Marcin Różalski

Marcin Różalski
ilustracja
Pseudonim

Płocki Barbarzyńca
Różal

Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1978
Płock

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

188 cm

Masa ciała

110 kg

Styl walki

MMA, boks tajski, kick-boxing

Debiut

kick-boxing – 2004
MMA – 2011

Federacja

KSW

Kategoria wagowa

ciężka

Klub

Różal Team

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

kick-boxing – 32
MMA – 11

Zwycięstwa

kick-boxing – 22
MMA – 7

Przez nokauty

kick-boxing – 12
MMA – 4

Przez poddania

MMA – 2

Przez decyzje

kick-boxing – 9
MMA – 1

Porażki

kick-boxing – 9
MMA – 4

  1. Bilans walk aktualny na 18 czerwca 2022.

Marcin Różalski (ur. 29 lipca 1978 w Płocku[1]) − polski zawodowy kick-bokser, zawodnik muay thai i mieszanych sztuk walki (MMA) wagi ciężkiej, mistrz świata organizacji ISKA z 2007 i WKA z 2008 w formule K-1. Były międzynarodowy mistrz KSW wagi ciężkiej z 2017 roku.

Kariera w kick-boxingu

Jako amator był wielokrotnym medalistą mistrzostw Polski i Europy. W 2004 roku rozpoczął zawodowe starty w K-1[2], dochodząc do półfinału pierwszego Grand Prix Polski w tejże formule. 25 października 2004, przegrał w Paryżu, z wielokrotnym mistrzem świata i Europy w boksie tajskim Cheickiem Kongo przez TKO w 3. rundzie. 18 grudnia 2004 roku, na gali K-1 MAX Spain 2004, w hiszpańskiej Guadalajarze, wygrał przez TKO z zawodnikiem gospodarzy Damianem Garcią.

27 lutego 2005 przegrał na punkty z Przemysławem Saletą, natomiast w październiku tego samego roku został zawodowym mistrzem Polski w boksie tajskim, nokautując Krzysztofa Misiaczyka w 2. rundzie.

17 lutego 2006 doszedł do finału turnieju K-1 European League w Budapeszcie, jednak nie wystąpił w nim z powodu kontuzji, której nabawił się w wygranym, półfinałowym starciu z Ante Varnicą. Na początku marca tego samego roku, wygrał drugą edycję Grand Prix Polski, pokonując wszystkich rywali przed czasem, w tym Rafała Petertila w finałowej walce.

13 maja 2006 pokonał amerykańskiego zawodnika Ricka Roufusa jednogłośnie na punkty. W kwietniu 2007 roku, przegrał z Białorusinem Siarhiejem Hurem, odpadając z turnieju K-1 Italy Oktagon.

3 marca 2007 roku, podczas gali Angels of Fire w Płocku, zdobył zawodowe mistrzostwo świata federacji ISKA (zasady orientalne / K-1). W walce o tytuł pokonał przez techniczny nokaut Turka Yahayę Gulaya[3]. 9 czerwca 2007, przegrał w finale K-1 Poland Grand Prix z Łukaszem Jaroszem przez TKO.

8 marca 2008 roku (Angels of Fire III) został drugi raz w zawodowej karierze mistrzem świata, tym razem organizacji WKA w formule K-1. Tym razem pokonał po 5 rundach przez decyzję sędziów obrońcę tytułu, reprezentującego Szwajcarię Mitata Tahirsylaja[4].

W maju 2009 roku po raz pierwszy wystąpił w oficjalnym turnieju prestiżowej organizacji K-1, zaliczanym do cyklu World GP − K-1 World Grand Prix 2009 w Łodzi. W ćwierćfinale znokautował specjalistę taekwondo, Koreańczyka Park Yong-soo, jednak musiał się później wycofać z udziału w półfinale z powodu kontuzji ręki.

W listopadzie 2017 zakończył współpracę z KSW, wiążąc się z organizacją DSF Kickboxing Challenge, gdzie po prawie dziewięciu latach powróci do startów w kickboxingu[5].

13 kwietnia 2018 roku na gali DSF Kickboxing Challenge 14 w Warszawie, zrewanżował się po latach Peterowi Grahamowi za porażkę na zasadach MMA 2014 roku z gali KSW 28[6].

18 czerwca 2022 roku podczas gali KSW 71: Ziółkowski vs. Rajewski przegrał przez TKO (cztery nokdauny) w drugiej rundzie z doświadczonym Errolem Zimmermanem[7]. Pojedynek odbył się na zasadach K-1, jednak w małych rękawicach[8].

