Mensa (mebel)

Marmurowy stół zaoblony (mensa lunata) z rzymskiego pałacu

Mensa (łac. mēnsă) – kwadratowy stół w starożytnym Rzymie. Z trzech stron dostawiano do niego sofy pozostawiając z czwartej swobodny dostęp dla usługujących niewolników[1].

W okresie wczesnego cesarstwa mensy miały postać marmurowych blatów osadzonych na jednonożnej podstawie albo okrągłych jednonożnych stolików z drewna lub z brązu (w rodzaju nowożytnych gerydonów), służąc do wystawiania najcenniejszych domowych przedmiotów (cartibula); określano tak również trójnożne metalowe stoliki o wygiętych nogach zakończonych lwimi łapami[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. Klemens Krajewski: Mała encyklopedia architektury i wnętrz. Wrocław: Ossolineum, 1974, s. 308.
  2. Jérôme Carcopino: Życie codzienne w Rzymie w okresie rozkwitu cesarstwa. Warszawa: PIW, 1966, s. 43.

Informacja

Artykuł Mensa (mebel) w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=39149