Foo Fighters

Foo Fighters
De Foo Fighters in 2017 na een optreden, van links naar rechts: Chris Shiflett, Rami Jaffee, Taylor Hawkins, Dave Grohl, Pat Smear en Nate Mendel
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1995–heden
Oorsprong	Seattle, Washington
Genre(s)	Alternatieve rock Hardrock Post-Grunge
Label(s)	RCA, Capitol
Verwante acts	Nirvana, Germs, Them Crooked Vultures, Sunny Day Real Estate, Scream, The Fire Theft, Late!, Queens of the Stone Age, Me First and the Gimme Gimmes, No Use for a Name, Alanis Morissette, Tenacious D, Gary Clark jr., Ego Kill Talent
Leden
Zang, slaggitaar, drums	Dave Grohl
Basgitaar	Nate Mendel
Leadgitaar, achtergrondzang	Chris Shiflett
Slaggitaar, achtergrondzang	Pat Smear
Toetsen	Rami Jaffee
Oud-leden
Drums	William Goldsmith
Slaggitaar, achtergrondzang	Franz Stahl
Drums, zang	† Taylor Hawkins
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
Portaal    Muziek

Foo Fighters is een Amerikaanse rockband, opgericht door multi-instrumentalist Dave Grohl, bekend als voormalig drummer van Nirvana. Een belangrijke inspiratiebron voor deze band is grunge. De band trad voor het eerst op in 1995.

Biografie

Formatie en debuutalbum (1994–1995)

De Foo Fighters werden gevormd nadat Nirvana uiteenviel door het overlijden van Kurt Cobain. Dave Grohl bracht in 1995 onder de naam Foo fighters een gelijknamig album uit dat er mee te maken had, een verzameling nummers die hij bijeen schreef in zijn Nirvana-periode. Dave speelde alle bas-, gitaar- en drumpartijen zelf in voor wat hij aanvankelijk als een 'demo' (een 'trailer' van de nummers) beschouwde. Hij gebruikte de naam 'Foo Fighters' en niet zijn eigen naam, omdat hij niet wilde liften op de aandacht rond de dood van Kurt Cobain. Dave Grohl had zelf verwacht dat hij de naam later wel weer zou veranderen. Naar eigen zeggen vindt hij het "the dumbest band name ever" (domste naam ooit). Foo Fighters was een veel gebruikte term voor ufo's in de Tweede Wereldoorlog. Pas later formeerde hij een band: bassist Nate Mendel, drummer William Goldsmith (beiden ex-Sunny Day Real Estate) en gitarist Pat Smear (ex-Germ, die Nirvana van een versterkend gitaargeluid voorzag tijdens de In Utero-tournee) gaven de Foo Fighters een gezicht.

The colour and the shape (1996–1997)

Het tweede niet meer naar grunge neigende album The colour and the shape zag in 1997 het levenslicht. Na de opnames van het album werd in Los Angeles bijna alles nog een keer opgenomen zonder drummer Goldsmith. Grohl was niet tevreden met de drumpartijen van Goldsmith en nam deze ook opnieuw op, dit tot onvrede van William Goldsmith die niet veel later de band verliet. Toen Grohl Taylor Hawkins opbelde om te vragen of hij nog een geschikte drummer wist bood hij, tot verbazing van Grohl zichzelf aan. Hawkins verdiende al eerder zijn sporen bij Alanis Morissette. Voordat het tweede album, met de singles Monkey wrench, My hero en Everlong werd uitgebracht maakte Hawkins zijn debuut. Pat Smear deelde de groep mee dat hij uitgeput was en de groep wilde verlaten. Hij werd vervangen door Franz Stahl die eerder samen met Grohl in de band Scream zat.