Kariera MMA

W listopadzie 2010 roku[9] podpisał kontrakt z organizacją Konfrontacja Sztuk Walki na występy w mieszanych sztukach walki (MMA). Zadebiutował 19 marca 2011 roku podczas gali KSW XV w Warszawie, gdy pokonał przez techniczny nokaut Marcina Bartkiewicza (walka została przerwana z powodu rozcięcia na głowie Bartkiewicza)[10]. Dwa miesiące później, na KSW XVI Różalski po raz kolejny tryumfował z powodu kontuzji rywala, gdy walczący z nim Rosjanin Siergiej Szemietow doznał urazu ręki[11]. 25 lutego 2012 roku w walce wieczoru na gali KSW XVIII: Unfinished Sympathy przegrał w pierwszej rundzie z Holendrem Valentijnem Overeemem, który na kilka dni przed walką zastąpił kontuzjowanego Jérôme'a Le Bannera[12]. 28 września 2013 roku poddał innego kickboksera Pawła Słowińskiego duszeniem zza pleców w 1. rundzie. 22 marca 2014 roku pokonał Nicka Rossborougha w drugiej rundzie przez techniczny nokaut. 4 października 2014 roku na KSW 28 przegrał przez poddanie z Peterem Grahamem z powodu kontuzji kolana. Przed walką 27 maja 2016 z Mariuszem Pudzianowskim waga Różalskiego wynosiła 114,8 kg[13].

27 maja 2016 pokonał Mariusza Pudzianowskiego w drugiej rundzie przez poddanie. Rok później 27 maja 2017 podczas KSW 39, które odbyło się na Stadionie Narodowym znokautował ówczesnego mistrza KSW wagi ciężkiej Fernando Rodriguesa Jr. w 16 sekundzie starcia, odbierając mu tym samym mistrzostwo[14]. Jak sam wyznał, cała akcja, która można było zobaczyć w oktagonie była trenowana specjalnie pod rywala[15]. Po zwycięstwie i zdobyciu pasa mistrzowskiego Różalski ogłosił niemal od razu, że pas zostanie zwakowany ze względu na brak jego [Różalskiego] zainteresowania pasami. Oficjalnie pas zwakował w lipcu, wręczając go właścicielowi federacji KSW, Maciejowi Kawulskiemu[16]. 1 marca 2019 roku zakończył sportową karierę[17]. 7 września 2020 na oficjalnym kanale KSW (na serwisie Youtube) został opublikowany film pt. „On wraca...”. Który miał sugerować powrót Różala do klatki KSW[18]. 3 dni później, zostało dodane kolejne wideo potwierdzające powrót Różalskiego, ale do nowo powstałej organizacji Genesis, w której stoczył pojedynek na gołe pięści[19].

Boks

W czerwcu 2002 roku w Płocku stoczył jedyną w swej karierze zawodową walkę bokserską, gdy pokonał przez techniczny nokaut w 3. rundzie Pawła Newazila[20].

Boks na gołe pięści

23 października 2020 roku po powrocie do walk stoczył swój pierwszy pojedynek w formule boksu na gołe pięści(ang.) z możliwością używania uderzeń łokciami, podczas pierwszej gali nowo powstałej organizacji Genesis[21][22]. Walkę przegrał z byłym mistrzem UFCJoshem Barnettem, gdyż nie był zdolny wyjść do trzeciej rundy[23].

Osiągnięcia

Kick-boxing[24]:

  • 6-krotny amatorski mistrz Polski w kickboxingu
  • amatorski wicemistrz Europy w kickboxingu
  • 2005: zawodowy mistrz Polski w boksie tajskim
  • 2006: K-1 European League − finalista turnieju
  • 2006: II Grand Prix Polski − 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
  • 2007: międzynarodowy mistrz Polski w wadze ciężkiej, formuła K-1[25]
  • 2007: mistrz świata ISKA w wadze ciężkiej, formuła K-1
  • 2007: K-1 Poland Grand Prix − finalista turnieju wagi ciężkiej
  • 2008: mistrz świata WKA w wadze superciężkiej, formuła K-1

Mieszane sztuki walki:

Lista zawodowych walk w kick-boxingu

Lista zawodowych walk w MMA

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 7-4 Brazylia Fernando Rodrigues Jr. (11-2) KO (lewy i prawy sierpowy) 1 0:16 KSW 39: Colosseum 27.05.2017 Polska Warszawa Zdobył międzynarodowe mistrzostwo KSW w wadze ciężkiej, Bonus za nokaut wieczoru
Wygrana 6-4 Polska Mariusz Pudzianowski (9-4. 1 NC) Poddanie (duszenie gilotynowe) 2 1:46 KSW 35: Khalidov vs. Karaoglu 27.05.2016 Polska Gdańsk/Sopot
Przegrana 5-4 Anglia James McSweeney (14-13) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:16 KSW 32: Road to Wembley 31.10.2015 Wielka Brytania Londyn
Przegrana 5-3 Australia Peter Graham (10-7) Poddanie (kontuzja kolana) 2 0:43 KSW 28: Fighters Den 04.10.2014 Polska Szczecin
Wygrana 5-2 Stany Zjednoczone Nick Rossborough (24-17) TKO (ciosy pięściami) 2 4:36 KSW 26: Materla vs. Silva III 22.03.2014 Polska Warszawa
Wygrana 4-2 Australia Paweł Słowiński (1-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:32 KSW 24: Starcie Gigantów 28.09.2013 Polska Łódź
Wygrana 3-2 Holandia Rodney Glunder (24-19-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 20: Symfonia Walki 15.09.2012 Polska Gdańsk/Sopot
Przegrana 2-2 Rosja Salimgiriej Rasułow (8-5) Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Draka 7 26.05.2012 Rosja Władywostok Specjalne zasady − walka w parterze tylko do 30 sekund
Przegrana 2-1 Holandia Valentijn Overeem (32-29) Poddanie (klucz na stopę) 1 2:25 KSW 18: Unfinished Sympathy 25.02.2012 Polska Płock
Wygrana 2-0 Rosja Siergiej Szemietow (6-6) TKO (kontuzja ręki) 1 1:05 KSW 16: Khalidov vs. Lindland 21.05.2011 Polska Gdańsk/Sopot
Wygrana 1-0 Polska Marcin Bartkiewicz (2-2) TKO (rozcięcie) 2 1:51 KSW 15: Współcześni Gladiatorzy 19.03.2011 Polska Warszawa Debiut w MMA

