Florence Griffith-Joyner

Florence Griffith-Joyner
Ontvangst door President Reagan in The Oval Office op 24 oktober 1988.
Volledige naam	Delorez Florence Griffith-Joyner
Bijnaam	Flo-Jo
Geboortedatum	21 december 1959
Geboorteplaats	Los Angeles
Overlijdensdatum	21 september 1998
Overlijdensplaats	Mission Viejo (Californië)
Nationaliteit	Verenigde Staten
Lengte	1,69 m
Gewicht	59 kg
Sportieve informatie
Discipline	sprint
Trainer/coach	Bob Kersee, Al Joyner, Jacky Joyner-Kersee
Eerste titel	NCAA-kampioene 200 m 1982
OS	1984, 1988
Extra	Wereldrecordhoudster 100 m, 200 m; Olympisch recordhoudster 200 m
Portaal    Atletiek

Florence Griffith-Joyner, bijnaam Flo-Jo (Los Angeles, 21 december 1959 – Mission Viejo (Californië), 21 september 1998) was een Amerikaanse atlete die gespecialiseerd was in de sprint. Ze won in 1988 vier olympische medailles en liep wereldrecords op de 100 en 200 m.

Naast atlete was ze dichteres, schoonheidsspecialiste, kledingontwerpster, manicure en secretaresse.

Biografie

Jeugd en eerste succes

Delorez Florence Griffith werd geboren als zevende kind in een gezin van elf kinderen en groeide op onder moeilijke sociale omstandigheden in de wijk Jordan Downs. Ze woonde met de grote familie in de Mojavewoestijn. Haar vader was elektricien en haar moeder was lerares en gaf haar een strenge opvoeding. "De voornaamste reden waarom ik succesvol wilde zijn was, dat ik uit het getto weg wilde. Mijn ouders hielpen mij mijn weg uit te stippelen".^[1]

Haar moeder besloot dat haar kinderen betere onderwijsomstandigheden moesten krijgen. Ze scheidde in 1964 van haar man en verhuisde naar Los Angeles. Op jonge leeftijd was Griffith-Joyner al actief. Toen ze als zevenjarige, bij het achterna rennen van konijnen, talent bleek te hebben, koesterde haar moeder dit talent. Ze mocht meedoen aan de Sugar Ray Robinson Youth Foundation running en versloeg al haar tegenstanders gemakkelijk. Op veertienjarige leeftijd won ze de Jesse-Owens Jeugdspelen (1973 en 1974).

NCAA-kampioene

Ze rondde in 1978 de Jordan High School, af, waar ze verschillende schoolrecords liep. Na de Jordan High School studeerde Griffith-Joyner twee jaar aan de California State University - Northridge. Door geldproblemen was ze genoodzaakt te stoppen met haar studie. Nadat ze twee jaar bij een bank gewerkt had, regelde haar trainer Bob Kersee een studiebeurs voor haar. In 1983 behaalde Griffith-Joyner een graad in de psychologie aan de Universiteit van Californië - Los Angeles (UCLA). Tijdens haar studie behaalde ze ook haar eerste succes door in 1982 NCAA-kampioene te worden op de 200 m.

Bij haar eerste grote internationale toernooi, de wereldkampioenschappen van 1983 in Helsinki, eindigde Griffith-Joyner op een vierde plek op de 200 m en viste hiermee net achter het net voor de medailles.

Olympisch debuut

Door de boycot van de Verenigde Staten van de Olympische Spelen van 1980 in Moskou kon Griffith-Joyner pas voor het eerst in 1984 aan de Olympische Spelen deelnemen. Deze werden in haar geboortestad Los Angeles gehouden. Bij haar olympisch debuut dwong ze op de 200 m gelijk een plek in de finale af en veroverde met 22,04 s een zilveren medaille. Ze finishte achter haar landgenote Valerie Brisco-Hooks (21,81), die een knappe dubbel op de 200 en 400 m haalde, maar voor de Jamaicaanse Merlene Ottey (brons).

In 1985 won Griffith-Joyner goud bij de Grand Prix-wedstrijd in de Italiaanse stad Rome. Met een tijd van 11,00 versloeg ze haar landgenote Alice Brown (zilver) en Merlene Ottey (brons).

Nieuwe wind in atletiekcarrière

Op de wereldkampioenschappen van 1987 in Rome won Griffith een zilveren medaille op de 200 m door met 21,96 achter de Oost-Duitse Silke Gladisch (goud) en opnieuw voor de Jamaicaanse Merlene Ottey (brons) te finishen. Met haar Amerikaanse teamgenotes Alice Brown, Diane Williams en Pam Marshall won ze vervolgens in 41,58 een gouden medaille op de 4 x 100 m estafette.

