuki walki. Miecz oburęczny i szabla husarska (2001)
  • Walczę więc jestem (2006)
  • Architektura (2007)
  • Szable świata (2011)

W latach 1982–1985 wystawiał swoje prace malarskie i rysunkowe w Warszawie, Aleppo i Damaszku. W 1987 brał udział w realizacji serialu dokumentalnego pt. Biała broń, jako konsultant i autor sekwencji pojedynków, w których brał udział razem ze swoim synem, Michałem. Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku[6]. Był współautorem książki „Bitwa Warszawska 1920” wraz z Januszem Jarosławskim[7].

Zmarł 5 grudnia 2020 w przeddzień swoich 90 urodzin[8].

11 grudnia 2020 został pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach w grobowcu obok zmarłej w 2017 żony Aliny Janowskiej-Zabłockiej[9].

Przypisy

  1. ↑ Zmarł Wojciech Zabłocki – polski medalista olimpijski. sport.interia.pl, 5 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-05].
  2. ↑ Żmudzińska-Nowak i inni, Reflektory: interdyscyplinarne spojrzenie na dziedzictwo architektury Górnego Śląska drugiej połowy XX wieku, Katowice: Biblioteka Śląska, 2017, ISBN 978-83-64210-49-5, OCLC 1030545995 [dostęp 2019-09-20].
  3. ↑ M.P. z 1995 r. nr 15, poz. 175
  4. ↑ M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68
  5. ↑ Kawaler Orderu Wojciech Zabłocki. ecce-homo.pl. [dostęp 17 sierpnia 2011].
  6. ↑ Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista. dziennik.pl, 2015-03-16. [dostęp 2015-03-21].
  7. ↑ Bitwa Warszawska 1920, Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie [dostęp 2020-11-23].
  8. ↑ Zmarł utytułowany szermierz i architekt Wojciech Zabłocki. onet.pl, 5 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-07)].
  9. ↑ Wybitny szermierz i architekt Wojciech Zabłocki spoczął na Powązkach. polsatsport.pl. [dostęp 2020-12-11].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Wojciech Zabłocki w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

O stronie

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2020-12-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=82368