There is nothing left to lose (1998–2001)

In 1998 ging de band naar Grohls thuisstaat Virginia om nummers voor het derde album te schrijven. Grohl en Stahl waren niet in staat om samen te werken en Grohl had het gevoel dat de drie bandleden een bepaalde richting op gingen maar Stahl niet, Stahl werd ontslagen. Kort daarna belde Mendel Dave op om te zeggen dat hij de uit de band stapte om weer muziek te maken met Sunny Day Real Estate, de volgende dag kwam hij hier weer op terug. De resterende drie bandleden namen in de opvolgende maanden het album There is nothing left to lose op. Na de opnames gingen ze op zoek naar een nieuwe gitarist. Chris Shiflett werd geschikt bevonden; hij is ook gitarist bij Me First and the Gimme Gimmes en in de jaren negentig zat hij bij No Use for a Name. Hij was eerst tour-gitarist maar hoorde nog voor het vierde album volledig bij de band. Op het derde album staan de hits Learn to fly, Aurora en Breakout. De laatste verscheen ook op de soundtrack van de film Me, myself & Irene.

One by one (2001–2004)

In oktober 2001 kwam de band weer bij elkaar na een heroïne overdosis van drummer Hawkins tijdens een Europese festivaltour begin dat jaar. Ongeveer tegelijkertijd hielp Grohl Queens of the Stone Age met hun album Songs for the deaf. Nadat ze vier maanden in een studio in Los Angeles hadden gezeten waren ze niet tevreden over het resultaat. Spanningen binnen de band liepen hoog op omdat Grohl ook met Queens of the Stone Age toerde. Na een optreden van Foo Fighters op Coachella festival waar Dave de dag ervoor ook met Queens of the Stone Age optrad besloten ze het vierde album af te maken. Uiteindelijk namen ze bijna het gehele album opnieuw op tijdens een 10 daagse opnamesessie in Grohls thuisstudio in Alexandria. Het album One by one werd in oktober 2002 uitgebracht.

In your honor (2005–2006)

Na een tour van anderhalf jaar na het vierde album wilde Grohl niet meteen weer bezig met het volgende Foo Fighters album. Oorspronkelijk wilde Grohl zelf akoestische nummers schrijven maar uiteindelijk was de hele band erbij betrokken. Voor het opnemen van het vijfde album bouwde de band een opnamestudio in Los Angeles genaamd Studio 606 West. Het werd een dubbelalbum met op de ene schijf alleen maar rock nummers en op de andere schijf alleen akoestische nummers. Het album In your honor werd in juni 2005 uitgebracht.

In september en oktober 2005 toerde de band met Weezer onder de naam 'Foozer tour'. Beide bands waren headliners van de tour. Op 17 juni 2006 speelde de band hun grootste niet-festival headliner concert tot nu toe in Hyde Park, Londen, er waren 85.000 concertgangers. In de zomer van 2006 werd er een korte akoestische tour gedaan waarbij Pat Smear als extra gitarist meeging. Verder gingen er nog meer muzikanten mee waaronder een violiste en een pianist.

In november 2006 bracht Foo Fighters hun eerste live-cd uit, genaamd Skin and bones. Op het album staan 15 tijdens de akoestische tour in Los Angeles opgenomen nummers.

Echoes, silence, patience & grace en Greatest hits (2007–2009)

Op 25 september 2007 kwam het zesde studioalbum van Foo Fighters uit met de singles The pretender, Long road to ruin en Cheer up, boys (your make up is running). Geproduceerd door producer Gil Norton die ook The colour and the shape produceerde. Op 12 september lekte het album al uit op internet. Tijdens de MTV European Music Awards bevestigde Pat Smear zijn definitieve terugkeer bij de band. In juni 2008 stonden ze in Wembley Stadium met als gasten Jimmy Page en John Paul Jones (musicus) van Led Zeppelin. Tijdens het toeren voor Echoes, silence, patience & grace zat de band niet stil en schreven ze nieuwe nummers. Nadat de tour was afgelopen in september 2008 namen ze 13 nieuwe nummers op in Studio 606. Uiteindelijk werden drie nummer hiervan uitgebracht, Wheels en Word forward op Greatest hits en Rope uiteindelijk op het zevende studioalbum Wasting light.

Op 3 november 2009 brachten ze het verzamelalbum Greatest hits uit. Dit album bevatte de twee eerder genoemde nieuwe nummers. Ter promotie traden ze op in Studio 606, dit werd live online uitgezonden.

