Ben Knapen
| ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Hubertus Petrus Maria Knapen | |||
Geboren | 6 januari 1951 | |||
Geboorteplaats | Kaatsheuvel | |||
Functie | Minister van Buitenlandse Zaken | |||
Sinds | 24 september 2021 | |||
Partij | CDA | |||
Titulatuur | Prof. dr. | |||
Politieke functies | ||||
2010-2012 | Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken | |||
2015-2021 | Eerste Kamerlid | |||
2019-2021 | Fractievoorzitter Eerste Kamer | |||
2021-heden | Minister van Buitenlandse Zaken | |||
Biografie op Parlement.com | ||||
|
Hubertus Petrus Maria (Ben) Knapen (Kaatsheuvel, 6 januari 1951) is een Nederlandse journalist, bestuurder en historicus. Sinds 24 september 2021 is hij minister van Buitenlandse Zaken.
Van 1979 tot 1984 was hij correspondent voor het NOS Journaal. Tussen 1990 en 1996 was Knapen hoofdredacteur van NRC Handelsblad. Later had hij een functie in de top van PCM Uitgevers, in die tijd de uitgever van onder andere het NRC-Handelsblad. In het kabinet-Rutte I was Knapen van 2010 tot 2012 staatssecretaris van Europese Zaken en Ontwikkelingssamenwerking.[1] Vanaf 2015 was hij namens het CDA senator. Knapen was onder andere lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid en bijzonder hoogleraar Media en Kwaliteit aan de Radboud Universiteit Nijmegen.
Na het gymnasium-A ging Knapen aan de Katholieke Universiteit Nijmegen de studie Moderne geschiedenis volgen.
In 1976 begon Knapen als leraar geschiedenis op het Zwijsen College Veghel, om een jaar later redacteur buitenland bij NRC Handelsblad te worden. Van 1979 tot 1984 was hij ook correspondent voor het NOS Journaal. Knapen promoveerde in 1985 aan de Katholieke Universiteit Nijmegen op een studie over de betrekkingen tussen Nederland en de Sovjet-Unie.[2] Tot 1990 was Knapen correspondent voor NRC Handelsblad in onder andere Duitsland en de Verenigde Staten.
In januari 1990 begon Knapen als hoofdredacteur van NRC Handelsblad, waar hij aantrad als opvolger van Wout Woltz. Na zijn vertrek bij deze krant in 1996 werd Knapen senior directeur corporate communicatie, marketing en institutionele betrekkingen bij Philips, deze functie vervulde hij tot en met 1998. In 1996 was Knapen een van de medeoprichters van het Republikeins Genootschap, maar hij nam er na ruim een week weer afstand van[3][4] en beweerde later, toen de Volkskrant hem daarom uitmaakte voor ‘held op sokken’ dat het RG “nooit meer dan een schertsgezelschap” was geweest.[5]
Van 1999 tot 2006 was Knapen lid van de raad van bestuur van PCM Uitgevers, de uitgeversgroep die sinds 1995 naast andere (kwaliteits)kranten en boeken ook NRC Handelsblad uitgaf. In deze periode werd PCM overgenomen door het Britse investeringsfonds Apax, dat deze transactie door PCM zelf liet betalen. Nadat de uitgever in ernstige financiële problemen was gekomen, kwam het tot een rechtzaak. Het gerechtshof in Amsterdam oordeelde in mei 2010 dat er bij het krantenconcern, waar Knapen lid van de Raad van Bestuur was tot 2006, tussen 2004 en 2007 wanbeleid was gevoerd.[6] Knapen ontving een vertrekpremie van anderhalf miljoen euro, wat hem ook kritiek opleverde[7]; de ondernemingskamer oordeelde echter dat de vertrekpremie volgens de regels was.[8]
Tussen 2006 en 2008 schreef Knapen als ‘vrije correspondent’ in Zuidoost-Azië voor het NRC Handelsblad. Sinds 2008 was Knapen lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid en ook bijzonder hoogleraar Media en Kwaliteit aan de Radboud Universiteit. Tot zijn aantreden als staatssecretaris onderhield Knapen voor de NRC een tweewekelijkse weblog.
In 2010 was er kritiek op zijn benoeming tot staatssecretaris in het kabinet-Rutte I,[9] vanwege zijn vermeend passieve optreden bij PCM Uitgevers.
Knapen bracht in 2010 samen met minister Rosenthal de Basisbrief Ontwikkelingssamenwerking uit. Hierin wordt een fundamentele herziening van het ontwikkelingsbeleid aangekondigd. Het aantal partnerlanden wordt drastisch verkleind, evenals het aantal beleidsthema’s. Verder vindt er een verschuiving plaats van sociale naar economische ontwikkeling en komt er meer nadruk op zelfredzaamheid. Knapen bracht in 2011 de Focusbrief ontwikkelingssamenwerking uit. Hierin wordt een keuze gemaakt voor speerpunten van beleid en voor de landen waarmee een meerjarige intensieve bilaterale ontwikkelingsrelatie wordt nagestreefd. Het aantal daarvan wordt teruggebracht van 33 naar 15 (onderverdeeld in drie categorieën, lage-inkomenslanden, fragiele staten en landen met gezonde economische groei).[10]
Knapen was CDA-lijsttrekker voor de Eerste Kamerverkiezingen 2019. Op 24 september 2021 werd hij demissionair minister van Buitenlandse Zaken. Hij volgde Tom de Bruijn op.[11][12]
Voor de EFS geeft hij trainingen aan lokale politici in het Midden Oosten met als doel de democratie ter plekke te versterken.
Zijn laatste boek, De man en zijn staat: Johan van Oldenbarnevelt, 1547-1619, verscheen in oktober 2005 bij uitgeverij Bert Bakker.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Voorganger: Frans Timmermans |
Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken 2010-2012 |
Opvolger: - |
Voorganger: T.J.A.M. (Tom) de Bruijn |
Minister van Buitenlandse Zaken 2021-heden |
Opvolger: - |
Ministers en staatssecretarissen in het kabinet-Rutte I (VVD en CDA) | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Zie de categorie Ben Knapen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
Artikel Ben Knapen in de Nederlandse Wikipedia nam de volgende plaatsen in de lokale populariteitsranglijst in beslag:
De gepresenteerde inhoud van het Wikipedia-artikel werd in 2021-10-01 geëxtraheerd op basis van https://nl.wikipedia.org/?curid=318087