Lista walk w boksie

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Wygrana 1-0 Polska Paweł Newazil TKO 3 22.06.2002 Polska Płock Debiut w Boksie

Lista walk w boksie na gołe pięści

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 0-1 Stany Zjednoczone Josh Barnett (0-0) TKO (niezdolność do kontynuowania walki) 2 3:00 Genesis 1: Różal vs. Barnett 23.10.2020 Polska Łódź Debiut w boksie na gołe pięści, Main Event

Przypisy

  1. Marcin Różalski ("Różal") | MMA Fighter Page, Tapology [dostęp 2019-03-07] (ang.).
  2. Marcin Różalski walczy w K1. sport.pl, 5 marca 2004. [dostęp 2011-01-31].
  3. Andrzej Zarębski: Marcin Różalski zawodowym mistrzem świata. gazeta.pl, 4 marca 2007. [dostęp 2011-01-31].
  4. Andrzej Zarębski: Marcin Różalski po raz drugi mistrzem świata. gazeta.pl, 9 marca 2008. [dostęp 2011-01-31].
  5. Mistrz wagi ciężkiej odchodzi z KSW! (pol.). sport.pl, 2017-11-03. [dostęp 2018-04-12].
  6. DSF 14: rewanż po latach, Marcin Różalski pokonał Petera Grahama, Onet Sport, 14 kwietnia 2018 [dostęp 2019-01-29] (pol.).
  7. Marcin Różalski przegrywa przez nokaut w historycznej walce na gali KSW 71, Sport.pl [dostęp 2022-06-19] (pol.).
  8. Antoni Zubek, Marcin Różalski vs Errol Zimmerman. Ikona kickboxingu rywalem Różala na KSW 71 w Toruniu, Silesion.PL, 6 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-19] (pol.).
  9. Marcin Różalski w MMA [dostęp 2017-01-10].
  10. KSW 15 – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 20 marca 2011. [dostęp 2011-03-20].
  11. KSW 16 – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 21 maja 2011. [dostęp 2011-05-22].
  12. KSW 18: Unfinished Sympathy – wyniki i relacja.. mmarocks.pl, 26 lutego 2012. [dostęp 2012-02-26].
  13. KSW 35: Publiczność dopisała. Zobacz ważenie przed galą w Ergo Arenie! (wideo). sportowefakty.wp.pl, 27 Maja 2016. [dostęp 2016-05-27].
  14. KSW 39: Colosseum – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-05-27. [dostęp 2017-05-28].
  15. Marcin RÓŻAL Różalski KSW 39 - extremehobby, extremehobby.eu [dostęp 2017-10-20] (pol.).
  16. Kacper Sosnowski, Marcin Różalski dla Sport.pl, 11 września 2017.
  17. Marcin Różalski zakończył karierę? Różal wrzucił wymowne WIDEO, sport.se.pl [dostęp 2019-03-07].
  18. KSW, On wraca..., 7 września 2020.
  19. KSW, Różal wraca! | Genesis, 10 września 2020.
  20. boxer: Marcin Rozalski (ang.). boxrec.com. [dostęp 2011-01-31].
  21. KSW, Różal wraca! | Genesis, 10 września 2020.
  22. KSW, Różal kontra Josh Barnett na gołe pięści! | GENESIS, 30 września 2020.
  23. Krzysztof Kordys, Genesis: Marcin Różalski pokonany przez Josha Barnetta! Były mistrz UFC zwycięzcą walki wieczoru! | MMA ROCKS, MMA Rocks!, 23 października 2020 [dostęp 2020-10-23] (pol.).
  24. Najważniejsze osiągnięcia sportowe w okresie 2003-2006. dane.plock.eu.
  25. Night of Glory - Łukasz JArosz obronił tytuł!!! (pol.). rabka.eu.

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Marcin Różalski w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2022-06-28 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=2219322