Wasting light (2010–2012)

In augustus 2010 begon de band met het opnemen van het zevende studioalbum met de naam Wasting light. De producer was Butch Vig die al eerder de twee nieuwe nummer voor het Greatest hits album produceerde. Het album werd opgenomen in Grohls garage met alleen analoge apparatuur. Op 15 februari 2011 werd het album aangekondigd en in Nederland was de releasedatum 8 april. In de rest van de wereld was dit 12 april. De eerste single genaamd Rope verscheen op 1 maart.

Op 16 april tijdens Record Store Day werd er een coveralbum uitgebracht genaamd Medium rare. Op twee nieuwe covers na waren de nummers op dit album al eerder uitgebracht. Naast het album kwam er ook een rockumentary over de geschiedenis van de band uit genaamd Foo Fighters: Back & forth. Back & forth is tevens de titel van een van de nummers op Wasting light.

Sonic highways (2013–2015)

Nadat Foo Fighters aanvankelijk een pauze zouden nemen na de tour van het zevende album, kwam Grohl daar in januari 2013 van terug. Hij vertelde dat de band bezig was met muziek voor het achtste album. In augustus 2013 onthulde Grohl dat alle nummers geschreven waren. Op 11 augustus 2014 werd bekend dat het album Sonic highways zou heten. Het werd op 10 november uitgebracht.

Het album is opgenomen op acht verschillende locaties in acht verschillende steden in de Verenigde Staten. Het is net als het vorige album geproduceerd door Butch Vig. In de periode van oktober tot en met december 2014 wordt op Home Box Office in de VS de achtdelige documentaireserie Foo Fighters: Sonic highways uitgezonden, gemaakt door Dave Grohl. De serie gaat in op de Amerikaanse muziekgeschiedenis en de studio's waar het album is opgenomen.

Tijdens een optreden in Göteborg, Zweden op 12 juni 2015 viel Grohl van het podium en brak daarbij zijn been. Na een medische behandeling speelde hij de rest van de show zittend op een stoel. De weken daarna werden meerdere shows afgelast, waaronder het optreden van een dag later op Pinkpop 2015 als afsluiter op zondag. Na de aanslagen in Parijs van 13 november 2015 werden vier shows in Italië, Frankrijk en Spanje afgelast.

Op 23 november 2015 werd onverwacht de ep Saint Cecilia uitgebracht. Tegelijkertijd liet Grohl weten dat de band een pauze in zou lassen voor onbepaalde tijd.

Concrete and gold (2016–2019)

Vanaf november 2016 werden tourdata voor 2017 bekendgemaakt. Op 24 februari 2017 traden ze voor het eerst sinds de aankondiging van de pauze weer officieel op. Het was een concert in een plaats vlak bij het terrein van het Glastonbury Festival met de bekendmaking voor het eerst sinds 1998 weer op dat festival op te treden in de zomer van 2017.^[1] Tijdens het concert werden ook stukjes van een aantal nieuwe nummers gespeeld. Op 1 juni werd een nieuwe single Run uitgebracht en tijdens concerten in de opvolgende weken werden nog een aantal nieuwe nummers gespeeld.^[2]

Op 20 juni 2017 werd bekendgemaakt dat het negende album, met de naam Concrete and gold, op 15 september zou worden uitgebracht. Het album is geproduceerd door Greg Kurstin.^[3]

Medicine at Midnight en overlijden Hawkins (2019-heden)

De band liet in oktober 2019 weten bezig te zijn met een nieuw album.^[4] Vanaf dat jaar werden er ook een serie ep's uitgebracht onder de naam Foo files.^[5] In februari 2020 werd aangekondigd dat het album af was. Een paar maanden later werd bekend dat het uitbrengen van het album voor een onbepaalde tijd was uitgesteld in verband met de coronapandemie. In november 2020 werd de titel van het album, Medicine at Midnight, bekendgemaakt waarna het op 5 februari 2021 uitkwam.^[6] Producer Mark Ronson maakte met muzikanten van het Daptone-label een remix van het nummer Making a Fire dat in de zomer van 2021 op single uitkwam. Tegelijkertijd verscheen op Record Store Day Dee Gees, een album deels bestaande uit covers van de Bee Gees en Andy Gibb.