Op 10 oktober 1987 trouwde Florence Griffith met regerend olympisch kampioen hink-stap-springen Al Joyner, tevens zwager van haar trainer Bob Kersee. Hiervoor was ze jarenlang bevriend geweest met de Amerikaanse hordeloper Greg Foster. Op 15 november 1990 werd ze moeder van dochter Mary Ruth Joyner. Ze was tevens de schoonzus van zevenkampster en verspringster Jackie Joyner-Kersee.

Medailleregen in 1988

Ter voorbereiding op de Spelen van 1988 deed Florence Griffith-Joyner aan gewichtheffen en duurlopen. Ook bestudeerde ze de looptechniek van haar landgenoot Carl Lewis en de Canadees Ben Johnson, de twee toonaangevende sprinters bij de mannen. In het bijzonder bekeek ze de start van Ben Johnson. Het resultaat was dat ze zich op zowel de 100 als de 200 m enorm verbeterde.

In de aanloop naar de Spelen bleek haar vorm duidelijk. Tijdens de olympische trials in het bloedhete Indianapolis bracht ze op 16 juli 1988 het wereldrecord op de 100 m naar 10,49. Ze was hiermee 0,27 seconden sneller dan de vorige wereldrecordhoudster Evelyn Ashford. Alle aanwezigen verwachtten, dat na deze loop de windmeter meer dan 2,0 m/s aan zou geven, maar dit bleek niet het geval. De windmeter noteerde 0,0 m/s (windstil) en hierdoor was dit wereldrecord officieel. Hierna kwam geen enkele atlete ooit in de buurt van deze prestatie. De tijd blijft controversieel, want de windmeter die bij het hink-stap-springen stond opgesteld, gaf tijdens de race wel degelijk snelheden van boven de 5,0 m/s aan. Latere prestaties van haar zouden dit wantrouwen wegnemen.^[2] Vanaf de selectiewedstrijden werd ze gecoacht door Jackie Joyner-Kersee.

Griffith-Joyner beleefde op de Olympische Spelen van Seoel in 1988 het hoogtepunt van haar sportcarrière. Ze werd driemaal olympisch kampioene (100 m, 200 m en de 4 x 100 m estafette) en won tevens een zilveren medaille op de 4 x 400 m estafette. Op de 200 m verbeterde ze het wereldrecord naar 21,34.

In 1988 werd ze onderscheiden met de James E. Sullivan Award.

Einde sportcarrière

Kort na de Spelen van Seoel zette ze op 29-jarige leeftijd een punt achter haar sportcarrière. "Voor de training heb ik geen tijd meer. Andere zaken nemen mij nu in beslag, ik heb besloten op andere pistes te gaan lopen", zei ze. Griffith-Joyner wilde boeken gaan schrijven, een eigen tv-programma hebben en zelfs in een James Bondfilm spelen.^[3]

Hierna was ze vice-voorzitster van de President's Council on Physical Fitness, ontwierp kleding, schreef kinderboeken, begon als actrice en werkte met kinderen. Ze ontwierp onder meer het tenue van het Amerikaanse basketbalteam Indiana Pacers en speelde als actrice rollen in onder meer Sitcom 227 en de soap Santa Barbara.^[4] Over het werken met kinderen liet ze door de New York Times optekenen: "Ik houd ervan om met kinderen te werken, met ze te praten en naar ze te luisteren. Ik moedig kinderen altijd aan om hun onbereikbaar geachte dromen te realiseren. Probeer niet te zijn zoals ik. Wees beter dan ik." In 1995 werd ze opgenomen in de USA Track & Field Hall of Fame.

In 1996 probeerde ze een comeback te maken als 400 meterloopster, maar wegens een ontsteking aan haar achillespees moest ze haar hoop opgeven de Olympische Spelen van Atlanta te halen.^[5]

Speculatie over dopinggebruik en overlijden

Florence Griffith-Joyner was zoveel beter dan alle concurrentes, dat haar wereldrecords op de 100 en 200 meter, nog steeds 'overeind staan'. Mede door deze overmacht werd ze vaak beschuldigd van dopinggebruik. Dit is echter nooit bewezen. Op 38-jarige leeftijd overleed ze in haar slaap in haar woning in Mission Viejo. De doodsoorzaak, zoals opgegeven na sectie, was 'verstikking bij een epileptische aanval ten gevolge van een afwijkende bloedvatstructuur in haar hersenen'. De verdachtmakingen omtrent dopinggebruik zijn niet bevestigd of ontkracht. Er is ook niet op getest bij de sectie.

