Het geografisch middelpunt van Nederland is een begrip zonder officiële definitie. Hieronder volgen enkele mogelijke definities. In dit artikel is geen rekening gehouden met Caribisch Nederland (de eilanden Bonaire, Saba en Sint Eustatius), dat sinds 2010 bij Nederland hoort.
Door natuurkrachten, inpolderingen, politiek en oorlog is het zwaartepunt van het droge land in de loop van de geschiedenis geen vast punt. De laatste grenswijzigingen door oorlog waren de tijdelijke annexatie van 69 km² Duits grondgebied tussen 1949 en 1963, waarvan uiteindelijk slechts 1 km² behouden bleef, en het scheidingsverdrag van Nederland en België in 1839. De laatste grote droogleggingen waren de IJsselmeerpolders (1930-1968) en de Eerste en Tweede Maasvlakte (1973 en 2012). Het zwaartepunt verschuift door het wandelen van de Waddeneilanden en de groei van de Razende Bol bij Den Helder. Als het IJsselmeer en de Waddenzee zouden worden drooggelegd dan verschoof het zwaartepunt van Putten naar Zeewolde. De toetreding van Sint Eustatius, Saba en Bonaire tot Nederland op 10 oktober 2010 heeft het zwaartepunt van het land drastisch verplaatst.
RD-steen nabij de Lindeboomsberg. Hier stond een toren als regionaal punt voor de Rijksdriehoeksmeting.
Het multifunctionele middelpunt van de Lindeboomsberg volgens Wigman: in een ver verleden was de lindeboom op de top (achter steen M) het middelpunt van rechtspraak. M was bovendien het middelpunt van de 'kalenderstenen' links (NO, noordoost, waar de zon opkomt op de langste dag), en rechts (ZO, zuidoost, waar de zon opkomt op de kortste dag). Later werd M het middelpunt van Nederland. Rondom was kale heide.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Artikel Geografisch middelpunt van Nederland in de Nederlandse Wikipedia nam de volgende plaatsen in de lokale populariteitsranglijst in beslag:
De gepresenteerde inhoud van het Wikipedia-artikel werd in 2022-02-25 geëxtraheerd op basis van https://nl.wikipedia.org/?curid=583991