Op 25 maart 2022 overleed drummer Taylor Hawkins onverwacht op 50-jarige leeftijd, terwijl de band op tournee was door Zuid-Amerika.^[7] Ruim een week na het overlijden van Hawkins won de band drie Grammy’s, in de categorieën beste rockalbum, beste rocksong en beste rockoptreden.^[8]

Optredens in Nederland en België

Nederland

De band trad verschillende keren op in Nederland waaronder vijf keer op Lowlands. In de beginjaren stonden ze drie maal in Paradiso Amsterdam. Op 22 november 1999 speelden ze in de Wisseloordstudio's voor een tv-opname van 2 Meter Sessies. Twee dagen voordat ze op Pinkpop 2015 zouden optreden, brak Grohl zijn been en werd het Pinkpopoptreden afgezegd.^[9]

België

In 2011 zou Foo Fighters op Pukkelpop spelen maar dit werd afgelast door dodelijk noodweer. Op 30 januari 2006 speelden ze voor opnames in een studio vlak bij Brussel. In 2015 werd een optreden op Rock Werchter afgezegd omdat Grohl een kleine twee weken eerder van het podium was gevallen en zijn been had gebroken.

Bandleden

Tijdlijn

Discografie

Albums

Hieronder volgt een overzicht van de albumtop in de VS, het VK, Duitsland, Nederland (aanvankelijk Veronica, later de Album Top 100) en België (Ultratop). Het maximumaantal albums van de laatste twee ligt op respectievelijk 100 en 200, maar was niet gelijk gedurende de jaren.

Jaar	album	VS	VK	Duitsland	Nederland		België		Opmerking
					piek	weken	piek	weken
1995	Foo fighters	23	3	33	22	12	23	12
1997	The colour and the shape	10	3	41	39	7	7	5
1999	There is nothing left to lose	10	8	23	59	4	46	2
2002	One by one	3	1	5	12	15	22	5
2005	In your honor	2	2	4	9	21	3	35
2007	Echoes, silence, patience & grace	3	1	3	6	28	1(1wk)	36
2011	Wasting light	1	1	1	2	43	1(1wk)	82	Goud (NL)
2014	Sonic highways	2	2	2	2	31	1(1wk)	55
2017	Concrete and gold	1	1	2	1(1wk)	15	1(1wk)	35
2021	Medicine at Midnight				1 (1wk)	1*	1 (1wk)	1*
Livealbums:
2006	Skin and bones	21	35	67	-	-	37	11
Verzamelalbums:
2009	Greatest hits	11	4	8	9	64	3	134	Goud (NL)
Anders:
2005	Five songs and a cover	-	-						ep
2011	Medium rare	-	-		51	1			Coveralbum
2011	iTunes Festival: London 2011	-	167						ep
2015	Songs from the laundry room	-	-						ep
2016	Saint Cecilia	-	-				74	3	ep

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
This Is a Call	1995	22-07-1995	38	2	Nr. 32 in de Single Top 100
Learn to Fly	1999	20-11-1999	32	2	Nr. 72 in de Single Top 100
Breakout	2000	16-09-2000	tip8	-	Nr. 63 in de Single Top 100
Next Year	2000	09-12-2000	tip11	-	Nr. 92 in de Single Top 100
All My Life	2002	-			Nr. 95 in de Single Top 100
Times like These	2003	-			Nr. 90 in de Single Top 100
Low	2003	-			Nr. 100 in de Single Top 100
Best of You	2005	-			Nr. 94 in de Single Top 100
DOA	2005	-			Nr. 86 in de Single Top 100
Resolve	2005	-			Nr. 82 in de Single Top 100
The Pretender	2007	-			Nr. 39 in de Single Top 100
Wheels	2009	31-10-2009	19	5	Nr. 45 in de Single Top 100
Rope	2011	05-03-2011	tip4	-	Nr. 31 in de Single Top 100
Walk	2011	28-05-2011	31	2	Nr. 58 in de Single Top 100
Something from Nothing	2014	-			Nr. 57 in de Single Top 100
Shame Shame	2020	28-11-2020	tip23
Making a fire - Mark Ronson Re-version	2021	24-07-2021	tip21*

Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Best of You	2005	23-07-2005	tip3	-
The Pretender	2007	06-10-2007	26	6
Long Road to Ruin	2007	17-11-2007	tip6	-
Wheels	2009	10-10-2009	19	11
Rope	2011	05-03-2011	tip7	-
Walk	2011	20-08-2011	25	6
These Days	2011	22-10-2011	tip10	-
Back & Forth	2012	15-09-2012	tip24	-
Something from Nothing	2014	25-10-2014	42	2
Congregation	2015	07-02-2015	tip12	-
The Feast and the Famine	2015	20-06-2015	tip16	-
Outside	2015	03-10-2015	tip21	-
Saint Cecilia	2015	12-12-2015	tip32	-
Run	2017	10-06-2017	tip9	-
The Sky Is a Neighborhood	2017	02-09-2017	tip17	-
The Line	2018	16-06-2018	tip45	-
Shame Shame	2020	14-11-2020	tip5	-
No Son of Mine	2021	09-01-2021	tip16	-
Waiting on a War	2021	23-01-2021	tip	-

Videoalbums

Dvd's met eventuele hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste  positie	Aantal  weken	Opmerkingen
Skin and bones	2006	02-02-2006	24	2
Hyde park	2006	10-05-2008	6	12
Live at Wembley Stadium	2008	22-11-2008	10	13
Foo Fighters: Back and forth	2011	18-06-2011	4	16
Foo Fighters: Sonic highways	2015	11-04-2015	1(1wk)	41

Hitlijsten

Radio 2 Top 2000

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21
All my life	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1533	1188	1239	1331	1424	1499
Best of you	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	911	723	805	1053	1186	1215
Everlong	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1083	185	162	201	133	168	151	170	266	219	220
Everlong (akoestisch)	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1752	-	-
Learn to fly	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	496	306	429	377	379	440	464	466
My Hero (live)	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1975	1877
The pretender	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1498	154	96	107	70	89	88	83	116	118	126
These days	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1577	1890	-	-
Times like these	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1450	1301	1470	1757	1165	1341
Walk	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1190	601	606	493	583	733	785
Wheels	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1361	1654	1478	1682	-	-	-

Nummers in de

De Tijdloze	'87–'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19
Everlong	-	70	39	28	20	9	8	10	9	8	15	14	18	27
The pretender	-	-	-	-	-	100	47	47	28	65	46	48	50	56
My hero	-	-	-	-	-	-	-	-	-	93	74	84	-	100

Covers

Dit is een lijst van nummers die gecoverd zijn door Foo Fighters. Alleen volledige covers, geen fragmenten of medleys. Bijgewerkt tot en met december 2020.

Bronnen, noten en/of referenties ↑ Foo Fighters tweede headliner op Glastonbury 2017 Nu.nl, 24 februari 2017. ↑ Foo Fighters brengen nieuwe single uit Nu.nl, 1 juni 2017. ↑ Nieuw album Foo Fighters Facebookpagina Foo Fighters, 20 juni 2017. ↑ Foo Fighters werkt aan nieuw album, festileaks.com, 2 oktober 2019. ↑ Foo Fighters launch Foo Files archive with live EP, Consequence of Sound, 5 juli 2019. ↑ Foo Fighters brengt nieuw album Medicine at Midnight uit op 5 februari, Lust for life, 9 november 2020. ↑ Foo Fighters-drummer Taylor Hawkins (50) overleden, NOS, 26 maart 2022 ↑ Silk Sonic wint Grammy voor beste nummer, Foo Fighters driemaal onderscheiden. NRC (4 april 2022). ↑ Nieuwsbericht over het gebroken been van Dave Grohl Externe link (en) Foo Fighters officiële website

Zie de categorie Foo Fighters van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.