Al eerder had Griffith-Joyner te kampen gehad met haar gezondheid. Zo kreeg ze op 6 april 1996 tijdens een reis van Los Angeles naar St. Louis een beroerte.^[6] Op verzoek van haar familie zijn toentertijd geen nadere mededelingen over haar gezondheid gedaan.

Na haar overlijden daagde haar familie het ziekenhuis voor de rechter, want volgens hen moesten op de foto's die in 1996 waren gemaakt de vernauwingen van de bloedvaten in de hersenen al zichtbaar zijn geweest.

Haar man Joyner liet een wens van Florence in vervulling gaan: een eigen kledinglijn. In een interview aan Sport Illustrated zei hij: "Florence had lang gedroomd over het hebben van een kledinglijn van haar eigen signatuur. Zoals met alles in haar leven stak ze er een enorme hoeveelheid tijd, energie en hartstocht in om van deze lijn een succes te maken. Door het werk dat zij begon voort te zetten, dragen wij bij aan haar nalatenschap."

Palmares

Titels

• Olympisch kampioene 100 m - 1988
• Olympisch kampioene 200 m - 1988
• Olympisch kampioene 4 x 100 m - 1988
• Wereldkampioene 4 x 100 m - 1987
• NCAA-kampioene 200 m - 1982
• NCAA-kampioene 400 m - 1983

Persoonlijke records

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
100 m	10,49 (WR)	16 juli 1988	Indianapolis
200 m	21,34 (WR)	29 september 1988	Seoel
400 m	50,89 s	1986	Los Angeles

Prestatieontwikkeling

Jaar	100 m	200 m
1982		22,39 s
1983	11,06 s	22,41 s
1984	11,02 s	22,04 s
1985	11,00 s	22,46 s
1987		21,96 s
1988	10,49 s	21,34 s

Prestaties

100 m

• 1985: 1 Grand Prix - 11,00 s
• 1985: 2 Memorial Van Damme - 11,12 s
• 1988: 1 OS - 10,54 s

200 m

• 1983: 4e WK - 22,46 s
• 1984: 2 OS - 22,04 s
• 1987: 2 WK - 21,96 s
• 1988: 1 OS - 21,34 s

4 x 100 m

• 1987: 1 WK - 41,58 s
• 1988: 1 OS - 41,98 s

4 x 400 m

• 1988: 2 OS - 3.15,51

Onderscheidingen

• IAAF-atlete van het jaar - 1988
• Associated Press Female Athlete of the Year - 1988
• United States Olympic Committee Sportswoman of the Year - 1988
• James E. Sullivan Award (toegekend aan top-amateuratleten) - 1988
• Jesse Owens Outstanding Track and Field Athlete - 1988
• USA Track & Field Hall of Fame - 1995

Bronnen, noten en/of referenties ↑ Florence Griffith-Joyner: LIVING WITH SPIRIT! ↑ Snelheidswonder met een luchtje (Volkskrant, 22 september 1998 door Hans Wissen) ↑ Florence Griffith-Joyner was heel speciaal (Rotterdams Dagblad, 10 oktober 2000) ↑ Florence Griffith Joyner op IMDB.com ↑ SPORTS PEOPLE: TRACK AND FIELD;Atlanta Out for Joyners (New York Times, 4 juni 1996) ↑ Florence Griffith-Joyner maakt het goed na beroerte in vliegtuig (Trouw, 6 april 1996) Externe links (en) Officiële website van Florence Griffith-Joyner (en) World Athletics-profiel voor Florence Griffith-Joyner (en) Profiel van Florence Griffith-Joyner op sports-reference.com (en) Hall of Fame op de website van USA Track & Field (en) Florence Griffith-Joyner op de website van Find a Grave (en) Florence Griffith-Joyner op de website van Sporting Heroes (en) De snelste vrouw ter wereld op Sportgeschiedenis.nl (en) Biografie over Florence Griffith-Joyner op www.bookrags.com

Zie de categorie Florence Griffith Joyner van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Voorganger: Evelyn Ashford

Wereldrecordhouder 100m (vrouwen) 16 juli 1988 - heden

Opvolger: onbekend

Bibliografische informatie

Biblioteca Nacional de España: XX1613470 Bibliothèque nationale de France: cb13557239r (data) Gemeinsame Normdatei: 1210524139 World Athletics: 60674 International Standard Name Identifier: 0000 0001 1645 3571 Library of Congress Control Number: n88258740 National Archives and Records Administration: 10570722 Nationale Bibliotheek van Tsjechië: xx0208853 Nederlandse Thesaurus van Auteursnamen Persoon ID: 411991094 Système universitaire de documentation: 050844334 Virtual International Authority File: 54311932 WorldCat Identities (via VIAF): 54311932